Mephistopheles-ի խոսքերից
էս երկու ֆրազաները giving away too much… լացելու ուսը ոնց որ վերի նկարագրությունները մի տեսակ հեչ անի… ոնց որ թե էդ մարդուն դու զգուշորեն ու զուսպ կառուցել ես ամեն դետալը տեղին, բայց հենց ասում ա "լացելու ուս" չերեզչուռ ա բացահայտում… սենց ճարտարապետական կառույցներ կան որ բետոնից են, կամ պողպատից, բայց շատ լիրիկական են, այ դրանց նման որ լիներ շատ հետաքրքիր կլիներ… էդ "լացելու ուս"-ը մի տեսակ ոնց որ գրած լինի որ հանկարծ ուրիշ բան չհասկանանք…
…դե իսկ "վաղը նա ուժեղ էր լինելու"-ն լրիվ պիոներական վերջաբան էր…
Ժող,. ես իհարկե էդ որակավորումը չունեմ ոչ էլ իրավասությունը որ խորհուրդներ տամ, բայց կառաջարկեի բոլոր գրողներին այցելել լավ ճարտարապետական կառույցներ, ցանկալի ա մենակ… ճարտարապետությունը մի հատ հետաքրքիր որակ ունի, նույն զգացմունքներն ու ապրումները նկարագրվում ա աբստրակտ միջոցներով… քար, բետոն, պողպատ, աղյուս, բացվածքներ որ լույսը ներս գա… սրանք մարդու վրա շատ են ազդում… տարածության բարձրությունը պատերի գույնը ֆորմաների արանքում գտնվելը լույսի մուտքը տարածություն… ճարտարապետության գործիքները ճարտարապետին ստիպում են անզգա, անկենդան միջոցներով մարդու ներքնաշխարհի վրա ազդել…
յեսիմ, նայեք, էլի…
Մեջբերել
Էջանիշներ