Կրոնական զգացմունքներ. սահման հարգանքի և ծաղրանքի միջև

[erexa]

Մեֆ, ճիշտ ես։ Համաձայն եմ։
Ես ուղղակի կարծում եմ, որ նույնիսկ նման թեմաներում կարելի ա հաշվի առնել մարդու ընկալումը, զգացումները ու իրա հետ խոսալ կիրթ՝ առանց վրաերթների, ինքնասիրությանը կպնելու և այլն։ Օրինակ (գիտեմ, որ անկապ ա հնչում).

- էս, էս, էս փորձերը ու էս, էս հայտնագործությունները այսինչ գիտնականի կողմից պարզ ցույց են տալիս, որ մարդը էվոլյուցիայի արդյունք է։
- Չէ, մարդուն Աստված ա ստեղծել։
- Շատ լավ։ Բայց ուշադրություն դարձրու, որ էս, էս, էս փորձերը ու էս, էս հայտնագործությունները այսինչ գիտնականի կողմից պարզ ցույց են տալիս, որ մարդը էվոլյուցիայի արդյունք է։ Իսկ դու կարո՞ղ ես բերել փաստ, որ Աստված է ստեղծել մարդուն։

Այսինքն ուղղակի գնում է զրույց ու վերջ։ Առանց իրար կպնելու, կծելու։ Ինչքան էլ հակասող մտքեր լինեն կարծում եմ պիտի լինի փոխադարձ հարգանք։ Ու կարծում եմ, որ դա կուժեղացնի ասածի ուժը։ Թեև իմ համար ասելու տոնը արդեն էնքան էլ կարևոր չի։ Կարևորը նյութն ա, միտքը, թե ինչ են ուզում ասել։

Երբ մարդ կարծիք հայտնելու ժամանակ, սկսում ՝է, էսպես ասած «հաշվի նստել» դիմացինի զգացմունքների հետ, կարող է տեղի ունենալ խոսքի ազատության խախտում: Ես կարծում եմ, որ քո ասած տարբերակն, օգուտ չի կարող տալ այն մարդկանց, ովքեր խնդիր ունեն, դիմացինի կարծիքն ընդունելու: