Հոմոսեքսուալ ընտանիքների երեխա որդեգրելու իրավունքը

[Mephistopheles]

Տեսնես ո՞նց եղավ, որ էքան մարդ դեմ էր բայց օրենքն ընդունվեց։ Յարաբ, հիմա Ֆրանսիայի ժողովուրդը ինչքա՞ն ա տուժել էդ օրենքից։ Լավ կլիներ արաբների ամուսնություններին դեմ լինեին, դրանից Ֆրանսիան ավելի ա տուժում...

հա... հիմա մենակ կարաս գեյ-պսակվես, նենց չեն թողում...

[Mephistopheles]

Չուկ ջան, էն 100 դրամի շուխուռն անցավ, մի բան պիտի քննարկենք, թե՞ չէ: Գյալըբոներն էլ Ակումբի ամենասիրած ու ամենա-controversial թեմաներից մեկն ա: Էս թեմայի շրջանակներում էնքան ենք սաղով իրար սիրելու, որ վերջում սաղ Ակումբը գռուպավուխա-գեյսեքս-քլաբ ա դառնալու: Կարող ա լիքը փող ու պաշտոն բերի, ապեր:

50... տնտեսագետ մարդ ես թվերը ճիշտ ասա…

[Chuk]

անգամ երբ հետերո-զույգ ա վորդեգրում երեխին դա դեռ նշան չի որ էդ տղամարդը կարա հոր տեղ բռնի, իսկ մայրն էլ մոր… դրա համար նայում են կոնկրետ զույգի կամ որդեգրողի հնարավորություններն ու կարողությունները ոչ թե սեքսուալ հարաբերությունները… էն ինչ որ դու ասում ես, ճիշտ ա եթե ես ասեմ եկեք սաղ երեխեքին բռնենք ծնողներից բաժանենք ու տանք ոչ տրադիցիոն ընտանիքի… վեճը սրա շուրջը չի…

Էս մի բանն էլ ասեմ զուտ մտորելու համար, ու իսկապես փորձեմ դուրս գալ էս քննարկումից (ոչ թե թեմայից):

Մեֆ, իմ ասածն էլ ա նաև մանկատան դեպքերի մասին: Դու անընդհատ մանկատունն ես մեջ գցում, մեր սրտի բարակ լարերի հետ խաղալու համար: Բայց էդ էդքան էլ տենց չի: Նախ ես արդեն գրել էի, որ կուզեի որ նենց քաղաքականություն վարեին պետությունները, որ բոլոր երեխեքը որդեգրվեին:

Հիմա քանի դեռ էդ քաղաքականությունը չկա, կան մանկատներ: Մեֆ, արի թարս նստենք, շիտակ խոսենք: Երբ ինչ-որ մեկը գնում ա երեխա որդեգրելու, ինքը փորձում ա ընտրել լավագույնին: Սա երեխա ունենալ չի, որ ինչ ունենաս, ինքը քո համար դառնում ա աշխարհի ամենաթանկարժեք գանձը: Չէ, որդեգրումը ընտրություն ա: Ընտրում ես սեռը: Ընտրում ես առողջությունը: Ընտրում ես գեղեցկությունը: Ընտրում ես խելքը: Գնում ես, սաղ տարբերակները նայում ու տեսնում ես, թե քեզ որն ա պետք: Ու որտև ընտրվում են «լավագույնները» (էս չի նշանակում, որ վատ երեխա կա), մեծ ա հավանականությունը, որ էն երեխային, որին կընտրի միասեռական զույգը, կընտրեր որևէ հետերո զույգ, ու այդ ընտանիքում երեխան կունենար ընդգծված հայր, ընդգծված մայր, ու իմ համոզմունքների համաձայն իրեն ավելի օգտակար ընտանիք:

Հետևաբար քո ասածը, որ իմ գրածն ուրիշ դեպքերի մասին ա, էնքան էլ էդպես չի: Ընդամենը մեր նուրբ լարերի վրա ես ազդում «մանկատուն» «սարսափելի երևույթը» շեշտելով:

[Mephistopheles]

Էս մի բանն էլ ասեմ զուտ մտորելու համար, ու իսկապես փորձեմ դուրս գալ էս քննարկումից (ոչ թե թեմայից):

