Հայ արտադրողը իմպոտե՞նտ, թե՞ տականք։

[Աթեիստ]

Թեման սկսեմ հին անեկդոտով։
Դասախոսը հարցնում է ուսանողներին։
- Ինչպե՞ս կոչվում այն տղամարդը, որը ուզում է, բայց չի կարող։
- Իմպոտենտ
- ճիշտ է, իսկ ինչպե՞ս կոչվում այն տղամարդը, որը կարող է, բայց չի ուզում։
Հետին շարքերից մի աղջիկ գոռում է։
- Տականք է նա, տականք։

Արդեն մի քանի տարի է, ես, անձեռոցիկ ու զուգարանի թուղթ գնելիս, վերցնում եմ միայն թուրքական Selpak ֆիրմայի արտադրանքը։ Բայց ամեն վերցնելուց հայհոյում եմ հայ արտադրողներին, որոնց տեսականին զբաղեցնում է 3 անգամ ավելի մեծ տարածք քան թուրքականինը։ Մեծ տեսականին պայմանավորված է ոչ թե որակի տարբերությամբ, այլ միայն տուպի ձևի ու չափի։ Երբ յուղոտ հավ ուտելուց հետո փորձում ես այդ «անձոռոցիկներով» ձեռքերդ մաքրել, անձեռոցիկի մեծ մասը մնում է ձեռքերիդ վրա։ Փորձի համար պարբերաբար գնում եմ նաև տեղական արտադրանք, բայց դեռևս որակով չի հանդիպել (ինչքան էլ խանութի աշխատողները համոզեն, որ նույն թուրքականի որակի է)։
Նույնը վերաբերում ա շոգեխաշած մսին (говядина тушеная): Փորձեք գնել 3 տուպ հայկական արտադրանք, ամեն տուփից մի որակ կստանաք։ Առաջին ում կարող ա լիքը միս լինի, վերջինում պինցետով ման գաս, միս չգտնես։ Մեկ-մեկ միջից նենց բաներ են դուրս գալիս, քիչ է մնում զզվես, դառնաս բուսակեր։
Լավ ա խանութներում կա համարյա կրկնակի թանկ, բայց միշտ նույն, հաճելի բաղադրությամբ ապրանք։

Մի այլ օրինակ էլ Վեդու «Վերնաշեն» գինին. եթե մի քանի տարի առաջ այն բավականին հաճելի գինի էր, հիմա դարձել է լոտո, ամեն շշից մի համ է գալիս։

Այսքանով իհարկե չի սահմանափակվում հայկական արտադրողների աղբի թվարկումը։
Ինձ շատ հետաքրքիր է, նրանց իսկապե՞ս իմպոտենտ են. չեն կարողանում որակովն արտադրել ու ավելի թանկ վաճառել, թե տականք են. գտնում են, որ հայ սպառողին էս էլ ա շատ։

Ես հակված եմ երկրորի կողմը։

Հ.Գ.
Նշեմ, որ կան ապրանքներ, որոնք արտադրությունն իսկապես հասել է որոշակի նորմալ որակի. կաթնամթերք, տեքստիլ, հյութեր, թարմ մսեղեն ...

[Chuk]

Եկա ասեմ, որ հարցումը դուրս չեկավ, չքվեարկեցի

Իսկ իրականում եթե չակերտավոր խոսենք, երկու դեպքն էլ կա:
Վերցնենք քո բերած անձեռոցիկները: Խոսում եմ զուտ տեսական հարթությունում: Իսկապես հայկական լավ անձեռոցիկ ինձ չի հանդիպել: Բայց ես կարծում եմ, որ եթե ինչ-որ մեկը համապատասխան տեխնիկա բերի, արտադրի համապատասխան որակի, դրա ինքնարժեքն էնքան կլինի, որ մենք չենք առնի, որտև Չինաստանից, Թուրքիայից ու ուրիշ տեղերից կգա նույն որակի ավելի էժան տարբերակը: Ու թերևս հայ անձեռոցիկ արտադրողին մնում ա աշխատել վատ որակի ու էժան գնի վրա՝ համապատասխան գնորդի ու ոչ էնքան հեղինակավոր ռեստորան-մեստորանների համար:


Բայց հայ արտադրողը լավ արտադրող ա, ու Արտ, չնայած հատուկ նշել ես, որ խոսքը գնում հայ վատ արտադրողի մասին, ընդհանուր թեմայի ատմասֆերան ոնց-որ տարածվի բոլորի վրա:
Կիլիկիայիս ցավը տանեմ, դրանից լավ պիվա դեռ չեմ խմել

[Vardik!]

Շնորհակալություն,լավ թեմա է: Բայց ես չեմ կարող մասնակցել քվեարկմանը,քանի որ Հայաստանում չեմ ապրում ու հայկական ապրանքներից էդքան էլ չեմ օգտվում: Բայց և այնպես,կան ապրանքներ,որ այստեղ էլ մեծ պահանջարկ ունեն: Դե,երևի չպատմեմ,որ ծիրանը իրար ձեռից փախցնում են: Բնությունն է արտադրել,պարզ է: Մյուս ապրանքներից այստեղ շատ պահանջված են հայկական գինիները,կոնյակը ու մուրաբաները: Տեղական արտադրանքից էլ 2 անգամ թանկ է վաճառվում: Խմիչքի հետ գլուխ չունեմ,դրանք բոլորն էլ իմ համար նույն համի են,բայց կա մի հատկանիշ,որի համար ես հայկական գինին գերադասում եմ տեղականից: Տեղականի մեջ հաստատ սպիրտը շատ է պիտակի վրա գրվածից,անտանելի հոտ է գալի: Դրա համար հայկականը ինչ էլ լինի հարգվում է: Մուրաբաներն ու մյուս պահածոներն էլ շատ սիրված են ոչ միայն հայերի կողմից: Ջերմուկ ճարելն ա դժվար՝ մենակ հայկական ռեստորաններում է լինում: Բայց արտադրողին էլ իրա աչքերովա պետք նայել: Նրանք էլ իրենց հետաքրքրություններն ունեն: Երևի պետքա պետությունը նենց հարկային պայմաններ ստեղծի,որ արտադրողն աճելու հնարավորություն ունենա:

[John]

Կիլիկիայիս ցավը տանեմ, դրանից լավ պիվա դեռ չեմ խմել

Չուկ ջան, իսկ արտահանելու համար նախատեսված Կիլիկիա ձեռքդ ընկե՞լ է հեչ: Մի անգամ բախտս բերեց, մինչև հիմա համը հիշում եմ, բայց ոչ մի տեղ չի հանդիպում...

[Chuk]

Չուկ ջան, իսկ արտահանելու համար նախատեսված Կիլիկիա ձեռքդ ընկե՞լ է հեչ: Մի անգամ բախտս բերեց, մինչև հիմա համը հիշում եմ, բայց ոչ մի տեղ չի հանդիպում...

Ընկել է, նույն գարեջուրն է, մի տարբերությամբ, որ մեջը հավանաբար ինչ-որ քիմիական ավելցուկներ կան՝ ավելի երկար դիմանալու համար, ինչից իրականում համը մի քիչ տուժում է:

[John]

Ընկել է, նույն գարեջուրն է, մի տարբերությամբ, որ մեջը հավանաբար ինչ-որ քիմիական ավելցուկներ կան՝ ավելի երկար դիմանալու համար, ինչից իրականում համը մի քիչ տուժում է:

որպես ավելի գիտակ մարդ Կիլիկիո բնագավառում, վստահում եմ քո պնդմանը ու համարձակվում ենթադրել, որ գարեջրի ծարավն այդ օրը համի զգայարաններիս գլխին մի օյին խաղացել է )))

[Chuk]

որպես ավելի գիտակ մարդ Կիլիկիո բնագավառում, վստահում եմ քո պնդմանը ու համարձակվում ենթադրել, որ գարեջրի ծարավն այդ օրը համի զգայարաններիս գլխին մի օյին խաղացել է )))

Հովսեփ ջան, միլիոն բան կարող ա լինի, պնդումներ չեմ անի, բայց հնարավոր են հետևյալ տարբերակները.
1. Ինքնաներշնչում, որ դրսի համար ա, ավելի լավն ա,
2. Իսկապես ծարավ, որ ինչ էլ էդ պահին խմեիր, շատ հավանելու էիր,
3. Աննախադեպ թարմ գարեջուր,
4. Պարտիան աննախադեպ լավն էր, որովհետև իրականում նենց չի, որ անընդհատ լրիվ նույն ձևի ա, մեկ-մեկ ավելի լավն ա, մեկ-մեկ ավելի վատը,
5. Ուշադիր չես եղել, եղել է ոչ միայն կոնկրետ արտահանման համար նախատեսված, այլ նաև որոշակի տարատեսակ, որը քեզ ավելի է դուր եկել, Կիլիկիան տարբեր տեսակներ ունի` սովորական, նկուղի, տոնական, երիտասարդական, 11, հոբելյանական և այլն:

Ամեն դեպքում տարբեր առիթներ եղել ա արտահանման համար նախատեսվածը խմելու ու ուղղակի համոզված եմ, որ նույն գարեջուրն ա:

[Vardik!]

Մի առաջարկ ունեմ,չգիտեմ՝ ինչպես կընդունվի: Կարելի է ուրիշ քվեարկություն անցկացնել,ուրիշ հարց տալ: Օրինակ՝ հայ ատադրողների մեջ ո՞րն է շատ,լա՞վը,թե՞ վատը: Իմ կարծիքով տենց ավելի հեշտ կլինի իմանալ մարդկանց կարծիքը: Թե չէ,անկեղծ ասած,մարդ չգիտի նման հարցին ոնց պատասխանի:

[Աթեիստ]

Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, եթե տեղ իմանաս, ասա մի հատ փորձեմ: Բայց մեկ ա, էս թեմայում գարեջուրը տեղ չունի, որտև նորմալ, բավարար որակ ապահովվում ա: Ի տարբերություն շոգեխաշած մսի: Կամ Վերնաշեն գինին, որակը գնալով վատացավ, որտև տեսան շատ ա ծախվում, որոշեցին որակի հաշվին քանակն ավելացնեն (հավանաբար): Ինչո՞վ տականք չեն:


Նրանք, որ չեմ կարում մրցակցային ապրանք տան, մտնում են մյուս խմբի մեջ, իմպոտենտ են:
Բայց հըլը նայի, մի տուր անձեռոցիկն ավելի թանկ ա, քան գարեջուրը: Ծախսն ավելի քիչ ա (մի օրում մի քանի տուփ չես օգտագործի), բայց ամեն ընտանիք օգտագործում ա (ի տարբերություն գարեջրի):
Ցանկության դեպքում կարելի էր սկսել:

[Chuk]

Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, եթե տեղ իմանաս, ասա մի հատ փորձեմ:

Կոմիտասի Երիցյաններից մի քանի անգամ Asahi եմ առել: Մի այլ կարգի չի դզում, բայց

[Chuk]

Կոմիտասի Երիցյաններից մի քանի անգամ Asahi եմ առել: Մի այլ կարգի չի դզում, բայց

ՍԱՍ-ում էլ կա՝ https://sas.am/products/%D4%B3%D5%A1..._%D5%AC_24350/

[Աթեիստ]

ՍԱՍ-ում էլ կա՝ https://sas.am/products/%D4%B3%D5%A1..._%D5%AC_24350/

Արտ, էդ «Ճապոնականի» մասին կարդացել եմ 4 տարի առաջ։))))

Я решил просто из интереса взять попробовать это "Asahi" за 50 рублей. Купил пару бутылочек. Принес домой. Охладил. Открыл и налил в бокал. Попробовал. Это оказалась "Балтика". Я ее пробовал один раз в жизни - просто чтобы ЗНАТЬ. Это ОНА! Я ее никогда не забуду!

А бутылка такая красивая. И даже Asahi написано. Но, правда, почитал на этикетке - там много чего по-английски написано, а далее - скромная надпись: "Пивоваренный завод "Балтика". Ну, так бы сразу и сказали, что это "Балтика". Зачем писать Asahi?

