ժպիտդ կարոտել եմ գիտե՞ս, հա, էն ժպիտդ որ վագոնի պատուհանից տեսնում էի, կանգնած ինձ էիր սպասում, էն որ գրկում էինք իրար ու աշխարհը մերն էր, նստում ժամերով խոսում էինք, ես առավոտ գնում էի, իրիկունը էլի ժպիտը դեմքիդ կանգնած ինձ էիր սպասում հենց վագոնի դռան բացվելու տեղում:
Ամեն ինչ կտամ, առանց բացառության, մենակ թե էլի էդ ժպիտդ տեսնեմ ու գրկեմ քեզ... ու՞ր գնացիր...
Էջանիշներ