Մեֆ, իմ ասածն էլ ա նաև մանկատան դեպքերի մասին: Դու անընդհատ մանկատունն ես մեջ գցում, մեր սրտի բարակ լարերի հետ խաղալու համար: Բայց էդ էդքան էլ տենց չի: Նախ ես արդեն գրել էի, որ կուզեի որ նենց քաղաքականություն վարեին պետությունները, որ բոլոր երեխեքը որդեգրվեին:

Հիմա քանի դեռ էդ քաղաքականությունը չկա, կան մանկատներ: Մեֆ, արի թարս նստենք, շիտակ խոսենք: Երբ ինչ-որ մեկը գնում ա երեխա որդեգրելու, ինքը փորձում ա ընտրել լավագույնին: Սա երեխա ունենալ չի, որ ինչ ունենաս, ինքը քո համար դառնում ա աշխարհի ամենաթանկարժեք գանձը: Չէ, որդեգրումը ընտրություն ա: Ընտրում ես սեռը: Ընտրում ես առողջությունը: Ընտրում ես գեղեցկությունը: Ընտրում ես խելքը: Գնում ես, սաղ տարբերակները նայում ու տեսնում ես, թե քեզ որն ա պետք: Ու որտև ընտրվում են «լավագույնները» (էս չի նշանակում, որ վատ երեխա կա), մեծ ա հավանականությունը, որ էն երեխային, որին կընտրի միասեռական զույգը, կընտրեր որևէ հետերո զույգ, ու այդ ընտանիքում երեխան կունենար ընդգծված հայր, ընդգծված մայր, ու իմ համոզմունքների համաձայն իրեն ավելի օգտակար ընտանիք:

Հետևաբար քո ասածը, որ իմ գրածն ուրիշ դեպքերի մասին ա, էնքան էլ էդպես չի: Ընդամենը մեր նուրբ լարերի վրա ես ազդում «մանկատուն» «սարսափելի երևույթը» շեշտելով:

դե ուրեմն պտի արգիլես որդեգրումը… կարա՞ս… իհարկե սա ծայրահեղ միջոց ա, բայց փոխարենն ուրիշը չկա… ու չի լինելու, որովհետև երեխաները մանկատուն են ընկնում իրանց բիոլոգիական ծնողների պատճառով և նաև պետության անուշադրության՝ ֆինանսական պատճառներով… ու սա միշտ էլ լինելու ա… եթե որդեգրության փոխարեն լիներ լուծում, արդեն որդերություն չէր լինի… սա փաստ ա ու պրակտիկան գնալով դա ա ապացուցում… եթե մանկատներում երեխաներն ավելի երջանիկ լինեի որդեգրում չէր լինի…

ոչ ոք ընտանիքի հոր ու մոր դերը չի նսեմացնում, բայց կան հանգամանքներ որոնք տոկոս են կազմում ու հասարկության վրա ազդեցմություն ունեն…

սա էն կոմպրոմիսն ա որը պետք ա արվի,… ու սրա դեմ խոչնդոտներ դնելը չհիմավորված, ավելի ա վատացնում…

լավ Չուկ, չեմ շարունակում... վերջին խոսքը քոնն ա… լսում եմ…

[Վիշապ]

Երբ ինչ-որ մեկը գնում ա երեխա որդեգրելու, ինքը փորձում ա ընտրել լավագույնին: Սա երեխա ունենալ չի, որ ինչ ունենաս, ինքը քո համար դառնում ա աշխարհի ամենաթանկարժեք գանձը: Չէ, որդեգրումը ընտրություն ա: Ընտրում ես սեռը: Ընտրում ես առողջությունը: Ընտրում ես գեղեցկությունը: Ընտրում ես խելքը: Գնում ես, սաղ տարբերակները նայում ու տեսնում ես, թե քեզ որն ա պետք: Ու որտև ընտրվում են «լավագույնները»

Նայած։ Օրինակ էս աղջկան (ու իր քրոջը) հազիվ թե ընտրեին իր որդեգրողները, եթե քեզ նման մտածեին`

120827105244-michaela-deprince-horizontal-gallery.jpg

Որբանոցում երեխաները համարակալվել են ըստ նախըտրության, այս երեխան վերջից առաջինն է եղել։
Children in the orphanage were given numbers ranking them from the most favored to the least -- DePrince was ranked 27th out of 27 children.

