Կենսական էներգիա

[Freeman]

Իդեալական բանաձևը ղարաբաղցիներինն ա՝ օդը թոթը թվանքի կոթը…

Ես էլ եմ փդել ու գիտեմ, թե ինչ ա ինձ պետք, բայց ժամանակս չեմ կարողանում հերիքացնել

Իդեալական բանաձևը Ռուֆի էն օրագրի վերնագիրն ա՝ sex, drugs and rock and roll

[Ձայնալար]

Նոր բան չկա, չծխել, կոֆե չխմել, սպորտով զբաղվել՝ շաբաթական 3 անգամ:

[Արշակ]

Չնայած շատերը ասեցին, բայց ես էլ իմ մի քանի թոփ կանոնները գրեմ

• Գիշերը շուտ քնել, շուտ արթնանալ։ Էս ահավոր կարևոր ա։ Բուական հակումներ ունեցողներին մի քիչ դժվար ա սենց ռեժիմի մեջ ընկնելը, բայց համառության դեպքում ստացվում ա։ Ով փորձել ա գիտի. արևածագին արթուն լինելը մի այլ կարգի պոզիտիվ էներգիայով ու կենսուրախությամբ ա լցնում։ Իսկ ուշ քնելը դեպրեսիայի բուն ա։ Հլը ինքներդ փորձեք հիշել ձեր ծանոթներին, ու կնկատեք, որ համարյա բոլոր ուշ քնողները մշտական դեպրեսիվ վիճակներում են, իսկ շուտ քնողները հիմնականում կենսուրախ են։
• Թեթև սնունդ. հա՛մ բովանդակության առումով՝ ինչքան հնարավոր ա միրգ–բանջարեղենը մեծ տոկոս կազմի, հա՛մ քանակի։ Մի թափից ստամոքսը շատ պետք չի լցնել։
• Ֆիզիկապես ակտիվ լինել ու ցանկալի ա մաքուր օդին։

Մեկ էլ, էս ֆիզիկական մասից բացի, մի քիչ ավելի նուրբ երկու կանոն, որոնց հետևելը օգնում ա կուտակել կենսական էներգիա ու չհետևելը՝ սպառում.

• ժամանակ առ ժամանակ մնացեք միայնակ սեփական մտքերի ու զգացողությունների հետ, թեկուզ գոնե օրական մի կես ժամ։ Ուշադրություն. հեռուստացույց նայելը, գիրք կարդալը կամ ինտերնետում լռվելը սեփական մտքերի հետ մենակ մնալ չի Կարելի ա ուղղակի հարմար նստել ու մտածել, երազել(բայց ոչ պարկել ու բժժել)։ Սովորաբար առավոտյան ու երեկոյան ա լավ ստացվում։ Սա ահագին շողուլի գցող, windows–ի ֆորմատ անելու պես էֆեկտ ա ունենում։
• Խուսափել շատախոսելուց։ Շատախոսելը մեկ–մեկ հավես ա, բայց ցածր ՕԳԳ–ով ստից–մտից խոսելը որ մի քիչ շատ ա լինում դատարկության զգացողություն ա առաջացնում, ներքին հոգեկան էներգիադ սպառվում ա։ Հատկապես եթե ամենօրյա բնույթ ա կրում։ Էս մի քիչ ինդիվիդուալ ա, գուցե շատերը չհամաձայնվեն, բայց ամեն դեպքում, կարծում եմ մենակ ես չի, որ նկատել եմ ես երևույթը։

Էս ասածներիս էֆեկտը ինքս իմ վրա շատ ուժեղ զգացել եմ։ Բայց ափսոս, որ հաճախ չեմ հետևում էս պարզ կանոններին


էդ ծարավելու մասով որ վիճում էիք. իմ փորձից, եթե արդեն ծարավ ես՝ վարունգ ուտելով ծարավդ չես հագեցնի. պիտի ջուր խմես, բայց եթե սնունդդ մեծ մասամբ բանջարեղեն ու մրգեր են, անհամեմատ ավելի քիչ ես ծարավում ու հետևաբար ջուր խմելու կարիք զգում, քան խառը սնվելու դեպքում։

[Ուլուանա]

մի քանի կարևոր կետեր էլ մոռացա նշել, ոնց որ արդեն ասացիք, ջրի ու քնելու մասին.
օրական հնարավորինս շատ ջուր օգտագործել
աշխատել ամեն օր քնել ու արթնանալ նույն ժամերին

Բնական հեղուկ ու հիմնականում ջրից մեծ օսմոտիկ ճնշում, որևէ գիտական ուսումնասիրության ծանոթ չեմ էս թեմայով, բայց ինձ թվումա ծարավը մրգերով հագեցնելը շաատ դժվար կլինի:

Ինձ թվում է տեղյակ ես, որ մրգերն ու բանջարաղենը մեծ մասամբ ջրից են կազմված. օրինակ՝ վարունգի մոտ 95% ջուր է: Դա էլ հենց նկատի ունի էդ գրքի հեղինակը. որ արժի ավելի շատ բանջարեղանի ու մրգի մեջ պարունակվող ջուրն օգտագործել, քան ծորակից հոսող, որովհետև առաջինն ավելի առողջարար է ու հենց էն է, ինչ մեր օրգանիզմին անհրաժեշտ է:
Օրինակ՝ հումակերները հազվադեպ են ջրի կարիք զգում, որովհետև ամբողջ անհրաժեշտ հեղուկը ստանում են թարմ պտուղներից:

Չնայած հումակեր չեմ, բայց մի շաբաթ հումակերություն անելով՝ համոզվեցի, որ էդ դեպքում ջրի կարիք ընդհանրապես չի զգում օրգանիզմը։ Ճիշտ է, երբեմն առավոտյան մի քանի կում խմում էի, բայց զուտ խմելու համար, թե չէ՝ պահանջ չէի զգում ընդհանրապես, ու որ օրգանիզմիս լսեի, էդքանն էլ չէի խմի, ուղղակի քանի որ փորձ էի անում, մի քիչ վախեցա բացարձակապես ջուր չխմելուց ։

Ջուր խմելու հետ կապված մի երկու բան էլ ասեմ։ Չնայած բոլոր գրառումները կարդացել եմ, բայց գուցե ասվել ա, չեմ նկատել, կներեք, եթե կրկնեմ։ Ուտելու ընթացքում ու ուտելուց հետո ջուր խմելն էլ ա ահագին էներգիա տանում, մարսողությունը վատացնում։ Պարզ ա, եթե մարդը տարիներով տենց ա արել, շատ դժվար կլինի չխմելը։ Ես ինքս էլ մինչև վերջին մի 6-7 տարին միշտ խմում էի համ ուտելու ընթացքում, համ հետո, ու միշտ էլ էդ պահին ունեցած բավարարվածության զգացողությանը հաջորդում էր ծանրության, դիսկոմֆորտի զգացողությունը։ Հետո սկսեցի ինձ ստիպելով ուղղակի դիմանալ ու էդ ժամանակ նախ նկատեցի, որ հիմնականում էդ սկիզբն ա դժվար, այսինքն՝ որ սկզբի, ասենք, 15-30 րոպեն դիմանում ես, չես խմում, հետո էդ կատաստրոֆիկ պահանջն անցնում ա։ Բացի դրանից, որոշ ժամանակ էդպես չխմելուց հետո արդեն նույնիսկ չէր էլ առաջանում ջուր խմելու պահանջ։ Հիմա արդեն 6-7 տարի ա՝ ես ո՛չ ուտելու ժամանակ, ո՛չ էլ հետո հեղուկներ չեմ օգտագործում (հա, էս ամենը մենակ ջրին չէր վերաբերում, այլ ընդհանրապես հեղուկներին), արդեն պահանջ էլ չեմ ունենում, լրիվ նորմալ ա դարձել ինձ համար չխմելը, ու էդ ծանրության զգացողությունը չեմ ունենում։ Ճիշտ ա, շատ հազվադեպ, երբ ծանրամարս և/կամ վնասակար ուտելիք եմ ուտում, անդիմադրելի պահանջ ա առաջանում ջուր խմելու, խմում եմ, բայց դրանք բացառություններ են, ու, իհարկե, իրենց բացասական ազդեցությունն անմիջապես էլ զգում եմ։ Ընդհանրապես ես ի ծնե շատ զգայուն ստամոքս ունեմ, ու էդ առումով իմ կողմից ցանկացած սխալ քայլի ազդեցությունն անմիջապես եմ զգում ստամոքսիս վրա։ Մի կողմից լավ չի, իհարկե, բայց մյուս կողմից էլ ինքն ինձ թույլ չի տալիս սխալվել , ու ես իրեն դրա համար շնորհակալ եմ։

