Ես նախընտրում եմ, որ ինձ ոչ մեկը տենց ճշմարտություն չասի ու ինքս էլ չեմ պատրաստվում որևէ մեկին ասել: Բայց չեմ կարա ասեմ որն ա ճիշտը: Հարցի բարոյական կամ հոգեբանական կողմից բացի, նաև իրավական կողմը կա: Օրինակ, մարդիկ ունեցվացք են ունենում, բիզնես են ունենում, տուն-տեղ են ունենում, ու պատահում ա, որ նաև ղուրուշով ժառանգներ են ունենում: Ու մարդը իրավունք ունի մեռնելուց առաջ կտակ գրել կամ գոնե բանավոր ասել, թե ում ինչ ա ուզում թողնի: Կարող ա մեռնողի համար շատ կարևոր ա, թե ով պիտի ժառանգի իրա ունեցած-չունեցածը, եթե նույնիսկ խոսքը շատ մեծ նյութական բարիքների մասին: Էտ մարդուն ճիշտը չասելով իրան փաստացի քցում են:Ծիպա լավություն ենք անում, որ չենք ասում, որ մեռնելու ես, բայց մեռնելուցդ հետո նենց ենք մեջ-մեջ անելու ունեցվացքդ, որ դագաղիդ մեջ շուռ գաս:
Մեջբերել
Էջանիշներ