Ճիշտ է, բացածս թեմայի վերնագիրը սա է, բայց թեման բացելու առիթը ընկերհուս հորաքույրն ու նրա ծայրահեղ հուսահատ ու հիասթափված վիճակը դարձավ:Սկսեմ ամենասկզբից:Ըկերուհուս հորաքույրը`Նոպին հիսունհինգին մոտ բարետես մի կին, արդեն 20 տարի ամուսնու հետ բարի եղբայրահարևանային ընտանեկան գոլ, անալի, բայց շատ քաղաքակիրթ(հանկարծ չիմանան,չլսվի,չխոսացվի) կյանքով էր ապրում, քանի որ ամուսինը ինչ ինչ պատճառներով ընտանեկան պարտքը կատարելու հնարավորությունից զրկվելով, միայն դեկորատիվ պարտքն էր կատարում:Դեկորատիվ, որովհետև ձեռքից Նոպիին քննադատելուց բացի, ուրիշ բան չէր գալիս, տունն էլ կնոջ շնորհիվ էր տուն, ընտանիք:Հիմա ամեն մարդու հետ էլ կարող է պատահել, չէ՞ `կասեք, բայց արի ու տես, որ քսան տարի հետո պատահաբար պարզվել է, որ ամուսինը միշտ էլ սիրուհի է ունեցել:Մի ամբողջ կյանք խաբված, դատարկված,ամենքից հիասթափված Նոպիին հիմա միայն մի հարց է տանջում, պե՞տք էին արդյոք այդքան զոհաբերությունները ու հանուն ինչի՞ չապրեց իրեն հասանելիք երջանկությունը:
Մեջբերել
Էջանիշներ