Ի դեպ, ինձ համար վստահելի աղբյուրների համաձայն, ինչպես նաև սեփական փորձի հիման վրա, կարող եմ ասել, որ ուտելուց հետո մոտ երկու–երեք ժամ խորհուրդ չի տրվում հեղուկ օգտագործել։ Եթե լսեք սեփական օրգանիզմին, ինքներդ էլ երևի կզգաք, թե երբ ա ժամանակը, զգալի չափով կախված ա նրանից, թե ինչ եք կերել։ Մի բան էլ եմ նկատել. ինչքան ծանրամարս ա ուտելիքը, էնքան ավելի շատ ա օրգանիզմը ջուր պահանջում։

[Ուլուանա]

Մի բան մոռացա ասել։ Էն, որ համարվում ա, որ, իբր, ցանկացած մարդ պիտի օրական 2-3 լ ջուր խմի, իմ կարծիքով, շատ սխալ բան ա։ Ախր մարդկանց թե՛ սննդակարգերը, թե՛ ֆիզիկական ակտիվությունը էնքան տարբեր են, որ բոլորին նույն թիվը վերագրելն ու տենց «պեչատելը» աբսուրդ ա։ Ասենք, պատկերացրեք, միրգ–բանջարեղեն չուտող կամ համարյա չուտող մարդուն ու հումակերին ասեն, որ նույն քանակի ջուր պիտի խմեն էն դեպքում, երբ մեկի սնունդը մեծ մասամբ ջրից ա կազմված, իսկ մյուսինը գրեթե չի պարունակում ջուր։

Ու հետո զոռով ջուր խմելն էլ մի բան չի ախր։ Կարդացել եմ, որ դա էլ իր վնասներն ունի։

[Ուլուանա]

Մի բան էլ ասեմ ու ժամանակավորապես թռնեմ էս թեմայից ։

Շուտ քնելու մասին արդեն ահագին ասվեց։ Բայց մի երկու բան էլ ես ասեմ. էդ իմ սիրած թեման ա, էլի ։ Ճիշտն ասած՝ իսկական շուտն ինձ համար հինգին–վեցին արթնանալն ա, որովհետև էն զգացողությունը, որ մարդ ունենում ա էդ ժամերին արթնանալիս, իմ կարծիքով, ոչ մի բանի հետ չի կարող համեմատվել, կարևորը լույսը բացվելուց առաջ արթնանալն ու վեր կենալն ա, իսկ դրանից հետո արդեն տարբերություն չկա, թե որ ժամին, նկատի ունեմ էդ զգացողության առումով։ Թե չէ՝ ընդհանրապես շուտ քնելն ու շուտ արթնանալն ամեն դեպքում առողջարար ա ու շատ ավելի լավ ա, քան ուշ քնելն ու ուշ կամ շուտ արթնանալը։ Ուղղակի լուսաբացից առաջ արթնանալը մի լրիվ ուրիշ զգացողություն ա։ Ես դա կոչում եմ լուսաբացի էֆեկտ։ Ի դեպ, դրա մասին մի քանի անգամ գրրառում եմ արել բլոգումս, վերջինը դնեմ՝ որպես լիրիկական զեղում .