Իսկականը պիտի որ լավ թանկ լինի։)

[Chuk]

Արտ, էդ «Ճապոնականի» մասին կարդացել եմ 4 տարի առաջ։))))





Իսկականը պիտի որ լավ թանկ լինի։)

Արտ, չգիտեմ իսկակականն ա, թե կեղծ ա, բայց որ մեջը Բալտիկա չի, գիտեմ
Ամեն դեպքում ես հատուկ նշեցի, որ խմել եմ ստեղի սուպերմարկետներից գնած արտասահմանյան գարեջրեր: Ես վստահ եմ, որ Չեխիայում, Գերմանիայում ու այլուր շատ ավելի որակյալ գարեջրեր կխմեմ, քան ստեղի ներկրվածներն են:

[Hda]

Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, ...

Առաջին ու երևի միակ անգամ փորձել եմ 70-ականների վերջերին, էն էլ Մոսկվաից էին բերել: Լավ ա մարդա մի բանկա հասավ: Համը չեմ հիշում:Ուշք ու միտքներս բանկան էր: Առաջին անգամ էինք տեսնում
Ճապոնացուն էլ դժվար մերը դուր գա: Չուկին կրկնեմ, սովորությունը մեծ դեր է խաղում ու կան մարդկանցն/ազգային համ, հոտ, գույն առանձնահատկություններ: Օրինակ նույն ճապոնացիք իրենց համար մի գունային պարամետրերով հեռուստացույց են արտադրում՝ Եվրոպայի համար այլ:Չէ, կանաչը էլի կանաչ ա, գունային հագեցվածության մասին ա խոսքը: Կամ էլ ինչպես Չուկը, որպես budweiser-ի սիրահար, հենց առաջին օրը Ամերիկայում հենց տեսա, չոքերես թուլացան ու էն էլ նենց գնով, մի արկղ արա: Ուրախ-ուրախ գալիս եմ, որ քեռուս հետ վայելենք, էն էլ մի հատ լավ նախատինք ստացա, թե ամենաախմախ պիվան եմ առել: Ցավոք ինքը ճիշտ դուրս եկավ ու քսան օրվա մեջ տենց էլ չկարողացա արկղը սպառել: Ուրիշ գարեջրեր էինք խմում:

[One_Way_Ticket]

Ինձ թվում է պատճառը զուտ տնտեսական է: Լավ ապրանք արտադրելու համար ավելի շատ գումար պիտի ծախսեն, արդյունքում այն ավելի քիչ մարդկանց հասանելի կլինի ու ավելի քիչ եկամուտ կբերի:
Կա նաև հոգեբանական պահը` շատերի մոտ արմատացած է "հայկականը վատն է, արտասահմանյանը լավն է" կարծրատիպը: Ու եթե հայկական ապրանքը մի բան էլ թանկ լինի, շատերը դրա կողմը չեն էլ նայի: Հերիք չի տեղական է, մի բան էլ թանկ է:

Քանի խոսք գնաց գարեջրից, ասեմ: Անշուշտ դատել չեխական կամ գերմանական գարեջրի մասին նրանով, ինչ վաճառում են Երևանի խանութներում, սխալ է: Ու ոչ միայն Հայաստանում է այդպես: Մելբուրնում Hofbrauhaus կա, որը մյունխենյան ամենահայտնի գարեջրատներից մեկն է: Մեծ ակնկալիքներով պատվիրեցի Hofbrau original-ը, որը ինձ անչափ տպավորել էր Մյունխենում, բայց ավաղ, անունից բացի ոչ մի ընդհանուր բան չկար:

Բայց Կիլիկիան, միևնույնն է, լավն է: Ուրիշ թեմայում մի անգամ ասել եմ այդ մասին, էլի կասեմ: Այն պարզապես ուրիշ է: Ուրիշ է ու չունի իր անալոգը, համենայն դեպս ես դեռ չեմ հանդիպել: Ստեղի ռուսներից մեկը, որ իմացավ Հայաստանից եմ, հարցրեց` կարո՞ղ է իմանամ Մելբուրնում որտեղից կարելի է Կիլիկիա ճարել: Ասում է, որ Պերմում (պատկերացրեք աշխարհագրության լայնությունը) իր ու ընկերների սիրած գարեջուրն էր: