Վերջերս եկել եմ այն եզրակացության, որ չեմ կարողանում կոնկրետ պատասխանել՝ հավատում եմ Աստծուն, թե՞ չէ, կամ Աստված կա, թե՞ չէ հարցերին։ Եվ մտածում եմ, որ իրականում ոչ մի բան էլ չկա, ուղղակի մարդիկ են "ստեղծել Աստծուն", որ , այսպես ասած, ունենան "հիմք", որ մենակ չեն, ու կա ինչ-որ մեկը, որ լսում է իրենց և այլն։ Բացի դրանից կա մահվան վախը, և Աստծո գոյությունը՝ "հավերժական կյանքի խոստմամբ", իսկը տեղին է։ Մարդիկ, ըստ էության, հավատում են Աստծուն, որ հավատան (կամ իրենց համոզեն) հավերժական կյանքի գոյությանը։
Սա, իհարկե, շատ սուբյեկտիվ կարծիք է․․․ Ուղղակի պետք է ապրել, ու չմտածել կրոնական բաների մասին․․․ փաստորեն, ըստ էության, ես չեմ հավատում ։ՃՃ
Մեջբերել
Էջանիշներ