Երբ մարդը դառնում է ծանր բեռ

[Գալաթեա]

Գալ ջան, որ ուզենայի սենց հրապարակային պատմել, հենց սկզբից պատմած կլինեի: Համ էլ իմ օրինակ չասենք, իմ տեսած օրինակ ասենք Սենց թե նենց երբ ամեն մարդ իր մաշկի վրա ա զգում, ըստ իր զգացածի էլ արձագանքում ա, ոչ մեկի օրինակը իրան չի օգնի, որովհետև ստեղ գուցե նաև ճիշտ էր ասվում՝ տաք տեղից խոսելու մասին: Ամենքի դեպքն անհատական ա ու ոչ միայն այն ծերերի, հիվանդների առումով, որ ունենում են, չնայած՝ նաև, այլև հենց իրենց առումով: Ամենքս նույն իրավիճակում հայտնվելով լրիվ անհատական զգացմունքներ ենք ունենում՝ լրիվ տարբեր: Ո՞վ եմ ես, որ ասեմ՝ դու սխալ վարվեցիր որևէ ցանկացած դեպքում, երբ ես չեմ անցել կյանքի այն ուղին, որ դու ես անցել, երբ ես չեմ զգում աշխարհը նենց, ոնց դու, երբ ես իրերը չեմ տեսնում քո աչքերով, ու նույնը հակառակը: Էլ չեմ ասում, որ կոնկրետ էս դեպքում դեպքերն էլ բնականաբար շաատ տարբեր են լինում: 4 դեպք պատմվեց, բայց ամենքում լրիվ տարբեր գործող անձինք են: Ընդհանրացնել չի լինի:

Դե լավ, մի պատմի... դու սկսեցիր ուղղակի՝ ես որ պատմեմ, էս կասեք, էն կասեք:

[Շինարար]

Դե լավ, մի պատմի... դու սկսեցիր ուղղակի՝ ես որ պատմեմ, էս կասեք, էն կասեք:

Ես ուղղակի մտածում եմ, որ անձնական օրինակներով սխալ ա խոսալը, դրա համար էդ գրեցի, բայց դե էդ հարցում էլ մնացի մենակ՝ իմ կարծիքի հետ: Էս վերջերս զրույցի մեջ բախտս չի բերում:

[Գալաթեա]

Ես ուղղակի մտածում եմ, որ անձնական օրինակներով սխալ ա խոսալը, դրա համար էդ գրեցի, բայց դե էդ հարցում էլ մնացի մենակ՝ իմ կարծիքի հետ: Էս վերջերս զրույցի մեջ բախտս չի բերում:

Շին, թեման բացվել էր հենց անձնական օրինակի հիման վրա:
Ոչ մի վատ բան չկա անձնական օրինակ բերելու մեջ: Շնորհակալ եմ բոլոր մեր երեխեքին, որ հաստատ, իրենց համար հեշտ չլինելով, կիսեցին մնացածի հետ նմանօրինակ դեպքերի իրենց ապրածը: Պատմեցին իրենց զգացածը:
Հենց տենց ա հնարավոր հասկանալ՝ նման դեպքերում մարդու մոտ ինչ զգացումներ են առաջանում, ոնց ա ընկալվում իրավիճակը, որքանով ա արյան մեջ մտնում:
Օդից թեորեաներ առաջ քաշելով նման հարցերում ոչ մի բանի չես հանգի: Ոչ էլ կինոյում կամ հարևանի տանը տեսնելով:

[Շինարար]

Շին, թեման բացվել էր հենց անձնական օրինակի հիման վրա:
Ոչ մի վատ բան չկա անձնական օրինակ բերելու մեջ: Շնորհակալ եմ բոլոր մեր երեխեքին, որ հաստատ, իրենց համար հեշտ չլինելով, կիսեցին մնացածի հետ նմանօրինակ դեպքերի իրենց ապրածը: Պատմեցին իրենց զգացածը:
Հենց տենց ա հնարավոր հասկանալ՝ նման դեպքերում մարդու մոտ ինչ զգացումներ են առաջանում, ոնց ա ընկալվում իրավիճակը, որքանով ա արյան մեջ մտնում:
Օդից թեորեաներ առաջ քաշելով նման հարցերում ոչ մի բանի չես հանգի: Ոչ էլ կինոյում կամ հարևանի տանը տեսնելով:

