Վերջերս մի տեսակ ավելի խորը գիտակցեցի ու տեսա, որ Հայաստանում խաչի ու ընդհանրապես, քրիստոնեության հետ առնչվող բաներ լուրջ պաշտամունքի տեղ ունեն: Ու դրանք թերուս կամ անգիտակից մարդիկ չեն կարծես: Ու մի տեսակ ինքս իմ մեջ ամաչում եմ ինչ-որ մեկին այդ առումով հակադիր բան ասել: Մի տեսակ հարգանք է ներշնչում այդ մարդկանց հավատը:
Բայց ես մեկ այլ բանի շուրջ մտածեցի՝ որտեղից է գալիս մեր հավատի այդ հիմքը, պլատֆորմը: Մի կողմից ինձ թվում է, որ նախկին հայկական բազմաստվածությունը ինչ-որ ապակողմնորոշող բաներ պիտի ունենար: Բայց յուրաքանչյուր աստված երևի թե ուներ հզոր նախադրյալներ՝ հետևորդներին կենտրոնաձիգ ուժով պահելու: Համաձայն եմ, հարմար է շատ երբ երիտասարդը հարկ եղած դեպքում իր աղոթքն էր հղում սիրո աստծուն, իսկ ասենք, նրա ծնողները՝ պտղաբերության աստծուն: Կոռուպցիայի աստված չկար, երևի կարիքն էլ չկար: Տրամաբանական է:
Բայց գոնե ինձ համար անտրամաբանական է, թե ընդամենը 2000 տարում, ԵՐԿՈՒ! հազար տարում ինչպես է մուտացիայի ենթարկվել քրիստոնեություն կոչվածը: Ես որպես մի անգրագետ պնդաճակատ, հակված եմ համարելու, որ դա հռոմեական ծրագիր էր, նախագիծ....կամ ինչպես են մոդայիկ ձևով ասում: Գլոբալիզացիայի: Այդ նույն կենտրոնաձիգ ուժը ստեղծելու համար: ու ծրագիրը մշակողները հիմար մարդիկ չէին: Փոքրիշատե գիտակից մեկը կարող է համարել, որ ինչ-որ անհավասարակշիռ, ամբիցիոզ, ապօրինածին մի երիտասարդ հրեա կարող է այդքան հեռահար պլաններ մշակել??
Մեր հավատը: Այսօրվա հավատը: Խաչի ու այլ արտիբուտների: Չէ, չեմ կարծում, որ դա քրիստոնեությունն է բերել: Մենք ավելի լուրջ բաներ ունենք մեր գենետիկայի մեջ: Ես ինձ վիրավորված եմ զգում, երբ դա կապում են քրիստոնեության հետ: Այդ հրեա տղայի հետ: Մենք հավատավոր ենք, ու դա մեր մեջից է: Դրսի ազդեցություններից չէ: Ամեն! )
Մեջբերել
Էջանիշներ