Այս կյանքում հաղթում է նա, ով կարողանում է աստիճան բարձրանալ գրագետ, առանց վազելու, վազելուց հետո խելքը գլուխը շուտ հավաքելու շնորհիվ: Ես էլ ասում եմ, թե մարդիկ ինչու են դառնում փիլիսոփա, իմաստուն մտքեր արտահայտող: Աստված դրա համար էլ երեւի մեզ տվել է բանականություն, որ մենք անընդհատ փորձենք փնտրել ու գտնել նորը, երբեք չլճանալ հնի մեջ անգամ եթե այդ հինը ամենանորն է: Մի տեսակ տատիկական մտքեր եմ ասում, բայց սենց մտքերից հետո է, որ հայտնվում են նոր գաղափարներ ու սկսում ես գոռալ, ուրախանալ երեխայի նման: Գալիս է պահ, երբ օտարանում ես ամեն ինչից անգամ քեզնից: Դա կարող է տեւել ժամեր, օրեր, ամիսներ, երբեմն տարիներ, կարեւորը դրան ընթացք տալն է, այլ չխեղդելը օրորոցում: Ոտքս օդի մեջ է... աստիճանը տեսնում եմ, բայց դեռ ժամանակը չէ, որ քայլ անեմ...
Մեջբերել
Էջանիշներ