Շինարար-ի խոսքերից
Առաջին ու վերջին տարբերակների օգտին եմ քվեարկել: Դերասանություն չանեմ, առաջին տարբերակի դեպքում վստահ եմ, որ հեղինակը Բյուրն էր: Ռուֆուսի հետ համաձայն եմ՝ ահագին անհաջող մրցույթ էր:
Երկու իմ կարծիքով կարևոր հարցերի մասին եմ ուզում խոսամ: Նախ՝ ստեղծագործությունների լեզուն: Ախր, հա, էլի գրական, բայց ոչ էսքան շինծու: Երբ որ ստեղծագործության մեջ Սերոբ անուն ես տեսնում, ակնկալում ես, որ լեզուն չպետք ա լինի անհաջող թարգմանության լեզու: Ամենագրական բառապաշարով ախր կարելի ա էնքան սիրուն խոսակցական հայերեն ստանալ: Ամեն նախադասություն գրելիս կարելի ա մի հատ բարձրաձայն կարդալ, պատկերացնել, թե ինքդ ոնց կասեիր էդ նախադասությունը, գրի առնել ու հետո ուղղակի բոլոր խոսակցական բառերը փոխարինել գրականներով. եթե խոսակցական տարբերակի շարադասությունը չփոխեք, հաստատ էդ արհեստականությունը, շինծուությունը ահագին կկոտրեք: Գոնե մի քիչ պիտի հավատանք, որ էդ զրույցը կարա իրականում տեղի ունենա: Էլ չեմ ասում, որ շատ դեպքերում էդպիսի նախադասություններով զրույցներ՝ թեկուզ ամենախոսակցական բառերով գրված, էդ մարդկանց մեջ հավատալու չի, որ լինի: Խոսքս հատկապես, բայց ոչ միայն 7-րդ տարբերակին ա վերաբերվում:
Երկրորդը էլի ինչ-որ չափով առաջին դիտարկմանս հետ ա կապված, բայց արդեն ոչ զրույցների: Չակերտների մեջ գրում եք ինչ-որ բան, հետո հիշեց, մտածեց, ու էդ չակերտի մեջինը էնքան հստակ ձևակերպված ա՝ շարադասորեն ճիշտ, ամբողջական: Էդպես ո՞վ ա հիշում կամ մտածում: Ախր եթե հիշածն ու մտածածը ամբողջովին իմաստ չունի վերծանելը, ձեզ կոնկրետ էդ հատվածն ա պետք առանձնացնել, կարելի ա նույնը պատմելով, առանց չակերտի գրել: Բյուր ջան, սա քո գործում հենց տեսա, ուղղակի քո գրածն ինձ մոտ էնպիսի հարազատություն ա առաջացնում, որ էսպես թե էնպես սիրում եմ, դուսր գալիս ա, քո պատմելը շատ լավն ա, դա էլ մանր տեխնիկական հարցի շուրջ իմ շատ սուբյեկտիվ կարծիքն ա:
Մյուս քվեարկածս տարբերակի մասին էլ ասեմ: Լավ ճեպանկար էր, կարելի ա լավ գործ ստանալ, վերջում պետք չի հարցնել, թե տատն էլ գուցե չկար, էն ա տեսանք, որ տարօրինակ կերպով ուրիշ դռնից դուսր եկավ, կամ կարելիադա մի ուրիշ ձև ցույց տալ, էդ հարցադրումը պետք չէր, իմ սխալական կարծիքով: Քվեարկել եմ միայն ու միայն հետաքրքիր մտահղացման համար, էնպես չի, որ շատ նորարական ա, անցած տարի էր, թե էս՝ երկու հատ վիպակ եմ կարդացել՝ ահագին ծավալուն, էդ երևակայականի ու իրականի միաձուլման մասին: Բայց եսիմ, ինձ դա հետաքրքիր ա:
Էջանիշներ