Էն աղջիկ վախտերս, որ ինտերնետով ռուս աղջիկներին խոսացնում էի, մեկ էլ սկսում էին չգրել, նեռվայնանում էի, արա ասում էի գրեք այ անասուններ, մեկ էլ գրում էին՝ некогда ու վերջ, բոլոր հարցերի պատասխանները տրվում էր:
Փաստորեն մենակ ռուսները չեն, հայերն էլ ունեն տենց բաներ՝ ի վիճակի չեմ, վերջ, անցավ գնաց, ընդամենը մի բառով:
Օքեյ, իմանամ էլի...
Պիտի բանկ գնանք, Գայուշի հետաքրքրությունը տանջում ա, նամյոկներով հասկացնում ա, որ ինքն էլ ա ուզում մեր հետ գա, կողքից ասում են, որ բալիկները բանկ չեն գնում ու ես մտածում եմ.
«В банк идут одни старики»
Ու՜ֆ
Օրերս շատ հարուստ ժողովրդի հետ քեֆի էինք ու էս նախադասությունը գրելուս պատճառը էս գրառման կայֆն ու ղժժոցը ջոգացնելն էր զուտ:
Հեռախոսի զանգ ա գալիս, iphone-ի ստանդարտ զանգն ա:
Մենակ ես էի էտ 27 հոգուց, որ «վայ, աման, էս իմ հեռախոսն ա գոռալով պանիկայի դրսևորումներ չունեցա»:
սիրում եմ իմ 12 հազար դրամանոց հեռախոսը
Կյանքում ոչ մի պատահական բան չի լինում, բայց ամեն բան պիտի իր ժամանակին լինի: Անկախ նրանից, թե դու ոնց ես պլանավորում ամեն ինչ, մեկա, էդ ամեն ինչը ստացվում ա նենց, ոնց պիտի լիներ, երբ կգար դրա ժամանակը ու կյանքի ընթացքին հասնելը կամ նրան անցնելը ոչմեկի չի հաջողվել ու չի հաջողվի, ինչքան ուզում ես ջանք գործադիր, ինչքան ուզւոմ ես ճղվի, եթե դրա ժամանակը չի եկել, դա չի լինելու:
Էս միտքը մտքովս անցավ, քիչ առաջ.
Ինչ մանկապարտեզի հանդեսն եղել ա, մեր տանն արդեն դպրոցի ու դպրոցի համար նախատեսված թղթերի, դպրոցի ընտրության ու էդ թեմայի հետ կապված քննարկումներ են համարյա ամեն օր: Տարածքում մի դպրոց կա, որ գովում են, իբր լավն ա, իբր պրիստիժ ա, իբր լավ մասնագետներ ու գիտելիքներ են տալիս, մի խոսքով, համաձայնեցի գնալ ու հետաքրքրվել: Մտա էդ դպրոց, նույն խոզանոցը, նույն բառդակ վիճակը ու դեմս ա դուրս գալիս մի դասատու, ով իմ դպրոցական տարներից աբիժնիկի պես դպրոցից դպրոց ա տեղափոխվում իբր իրան չեն գնահատում: Միանգամից շրվեցի, որ դուրս գամ, մեկ էլ հետևիցս՝ «Ինչ ա՞ պետք», թեքվում եմ, իմ զուգահեռ դասարանից մի աղջիկ ա դիմացս, իբր չճանաչեց, մի խոսքով, ասեցի, որ ուղղակի շփոթվել եմ, ես դպրոց էի մտել իմ կարծիքով, բայց սխալվեմ եմ ամենայն հավանականությամբ: Էս զուգահեռադասարանցիս երևի ուղեղի ծալքերի պակասից չկարողացավ հասկանալ, թե ինչ էի իրեն ասում ու ես դուրս եկա: Դրանից հետո մերոնց դարդը պատել էր, թե դպրոցի հարցն ինչ ա լինելու: Ընկերոջս մաման մեր մոտի դպրոցում փոխտնօրեն ա, մերոնք ասել էին, որ իրենից հարցնեմ դպրոցի համար, ես էլ անընդհատ հետաձգում էի, քանի որ ընկերս Հայաստանում չի, ես էլ իրենց տուն գնալ էս պահին չէի ուզում, անըդհատ արհեստական հետ էի քցում: Էսօր նենց ստացվեց, որ ինքը թոռնիկների հետ եկան խանութ ու հանդիպեցինք ու էդ խոսակցությունը ինքնստինքյան եղավ, որտև ինքը հենց սկսեց, ասեց որ իրա մոտ տանենք երեխուն:
Դե հիմա մտածում եմ, արդեն մի ամիս ա, էդ հարցը բաց էր ու դրա ժամանակը չէր եկել, հիմա եկավ, եղավ ու ավելի լավ քան սպասում էինք:
Մի վազի, չես հասնելու, մինչև ժամանակը չգա, ոչինչ էլ չի լինելու:
boooooooom (02.07.2014), CactuSoul (02.07.2014), enna (27.07.2014), John (02.07.2014), Lílium (02.07.2014), Smokie (02.07.2014), Vardik! (02.07.2014), Աթեիստ (02.07.2014), Մ Մ (02.07.2014), Մուշու (02.07.2014), Յոհաննես (02.07.2014), Նաիրուհի (02.07.2014), Նարե91 (03.07.2014), Նիկեա (28.07.2014), Նոյեմ (27.07.2014)
Լագոդ վախտերս, որ տատիս հետ էի մնում ցերեկները, երբ մանկապարտեզ չկար կամ չէի գնում, ամեն իրիկուն մայրս խելքում խրատում էր ու ասում էր, որ ցերեկվա հաց չուտելս, տատիին չլսելն ու չարություն անելը տեսել ա հեռադիտակով գործի տեղից, ես էլ դե գեղցի լակոտ, հավատում էի տենց բաներին, բայց երբեք մետքովս չէր անցնի, որ ասենք մերս կարա գա տուն, տատս պատմի ինչ եղել ա, մերս էլ ասի, որ հեռադիտակով ա տեսել կամ ասենք աչքերիս մեջ ա գրած:
Մի անգամ էլ հատուկ մամայի գործի տեղ գնացի, որ էդ հեռադիտակ կոչեցյալը նայեմ, մամայի մոտ կաբինետում մի մանրադիտակ կար, էդ դեմ տվին ասին, որ հիմա անջատածա ու միայն հատուկ ժամերի ա աշխատում: Միամիտ լագոդ:
Էսօր Գայուշը տատու մոտ ա, մի քիչ քեֆ չուներ, երեկ ծնունդի տեղը շատ էր քրտնել, կերածը լավ չէր մարսել, կապրիզ ա անում, տատուն ուզում ա ջղայնացնի:
Մաման զանգեց, օֆիսից մտա տան կամեռաներն եմ նայում, զանգեցի Գայուշին ու ասում եմ, որ խելոք մնա, տատին չջղայնացնի, մինչև ես իրիկունը իրա ուզածը կանեմ:
Հիմի դե դուք գնացեք ու տարօրինակ պատմություններ գրեք, իմ մանկության հեքիաթներն արդեն իսկ իրականություն են, իսկ դուք չեք վախու՞մ պատկերացնեք, թե Գայուշի սերնդի հեքիաթները ինչ են լինելու...
Բասեին եկող կա՞, գնանք մի քիչ սառենք:
Վերջին խմբագրող՝ keyboard: 07.07.2014, 15:08:
Եքյա գրելու բան կա, բայց արդեն քեզ էլ չեմ վստահում, որ գրեմ ու պատմեմ առավելևս:
Չեմ գրելու ու չեմ պատմելու, տենց հարֆ էլ մնա ու մի իմացի:
а я хотел бы жить на Манхеттене и с Деми Мур делится секретами...
Cassiopeia (27.07.2014), My World My Space (28.07.2014), Smokie (31.07.2014), Մուշու (27.07.2014), Նիկեա (28.07.2014)
Ընգեեեեե՜ր կյանքը սիրելը քիչ ա, պտի էդ սերը փոխադարձ ըլի ու մեջտեղ անպայման պտի սեքս ըլի, բայց ոչ թե կյանքը քեզ ունենա, այլ՝ դու իրան...
Մի հատ էն սիրածդ երգերից ասա լսեմ քշերով ...
Ես էլ գրվեցի էն մարդկանց շարքին, ում ծնողի կենացը խմելուց ասում են շիրիմին հանգստություն...
Պապ, շատ եմ սիրում քեզ...
ժպիտդ կարոտել եմ գիտե՞ս, հա, էն ժպիտդ որ վագոնի պատուհանից տեսնում էի, կանգնած ինձ էիր սպասում, էն որ գրկում էինք իրար ու աշխարհը մերն էր, նստում ժամերով խոսում էինք, ես առավոտ գնում էի, իրիկունը էլի ժպիտը դեմքիդ կանգնած ինձ էիր սպասում հենց վագոնի դռան բացվելու տեղում:
Ամեն ինչ կտամ, առանց բացառության, մենակ թե էլի էդ ժպիտդ տեսնեմ ու գրկեմ քեզ... ու՞ր գնացիր...
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ կողքինդ երբեք չզգա քո անիմաստ ներկայությունը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ մոռանաս տանդ դռան տեղն ու գունը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ արթնանաս ու ներս քաշես թարմ կանեփի անուշ բույրը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ կարենաս մարսես թույնը...
Չեմ ներելու
Cassiopeia (14.10.2014), GriFFin (14.10.2014), Smokie (18.11.2014), The silent river (14.10.2014), Մ Մ (14.10.2014), Մուշու (14.10.2014), Նիկեա (13.10.2014)
Ձյուն եմ ուզում, ուզում եմ սրբի տանի էս տարին, առհասարակ, սրբի տանի ամեն ինչ, ձյուն եմ ուզում, լիքը ձյուն:
Հոգնել եմ:
boooooooom (11.11.2014), Cassiopeia (14.10.2014), Meme (14.10.2014), Smokie (18.11.2014), The silent river (14.10.2014), unknown (14.10.2014), Աթեիստ (14.10.2014), Այբ (27.11.2014), Մ Մ (13.11.2014), Նիկեա (14.10.2014)
Սիրելի ՀըհՀըհ քաղաքացիներ.
Սիրու՞մ եք, հրաշալի է. դուք ունեք երկու ճանապարհ՝ 1.ԶԱԳՍ ասել է թե Քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման բաժին՝ ՔԿԱԳ և հետո դիահերձարան, 2. Միանգամից դիահերձարան, ասել է թե ՄՈՌԳ:
Ես ձեզ ցանականում եմ բարձր տրամադրություն և առողջություն, Աստված ձեզ հետ:
Cassiopeia (27.11.2014), Նիկեա (11.11.2014)
Եվ արցունքի երկու կաթիլ
Կգլորվեն այտերն ի վար...
Չներեցի, 16-ը անցավ: Տարին էլ ֆռա, երևի լավ կլինի:keyboard-ի խոսքերից
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ կողքինդ երբեք չզգա քո անիմաստ ներկայությունը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ մոռանաս տանդ դռան տեղն ու գունը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ արթնանաս ու ներս քաշես թարմ կանեփի անուշ բույրը:
Խմե՛լ, խմե՛լ այնպես խմել, որ կարենաս մարսես թույնը...
Չեմ ներելու
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