Գալաթեա,լավ թեմա է:
Ամեն դեպք առանձին է,ամեն մարդ մի ձև է տանում ճշմարտությունը: Եթե էդ հիվանդը չի բուժվելու,ուրեմն թող ճիշտն իմանա,իսկ եթե կա բուժելու հնարավորություն,ուրեմն թող խաբեն ու բուժեն,ինչ արած: Բայց ամեն դեպքում մարդուցա գալի: Մեկը կարողա իմանա 2 տարի ունի ապրելու ու էդ 2 տարվա ընթացքում լիքը բան հասցնի,մյուսն էլ՝ ներշնչանքից իրա գլուխը ուտի: Բժիշկը պետքա նաև հոգեբան լինի,զգա իր հիվանդին:
Ինքս ատում եմ սուտը: Թող ինձ առճակատ ասեն ամենադառը ճշմարտությունը,քան խաբեն: Արդեն բազմիցս եղել են դեպքեր ու ես համոզվել եմ,որ ճիշտն ավելի հեշտ եմ տանում,քան էն սուտը,որ ասել են՝ իմ մասին հոգ տանելով,իբր թե:Ու եղած օրինակները ամենևին տուն-տունիկ խաղալու թեմաներով չեն եղել:
Մեջբերել
Էջանիշներ