Լիլ, քո ասած պրոբլեմից ես էլ եմ ունեցել: Առաջ ինձ համար օրն օր չէր, եթե ցերեկը չքնեի, շաբաթը շաբաթ չէր, եթե գոնե մի երկու օր նորմալ չդեպրեսվեի ու լիքը անդուր պաթոլոգիական բաներ: Ահագին հարցեր դզվեցին, երբ Հայաստանից գնացի (օրինակ, վաղուց արդեն մոռացել եմ, թե ցերեկը քնելն ինչ ա): Իսկ դեպրեսիվությունս (ու որոշ այլ սիմպտոմներ) լրիվ անցան, երբ սկսեցի շաբաթը վեց օր յոգայի գնալ: Անկեղծ ասած, էդ մեդիտացիա-ֆլան-ֆստաններին էդքան չեմ հավատում (սենց թե նենց մեդիտացիան համարյա չեմ հասկանում, որովհետև դրան շարժումներ չեն ուղեկցում, իսկ եթե մի բան էլ հասկանում եմ, քիչ ա մնում՝ փռթկամ ծիծաղից), բայց բուն վարժություններն իսկականից ահագին բան փոխում են: Ասածս ինչ ա: Հա, սնունդիս մեջ էլ առանձնապես բան չեմ փոխել, մենակ օրը երեք-չորս անգամ սնվում եմ, բայց նենց չի, որ վնասակար սնունդ ընդհանրապես չեմ ընդունում: Սուրճն էլ նույն հին օրը երեք անգամն ա: Ասածս ինչ ա: Որ գամ Երևան, գալի՞ս ես միասին յոգայի գնանք
Մեջբերել
Էջանիշներ