Օքեյ, Գալ ջան:

[Աթեիստ]

Շին, երանի քեզ։
Առանց անձնական օրինակների դժվար հնարավոր լինի։ Էդ ժամանակ էլ կասես/ք/ն, թե կաշվիդ վրա չես զգացել, դրա համար ես հանգիստ խոսում։

Ինձ թվում է՝ հիվանդի անձը, բնավորությունը, պահվածքը շատ էլ կապ ունեն։ Էլի անձնական փորձ է, բայց ասեմ, հա՞։ Հորական պապս ու տատս տրամագծորեն հակառակ մարդիկ էին։ Պապս որ հիվանդ էր, մոտ կես տարի անկողնում էր, ընդ որում՝ իր որոշմամբ. խռովել էր աշխարհից ու ընտանիքից որ որոշել, որ վեր չի կենալու, հաց չի ուտելու, որ շուտ մահանա։ Բայց չէր չարացել։ Հա, չարչարում էր պապայիս, որովհետև պապաս էր մոտը, խնամում էր, բայց բացի մեռնելու հնարավորությունից ուրիշ բան չէր խնդրում։

Ո՞նց կարելի է էդ մարդուն համեմատել, ասենք, տատիս հետ: Չափազանց ցավոտ թեմա է ինձ համար, չեմ ուզում պատմել, թե ինչ ծանր դեպք է տատս, ով, ի դեպ, սատանայի չափ խելացի է ու մի քիչ ավելի չար։ Ու չնայած մամաս, էդ կնոջ պատճառով իր ապրածը մի կողմ դնելով, ներկայիս գերծանրաբեռնված գրաֆիկն անտեսելով՝ մեկ-մեկ քիչ է մնում խղճա նրան ու բերի մեր տանը պահելու, բայց ես ու եղբայրս չենք թողնում։ Հենց տենց։ Որովհետև ինքն ու իր էգոիզմն են եղել մեր ընտանիքի ու մանկության խաթարման հիմնական պատճառը։ Ու հա, ես չար եմ, թող տենց լինի, բայց ես չեմ հանդուրժի ևս մեկ բացասական էներգիայի աղբյուր մեր տանը։

Նենց որ, Շին ու նրա հետ համակարծիք ջաներ, հարցը հիմնականում ոչ թե երեխեն է, որ ուզում է կամ չի ուզում պահել, այլ ծնողը։ Եթե պապս լիներ՝ ինքս պատրաստ կլինեի նրան խնամել, բայց տատիս...

Հ.Գ. Հատուկ դատողների համար ասեմ, որ տատս ծերանոցում չի, իր ոտով գնացել է աղջկա տուն, բայց արդեն սիրեցյալ աղջիկն էլ է ուզում գլուխն ազատել։

Տատս փաստորեն մի քանի տեղ ա աշխատում։
Ցավալին են ա, որ մյուս տատս ու պապերս, որոնց մասին վատ բան չէի կարա ասեի (ու շատ սիրելի հորքուրս) սաղ 94-ին մահացան, իսկ էս մեկը ...

Ու վստահ եմ, որ էս թեման պետք ա սեփական օրինակների վրա բերել, թե չէ մեր ավանդապաշտ ազգը «սրբացնում» ա մայր, ծնող հասկացությունները, հիմնականում անտեսելով անձանց։
Ասենք որպես մայր եզի գլուխ ա, բայց «մայր ա, սրբություն ա»։

[keyboard]

Հ. Գ. Էլ չասեմ, որ բոլոր դեպքերում կամ մեծ մասում ամեն դեպքում խնամվում են էդ ծերերը, ինչ-որ բարձր ուրիշ բաներ եք ասում, իրականում լրիվ ուրիշ կերպ եք վարվում

Շին ջան, իմ հորական կողմի բոլոր կենդանիների համար հայրս ամենավատ, անարժան զավակն է, մայրս դև ու սատանա, անարժան, անցանկալի հարս, ես ու քոյւրս անարժան ու անհոգատար, պապու մահը ցանակցող թոռներ, ովքեր ոչ մի բան չեն անում իրենց ծնած, սնած ու մինչև օրս իր թոշակով կերակրող պապու համար, բայց դե ինչպես նշվեց, դրանք բոլորը երկոտանի կենդանիներ են ում կարծիքը ես մեծապես փաթթած ունեմ ու հետներն էլ չեմ շփվում, որտև մեջները, էս բառը շատ եմ սիրում, իսան չկա, տատս էս դեպքերի համար ասում էր, որ Աստված դրանց 2 տեղից ուղղակի ծակելա, որ մի տեղից լցվի, մյուսից դուրս գա:
Պապս, առհասարակ մեր, կնկրետ իմ, քրոջս, մորս ու իմ կնոջ ու երեխեքի համար մի դրական բան արած չկա, իսկ հորս դե կյանք ա տվել, մեկ էլ իրա կյանքում բացի լորթը լցնելուց մի խարխուլ տուն ա սարքել, էն էլ ձրի ա սարքել, շինարարությունում աշխատելու տարիներին՝ գողցել, ավելացրել ու էժանով կպցրել բերել տուն ա սարքել, որը եթե հայրս չամրացներ ու չվերանորոգեր հիմա պապս վաղուց էդ փլատակների տակ մնացած կլիներ:
Էսքանով հանդերձ նա "մարդ" ա, ինչու չակերտներում, որտև նրա միայն կերպարանքն ա մարդկային ու նրան ուղղակի վերացնել կամ մեկուսացնել չի լինի, քանզի հայրս չի ցանկանում ու չի էլ դիտարկում այդ տարբերակը, իսկ պապս նրա ծնողն է ոչ թե իմ ու ես ու մայրս հորս հետ կապված այդ ֆակտորը ուղղակի անտեսել ու մի կողմ դնել չենք կարա, որտև հայրս մեր համար ամեն ինչ ա ու եթե դրանից իրան լավա, ես պատրաստ եմ էդ լավի համար լռել, գիտակցելով որ գոնե 120 տարեկանում պապս հոգին կավանդի:
Հիմա դու ինչ ես առաջարկում, չխոսենք, չասենք, լռենք ու մես ուտի՞ էդ դևը, շին ջան, գոնե մարդը խոսելով ու կողքից նմանատիպ իրավիճակները դիտարկելով փորձում աօպտիմալ ելք գտնել, դու պատկերացնում ես, եթե մարդիկ առահսարակ չխոսեին էլ սրա մասին:
Ինձ չի վախեցնում ոչ մեկի՝ առավելևս քո կարծիքը էս երևույթի մասին, քանզի ես վստահ եմ, որ դու քո մտածածն ես ասում, իսկ իմ "բառեկամ" երկոտանի կենդանիները երբեք իրենց մտածածը չեն ասում, այլ այն ինչ նրանց հրամցնում է պապս:
Կպատասխանես ինչի Շին ջան, ինչու դու ու ասենք Լուսինեն կարող են ինձ սփոփել ու ասել, որ մեծ մարդ է, համբերող եղիր, հանդուրժող եղիր, կանցնի կգնա, իսկ իմ հարազատ "հորքուր"-ը իրա հորը չի ասում, որ այ բիձա, ամեն ինչդ տեղն ա, ի՞նչ ես ուզում, ձենդ կտրի ապրի, ոչ թե դուրս արի բակ ու բամբասկոտ կնանիքանց պես հայաթին հրամցրու քո ներընտանեկան իրադարձությունները ու ամենակարևորն էլ էն ա, որ հորքուրս իրա մազի բարակությամբ թելից կախված անպետք ու անարժան ընտանիքից ու զավակներից չի խոսում, այլ փնովում ա իմ ընտանիքը, կբացատրե՞ս, էս դեպքում, դու կհանդուրժես ու պապուդ ու իրա օտպռստկին կընդունե՞ս:
Ես չեմ ընդունում Շին ջան, իմ համար ճիշտը դա ա ու քո ճշտից ես չեմ նեղվում, որտև դու անկեղծ ես, էդքան բան

[Աթեիստ]

Կարճ ասած Շինարարը մեր ընկերն ա, բայց ինձ որ ասում են «տատուդ չե՞ս սիրում», ասում եմ «սիրում եմ պիվի պես, սառը վիճակում, սեղանի վրա»։

Ոնց հասկանում եմ, ստեղ քննարկվող մարդիկ տարիքի հետ չի, որ դարձան վատը, միշտ էլ էդ են եղել, բայց տարիքի (կամ հիվանդության) հետ որ փակվում են տան, տնեցիներին դարձնում են նյարդային հիվանդ, նոր վերջիններս սկսում են խոսել էդ մասին։ Համենայն դեպս իմը էդ դեպքն ա։
Ու որ պահին պապաս կես բերան ծերանոցի անուն տվեց, չենք թողնի նախադասությունը վերջացնի, կտանենք, կտեղավորենք, մի հատ էլ լավ քեֆ կանենք։

[Vardik!]

Հետաքրքիր թեմա է: Բոլորի կարծիքներն էլ հետաքրքրությամբ կարդացի: Ամենքի ասածի մեջ էլ գտա մի միտք,որի հետ համաձայն եմ:
Նախ,շա՜տ լավ միտք է,որ պետք ա երեխեքին ազատություն տան ու հնարավորություն՝ սեփական կյանքի փորձ ձեռք բերելու: Բայց դրա հակառակ կողմն էլ կա.ուրեմն պետքա մինչև տասնութն էնպես դաստիարակել երեխուն,որ մենակ թողելուց ինքն իրա գլուխը չուտի: Ու ոչ թե լրիվ մենակ թողնել,այլ պատրաստ լինել պետք եղած պահին ձեռքը բռնելու:

Գալաթեայի բերած օրինակում,իրոք,բանը բանից անցելա: Դրա մասին նույնիսկ չեմ ուզում խոսել: Ալֆայի ասած,ժամանակին էր պետք զրուցել ու ոսկե միջինը գտնել: Բայց տենց փոխհարգալից զրույցներ հայ ընտանիքներում հազվադեպա լինում:

Եսասիրության մասին էլ ասեմ,որ մարդիկ տարիքի հետ փոխվում են,իրոք: Բայց եթե ժամանակին ոսկե միջինը գտած լինեն,բոլորով գոհ կմնան:

Իմ բախտը տենց չի բերել փնթփնթան ծեր տեսնեմ: Ավելի շատ հակառակ դեպքեր եմ տեսել ու լսել: Բայց,ինչպես արդեն վերևում ասվեց,ամեն դեպք մասնավոր է:

Հետաքրքիր է,իսկ մեզնից որևէ մեկը մտածե՞լ է այն հարցի շուրջ,թե ինչպիսին կլինենք մենք ծերության օրերին:

Հիմա գրում եմ ու մտածում՝ արժե՞ անձնական օրինակ էլ ստեղ բերեմ: Բայց ոնց կյանքնա ապացուցել,ամեն մարդ ինքնա հասկանում իրա ապրածը: Մենակ մի բան կասեմ: Երբ մեր ծնողները մեզ մեծացնում են,երբ անքուն գիշերներ են ապրում,երբ իրանց բոլոր ցանկություններն ու ծախսերը կրճատում են,որ մեր համար ամեն ինչ լավ լինի...ձեզ հարց տվեք՝ իրանք էդ հեշտ տարբերակներն ու ժամանցի հաճելի ձևերը չգիտե՞ն: Խոսքս,իհարկե,նորմալ ծնողներին է վերաբերվում: Նարեի ասած՝ մենակ երեխա ունենալով չեն ծնող դառնում:

Ամեն դեպք առանձին կարելիա քննարկել ու լրիվ տարբեր եզրակացությունների գալ: Բայց էս խոսակցությունից ամեն մեկս մեր համար կարանք հետևություններ անենք: Գոնե մի քիչ ազատություն տալ երեխային,որ հետո ծնողներին չմեղադրի չկայացած կյանքի համար: Էնքան չփայփայել երեխային,որ մենակ վերցնելու սովոր լինի,իսկ տարրական պարտականություններին անտեղյակ: Եթե մեկը մեր օգնության կարիքն ունի,չարհամարենք,մանավանդ,եթե էդ մարդը ծնողա: Սովորենք ու լավ հիշենք ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ բառը,որից ասողն էլ,լսողն էլ գոհ են մնում:

[StrangeLittleGirl]

Հ

Հիմա գրում եմ ու մտածում՝ արժե՞ անձնական օրինակ էլ ստեղ բերեմ: Բայց ոնց կյանքնա ապացուցել,ամեն մարդ ինքնա հասկանում իրա ապրածը: Մենակ մի բան կասեմ: Երբ մեր ծնողները մեզ մեծացնում են,երբ անքուն գիշերներ են ապրում,երբ իրանց բոլոր ցանկություններն ու ծախսերը կրճատում են,որ մեր համար ամեն ինչ լավ լինի...ձեզ հարց տվեք՝ իրանք էդ հեշտ տարբերակներն ու ժամանցի հաճելի ձևերը չգիտե՞ն: Խոսքս,իհարկե,նորմալ ծնողներին է վերաբերվում: Նարեի ասած՝ մենակ երեխա ունենալով չեն ծնող դառնում:

Ինձ թվում ա՝ սխալը հենց ստեղից ա սկսվում: Խփեք ինձ, մեխեք պատին, բայց ես կասեմ՝ ավելի լավ ա իմ ծնողն ինձ աշխարհ չբերեր, եթե ինձ աշխարհ բերել ա, քրտինք ա թափել, որ օրվա հաց վաստակի մենակ նրա համար, որ երբ ինքը ծերանա, ես իրա նազերը քաշեմ: Ու նորից ինձ ցիցը հանեք, բայց ես կարծում եմ, որ ծնողների արածի ամենալավ փոխհատուցումը ոչ թե նրանց ծեր ժամանակ պամպերս փոխելն ա, այլ ունենալ երեխաներ ու գիշերը չքնելով մեծացնելը:

[Vardik!]

Ինձ թվում ա՝ սխալը հենց ստեղից ա սկսվում: Խփեք ինձ, մեխեք պատին, բայց ես կասեմ՝ ավելի լավ ա իմ ծնողն ինձ աշխարհ չբերեր, եթե ինձ աշխարհ բերել ա, քրտինք ա թափել, որ օրվա հաց վաստակի մենակ նրա համար, որ երբ ինքը ծերանա, ես իրա նազերը քաշեմ: Ու նորից ինձ ցիցը հանեք, բայց ես կարծում եմ, որ ծնողների արածի ամենալավ փոխհատուցումը ոչ թե նրանց ծեր ժամանակ պամպերս փոխելն ա, այլ ունենալ երեխաներ ու գիշերը չքնելով մեծացնելը:

Չէ,ես որ ցիցը կհանեմ,ոչ կխփեմ,ոչ էլ կմեխեմ: Դուք ձեր տեսակետն ունեք: Ես էլ իմը ունեմ:

Ես համաձայն եմ,որ պետքա երեխա ունենալ ու անքուն գիշերներով մեծացնել: Բայց հարցա ծագում,իսկ ի՞նչ անել ծնողի հետ,եթե արդեն պամպերս փոխելուա դառել: Էն լավ հաստատություններն էլ արդեն բացառեցինք վերևում:

Նախապես ներողություն հարցիս համար. իսկ դուք ո՞նց կուզեիք վարվեն ձեզ հետ,երբ ծերանաք: Կարաք չպատասխանեք,բայց ինչ էլ որ պատասխանեք,դուք դա պատկերացնու՞մ եք:

[StrangeLittleGirl]

Չէ,ես որ ցիցը կհանեմ,ոչ կխփեմ,ոչ էլ կմեխեմ: Դուք ձեր տեսակետն ունեք: Ես էլ իմը ունեմ:

Ես համաձայն եմ,որ պետքա երեխա ունենալ ու անքուն գիշերներով մեծացնել: Բայց հարցա ծագում,իսկ ի՞նչ անել ծնողի հետ,եթե արդեն պամպերս փոխելուա դառել: Էն լավ հաստատություններն էլ արդեն բացառեցինք վերևում:

Նախապես ներողություն հարցիս համար. իսկ դուք ո՞նց կուզեիք վարվեն ձեզ հետ,երբ ծերանաք: Կարաք չպատասխանեք,բայց ինչ էլ որ պատասխանեք,դուք դա պատկերացնու՞մ եք:

Լավ հաստատությունները չենք բացառել: Դրանք ուղղակի թանկ են: Կարելի ա մի բան անել, որ էժանանան (գրանտ գրել, պետությանը զզվցնել էս թեմայով): Կարելի ա նաև մարդ վարձել, դա ավելի էժան ա: Երեխայի համար դայակ վարձում են, ծնողի համար չե՞ն վարձի:

Ես հենց ոտուձեռից ընկնեմ, ինքնասպան կլինեմ: Իմ ազատությունն ինձ համար ամենաթանկ բանն ա:

[Vardik!]

Լավ հաստատությունները չենք բացառել: Դրանք ուղղակի թանկ են: Կարելի ա մի բան անել, որ էժանանան (գրանտ գրել, պետությանը զզվցնել էս թեմայով): Կարելի ա նաև մարդ վարձել, դա ավելի էժան ա: Երեխայի համար դայակ վարձում են, ծնողի համար չե՞ն վարձի:

Ես հենց ոտուձեռից ընկնեմ, ինքնասպան կլինեմ: Իմ ազատությունն ինձ համար ամենաթանկ բանն ա:

Վույ,խնդրում եմ,էս վերջինը էլ չկրկնեք: Վախեցնում եք,իրոք:

Դայակ վարձելու մտքին համաձայն եմ,եթե ֆինանսը թույլատրումա: Բայց ծերանոց տանել ծնողին... Ոնց որ երեխուն մանկատուն տանեն:

[StrangeLittleGirl]

Վույ,խնդրում եմ,էս վերջինը էլ չկրկնեք: Վախեցնում եք,իրոք:

Դայակ վարձելու մտքին համաձայն եմ,եթե ֆինանսը թույլատրումա: Բայց ծերանոց տանել ծնողին... Ոնց որ երեխուն մանկատուն տանեն:

Ծերանոցում հեչ էլ վատ չի:

[Շինարար]

Կարճ ասած Շինարարը մեր ընկերն ա։

Տնաշեններ, նենց սաղդ սկսիք ինձ դիմել քննարկման ժամանակ՝ հետն էլ սենց այնուամենայնիվ ներողամտությամբ, ոնց որ էդ հրեշավոր պառավներին ես եմ բուծում

[Գալաթեա]

Տնաշեններ, նենց սաղդ սկսիք ինձ դիմել քննարկման ժամանակ՝ հետն էլ սենց այնուամենայնիվ ներողամտությամբ, ոնց որ էդ հրեշավոր պառավներին ես եմ բուծում

Դու ես թեմայի Չամիչն ես, Շին