Ես ամբողջ կյանքում կարծել եմ որ իմ անձնական կյանքում կատարված իրադարձությունները չափազանց անձնական են, որպեսզի ես դրանցով կիսվեմ, պատմեմ ինչ-որ մեկին, թեկուզ՝ ամենամոտիկ մարդկանց: Կամ առավել ևս գրեմ օրագրում, որը հնարավոր ա տնեցիքից կամ ընկերներից մեկը գտնի ու կարդա: Չեմ սիրում տենց բաներ: Հա ես էտպիսին եմ:
Դպրոցում Իմ ամենաչսիրած հարցերը ինձ շուտ-շուտ հղում էր գրականության ուսուցիչը, օրինակ՝ «Ո՞րն է այս պատմվածքի խոհափիլիսոփայական իմաստը» կամ «Կազմիր այս հերոսի բարոյահոգեբանական կերպարը»: Էտ հարցերից ես նենց էի նեղվում, ոնց որ ասեր՝ «Վահե, դու **** ես»:
Ի՞նչ եմ ուզում ասեմ. ես տենց հարցերում փակ մարդ եմ: Կյանքում գրառում չեմ արել առաջին տպավորությունները ակումբցիների մասին թեմայում (կարող ա և մի օր անեմ), կյանքում քաղաքից դուրս գնալուց չեմ մասնակցել այնպիսի խաղերի, որտեղ պետք է ինչ-որ անձնական մի բանից խոսալ:
Էս ամենինչի պատճառով, որ ինչ-որ մեկի մասին իմ կարծիքն են հարցնում, ես ասում եմ, հետո ասում են անկեղծ չէր քո ասածը![]()
Մեկ էլ կյանքում կոմպլիմենտեր չեմ անում, եթե չեմ սիրահարվում: Ու տենց մեկի հետ մի քանի ամիս շփվեցի (այսինքն գործընկեր էինք), հետո որ դուրս եկավ, սկսեցի շուտ-շուտ կոմպլիմենտեր անել....ասում ա չեմ հավատում, հերիք ա կեղծավորություն անեսդե արի ու բացատրի, որ
քեզ, ես ամեն պատահածին կոմպլիմենտ չեմ անում
Չիմանաք օրագիրը բացել եմ, որ էս ամենինչի հակառակն անեմ:
Եկել եմ, որ պատմեմ իմ կյանքում պատահած դեպքերը, բայց կապված կոնկրետ IT ոլորտի հետ, պատմություններ չայնիկների, յուզերների, լամերների մասին, որոնք պատահել են անձամբ ինձ հետ: Մեկ էլ կաշխատեմ տեղադրել համակարգչի հետ կապված մասսայականություն վայելող պրոբլեմներ, որոնք շատ հեշտ լուծում ունեն:
Էջանիշներ