Էն որ մարդուս հետ քննարկում ենք գրական ու ֆիլմային տարբեր գործերի կառուցվածքներ. դասականը վեպը Արիստոտելի կառուցվածքով ա, բայց պատմվածքները՝ չէ։ Էն որ օրինակներ եմ բերում գրական գործերի, որ երրորդ գործողության փոխարեն դրամատիկ կետում են ավարտվում, հետո էլ հիշում Ամոս Օզի պատմվածքների ժողովածուն, որտեղ բոլոր գործերը suspense-ով են ավարտվում, էն որ դրանից ազդված ժամանակին «Հյուսիսի կինն» էի գրել։ Պատմում եմ պատմվածքը, ու էն որ մարդս ասում ա՝ արի կինո սարքենք։ Էն որ վախտին էս պատմվածքը Նիդեռլանդները մտքումս ունենալով էի գրել, գրեթե նույնությամբ (բացառությամբ անունների) գրքումս տպել, բայց էն որ ավելի շատ Դանիայի մասին ա, քան Նիդեռլանդների։
Էջանիշներ