[Chuk]

Նայած։ Օրինակ էս աղջկան (ու իր քրոջը) հազիվ թե ընտրեին իր որդեգրողները, եթե քեզ նման մտածեին`

120827105244-michaela-deprince-horizontal-gallery.jpg

Որբանոցում երեխաները համարակալվել են ըստ նախըտրության, այս երեխան վերջից առաջինն է եղել։
Children in the orphanage were given numbers ranking them from the most favored to the least -- DePrince was ranked 27th out of 27 children.

Փաստորեն մենք բացառություններից ենք խոսում: Չգիտեի: Հաջորդ անգամ կհիշեմ:

[Վիշապ]

Փաստորեն մենք բացառություններից ենք խոսում: Չգիտեի: Հաջորդ անգամ կհիշեմ:

Չուկ ջան, հոմոներն էլ տենց մի շատ չեն, մանավանդ ամուսնացող ու երեխա որդեգրող հոմոները: Հայաստանում այդպիսիք ոչ թե բացառություն են, այլ չկան …Ճ
Ինձ թվում է, մեր որբ երեխաներին գեյ ծնողներ հլը որ չեն սպառնում, մենք վիճում ենք գոյություն չունեցող խնդրի շուրջ:

[LisBeth]

Նենց տպավորություն ա որ օրենքը կանանց և տղամարդկանց իրավական հավասարության մասին չի, այլ միասեռական ամուսնության ու ընտանիքների մասին ա: Թեմայի այս ուղղությամբ գնալը կարա դիտարկվի որպես կամա թե ակամա գենդերի սահմանման վրա ֆիքսված օրենքի հակառակորդների իրավացիության? Այսինքն երեք էջ հոմոների մասին քննարկումը դա օրենքից ա բխում, թե մարդիկ ուղղակի խոսում են են մասին ինչն իրանց ավելի ա հետաքրքրում?

[Mephistopheles]

Ու սրանք թող լինեն ի հաշիվ միասեռ զույգերի իրավունքների (կամ թվացյալ իրավունքների) սահմանափակման, բայց ի օգուտ տվյալ երեխայի իրավունքների, ում համար ես ցանկալի եմ համարում, որ լինի էնպիսի ընտանիք, ինչպիսին նախատեսված ա բնության մեջ, էնպիսի ընտանիք, որի մոդելը ժամանակի քննությունն անցել:

Չուկ, սրան չեմ կարա չանդրադառնամ… իրավունքն է ա ինչի համար մենք պայքարում ենք… իսկ երեխայի նորմալ կյանք ունենալու հնարավորության իրավունքից զրկելը ինչ որ "բնության մեջ նախատեսված ընտանեկան մոդելների" համար բացարձակապես չի համապատասխանում օրինական երկիր ունենալու սկզբմունքին… բնության մեջ նախատեսված ա որ որբ երեխեն մեռնում ա… մնացած մոդելները մենք ենք սարքել բնական օրենքներին հակառակ մարդկայնությունից ելնելով ու կարելի ա փոխել եթե պետք ա… եթե դա մարդու իրավունքը պաշտպանում ա…

Իրավունքը օրենքից վեր ա ու օրենքը կոչված ա իրավունքը պաշտպանելու…

[Տրիբուն]

Տեսնես ո՞նց եղավ, որ էքան մարդ դեմ էր բայց օրենքն ընդունվեց։ Յարաբ, հիմա Ֆրանսիայի ժողովուրդը ինչքա՞ն ա տուժել էդ օրենքից։ Լավ կլիներ արաբների ամուսնություններին դեմ լինեին, դրանից Ֆրանսիան ավելի ա տուժում...

