Թուղթ ու գիրն ու 21-րդ դարը

[Alphaone]

Ալֆուշ,գիտե՞ս,պետքա խոստովանեմ,որ իրականում հավատում եմ գուշակների գոյությանը: Այսինքն՝ հավատում եմ,որ կան բնությունից տենց հատկությամբ օժտված մարդիկ: Բայց իրանք էնքան քիչ են,դերասաններն էլ էնքան շատ,որ չեմ ուզում խաբված լինել: Համ էլ,ամեն քայլին գուշակի մոտ վազելն ու խորհուրդ հարցնելը ո՞րնա: Մի հատ էլ իրանց տաքսան ունեն:

Բայց դու խոստացի,որ գնալու դեպքում ձայնագրածդ ակումբում դնելու ես:

ա՜, ամեն մեկի մեջ էլ կանխատեսելու ունակություններ կան, բայց էդ ուրիշ պատմություն ա իսկ այ ձայնագրությունը հենց ձեռքումս եղավ, թեմա կբացեմ

[Chuk]

Առիթ ունեցել ենք թուղթուգիր գտնելու: Խայտառակ տհաճ զգացողություն էր: Ու բնավ ոչ էն պատճառով, որ հավատում ենք, չէ, բնականաբար չենք հավատում: Ուղղակի գիտեինք որ թուղթուգիր անողն է հավատում, գիտեինք ով է անողը ու սաստիկ տհաճ էր զգալը թույնի էդ աստիճանը, չուզողության էդ աստիճանը, իսկ հանդիպելիս՝ կեղծավոր ժպիտն ու ձևացնելը, որ բան էլ չի եղել:

[Ruby Rue]

Մի անգամ տատիկիս հագուստից ինչ-որ բան էր պոկվել ու ծանոթ խանութպանուհուց թել-ասեղ էր խնդրել ու արագ կարել: Հետո էդ թելն ու ասեղը մոտն էր մնացել ու երբ տուն եկավ, ինձ խնդրեց, որ տանեմ Շողիկին տամ: Ես էլ մոտ 8 տարեկան անջատված երեխա, էդ ասեղը վերցնում ու տանում եմ ոչ թե խանութպան, այլ իմ քավորկին Շողիկի տուն: Էսօրվա պես հիշում եմ, թե ոնց իրենց տուն մտնելուց ու ասելուց, որ էդ ասեղը տատիկս է ուղարկել, իրենց դեմքերը ոնց պատի գաջի գույն ստացան: Ինձ էլ բան չասացին, բայց մի կես ժամ հետո մեր տուն եկան՝ կռիվ անելու, որ տատիկս ուզեցել է իրենց թուղթ ու գիր անի: Հետո իհարկե, ճիշտ մարդու թուղթուգիր արինք:
Ես էդ ժամանակվանից մինչև հիմա չեմ հասկանում, թե ի՞նչ կապ ունեին ասեղն ու թելը թուղթուգրի հետ, ու նույնիսկ եթե կապ ունենանային, մարդիկ ի՞նչ սկզբունքով են դրան հավատում:

Հ.Գ. Ու մինչև հիմա էլ էդ մարդիկ չեն հավատում, որ ոչ թե տատիս իրենց թուղթուգիր էր անում, այլ ես ուղղակի հասցեատերերին էի խառնել: