կրոնն ընդհանրապես հասարակական հարաբերությունները կարգավորող շատ լավ գործիք ա եղել, միշտ: Երբ հին մարդուն բացատրել են՝ կովդ մորթես, ուտես, հաջորդ տարի սոված կմնաս, կամ եթե մտնես ջուրը կոկորդիլոսը քեզ կուտի, չեն լսել, բայց երբ ասել ես, որ եթե կովդ ուտես, դու սրբապղծություն կանես ու մեծն նեղոսի պատիժը կթափվի քո ընտանիքի գլխին, էդ ժամանակ ենթարկվել են, էնպես որ կրոնը որպես էդպիսին արտակարգ լավ բան ա էն մարդկանց հետ աշխատելու համար, ովքեր փաստարկներն ականջի հետև են գցում, բայց կրոնը չպիտի վնասի, հենց սկսեց վնասել, ինքը դառնում ա ֆանատիզմ ու էդ առումով Ձայնալարի հետ համամիտ եմ, որ թեման ոչ թե կրոնից տուժածներին պիտի վերնագրվեր, այլ՝ կրոնական ֆանատիզմից տուժածներին...