Ստեղծագործական վավերագրություն. քվեարկություն և քննարկում

[Ուլուանա]

11.Քաղաքի մեկ օրը
Հա գրում–ջնջում եմ... Չգիտեմ՝ ոնց արտահայտվեմ, որ վիրավորական չհնչի։
Միակ գործն էր, որ ոչ մի կերպ չկարողացա կարդալ մինչև վերջ։ Մինչև համարակալված գլուխներին հասնելը մի կերպ ձգեցի, հետո մեկ–երկու գլուխ զոռով, տեղ–տեղ վրայով թռնելով անցա, բայց զգացի, որ արդեն լավ չեմ ու որոշեցի ազատել ինձ հետագա տառապանքից։

Ընդհանուր տպավորությունս կարդալիս. ոչ կառուցվածք կար, ոչ մտքերի հասկանալի հաջորդականություն։ Ինչ–որ խառը–մառը, տեղ–տեղ զառանցանքի նմանվող մտքեր, չկապակցված հատվածներ, իրար հետ կապ չունեցող, բայց իրար գլխի լցրած տարբեր գաղափարներ... Հետաքրքիր ա, հեղինակը սա գրելուց հետո գոնե մի անգամ կարդացե՞լ ա, թե՞ ինքն էլ ա դժվարացել։
Էլ չեմ ուզում շարունակել, չնայած էլի բաներ կասեի։ Բավարարվենք էսքանով։

Ապշած եմ, որ էս գործը երեք ձայն ա հավաքել։

Հուսով եմ՝ հեղինակն ինձ չի ատի էսքանը գրելու համար։

[Ուլուանա]

10. Ֆալաք

Պատմությունը բավական հետաքրքիր էր, ես կասեի՝ անհավատալիության աստիճանի հետաքրքիր։ Աղջկա կերպարն էլ շատ իրական էր. ես ինքս ճանաչում եմ էդպիսի աղջիկների։ Անհավատալին իրադարձությունների նման շրջադարձն էր, բայց դե ի՞նչ չի լինում կյանքում որ։

Շարադրանքն էլ էր ընդհանուր առմամբ հետաքրքիր, բայց էդ արհեստական, ամպագոռգոռ գրքային բառերի հեղեղն ահագին համը հանում էր։ Հիշում եմ, որ հեղինակը նախկինում էլ ա մասնակցել մրցույթ(ներ)ի, բայց էս պահին չեմ հիշում իր գործերը։ Դրա համար ուզում եմ մի հարց տալ. դու մի՞շտ ես էդպիսի բառերով գրում, թե՞ ուղղակի էս անգամ որոշել էիր յուրօրինակ էքսպերիմենտ անել։ Հարցս հռետորական չի։
Ու ընդհանրապես որտեղի՞ց ես գտնում տենց բառեր։ Հատուկ բառարաններից, շտեմարանների՞ց ես պեղում, թե՞ ոնց։
Մի խոսքով՝ էս ստեղծագործությունը որ մի հատ լավ լողացնենք, կարգին գործ կդառնա երևի, որովհետև զգացվում ա, որ հեղինակը գրել գիտի։

Մի բան էլ պիտի ասեի, մոռացա գրելիս. քանի հոգի ասեց, որ վերջը անհասկանալի էր, ուզում են իմանալ՝ հանդիպումը ոնց անցավ, ինչ եղավ հետո։ Ճիշտն ասած՝ ինձ հեչ էլ անավարտ չթվաց, ու կարծում եմ՝ կարիք չկար էլ գրելու, թե ոնց անցավ հանդիպումը, որովհետև կարևոր չի դա տվյալ դեպքում։ Կարևորը փաստն էր, որ աղջիկը մարմնավաճառ էր դարձել ու ճակատագրի բերումով պիտի սպասարկեր էն մարդուն, ում ժամանակին, կարելի է ասել, ստորացնելով լքել էր։ Էս բոլոր հանգամանքները հերիք չե՞ն նման վերջաբանն ավարտուն համարելու համար։

[Ուլուանա]

Ֆալաք բարբառով ճակատագիր ա նշանակում: Ուլուանա ջան էքսպերիմենտ էր. ինձ մեղադրում էին աղքատիկ բառերով գրելու, գծային գրելու մեջ, ես էլ փորձեցի բառախեղդ անել… Բառերը ես ուղղակի գիտեմ, որովհետև և սցենարներ եմ գրում և հոդվածներ:

Ֆալաքը որ ասեցիր, նենց ծանոթ թվաց։ Ոնց որ թե գիտեի ։

Այսինքն՝ սցենարներ ու հոդվածներ գրելիս էդպիսի բառե՞ր ես օգտագործում ։

[Ուլուանա]

Ի՞նչ ա ուզեցել ասի, Ուլուալա ջան

Ինձ էլ ա շատ հետաքրքիր:

Հիմա ի՞նչ, դուք չեք հասկացել, ուզում եք՝ ասեմ, որ դու՞ք էլ իմանաք, թե՞ ուզում եք ստուգել՝ ես հասկացել եմ, թե չէ ։

[Mephistopheles]

Հիմա ի՞նչ, դուք չեք հասկացել, ուզում եք՝ ասեմ, որ դու՞ք էլ իմանաք, թե՞ ուզում եք ստուգել՝ ես հասկացել եմ, թե չէ ։

Օքեյ, Ուլուանա ջան… եթե չես ուզում՝ մի ասա… չեմ ուզում վիրավորական ստացվի…

[Ուլուանա]

Քանի որ «Ռոմանտիկան» ինձ համար առանձնանում է որպես էս մրցույթի լավագույն գործ, մենակ դրա օգտին էլ կքվեարկեմ։

[Ուլուանա]

Օքեյ, Ուլուանա ջան… եթե չես ուզում՝ մի ասա… չեմ ուզում վիրավորական ստացվի…

Չհասկացա, էդ ի՞նչը պիտի վիրավորական ստացվեր ։

[Mephistopheles]

Չհասկացա, էդ ի՞նչը պիտի վիրավորական ստացվեր ։

ուղղակի չեմ ուզում ստացվի նենց որ ուզում եմ "ստուգել"…

[Արէա]

Քվեարկում եմ երկու տարբերակների օգտին.

Տարբերակ 3.Մի պարզ պատմություն
Տարբերակ 5.Ռոմանտիկա

Շնորհակալություն հեղինակներին:

[StrangeLittleGirl]

Տարբերակ 6. Զակատը Հռենոսի ափին
Սկզբում վերնագիրը հասկացել էի «Մայրամուտը Հռենոսի ափին» ։ Տենց ավելի լավ կլիներ համ էլ ։
Էդ Ալիսն իրա զակատներով էն գլխից էլ ներվերիս դեղն էր, ու հիմա մեկ էլ նորից գալիս, ռաստվում ենք զակատի... Կարծում եմ՝ էդ զակատի գաղափարը զակատ անելու և Հռենոսը նետելու ժամանակն ա։
Ճիշտ ա, պատմվածքի մեխը երևի զակատն էր, բայց առանց զակատի վատիկը չէր։

Ան, վերնագիրը ճիշտ էլ հասկացել էիր Բառախաղ ա

7.Ցոլակը
Ճիշտն ասած՝ զարմացած եմ, որ էս գործը դեռ ձայն չի ստացել։ Իմ համեստ կարծիքով, շատ հեռու ա ամենավատը լինելուց։ Ավելի ճիշտ՝ բոլորովին էլ վատը չի։ Կարող ա՝ ինձ հետ մի բան էն չի, բայց սա ինձ համար ավելի հաջողված պատմվածք ա, քան «Զակատը»։ Նախ գաղափարն էր լավը, ու վերջն ուժեղ էր։ Ճիշտ ա, մի քիչ ձգձգված պահեր կային, որ կարելի էր կրճատել, բայց սենց էլ էր նորմալ։ Ուղղակի երևի մարդիկ էդ թեմայի հավեսը չունեն, թե ինչ, որ սենց արհամարհվել ա։