Թոշակի տարիքն էլ բարձրացրացրին:

[Աթեիստ]

Մեֆ, երեխա որդեգրելը հեշտ բան չի ու ամեն ընտանիք չի կարա երեխա որդեգրի, հազար ու մի չափանիշ ու պահանջ կա: Ես կնախընտրեմ, որ էդ մի պահանջն էլ լինի, որ պապան տղամարդ լինի, մաման՝ կին: Թեչէ որ ասես որբանոցից լավ ա, ամեն տեսակ մարդկանց խմբերի պետք ա թողենք երեխա որդեգրեն պահեն:

Եվ վերջապես, երեխա ունենում են կինն ու տղամարդը համապատասխան քայլերի դիմելուց հետո, տենց ա սարքած մարդը: Հիմա եթե էդ մարդիկ տենց չեն սարքած, ու իրանց ինստինկտները չի համընկնում բազմանալու ու տեսակը պահպանելու ինստինկներին, է թող երեխա էլ չունենան էլի, ինչ կլնի:

Առաջին հերթին, դու էլ գիտես, աղջիկ կա, 1000 հատ տղա արժի։ Երկրորդ հերթին, տղա կա, վթարից ա, ինչից ա, զրկվել ա այն ֆիզիոլոգիական առանձնահատկություններից, որն իրան տարբերում ա առաջին կետի աղջկանից։ Խի՞ պտի էդ տղեն կարանա, իսկ էն առաջին աղջիկը չկարանա երեխա մեծացնել։

Մեֆ ջան, պատճառ էլ կա, հիմնավորում էլ կա: Ու ջհանդամ թե Մեֆը էդ պատճառները չի ընդունում, էդ հիմնավորումներին չի համաձայնվում:
Ու ոչ մեկն էլ ստեղ չի ուզում, որ երեխեքը մանկատներում մեծանան:

Ես հստակ գրել էի, որ որպես խնդրի լուծում (ցանկացած երկրում) տեսնում եմ պետական խրախուսումը, որ բոլոր երեխաները որդեգրվեն: Դրա համար կարող է խրախուսանքների մեխանիզմ լինի, թե ուրիշ բան, չգիտեմ, չեմ մտածել: Բայց երբ արդեն լուծվում ա էն հարցը, որ բոլոր նման երեխեքը որդեգրվելու մեծ հավանականություն են ունենում, ես ուզում եմ, որ դա արվի որոշակի կանոնակարգմամբ, չեմ ուզում որ
- Երեխուն որդեգրի պառաված կույսը,
- Երեխուն որդեգրի միասեռ զույգը,
- Երեխուն որդեգրի մանկապղծության մեջ կասկածվողը,
- Երեխուն որդեգրի սեփական զավակներին վատ դաստիարակություն տված ամուսնական զույգը,
ու էլի լիքը սահմանափակումներ:

Ու սրանք թող լինեն ի հաշիվ միասեռ զույգերի իրավունքների (կամ թվացյալ իրավունքների) սահմանափակման, բայց ի օգուտ տվյալ երեխայի իրավունքների, ում համար ես ցանկալի եմ համարում, որ լինի էնպիսի ընտանիք, ինչպիսին նախատեսված ա բնության մեջ, էնպիսի ընտանիք, որի մոդելը ժամանակի քննությունն անցել ա:


Ու ոչ մեկդ ինչ-որ չանդրադարձաք էս մի ասածիս. ի վերջո առայժմ միասեռ զույգերի երեխու որդեգրումը ավելին չի, քան փորձ: Կարելի՞ ա նման փորձ անել երեխեքի հետ:

Իմ համար էլ հեչ պարզ չի, թե էս ցուցակի մեջ ինչ ա անում նույնասեռական ընտանիքը։ Կարաս ջնջես, տեղը գրես մանյակներ, հայ չինովնիկներ, կես տարեկանից երեխուն Թաթուլ լսացնող ընտանիքներ... հազար ու մի բան, բայց ոչ նույնասեռականներ. ավելի տեղին կլինի։

Ծանոթ մի ընտանիք կա, երեխուն ուղարկել են ուրիշ քաղաք, ինչա կինն աշխատի։ Շաբաթը մի անգամ են երեխուն տեսնում։ Հիմա նման ընտանիքը իրավունք ունի երեխա մեծացնելու, իսկ ֆիզիոլոգիայի պատճառներով իրար սիրող ու նվիրված զույգը՝ չէ՞։

[John]

հազար ներողություն, եթե կրկնվում եմ, ամբողջությամբ չեմ կարդացել թեման, բայց ասեմ կարծիքս էս հարցի վերաբերյալ՝