Առավոտյան վաղ չարթնանալու դեպքում ոնց որ մի կարևոր բան բաց թողած լինեմ, ու վերջին ժամանակները՝ մոտ մի տարի կամ ավել, փաստորեն, միշտ բաց եմ թողել... Վաղ արթնանալ ասելով՝ ես նկատի ունեմ ամենաուշը վեցի կողմերը, թե չէ՝ յոթին միշտ էլ արթնանում ու հիմնականում վեր եմ կենում, բայց յոթին թե ութին՝ առանձնապես տարբերություն չկա, քանի որ լույսն արդեն բացված է լինում առանց քեզ։ Բացի էն աննկարագրելի կախարդական զգացողությունից, նաև օրդ է ուրիշ կերպ սկսվում, ու մի տեսակ ոնց որ դու ինքդ հնարավորություն ունենաս որոշելու, թե օրդ ոնց սկսվի, քանի որ դու ու օրը միասին եք արթնանում։ Իսկ ուշ արթնանալու դեպքում դու միջամտելու հնարավորություն չես ունենում կարծես, արթնանում ես, իսկ նա արդեն սկսվել է առանց քեզ...

[StrangeLittleGirl]

Մի բան մոռացա ասել։ Էն, որ համարվում ա, որ, իբր, ցանկացած մարդ պիտի օրական 2-3 լ ջուր խմի, իմ կարծիքով, շատ սխալ բան ա։ Ախր մարդկանց թե՛ սննդակարգերը, թե՛ ֆիզիկական ակտիվությունը էնքան տարբեր են, որ բոլորին նույն թիվը վերագրելն ու տենց «պեչատելը» աբսուրդ ա։ Ասենք, պատկերացրեք, միրգ–բանջարեղեն չուտող կամ համարյա չուտող մարդուն ու հումակերին ասեն, որ նույն քանակի ջուր պիտի խմեն էն դեպքում, երբ մեկի սնունդը մեծ մասամբ ջրից ա կազմված, իսկ մյուսինը գրեթե չի պարունակում ջուր։

Ու հետո զոռով ջուր խմելն էլ մի բան չի ախր։ Կարդացել եմ, որ դա էլ իր վնասներն ունի։

Ան, էդ որ «ասում են», նախ միջինացված թիվ ա, երկրորդ 2-3լ չի, 1.5-2 ա, երրորդ ջուր չի, հեղուկ ա: Ամեն մարդու համար իր հեղուկի պահանջներն առանձին են հաշվարկվում: Սովորաբար հաշվի ա առնվում, որ մոտավորապես կես լիտրը միրգ-բանջարեղենի հետ ա մտնում: Բայց լիքը ուրիշ հանգամանքներ էլ են հաշվի առնվում. կոնկրետ վայրի կլիմա, ֆիզիկական ակտիվություն, քաշ, առողջություն և այլն: Ու մեկ ա, չեմ պատկերացնում, թե ոնց կարա միրգ-բանջարեղենը ծարավի զգացողություն չառաջացնի: Էն ա, էսօր նախաճաշին մի աման ելակ եմ կերել, մի հատ էլ բանան: Հիմա ծարավ մեռնում եմ:

Մի բան էլ ասեմ ու ժամանակավորապես թռնեմ էս թեմայից ։

Շուտ քնելու մասին արդեն ահագին ասվեց։ Բայց մի երկու բան էլ ես ասեմ. էդ իմ սիրած թեման ա, էլի ։ Ճիշտն ասած՝ իսկական շուտն ինձ համար հինգին–վեցին արթնանալն ա, որովհետև էն զգացողությունը, որ մարդ ունենում ա էդ ժամերին արթնանալիս, իմ կարծիքով, ոչ մի բանի հետ չի կարող համեմատվել, կարևորը լույսը բացվելուց առաջ արթնանալն ու վեր կենալն ա, իսկ դրանից հետո արդեն տարբերություն չկա, թե որ ժամին, նկատի ունեմ էդ զգացողության առումով։ Թե չէ՝ ընդհանրապես շուտ քնելն ու շուտ արթնանալն ամեն դեպքում առողջարար ա ու շատ ավելի լավ ա, քան ուշ քնելն ու ուշ կամ շուտ արթնանալը։ Ուղղակի լուսաբացից առաջ արթնանալը մի լրիվ ուրիշ զգացողություն ա։ Ես դա կոչում եմ լուսաբացի էֆեկտ։ Ի դեպ, դրա մասին մի քանի անգամ գրրառում եմ արել բլոգումս, վերջինը դնեմ՝ որպես լիրիկական զեղում .

Ընդհանուր առմամբ, իհարկե շուտ քնել-արթնանալը լավ ա, բայց հույսն արևածագի վրա դնելը, իմ կարծիքով, անհեթեթություն ա: Կարծում եմ՝ դա ավելի շուտ Հնդկաստան-Չինաստանից եկած գաղափար ա, որտեղ տարվա ընթացքում արևածագը ժամային նման սարսափելի տատանում չի տալիս: Ասենք, եթե ձմռանը Յոենսուում ուզեի արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը տասին նոր ոտքի կանգնեի, մինչդեռ էնտեղ ութ-իննին էի արթնանում: Իսկ էստեղ՝ Խրոնինգենում, ամռանը եթե ուզենամ արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը չորսից ոտքի վրա լինեմ, իսկ մայրամուտին քնելը կստացվի ժամը տասնմեկ-տասներկուսին քնել: Արդյունքում՝ ընդամենը չորս-հինգ ժամ ես քնում, ինչը նույնքան վնասակար ա, ինչքան ուշ քնել-շուտ կամ ուշ արթնանալը: Էլ չեմ ուզում մտածել, թե Յոենսուում սա ոնց կլիներ: Էնտեղից պատմում են, որ կեսգիշերին դեռ արևը շողում ա, մայր մտնելու մտադրություն չունի:

[E-la Via]

Իմ համեստ կարծիքով (ու բժշկական հիգիենայի դասախոսների համեստ կարծիքներով ) արևորսությունը մեր երկրում հակառակ ռեժիմով ավելի ա պետք՝ հոկտեմբերից մայիս, որովհետև մայիսից հոկտեմբեր մեկ ա ճառագայթման մակարդակը նորմայից մի բան էլ շատ ա, պետք ա մնացած ամիսներին աշխատես լրացնես:

Դե ես ձեր համեստ կարծիքին հո դեմ չե՞մ :
Փաստն այն է, որ այդ ամիսներին շատ ավելի դժվար է արևաորսությամբ զբաղվել: Ցուրտ է,անհարմար և այլն... Մարդիկ անգամ տաք ամիսներին են դրանից խուսափում, մեծամասմաբ տնակյաց կյանքի, ալարկոտության, նորաձևության ու էլ չգիտեմ ինչերի պատճառով: Կգերադասեն երկու անգամ հաճախել սոլյարի, քանի տաս օր վաղ արթնանալ ու մի տաս րոպե պառկել մեղմ արևի տակ:
Պետք է ուղղակի ճիշտ ժամեր ընտրել ու ամեն ինչ չափի մեջ անել: Էդ դեպքում վտանգը մինիմումի կհասցնես ,ուզածդ կստանաս, դեռ մի բան էլ "ձմեռվա պաշար" կհավաքես:

[Արշակ]

Ընդհանուր առմամբ, իհարկե շուտ քնել-արթնանալը լավ ա, բայց հույսն արևածագի վրա դնելը, իմ կարծիքով, անհեթեթություն ա: Կարծում եմ՝ դա ավելի շուտ Հնդկաստան-Չինաստանից եկած գաղափար ա, որտեղ տարվա ընթացքում արևածագը ժամային նման սարսափելի տատանում չի տալիս: Ասենք, եթե ձմռանը Յոենսուում ուզեի արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը տասին նոր ոտքի կանգնեի, մինչդեռ էնտեղ ութ-իննին էի արթնանում: Իսկ էստեղ՝ Խրոնինգենում, ամռանը եթե ուզենամ արևածագին արթնանալ, պիտի ժամը չորսից ոտքի վրա լինեմ, իսկ մայրամուտին քնելը կստացվի ժամը տասնմեկ-տասներկուսին քնել: Արդյունքում՝ ընդամենը չորս-հինգ ժամ ես քնում, ինչը նույնքան վնասակար ա, ինչքան ուշ քնել-շուտ կամ ուշ արթնանալը: Էլ չեմ ուզում մտածել, թե Յոենսուում սա ոնց կլիներ: Էնտեղից պատմում են, որ կեսգիշերին դեռ արևը շողում ա, մայր մտնելու մտադրություն չունի:

Բյուր, ձեր «եվրոպաներում» երկար չեմ ապրել, հետևաբար սեփական փորձից չեմ կարող խոսել ու էֆեկտիվ լուծում առաջարկել, բայց գոնե Հայաստանում կարող ենք էդ հրաշքը վայելել Արևածագը նորմալ ժամի ա լինում, կարելի ա միշտ էլ արևածագից առաջ արթնանալ, դե իսկ երեկոյան պարտադիր չի մայրամուտին, ուղղակի նենց քնես, որ արևածագին զարթնելուց բավարար քանակով քնած լինես արդեն։ Իմ փորձից 10-11–ին քնելը ամենալավն ա լինում։
Ընդ որում, նկատել եմ, որ եթե շուտ ես քնում, քունդ ավելի որակով ա լինում ու ավելի շուտ ես հագենում։ Օրինակ՝ ես որ ժամը 1-ին քնեմ, 8–9 ժամ քնելն էլ հաճախ հերիք չի լինում, իսկ 10-11-ին քնելու դեպքում 5-6 ժամը հերիք ա լինում։ Ու արդյունքում շահում եմ լիքը ժամանակ, ընդ որում, առավոտվա առույգ ժամերը։

Իհարկե, էս ամենը որոշ չափով ինդիվիդուալ ա, պայմանավորված տվյալ մարդու առանձնահատկություններով ու երկար տարիների կենցաղով, բայց կարծում եմ սրանք հիմնականում ընդհանուր մարդկային օրգանիզմից, բնությունից բխող սկզբունքներ են, որոնք ընդհանուր առմամբ համընկնում են ու դրանց հետևելը շատացնում ա կենսական էներգիան։

[Freeman]

Չնայած շատերը ասեցին, բայց ես էլ իմ մի քանի թոփ կանոնները գրեմ

Գիշերը շուտ քնել, շուտ արթնանալ։ Էս ահավոր կարևոր ա։

Համաձայն եմ, ես քշերվահազարի կողմերն էի քնել, հիմա նոր արթնացել եմ, հազար ու մի գործ կա, բայց ինձ սենց եմ զգում՝

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ձեր «եվրոպաներում» երկար չեմ ապրել, հետևաբար սեփական փորձից չեմ կարող խոսել ու էֆեկտիվ լուծում առաջարկել, բայց գոնե Հայաստանում կարող ենք էդ հրաշքը վայելել Արևածագը նորմալ ժամի ա լինում, կարելի ա միշտ էլ արևածագից առաջ արթնանալ, դե իսկ երեկոյան պարտադիր չի մայրամուտին, ուղղակի նենց քնես, որ արևածագին զարթնելուց բավարար քանակով քնած լինես արդեն։ Իմ փորձից 10-11–ին քնելը ամենալավն ա լինում։
Ընդ որում, նկատել եմ, որ եթե շուտ ես քնում, քունդ ավելի որակով ա լինում ու ավելի շուտ ես հագենում։ Օրինակ՝ ես որ ժամը 1-ին քնեմ, 8–9 ժամ քնելն էլ հաճախ հերիք չի լինում, իսկ 10-11-ին քնելու դեպքում 5-6 ժամը հերիք ա լինում։ Ու արդյունքում շահում եմ լիքը ժամանակ, ընդ որում, առավոտվա առույգ ժամերը։