Ես էլ եմ զարմացած: Հեչ չէի սպասում, որ հենց էս մի գործը ոչ մի ձայն չի ստանա:

[Skeptic]

Քվեարկածս տարբերակներից մեկի մասին մի քիչ խոսեմ.
"Նկարչի լվացքը" - ուժեղ նոստալգիա առաջացրեց մոտս: Սարյանի այգին ժամանակին իմ համար էլ էր հարազատ վայր, իսկ էդ նկարչին ու իրա լվացքը հիշում եմ, մի անգամ քիչ էր մնում հեծանիվով վրաերթի ենթարկեի իրան : Թեմայի քննարկումներին չեմ հասցրել հետևել, բայց էս պատմվածքի որոշ հատվածների պաթետիկ լինելու մասին կարծիք աչքովս ընկավ, որի հետ էնքան էլ համաձայն չեմ, քանի որ էս գործը պետք ա կարդալ sharfik mode on ռեժիմով:

Մերսի, Բյուր

[Նարե91]

Քվեարկել եմ 5-րդի՝ Ռոմանտիկայի օգտին:
Մրցույթում միակ փայլուն պատմվածքն էր ինձ համար:
Միակն էր, որ կարդալիս, զգացի, որ մարմնիս հետ ինչ-որ արտասովոր բան ա կատարվում. փշաքաղվածություն, ըստ երևույթին
Զգացվում էր, որ հեղինակը մեջը հոգի ու սիրտ ա դրել: Մենակ մի թույլ կողմ ուներ էս գործը՝ վերնագիրը... ահավոր չտրամադրող էր, որ կարդայի, բայց գործն էնքան լավն էր, որ վերնագրի ոչ հարիր լինելը տապալեց, գցեց մի կողմ Մի շնչով եմ կարդացել իսկապես, ինչը չեմ կարող ասել մյուս գործերի մասին:
Ալֆուշսսս քեզ պաչ՝ սենց ուժեղ գործի համար Բռավո

[Lusntag Lusine]

Կարդացի բոլոր գործերը, քվեարկեցի, հետո անցա մեկնաբանությունները կարդալուն:
Հիմա մի քիչ գործեր ունեմ, քիչ ուշ կգրեմ իմ տպավորությունների մասին:

[Baltazar]

Հիմա ի՞նչ, դուք չեք հասկացել, ուզում եք՝ ասեմ, որ դու՞ք էլ իմանաք, թե՞ ուզում եք ստուգել՝ ես հասկացել եմ, թե չէ ։

Ես իրոք չեմ հասկացել :

[CactuSoul]

Սա էն եզակի մրցույթներից էր, որ տարբերակները կարդալուց հետո, երբ քննարկումներին եմ հասնում, ու մարդիկ վերնագրերով են խոսում տարբերակների մասին, ես հստակ գիտեմ՝ որ մեկի մասին է խոսքը, մեջն ինչ կար: Կարծում եմ՝ սա շատ բան է ասում:
Հաջողված մրցույթ էր, շնորհակալություն, հեղինակներ ջան
Գիտեմ, որ անցյալով խոսելու ժամանակը չի, բայց ինձ արդեն քվեարկություն-մվեարկությունն այդքան էլ չի հետաքրքրում, ավելի կարևոր էր, որ պատմությունները (դե լավ, բացի վերջինից) հիշվելու են: Ու էստեղ ես հերթական անգամ հասկացա, որ ստեղծագործության մեջ պիտի իրական կյանքից գոնե ինչ-որ բան լինի, որ այն հաջողվի: Հենց էնպես, անհիմն հորինվածքները հաճախ չեն կարողանում տպավորել:

Դեռ չեմ քվեարկում, կաշխատեմ ժամանակ գտնել ու նորից կարդալ տարբերակները, նոր: Դե սովորության համաձայն պիտի որ ընդամենը մի ստեղծագործության տամ ձայնս