Տարբերակ 1. <<Փրկիչը>>- Չուկ
Տարբերակ 2. Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն...- Alphaone
Տարբերակ 3. 60 վայրկյան- Enna Adoly
Տարբերակ 4. Դատարկ տարա- Enna Adoly
Տարբերակ 5. Սեռաքաղց- Չուկ
Տարբերակ 6. Նոկտյուրն- Skeptic
Տարբերակ 7. Ցուցահանդես- Alphaone
Տարբերակ 8. Իմ Պենելոպեն- Alphaone
Տարբերակ 9. Գնելը- Baltazar
Տարբերակ 10. Տժվժիկ & Co.- Ivy
Տարբերակ 11. Թափանցիկ- Enna Adoly
Տարբերակ 12. Չուշանաս- Ivy
Տարբերակ 13. Անծանոթ սեր- Արփինե Հովսեփյան
Տարբերակ 14. Ցավը- Արևանուռ
Տարբերակ 15. Նանե- Արևանուռ
Տարբերակ 16. Զրուցակիցը- Նարե91
Տարբերակ 17. Կրկնվող պատմություն- John
Տարբերակ 18. «Ռոմանտիկ» Խորենացին- Այբ
Տարբերակ 19. Կախարդը- Անվերնագիր
Տարբերակ 20. Մի ճանճի պատմություն- Անի Պողոսյան
Տարբերակ 21. Մարսյան տենդը- Alphaone
Հա, վիրավորական ա, ես էլ հատուկ դա եմ օգտագործում, որ մարդիկ էլ տենց չգրեն: Փաստորեն դու էլ ինքնաբացահայտվեցիրBaltazar-ի խոսքերից
Հիմա հետ գնամ, տեսնեմ` որ գործերի մասին եմ ասել անկապ ա, տեսնեմ` որն ա քոնը:
Մեֆ, եթե նկատել ես, բոլոր էն գործերի հասցեին, որոնց ասել եմ` անկապ ա, անպայման մի քանի ուրիշ բան էլ եմ գրել: Իսկ անկապը վերջնական գնահատականն ա: Ոնց որ ասես` գերազանց, լավ, բավարար, անբավարար: իմ անբավարարն էլ անկապն ա:
Ես շատերի նման կոմպլեքսներ չունեմ. ես անտաղանդի մեկն եմ ու իմ վրա չի ազդում անկապ բառը: Ասածներս կարող է հաստատել Impression-ը , որը շատ ավելի խիստ գնահտական տվեց գրածիս, ես էլ նրան շնորհակալություն հայտնեցի, քանի որ ճիշտ էր քննադատությունը և զուրկ էր պիտակներից: Ես հիմա պաշտպանում եմ այն պատանի գրողներին, ովքեր շատ ծանր են տանում քո ոճով արված քննադատությունները և նույնիսկ դրանց ազդեցության տակ այլևս չեն ուզում գրել: Դա նույնն է ինչ կարդամ մեկի ստեղծագործությունը ու ստեղ գրեմ <եզզությունա>, <էս ինչ ախմախությունա> և այլն ...Հա, վիրավորական ա, ես էլ հատուկ դա եմ օգտագործում, որ մարդիկ էլ տենց չգրեն: Փաստորեն դու էլ ինքնաբացահայտվեցիր
Մեֆ, եթե նկատել ես, բոլոր էն գործերի հասցեին, որոնց ասել եմ` անկապ ա, անպայման մի քանի ուրիշ բան էլ եմ գրել: Իսկ անկապը վերջնական գնահատականն ա: Ոնց որ ասես` գերազանց, լավ, բավարար, անբավարար: իմ անբավարարն էլ անկապն ա:
Կներեք, բայց ինձ համար Կախարդը հեղինակի շատ անլուրջ մոտեցումն է մրցույթին, ոնց որ հատուկ մրցույթը ծաղրի...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
StrangeLittleGirl (04.09.2013), Նարե91 (05.09.2013)
Եթե պիտի անկապ բառն ազդի իրենց վրա, ու թարգեն գրելը, ավելի լավ ա` հիմիկվանից թարգեն:
Հա, Stranger ջան, հեղինակը տենց տիպ ա, ի՞նչ կարաս անես
Նարե91 (05.09.2013)
Կախարդը Բյուրն ա գրել… Չուկ ըլնեմ թե տենց չի… ինքը միշտ էլ վերջաբանի հետ խնդիրներ ա ունեցել…
Sambitbaba (06.09.2013)
… ու հենց էս տեսակի խնդիրներ…
Ես էի ուզում ասեյ, ստից քցում են վրես
A long time ago, in a galaxy far, far away...
ապեր, իրանն ա… հաստատ… ոճից ա երևում… վերջը միշտ էլ տենց ա անում… յա մեկը գեյ ա լինում, յա պռոստինով փաթթվում արաղի շիշը ձեռներին դեմդ են դուրս գալիս, յա էլ մթի պես սահելով մոտենում են ու ու ասում "just kiss me, please stay, don't go...."
իրա արական սեռի նկատմամբ ունեցած հակասական զգացումները… սաղ մեջը կա… գրած ա… ես կասեի ինքնակենսագրական…
լրիվ, բացի էտ, ինքը սիրում ա իր գրած գործերին վատաբանի, քարկոծի, մթոմ չջոկենք... բայց նա ստո զգում եմ, որ ինքն ա... էլ ուրիշ ո՞վ պիտի գրեր
A long time ago, in a galaxy far, far away...
ոնց ա իրան մատնուուուուուում… Բյուր, աչքերդ փակել ես ու մեզ չես տեսնում, կարծում ես թաքնվել ես, մենք էլ քեզ չենք տեսնու՞մ……
Հա, Stranger ջան, հեղինակը տենց տիպ ա, ի՞նչ կարաս անես
նկատել եմ Բյուր ջան… բայց Կախարդի հաշվով բան չես ասել բացի նրանից որ չես հասկացել ու անկապ ա…
դու հոգեբան ես, եթե ուշադիր նայես Կախարդի կերպարին, կարելի ա մի բան հանել միջից…
Վոլտերա (05.09.2013)
Իմ հույսը մատաղ սերունդն ա : Մի նեղացրեք իրանց, առանց էն էլ շատ են տանջվում անիմաստ բաներից, մոլորված են, հլը շատ հարցերում չեն կողմնորոշվել ու պարտադիր անպատասխան սեր ունեն:
Տանջվելը ո՞րն ա, տվայթվում ու մղկտում ենք :lurj
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Ամեն ինչ ընկնում ա իրա տեղը ... այսքան թույլ գործերի մեջ հաղթում ա թույլերից ամենաուժեղը: Հենց սկբից էլ առանձնանում էր Նոկտյուրնը: Վատիկը չի:
Ագրեսի՞վ կեցվածք: Ես ընդամենն ուզում եմ լավ գործեր կարդալ: Մի քիչ հետ գնա, նայի, թե ինչքան լավ բաներ էլ եմ ասել էն գործերի մասին, որոնք ինչ-որ աճելու տեղ ունեն: Իմ անհամեստ կարծիքով, մոլախոտը հենց սկզբից պետք ա քոքահան անել, իսկ քոքահան անելու լավագույն մեթոդը դառը ճշմարտությունը երեսներին չլմփացնելն ա, ոչ թե «լավն ա, բայց...» տեսակի կարծիքներ հայտնելը:
Կարող ես ասել, որ ես անկապ եմ գրում: Ես դրանից չեմ նեղանում
Մեֆ, հա, Կախարդի հաշվով սկզբում ասեցի, որ բան չեմ հասկացել, հետո ստացա բացատրություն, հետո նորից կարդացի ու հասկացա, որ դա ոչ այլ ինչ ա, եթե ոչ հասարակ կայֆավատ: Նախ, ես հոգեբան չեմ, կրկնում եմ միլիարդերորդ անգամ: Երկրորդ, էդ գործը բացարձակապես պոտենցիալ չունի: Ու եթե կուզես, ես մենակ վերջին նախադասությունը կթողնեի ու լրիվ նոր պատմություն կկառուցեի դրա վրա: Կամ նույնիսկ դա էլ չէի թողնի: Չեմ հասկանում` ո՞նց դու չես տեսնում, որ դա հինգ րոպեում արագ-արագ, էնքան որ, հանուն մասնակցելու, հանուն կայֆավատի համար գրված գործ ա: Հեղինակն ինքը մեծ պոտենցիալ ու ուժեղ հումոր ունի, բայց կոնկրետ գործում սկի իրա հումորը չի ցուցադրել:
Ահա, բայց երբ մատաղ սերունդն անկապ բաներ ա գրում, պետք ա ասել էդ մասին: Տես, 60 վայրկյանի մասին ահագին լավ բաներ եմ ասել, հեղինակն էլ մատաղ սերնդի ներկայացուցիչ ա: Էնպես որ, պետք ա մատաղ սերնդին հիմիկվանից սովորացնել թաց ու չոր տարբերել: Թե չէ հիմա գլուխները կշոյենք, կասենք` լավ ա, վաղը-մյուս օրը կմեծանան ու կմտածեն` հա, իրանք լավ են գրում: Հետո էլ իրանց որևէ ազգականի շնորհիվ որևէ բանի կհասնեն: Ու Հայաստանը կմնա թաց ու չորն իրարից չտարբերող տխուր իրավիճակում:
Նարե91 (05.09.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