Իհարկե, էս ամենը որոշ չափով ինդիվիդուալ ա, պայմանավորված տվյալ մարդու առանձնահատկություններով ու երկար տարիների կենցաղով, բայց կարծում եմ սրանք հիմնականում ընդհանուր մարդկային օրգանիզմից, բնությունից բխող սկզբունքներ են, որոնք ընդհանուր առմամբ համընկնում են ու դրանց հետևելը շատացնում ա կենսական էներգիան։

Արշակ, տվյալ դեպքում էֆեկտիվ լուծում չկա: Նույն կերպ էլ մուսուլմաններն են ստեղ տանջվում, երբ Ռամադանի ժամանակ արևածագից մինչև մայրամուտ ոչ մի բան չեն ուտում ու խմում, էլ չեմ ասում իրանց գլխացավանքի հասնող աղոթքի ժամերի մասին, ստիպված գիշերները չեն քնում: Ասածս ինչ ա՝ մուսուլմանությունն էլ, արևածագին արթնանալու համար, ստեղծված չի հյուսիսային երկրների համար:

Ու անգամ Երևանում: Ձմռանն արևածագը բավական ուշ ա: Իսկ ինդիվիդուալ լինելու հետ համաձայն եմ: Եթե ես անտանելի հոգնած չեմ սատկում, տասնմեկից շուտ քնելն ինձ համար տնաքանդություն ա, դեռ տասնմեկն էլ ա շուտ, ամենալավը տասներկուսն ա: Ու նույն կերպ ութից շուտ արթնանալն ա տնաքանդություն: Նույնիսկ ութին արթնանալու դեպքում, մեկ ա, մինչև ժամը տասը ես ֆունկցիոնել չեմ, ես ոչ բու եմ, ոչ արտույտ, իմ էֆեկտիվ ժամերն առավոտը տասից երեկոյան ութն են:

[Արշակ]

Բյուր, դե ձմռանը կարծում եմ ավելի շատ ա քուն պետք, նենց որ արևածագի ուշանալը ինձ թվում ա վատ չի
Ինչ վերաբերում ա բու/արտույտին, գուցե սխալվում եմ, բայց հակված եմ նրան, որ ընդհանրապես մարդը իր կառուցվածքով ի սկզբանե արտույտ ա (ասենք իզուր չի, որ մթության մեջ չենք տեսնում և այլն), ու բու դառնում ա կենցաղի ու հանգամանքների բերումով. ադապտացվում ա։

Հա, մեկ էլ, E-la-Via-ն գրել էր կոնտրաստային ցնցուղի մասին, էնքան էլ վստահ չեմ որ դա լավ բան ա, բայց այ սառը ցնցուղը շատ կայֆ բան ա. արյունդ սկսում ա եռալ, թարմանում, նորից ծնված ես զգում քեզ Որպեսզի շատ դաժան չլինի, կարող եք ուղղակի լողանալուց քիչ–քիչ ջերմաստիճանը իջացնել՝ էդ ընթացքում մարմինը ինտենսիվ շփելով։ Տենց ահագին հեշտ ա ստացվում։
Իսկ ամենալավը ուղղակի սառը ջրի մեջ ընկղմվելն ա։ Դրա համ էֆեկտն ա ավելի լավ, համ ավելի հեշտ ա։ Իհարկե, բնակարանային պայմաններում էնքան էլ հասանելի չի։

[StrangeLittleGirl]

Սառը ցնցուղը չգիտեմ, բայց անկախ տարվա եղանակից ու դրսի ջերմաստիճանից ես սառը ջրով եմ լվացվում, ու դա շատ հաճելի բան ա: