ԻՀԿ, պարոն հանձնաժողովի նախագահ: Իսկ նախագահողը երևի ավելի ճիշտ կլինի օգտագործել պրոցես արտահայտող բառակապակցություններում, օրինակ' նիստը (քննարկումը, ժողովը) նախագահող:
Բայց Շինարարի հետ համամիտ եմ:
ԻՀԿ, պարոն հանձնաժողովի նախագահ: Իսկ նախագահողը երևի ավելի ճիշտ կլինի օգտագործել պրոցես արտահայտող բառակապակցություններում, օրինակ' նիստը (քննարկումը, ժողովը) նախագահող:
Բայց Շինարարի հետ համամիտ եմ:
Ի միջի այլոց, էդ պարոնի պահը ինձ էլ մտածացրեց՝ Պարո՛ն ազգային ժողովի նախագահ, թե՞ ազգային ժողովի պարոն նախագահ: Ռուսերենում, անգլերենում կառույցը էնպես ա, որ էսպես թե էնպես պարոնը ընկնում ա նախագահի կողքին չէ՞, բայց հայերենում ամեն դեպքում ես ոնց որ ուզում եմ հակվեմ, որ պարոնը առաջ տարվի, որովհետև հանձնաժողովը չի պարոն, հասկանում եմ, որ ասել ասողը ավելի վերամբարձ ա դառնում, ականջին մի քիչ խորթ, մյուս կողմից էլ պիտի սկսի կիրառվել, որ բնական հնչի: Մեզ մոտ դեռ էդ բառի կիրառման ավանդույթը նոր ա ձևավորվում: Հլա պաշտոնյա մարդիկ կան, նեղանում են՝ իրանց պարոն ես ասում:
Հայկօ (29.09.2013)
Շինարարի հետ համաձայն եմ. եթե գրառումը Հայկօյինը չլիներ, հաստատ մինչև վերջ չէի ձգի, նույնիսկ երևի մի պարբերությունից այն կողմ չանցնեի: Հետաքրքիր չի մի տեսակ:
Ու չնայած դրան՝ գիտեմ, որ շատերը իմ կարծիքին չեն ու հավանում են: Էնպես որ՝ ինչ էլ թարգմանես՝ լավ գործ ես անում, Հայկ ջան, շնորհակալ եմ շատ Համ էլ՝ դու չլինեիր, ես Արթուր Կլարկ կարդացողը չէի՜
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Հայկօն աչքս մտավ Ռեյ Բրեդբերիի պատմվածքի թարգմանությամբ: Էն ժամանակ ագահի նման կարդում էի՝ ամեն տառը ու բառը ագահորեն ընկալելով: Նոր հիշեցի ու նորից կարդացի:
Կակտուսի ուՇինարարի հետ համամիտ եմ,կարդացվումա մենակ Հայկօ անունը կարդալուց հետո:
Համ էլ,եթե անկեղծ,ես էլ Կլարկ չէի կարդացել:
Ամեն դեպքում, ոչ թե կասենք ԱԺ պարոն նախագահ, այլ՝ պարոն ԱԺ նախագահ, քանի որ ԱԺ նախագահը բառակապակցություն է, որ կոնկրետ «պարոն» է մատնանշում...
Նայի, մի երկու օրինակ.
Այսօր դժվար է անգամ պատկերացնել, որ մեր նախնիները մեծ մասամբ ֆերմերներ էին, ովքեր իրենց ամբողջ կյանքի ընթացքում ուտելիք էին քամում հողից կամ ծովից՝ պարզագույն և հաճախ խիստ ծանր աշխատանքի միջոցով, սակայն դա է ճշմարտությունը:
«Ֆերմեր» բառը էն չի, հողագործ էլ չես գրի, որտև հետո ծով ա գալիս: «Ուտելիք էին քամում հողից կամ ծովից». եսիմ, ի՞նչ քամել, ի՞նչ բան. ուտելիք էին ստանու՞մ, մեկ ա՝ էն չի:
Ամենատարբեր սննդամթերքների համերն ու կազմությունները նկարագրող մեր հսկայական գրադարանն իմ ընկերության ամենաուժեղ զենքն է շուկայում, և դա ճիշտ է սննդարդյունաբերության ոլորտում գործունեություն ծավալող ցանկացած այլ ընկերության դեպքում ևս:
«Գրադարանը» հայերեն դուրըս չի գալիս: Բնագրում հենց library ա, բայց ստեղ ինչ-որ տվյալների բազա-մազա ա պետք, որ չեմ գտնում: Շտեմարա՞ն: Եսիմ:
Սակայն «Ամբրոսիա պլյուսը» բավականին երկար ժամանակ փակուղի էր մտցրել մեզ:
Սա նորմալ ա՞: «Փակուղի էր մտցրել մեզ»: Մեզ փակուղում էր պահում, մեզ դժվարություններ էր պատճառում, շփոթության էր մատնում. «փակուղի» բառը առանցքային չի, էլի:
Մինչ այսօր դա ծայրահեղ հազվագյուտ ու դժվար ճարվող ուտելիք էր, և հենց այդ պատճառով էլ այն սակավաթիվ ընտրյալները, ովքեր կարողանում էին դա ճաշակել, այդքան բարձր էին գնահատում դա:
Դա-ի պերեդոզ:
Գրելուց երևի տենց նախադասություն չկա, որ մի երեք-չորս անգամ վրայով չանցնեմ՝ մի էդքան տարբերակներ գրելով ու ջնջելով: Ու էդ հլը առաջին մշակման ժամանակ: Էս անտեր հայերենը շատ ճկուն ու բարբարոս ա, էլի :
DIXIcarpe noctem
Մերսիներ : Ակումբում մի լավ գործի նենց ոչինչ թարգմանություն էլ ունեմ, էդ էլ կարդա : Բայց երկար ա մի քիչ:
Դենիել Քիզ. «Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար»
DIXIcarpe noctem
Շտեմարանը դուրս եկավ.Ամենատարբեր սննդամթերքների համերն ու կազմությունները նկարագրող մեր հսկայական գրադարանն իմ ընկերության ամենաուժեղ զենքն է շուկայում…
Ամենատարբեր սննդամթերքների համերն ու կազմությունները նկարագրող տվյալների մեր հսկայական շտեմարանն իմ ընկերության ամենաուժեղ զենքն է շուկայում…
Լավ չի՞:
Մինչ այսօր դա ծայրահեղ հազվագյուտ ու դժվար ճարվող ուտելիք էր, և հենց այդ պատճառով էլ այն սակավաթիվ ընտրյալները, ովքեր կարողանում էին ճաշակել դրանից, այդքան բարձր էին այն գնահատում:Մինչ այսօր դա ծայրահեղ հազվագյուտ ու դժվար ճարվող ուտելիք էր, և հենց այդ պատճառով էլ այն սակավաթիվ ընտրյալները, ովքեր կարողանում էին դա ճաշակել, այդքան բարձր էին գնահատում դա:
Օրինակ սենց «Դա»-ն ու «այն»-ը էնքան էլ իրար հետ չեն բռնում, բայց կուտվի, հը՞ն:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Շինարար, CactuSoul և Vardik!, ինձ շատ հետաքրքիր է, դուք գիտաֆանտաստիկ գրականություն սիրո՞ւմ եք կարդալ։ Ասեմ, թե ինչու եմ հարցնում։ Եթե գիտաֆանտաստիկ գրականությունը ձեր սրտով չի ես ձեր կարծիքը կարող եմ լիովին հասկանալ։ Բայց եթե գիտական ֆանտաստիկա սիրում եք ու Քլարք կարդացիք միայն Հայկօ-ի անվան շնորհիվ, այ դա իմ համար առեղծված է։ Ինձ իսկապես էնքան հետաքրքիր է ձեր վերաբերմունքը էտ ժանրի հանդեպ։
Ու եթե դուք էտ ժանրը ընդունում եք ու կարդում եք, բայց չեք հասկանում Քլարքին, ապա շատ հետաքրքիր է իմանալ պատճառը։
Նախապես շնորհակալ եմ պատասխանների համար։
Արթուր ջան, ինձ թվում ա՝ մեր գրածը հենց էդ էլ նշանակում էր, որ գիտաֆանտաստիկ գրականություն չենք սիրում Պուճուր ժամանակ սիրել եմ
Բայց ընդհանուր կարելի է հատուկ չսիրել, բայց որոշ գործերով տարվել, ինչպես եղավ Դենիել Քիզի «Ծաղիկներ Էլջերնոնի համարի» դեպքում, որը եթե գիտաֆանտաստիկ գրականություն էլ է, հաստատ դուրս է եկել որոշակի տեսակի կաղապարից, որովհետև վերջին հաշվով կա լավ գրականություն՝ անկախ տեսակից, որը անկախ նախասիրություններից ընթերցողին ներս է տանում, ներգավում է: Կոնկրետ էս գործը ինձ մոտ նման զգացմունքներ չառաջացրեց:
Նույն կերպ, ես հենց գիտեի՝ ֆենթըզի չեմ սիրում, բայց Մարտինը էնպիսի բան բերեց իմ գլուխը, որ ասելու չի:
Տիրան ջան, շատ մերսի պատասխանի համար։
Անկեղծ ասած էս պատմվածքը իմ համար մի քիչ դժվար է մտցնել գիտաֆանտաստիկայի իմ պատկերացման մեջ։ Քլարքն ունի շատ հետաքրքիր այլ պատմվածքներ։ Կարծում եմ Հայկօն մեզ կուրախացնի էտ պատմվածքների թարգմանություններով։ Ու մի քիչ էլ գլուխ գովամ Հայկօն ու ես միասին ենք ընտրում այն պատմվածքները, որոնք պետք է թարգմանվեն
Իսկ Քլարքից ես խորհուրդ կտամ երեք վեպ՝ 2001 Տիեզերական ոդիսական, Մանկության ավարտը ու Քաղաքը և աստղերը։ Հզոր գործեր են։
Այս մի պատմվածքը Քլարքը հավանաբար գրել է այն պատճառով, որ ինքը բուսակեր է։ Հավանաբար նա ցանկացել է իրեն հասանելի մեթոդներով նկարագրել իր տեսակետը այդ երևույթի վերաբերյալ։ Բայց ապագայի մասին իր պատկերացումներն ու տեսությունները շատ հետաքրքիր են։
Հայկօ, Jarre, կարո՞ղ է իմանաք այս պատմվածքը Կլարկը երբ է գրել:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