ասեմ թե ինչո՞ւ եմ դեմ.
որպեսզի երեխան մեծանա առողջ մթնոլորտում ու առանց հոգեբանական ճնշումների՝ անհրաժեշտ է, որ գոնե մինչև գիտակցական տարիքի հասնելը (իմ սուբյեկտիվ կարծիքով 15-16 տարեկան), իմանա, որ իրեն որդեգրած ընտանիքը իրականում իր իրական ընտանիքն է, այսինքն՝ որ մաման ու պապան իր կենսաբանական մաման ու պապան են, իսկ դրանից հետո եթե նույնիսկ իմանա, որ էդ տենց չի, պետք ա որ գնահատի իրանց տանջանքն ու ջանքերը իր՝ բարեկեցիկ կյանքով ապրելու հնարավորության, ընտանեկան ջերմություն ստանալու առումով, ու, եթե իրան վերաբերվել են որպես հարազատ երեխայի՝ հասուն տարիքում եթե իմանա, որ իրականում նրանք չեն իր կենսաբանական ծնողները, հաստատ դրանից իր վերաբերմունքը չի փոխվի ծնողների նկատմամբ, դեռ ավելին՝ պետք է որ ավելի շատ գնահատի ու սիրի նրանց, որ արյունակցական կապ չունենալով հանդերձ իրան տենց լավ են վերաբերվել:

էդ իմ կարծիքով ամենակարևոր պայմաններից է երեխայի՝ առողջ միջավայրում մեծանալու գործում, ու, իրեն մյուսների նման սովորական զգալու հարցում, ինչը նույնպես շատ կարևոր է:

Իսկ հոմոսեքսուալների դեպքում համարյա անհնար է էդ ամեն ինչը: Համենայն դեպս մեր իրականության մեջ՝ այսօր, Հայաստանում: խի՞ եմ էդ փաստը շեշտում, որտև անձամբ չեմ տեսել որտեղ ոնց ա, բացի մեր օրերի Հայաստանից:

Դրա համար դեմ եմ, որ հոմոսեքսուալների ընտանիքը երեխա որդեգրի:

Մի կարևոր փաստ ևս. երբ մարդը ոչ միայն հոմոսեքսուալ է, այլ նաև ամուսնանում է հոմոսեքսուալի հետ (ենթադրվում ա, որ նույն սեռի, ոչ թե ասենք երկնագույնի ու վարդագույնի ամուսնությունը), այդ դեպքում նա պարտավոր է հստակ գիտակցել, որ «հետագա սերունդների», այսինքն՝ ժառանգների մասին մտածելն անհեթեթություն է: Ու էդ հաշվի առնելով պետք է ընդունի, որ ինքը չի կարող երեխա ունենալ, անկախ նրանից դա կլինի բնական ճանապարհով, արհեստական բեղմնավորմամբ (իգական սեռի դեպքում), թե՞ որդեգրման միջոցով:

Մի փոքր ավելացում՝
Ու էս գրածս ամենևին չի նշանակում, որ կողմ եմ, որ երեխա որդեգրի ասենք էն ընտանիքը, որտեղ հերը ամեն օր հարբած գալիս ա տուն ու շոու ա սարքում միայն էն պատճառով, որ էդ ընտանիքում կա հայր ու մայր, ովքեր տարբեր սեռի են պատկանում:

Ինձ համար շատ կարևոր է, որ ցանկացած երեխա մեծանա առողջ ընտանեկան մթնոլորտում, իսկ ցանկացած ընտանիք, որ էդքանը չի կարող ապահեվել երեխայի համար, կարծում եմ՝ չպետք է իրավունք ունենա երեխա որդեգրելու

[Աթեիստ]

Մեֆ, երեխա որդեգրելը հեշտ բան չի ու ամեն ընտանիք չի կարա երեխա որդեգրի, հազար ու մի չափանիշ ու պահանջ կա: Ես կնախընտրեմ, որ էդ մի պահանջն էլ լինի, որ պապան տղամարդ լինի, մաման՝ կին: Թեչէ որ ասես որբանոցից լավ ա, ամեն տեսակ մարդկանց խմբերի պետք ա թողենք երեխա որդեգրեն պահեն:

Եվ վերջապես, երեխա ունենում են կինն ու տղամարդը համապատասխան քայլերի դիմելուց հետո, տենց ա սարքած մարդը: Հիմա եթե էդ մարդիկ տենց չեն սարքած, ու իրանց ինստինկտները չի համընկնում բազմանալու ու տեսակը պահպանելու ինստինկներին, է թող երեխա էլ չունենան էլի, ինչ կլնի:

Մեֆ ջան, պատճառ էլ կա, հիմնավորում էլ կա: Ու ջհանդամ թե Մեֆը էդ պատճառները չի ընդունում, էդ հիմնավորումներին չի համաձայնվում:
Ու ոչ մեկն էլ ստեղ չի ուզում, որ երեխեքը մանկատներում մեծանան:

Ես հստակ գրել էի, որ որպես խնդրի լուծում (ցանկացած երկրում) տեսնում եմ պետական խրախուսումը, որ բոլոր երեխաները որդեգրվեն: Դրա համար կարող է խրախուսանքների մեխանիզմ լինի, թե ուրիշ բան, չգիտեմ, չեմ մտածել: Բայց երբ արդեն լուծվում ա էն հարցը, որ բոլոր նման երեխեքը որդեգրվելու մեծ հավանականություն են ունենում, ես ուզում եմ, որ դա արվի որոշակի կանոնակարգմամբ, չեմ ուզում որ
- Երեխուն որդեգրի պառաված կույսը,
- Երեխուն որդեգրի միասեռ զույգը,
- Երեխուն որդեգրի մանկապղծության մեջ կասկածվողը,
- Երեխուն որդեգրի սեփական զավակներին վատ դաստիարակություն տված ամուսնական զույգը,
ու էլի լիքը սահմանափակումներ:

Ու սրանք թող լինեն ի հաշիվ միասեռ զույգերի իրավունքների (կամ թվացյալ իրավունքների) սահմանափակման, բայց ի օգուտ տվյալ երեխայի իրավունքների, ում համար ես ցանկալի եմ համարում, որ լինի էնպիսի ընտանիք, ինչպիսին նախատեսված ա բնության մեջ, էնպիսի ընտանիք, որի մոդելը ժամանակի քննությունն անցել ա:


Ու ոչ մեկդ ինչ-որ չանդրադարձաք էս մի ասածիս. ի վերջո առայժմ միասեռ զույգերի երեխու որդեգրումը ավելին չի, քան փորձ: Կարելի՞ ա նման փորձ անել երեխեքի հետ:

հազար ներողություն, եթե կրկնվում եմ, ամբողջությամբ չեմ կարդացել թեման, բայց ասեմ կարծիքս էս հարցի վերաբերյալ՝

ասեմ թե ինչո՞ւ եմ դեմ.
որպեսզի երեխան մեծանա առողջ մթնոլորտում ու առանց հոգեբանական ճնշումների՝ անհրաժեշտ է, որ գոնե մինչև գիտակցական տարիքի հասնելը (իմ սուբյեկտիվ կարծիքով 15-16 տարեկան), իմանա, որ իրեն որդեգրած ընտանիքը իրականում իր իրական ընտանիքն է, այսինքն՝ որ մաման ու պապան իր կենսաբանական մաման ու պապան են, իսկ դրանից հետո եթե նույնիսկ իմանա, որ էդ տենց չի, պետք ա որ գնահատի իրանց տանջանքն ու ջանքերը իր՝ բարեկեցիկ կյանքով ապրելու հնարավորության, ընտանեկան ջերմություն ստանալու առումով, ու, եթե իրան վերաբերվել են որպես հարազատ երեխայի՝ հասուն տարիքում եթե իմանա, որ իրականում նրանք չեն իր կենսաբանական ծնողները, հաստատ դրանից իր վերաբերմունքը չի փոխվի ծնողների նկատմամբ, դեռ ավելին՝ պետք է որ ավելի շատ գնահատի ու սիրի նրանց, որ արյունակցական կապ չունենալով հանդերձ իրան տենց լավ են վերաբերվել:

էդ իմ կարծիքով ամենակարևոր պայմաններից է երեխայի՝ առողջ միջավայրում մեծանալու գործում, ու, իրեն մյուսների նման սովորական զգալու հարցում, ինչը նույնպես շատ կարևոր է:

Իսկ հոմոսեքսուալների դեպքում համարյա անհնար է էդ ամեն ինչը: Համենայն դեպս մեր իրականության մեջ՝ այսօր, Հայաստանում: խի՞ եմ էդ փաստը շեշտում, որտև անձամբ չեմ տեսել որտեղ ոնց ա, բացի մեր օրերի Հայաստանից:

Դրա համար դեմ եմ, որ հոմոսեքսուալների ընտանիքը երեխա որդեգրի:

Մի կարևոր փաստ ևս. երբ մարդը ոչ միայն հոմոսեքսուալ է, այլ նաև ամուսնանում է հոմոսեքսուալի հետ (ենթադրվում ա, որ նույն սեռի, ոչ թե ասենք երկնագույնի ու վարդագույնի ամուսնությունը), այդ դեպքում նա պարտավոր է հստակ գիտակցել, որ «հետագա սերունդների», այսինքն՝ ժառանգների մասին մտածելն անհեթեթություն է ու յադ մասին մտածելն անգամ անիմաստ է: Ու էդ հաշվի առնելով պետք է ընդունի, որ ինքը չի կարող երեխա ունենալ, անկախ նրանից դա կլինի բնական ճանապարհով, արհեստական բեղմնավորմամբ (իգական սեռի դեպքում), թե՞ որդեգրման միջոցով:

Հոս, երեխայի համար նորմալ միջավայրն էն ա որտեղ իրան սիրում են, իսկ էդ որդեգրված լինել չլինելու կոմպլեքսը գալիս ա կողքից շիրա տվողներից։
Ամուսնանալու պահով էլ ասեմ, որ եթե երկու հոգի իրար սիրում են, ժամանակի ընթացքում նրանք սկսում են մտածել ամուսնանալու մասին։ Ընդ որում ամուսնանալու մասին մտածելու ժամանակ շատ քչերն են մտածում երեխաների մասին։ Որոշ ժամանակ անց նոր մտածում ես, որ մենք էլ ընտանիք ենք, ոնց որ թե մյուսներից պակաս չենք իրար սիրում, մյուսներից վատ չենք կարա երեխա մեծացնենք, ինչու՞ մենք էլ չունենանք։ Ի դեպ որդեգրելը միակ հնարավոր տարբերակը չի։ Կարան արհեստական բեղմնավորումով մի անհայտ հորիցդ երեխա ունենան։

Ամենամեծ խնդիրը մնում ա հասարակության կոմպլեքսներն ու «երեխեն պտի հեր ու մեր ունենա» կարգի դոգմաները։ Ու դա են ազգի մոտ, որ հայրերը կարող ա կես տարին մեկ 1 շաբաթով երեխու երեսը տեսնեն (էդ 1 շաբաթվա ընթացքում էլ մինչև սաղ ազգուտակին հանդիպի, երեխուն տակը մնալու ա 3 ժամ)։ Բայց դե մեր համար մեր մեկ ա, ավելի լավ ա 3000 կիլոմետր հեռու երեխուն անունը մի կերպի հիշող պապան, քան թե սաղ օրն իրա հետ զբաղվող ու իսկականից սիրող 2-րդ մաման։

Իմ համար կարևոր ա, որ ընտանիքը ձևավորված ընտանիք լինի, ռեալ պատկերացնող, թե ինչ պատասխանատվություն ա ընտանիք կազմելը, երեխա ունենալն ու մեծացնել։ Իսկ թե նրանք ինչ սեռի են, արդեն երկրորդական ա։

[John]

Հոս, երեխայի համար նորմալ միջավայրն էն ա որտեղ իրան սիրում են, իսկ էդ որդեգրված լինել չլինելու կոմպլեքսը գալիս ա կողքից շիրա տվողներից։
Ամուսնանալու պահով էլ ասեմ, որ եթե երկու հոգի իրար սիրում են, ժամանակի ընթացքում նրանք սկսում են մտածել ամուսնանալու մասին։ Ընդ որում ամուսնանալու մասին մտածելու ժամանակ շատ քչերն են մտածում երեխաների մասին։ Որոշ ժամանակ անց նոր մտածում ես, որ մենք էլ ընտանիք ենք, ոնց որ թե մյուսներից պակաս չենք իրար սիրում, մյուսներից վատ չենք կարա երեխա մեծացնենք, ինչու՞ մենք էլ չունենանք։ Ի դեպ որդեգրելը միակ հնարավոր տարբերակը չի։ Կարան արհեստական բեղմնավորումով մի անհայտ հորիցդ երեխա ունենան։

Ամենամեծ խնդիրը մնում ա հասարակության կոմպլեքսներն ու «երեխեն պտի հեր ու մեր ունենա» կարգի դոգմաները։ Ու դա են ազգի մոտ, որ հայրերը կարող ա կես տարին մեկ 1 շաբաթով երեխու երեսը տեսնեն (էդ 1 շաբաթվա ընթացքում էլ մինչև սաղ ազգուտակին հանդիպի, երեխուն տակը մնալու ա 3 ժամ)։ Բայց դե մեր համար մեր մեկ ա, ավելի լավ ա 3000 կիլոմետր հեռու երեխուն անունը մի կերպի հիշող պապան, քան թե սաղ օրն իրա հետ զբաղվող ու իսկականից սիրող 2-րդ մաման։

Իմ համար կարևոր ա, որ ընտանիքը ձևավորված ընտանիք լինի, ռեալ պատկերացնող, թե ինչ պատասխանատվություն ա ընտանիք կազմելը, երեխա ունենալն ու մեծացնել։ Իսկ թե նրանք ինչ սեռի են, արդեն երկրորդական ա։

Արտակ ջան, դրա համար էլ շեշտել եմ՝

Համենայն դեպս մեր իրականության մեջ՝ այսօր, Հայաստանում: խի՞ եմ էդ փաստը շեշտում, որտև անձամբ չեմ տեսել որտեղ ոնց ա, բացի մեր օրերի Հայաստանից:

Չեմ պատկերացնում, որ մեր օրերի Հայաստանում տասնյակ քո ասած «շիրա տվողներ» չհայտնվեն սկսած բամբասանքի գել հարևաններից ու իրանց երեխեքից, որ պետք է որ որդեգրված երեխայի բակային ընկերները լինեին: Արդյունքում ստացվում ա, որ էս պահին Հայաստանում անհնար ա, որ երկու արական սեռի ներկայացուցիչ ծնողներ ունեցող երեխան հոգեբանական ճնշումների չենթարկվի: Այ դրա համար ԴԵՄ ԵՄ: Իսկ երբ չգիտեմ ինչպես, որտեղ, ոնց Հայաստանում օրինական դառնա հոմոսեքսուալների ամուսնությունը ու դա նորմալ դիտվի (հույս ունեմ, որ չի լինի երբեք,ես անձամբ դեմ եմ), այէդ ժամանակ նոր էս թեման ավելի արդիական կլինի ու իմ նշած կարևորագույն խնդիրը՝ երեխայի՝ հոգեբանական ճնշումների ենթարկվելու իրողությունը շրջապատի կողմից չի լինի: Էդ ժամանակ արդեն կգրեմ տվյալ իրավիճակի մասին իմ կարծիքն ու դիրքորոշումը

[impression]

հավես չունեմ խորանալու, մենակ ասեմ, որ կողմ եմ,

բայց գրառում անելուն մի ուրիշ բան դրդեց. ժող ջան, շատ-շատերդ նենց եք գրում միասեռականների մասին, ոնց որ գիտությանն անհայտ կենդանի նկարագրեք: էդ շատ ծիծաղալու/լացելու ա: միահամուռ մոռանում ենք մի բան՝ բոլորս մարդիկ ենք: ով ասեց, որ գեյ ընտանիքում հոգեբանական ճնշումներ պարտադիր պետք ա լինեն, ով ասեց, որ դրանք չկան հետերոսեքսուալ ընտանիքներում:
ես իմ ողջ գիտակցական և անգիտակից կյանքն ապրել եմ հետերոսեքսուալ ընտանիքում, ու ստեղ կլյուչիվոյը հետերոսեքսուալը չի, պրոպագանդա չեմ անում, բայց ես հաստատ չէի ուզի, որ իմ էրեխեն նման «իդեալական» ընտանիքում մեծանար: ասածս էն ա, որ ամեն հետերո չի, որ անպայման լավն ա, ամեն հետերո չի, որ հոգեբանական ճնշումների չի գնում, որտև իրա մեջ բա՜րձր նստած ա էն գիտակցությունը, որ ինքը հետերո ա: լա՜վ էլի, եքա մարդ եք....