Տես այս թեմայի 36-39 համարների գրառումները։Jarre-ի խոսքերից
Տես այս թեմայի 36-39 համարների գրառումները։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Խնդրեմ, իսկ ես մեծ հաճույքով ձեր բանավեճին կհետևեմ, եթե իհարկե այդպիսին տեղի ունենաԵթե փիղն էլ մրջյուն լիներ, իսկ մրջյունը փիղ... Մինչև էս պահը կոնկրետ չճշտվի դժվար ա ասել փիղն ա մե՞ծ, թե՞ մրջյունը ...
առանց քո խորհրդի էլ լավ գիտեմ ինչ անեմ, շնորհակալություն
Հետաքրքիր թեմա է
Մի երկու տարի առաջ ընկերուհիներիցս մեկը խնդրեց զրուցել արգելված սիրո մասին ու կարծիք հայտնել...Անկեղծացավ ու պատմեց իր զգացմունքների մասին պապիկի եղբոր թոռի հանդեպ: Իրեն հետաքրքրում էր ոչ թե շրջապատի վերաբերմունքը, այլ առողջ սերունդ ունենալու հավանականությունը: Խելքը գլխին աղջիկ էր, բավականին կերթ, զգացմունքն էլ բավականին ուժեղ: Մի խոսքով, վերջերս իմացա, որ ծնողների կամքին հակառակ ամուսնացել են ու հեռացել Հայաստանից: Սերունդների մասին տեղեկություն չունեմ:
Սեփական կարծիքս միքիչ հակասում է հայեցի մտածելակերպին, բայց փորձում եմ տրամաբանորեն դատել: Քիչ է հանդիպում, բայց հանդիպում է, ու նման դեպքերում մարդ ինքը պիտի կարողանա որոշել սեփական զգացմունքներն են կարևոր, միջավայրի վերաբերմունքը, թե առողջ սերունդ տալու հավանականությունը:և հետո,,,,,,հա սիրահարվել կարող են, դե հիմա մարդ ես, պատահում ա, սրտին չես հրամային, բայց բացի սրտից կա նաև ուղեղ, որը , ըստ իս, պիտի հակառակվի սրտին: Երևի թե, ավելի չիշտ է ժնշել նման ազգակցական զգացմունքները ու չվերածել ավելի լուրջ երևույթի, առավել ևս մարմնական մերձեցման: Իսկ քայլ անողներին էլ , երբեք չեմ մեղադրի
Պատրաստվիր ավելի լավ, քան անհրաժեշտ է ու թող, որ ամեն ինչ իր հունով ընթանա:
keyboard (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013), Նաիրուհի (31.07.2013)
Արս, գիտե՞ս ես էտ հարցը ինիչի էի տվել։
36-39 գրառումներում խոսվում ա գենետիկայի մասին ոչ թե բարոյականության։ Իսկ քո նշած «արյունապղծությունը» ես ընկալում եմ որպես բարոյական բնութագիր։
Որովհետև էն ինչ Աստվածաշունչը կոչում ա «արյունապղծություն» պարզվում ա, որ նույն բանը ընդամենը մի քանի հազար տարի առաջ համարվել ա հրահանգ Աստծուց։ Տենց չի՞։ Ադամի Եվայի ժամանակ Աստծու հրահանգն էր, որ Ադամի ու Եվայի երեխաները միմյանց հետ կատարեին բազմացման պրոցեսը։ Այսինքն գաղափարը Աստծու համար պիղծ չի եղել։ Հիմա պիղծ ա։ Հետաքրքիր ա։ Ու քրիստոնեական եկեղեցիները դա պիղծ համարում են ոչ առողջապահական պատճառներով՝ գենետիկա, առողջ սերունդ և այլն, այլ հենց բարոյականության տեսակետից են պղծություն համարում գիտակցաբար աչք փակելով էն ՓԱՍՏԻ վրա, որ էտ գաղափարը ժամանակին Աստվածն ա առաջ քաշել։
Սուտը համարվում ա մեղքերից մեկը, բայց համաձայն Աստվածաշնչի պետք եղած ժամանակ Աստված ինքն ա հրեշտակներին հարցնում թե ով կխաբի մարգարեներից մեկին։
Սպանությունը մեղք ա, բայց հանուն Իսրայել ազգի բարորության ամբողջ ազգ ոչնչացնել սուրբ ծառայություն ա համարվում ըստ Աստվածաշնչի։
Հիմնվելով այս և նմանատիպ այլ երևույթների վրա ես ոչ կոռեկտ եմ համարում նման հարցերում Աստվածաշնչի վրա հիմնվելը, որովհետև Աստվածաշնչյան բարոյականությունը կարելի ա բնութագրել որպես փոփոխական և արհեստական։ Աստվածաշունչը ինքը տեղ չի թողնում իրան որպես բացարձակ արժեք ընդունելու։
Ինբրիդինգի մասին որ խոսք ա գնում, մարդ հիշում ա Կարլոս Բ Իսպանացի Հաբսբուրգին: Ինքը ժամանակի համար սովորական աղաքական շահերով պայմանավորված ներդինաստիական ամուսնությունների պտուղ էր:
Տոհմածառը՝
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Արդյունքում մեր խեղճ Կառլոսը իր մեջ միավորել էր Հաբսբուրգների մոտ երբևէ հանդիպած համարյա բոլոր արատները: Նախ՝ իր մոտ ահավոր չափերի էր հասել ընտանիքին բնորոշ պրոգնատիզմը (հայտնի «հաբսբուրգյան ծնոտը»)՝ էն աստիճանի, որ ծնոտի ու լեզվի ձևախեղման պատճառով ո՛չ կարողանում էր խոսել, ո՛չ ծամել նորմալ: Բացի դրանից ֆիզիկական, մտավոր ու հոգեկան էնքան շատ շեղում ուներ, որ ասում էին «կախարդված»:
Իրան պատկերող գեղանկարներում էլ ա պարզ նկատելի (դե դուք պատկերացրեք առանց պալատական նկարչի դզել-փչելու ինչպիսինն ա եղել)՝
Jarre (31.07.2013), keyboard (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013), Ռուֆուս (31.07.2013)
Իսկ ինչի՞ հենց քույր ու եղբոր միջև, բա մայր ու տղա, հայր ու աղջիկ, կամ էլ ինչի ենք սեռական խտրականություն դնում՝ քույր-քույր, եղբայր-եղբայր, հայր ու որդի, մայր ու դուստր
Նեղ ընտանեկան «կապերին»՝ ինցեստին, վատ եմ վերաբերվում:
Մի պորտ էն կողմ՝ հորեղբոր տղա, հորեղբոր աղջիկ, խնդիր չեմ տեսնում՝ չհաշված գենետիկ հիվանդությունների հավանականության կտրուկ աճը: Բարոյական տեսանկյունից մի պորտ էն կողմն արդեն լրիվ ընդունելի է իմ կարծիքով, ինչը չեմ կարող ասել անմիջական հարազատների միջև կապերի մասին: Ինձ համար դա շատ արատավոր երևույթ է: Հենց մենակ «ինցեստ» բառից արդեն վատ եմ լինում:
Սիրահարվելը մի կողմ, հարցը դրան ընթացք տալն է: Մարդ ում էլ ասես չի սիրահարվում ու սիրասթափվում: Բայց դե մի բան է սիրահարվելը, մի բան է գլուխ կորցնելը: Թեև մի քիչ դժվար եմ պատկերացնում, թե ոնց կարող են փոքրուց իրար «քույր-եղբայր» ընկալած մարդիկ մեկ էլ սիրահարվել իրար. պիտի որ միմյանց հանդեպ հարաբերությունների ընկալումը սկզբից ևեթ ուրիշ եղած լինի: Ուրիշ բան, որ դեռահասության ընթացքում «հորմոններն» ուղղակի գլխին են տալիս ու նույն տանն ապրող մարդու հանդեպ սեռական ցանկություն առաջանալու հավանականությունը կարող է կտրուկ մեծանալ, քանի որ վերջինս անընդհատ աչքի առաջ է:
Մեր ցեղում էլ է եղել նման պատմություն, թեև էդ սերը նեղ ընտանեկան չէր, այլ հորեղբոր աղջկա ու հորեղբոր տղայի միջև էր: Բայց դե էնպիսի մի բում էր առաջացրել, որ տարիներ անց էլ որոշ բարեկամներ իրար հետ դեռ չեն շփվում՝ էդ թեմայի կապակցությամբ:
Էդ երկուսը դեռ փոքրուց թաքուն իրար սիրելուց են եղել, էն էլ՝ թիֆլիսահայերի կոնսերվատիվ ու ավանդապաշտ շրջապատում, որտեղ նման բանը աշխարհի վերջին համարժեք թեմա էր: Ու հաջողացրել էին ամենը թաքուն պահել՝ հասկանալով, թե ինչ կկատարվի, եթե իմանան:
Պատանեկության տարիքում էլ արդեն երկրորդ «մեղքն» են գործել՝ անցնելով սեռական հարաբերությունների: Մենակ պատկերացնել կարելի է, թե մարդ ինչ ռիսկ պիտի ունենար էդ ավանդապաշտ մթնոլորտում էդպիսի «խաղեր խաղալու»:
Ամենը վերջացավ նրանով, որ էդ աղջկան պիտի ամուսնացնեին եսիմ ում հետ՝ բոլորը բանից անտեղյակ, և իր հարսանիքի օրը նա վերցրեց ու փախավ էդ հորեղբոր որդու հետ, որից արդեն հղի էր: Դրանով իհարկե ամեն ինչ դուրս եկավ ջրի երես՝ մի կատաստրոֆիկ սկանդալով: Ես շատ փոքր էի էդ ժամանակ, բայց մինչև հիմա հիշում եմ՝ ինչ շուխուռներ էին: Բայց ես իրենց համար շատ ուրախ եմ, ինչպես նաև մեր ընտանիքի մյուս անդամները. մարդիկ իսկականից մանկուց ի վեր սիրում էին իրար, ոչ էլ երբէև իրար քույր ու եղբայր էին ընկալել: Հիմա էլ արդեն մի քսան տարեկան, բոյով-բուսաթով տղա ունեն՝ ամեն ինչը տեղը տեղին:
Բայց եթե էդ երկուսը հարազատ քույր ու եղբայր լինեին, հաստատ վերաբերմունքս ուրիշ կլիներ, ինչքան էլ փորձեի ինձ հակառակում համոզել...
Արտ, քո ասած թեմա "շեղողներից" մեկն էլ ես եմ եղել, ոչ թե մեկը այլ երևի առաջինը. Սակայն շեղում բառը ստեղ անտեղի ա, քանի որ ես նենց բան չեմ ասել, ինչը հեռու ա կոնկրետ թեմայից, թեկուզ որ կարողա դա հոգեբանական խնդիրներ ունեցող մարդկանց մոտ ա լինում, բայց ամեն դեպքում լինում ա, երբ մայր ու տղա ապրում են առանց հոր կամ հայր ու աղջիկ առանց մոր, էլ չեմ ասում Այվիի դիտարկած դեպքերը, նույնասեռական կապեր ու զգացմունքենր:
Եթե բանը հասել ա նրան, որ էս թեման քննարկվում ա, ինչի չընդանրացնենք, թե մի թեմա էլ ես բացեմ առանձին, հետո դու կամ ուրշ մոդեր որոշեն դրանք միավորել:
Քույր եղբայր սահմանումը դու տվել ես, ես դուրս եմ գալիս էդ սահմանումից, ես ազատ եմ դա անելու, քանզի երկրոդ թեմա բացելու փոխարեն առաջարկում եմ դա քննարկել այստեղ:
Նախկին հիմնարկում, որ աշխատում էի, մի ռուս կոլլեգա ունեինք մոսկվայի օֆիսում ում քույրն ու իրա հորից, բայց ուրիշ մերից ծնված տղան, ում մեջ տարիքային 14 տարվա տարբերություն կա, աղջիկը մեծ է տղայից, նրանք ապրում են միասին, բայց էս պարագայում տղան ամուլ ա ու երեխա չեն ունենում ու էս պատամությունը սկսվեց էն ժամանակ, երբ նստած գարեջուր էինք խմում և խոսք գնաց կնոջը խանդելուց և այլն, իսկ էս իմ կոլլեգան ոչ տարավ ոչ բերեց, հանեց հեռախոսը և ցույց տվեց նկարներ, որտեղ իր կինն էր բաց կրծքերով, իսկ մի քանի նկարում անգամ մնացածով ու տղաներից մեկի հարցին, ոնց ա մեզ դա ցուցյ տալիս ասաց. "а зачем скрывать такую красоту, разве тебе не приятно смотреть, ни иди и ...чи в туалете, что мне с этого", ես որ իմ համար էլ էր դա խորթ այսպեսասած աչքերս չռել նստել էի ու շոկ էի ապրում, բայց երբ պամեց էդ քրոջ ու ախպոր կապի մասին, վաբշե ուշքի չեկա մինչև էդ երեկոյի վերջը:
Հիմա ես ուզում եմ իմանամ մարդկանց կարծիքը, վերաբերմունքը, իմ կոլլեգան հիվա՞նդ էր, որ մեզ ցուցադրում էր իր մերկ կնոջը, սրբապիղծ է՞ր, որ շփվում է իր քրոջ և եղբոր հետ, ովքեր ամուսիններ են ու առհասարակ, իրա պատմածից հետո ահագին կարդացի ինցեստի մասին, ռուսական ֆորումները վխտում են նման թեմանորվ ու իրական պատմություններով, որոնցից շատերը իրոք ֆանտազիներ են, հիվանադագին երևակայություն, բայց ռեալ քննարկումներ իրոք կան:
Ես էլ ուզում եմ մեր ժողովրդի կարծիքը իմանամ, վատ բան եմ անու՞մ
Թեմայում խոսք ա գնում նաև հայր-աղջիկ, մայր-տղա հարաբերությունների մասին։
Մի իրավիճակ։ Աղջիկը շատ փոքր ա եղել երբ ծնողները բաժանվել են ու տարիներ անց հանդիպում ա իրանից մի քսան տարի մեծ տղամարդու ու սիրահարվում։ Հետո պարզվում ա, որ էտ իրա հայրն ա։
Էս սյուժեյով մի ֆիլմ այս տարի ցուցադրվել է «Ոսկե ծիրան»-ում։ Ես դրականորեն ապշեցի, երբ իմացա, որ նման թեմայով ֆիլմի ռեժիսյորը հայ է՝ Մարիա Սահակյան։ Փառատոնին ֆիլմը ներկայացվել էր «Այդ ես չեմ» վերնագրով։ Վահան Իշխանյանը շատ հետաքրքիր ռեցենզիայատիպ բլոգային գրառում ունի էս ֆիլմի մասին, որը ինձ ահագին հետաքրքրեց ու տպավորեց։ Հեսա հղումը՝ Սահակյանի «Այդ ես չեմ» ֆիլմը. աղջկա ու հոր այս հանդիպումը
keyboard (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013), VisTolog (01.08.2013), Աթեիստ (31.07.2013)
Պարթևական Պարսկաստանում էլ սրբազան խառնակության գիշեր կար: Ով ում հետ հասցներ, որտեղ հասցներ: Էլի վատ տարբերակ չի...
Մի բան հաստատ ա, ուրիշ մեկը բացած լիներ էս թեման, հիմա Չուկը շխկունը հանել էր...
Արթ, քանի որ արգելգները դրվել ու վերացվել են Աստծո կողմից, դրա հետևում համապատասխան գիտելիք է եղել, թե ինչն էր բարենպաստ մարդու համար (ոչ միայն ֆիզիկական, այլ, որն ավելի կարևոր է, հոգևոր առումով)։ Ես կարծում եմ, որ արյունապղծության արգելքի հիմնական պատճառը եղել է անառողջ սերունդը, որն այն ժամանակվա մարդկանց բացատրվել է բարոյականության լեզվով, այլ ոչ գենետիկայի (տես Բյուրի՝ թիվ 53 գրառումն այս թեմայում)։
Ինչ վերաբերում է Աստվածաշնչի փոփոխականությանը, ապա, կարծում եմ, որ մենք՝ քրիստոնյաներս, այն հարցերում, որոնք հակասական են թվում Հին և Նոր Ուխտերի միջև, պետք է նախապատվությունը տանք նորուխտյան սկզբունքներին, քանի որ դրանք են կազմում քրիստոնեության հիմքը։ Մասնավորապես, ազգակիցների միջև ամուսնական կապը, նույնիսկ հինուխտյան Ղևտացիների գրքի մեջ արդեն համարվում է արյունապղծություն։
Էլ չեմ ասում այնպիսի դեպքի մասին, որտեղ համակեցողներն ընդհանրապես արյունակցական կապ չունեն (որդի և խորթ մայր).
(Ա Կոր. 5.1) Այս դեպքի ետևում չի երևում «գենետիկական» վտանգ, բայց այն ևս անբարո է, քանի որ որդու կողմից հոր նկատմամբ անհարգանք ու խորը մեղք է (նույնը վերաբերում է կնոջը)։Ներկայումս լսում ենք, թէ պոռնկութիւն կայ ձեր մէջ, եւ այնպիսի պոռնկութիւն, որ հեթանոսների մէջ իսկ չկայ, որպէս թէ մէկն ապրի իր հօր կնոջ հետ։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Freeman (31.07.2013), keyboard (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013)
Հով, փորձեմ բացատրել, թե ինչի չեմ ուզում թեման էդպես շեղվի:
Նախ մի փոքրիկ խոստովանություն անեմ. թեման շատ հարցերով փորձ էր, որից ինչ-որ բաներ պետք է եզրակացնեմ ու որոշեմ: Զուտ տեխնիկական հարց է, մարդկանց չեմ ստուգում, մի քիչ հետո ավելի կբացատրեմ: Բայց կարճ ասած նպատակներիցս մեկն էր բացել մի թեմա, որը միանշանակ չի ընդունվելու բոլորի կողմից, պոտենցիալ սկանդալային է, տեսնել, հնարավո՞ր է այդ թեմայում նորմալ քննարկում անցկացնել, ոչ թե զուտ էմոցիոնալ պիտակումների մակարդակում, առաջարկել մի թեմա, որը թույլ կտա հասկանալ, ակումբն իսկապե՞ս պասիվացել ա, թե՞ թեմաների պակասի խնդիր ա, բացել մի թեմա, որն արդեն քննարկվել ա, ու տեսնել նորից բացվելու դեպքում կքննարկվի՞, թե՞ չէ, նույն մարդիկ կգրե՞ն, թե՞ չէ: Դեռևս գուցե վաղ է եզրակացություններ անելու համար, բայց ասեմ, որ արդյունքն ինձ դեռ խայտառակ գոհացնում է:
Հիմա գամ հերթով:
Չնայած ուզում էի, որ թեման թեժ լինի, բայց բոլորովին չեմ ուզում, որ այն անցնի չափերը, ուզում եմ որ կարողանանք պահել նորմալ, փաստարկված, հավասարակշռված քննարկման հունը: Իսկ թեմատիկան շատ նուրբ ու զգայուն է, ճիշտ էնպես, ինչպես հիմնականում նուրբ ու զգայուն են լինում ընդունված բարոյական նորմերին առնչվող թեմաները, երբ ժամանակի ընթացքում հասունանում է մի հոսք, որն այնքան էլ չի ընդունում սահմանված բարոյական նորմերը ու ուզում է սրբագրումներ կատարել էդտեղ:
Ու սա հաշվի առնելով անհնար ա չնկատել, որ թեման «պայթյունավտանգ» ա: Որպեսզի հնարավորինս մեղմվի այդ պայթյունավտանգությունը, կարծում եմ, որ այն պետք է պահել նեղ սահմանների մեջ: Նայի խնդիրը որն ա, հենց թեմայի քննարկումը հուշում ա, որ շատերին ծանոթ է ոչ առաջին աստիճանի հարազատ մարդկանց հետ նմանատիպ պատմություններ, երբ ասենք երկու քույրերի թոռները սիրահարվել ու ամուսնացել են: Կամ էլի մի աստիճան ավելի «խորթերը»: Ու քանի որ շատերը նման պատմություններ գիտեն, իրենց աչքով են տեսել նման ընտանիքներ, կարող են ավելի հավասարակշռված քննարկեն նման ընտանիքների հարցը: Երբ խնդիրը բերում ես արդեն առաջին աստիճանի արյունակցական կապին, ակամա ընդվզողների քանակն միանգամից ավելանում է, մոտենում իմ կարծիքով 100 տոկոսին (բայց չի հասնում): Որովհետև մեզնից գրեթե ոչ մեկը չի կարող անգամ պատկերացնել ծնողին զավակի հետ, դա բարոյականության էն սահմանն ա, որը կարծում եմ ճանաչում են եթե ոչ բոլորը, ապա բացարձակ մեծամասնությունը, կրկնեմ, գրեթե 100-ին հասնող տոկոսով: Ու երբ առաջին օրինակի փոխարեն (հեռավոր ազգական) քննարկվում է սա, առաջին ռեակցիադ ա քֆրտել, ու թեման դա կարող ա տանի կտրուկ պայթյունի, դառնա էն նշաձողը, որին հասնելուց հետո նորմալ քննարկումը դառնում ա անհնար:
Ու սա էն դեպքում, երբ նման կապերի խնդիրն արդիական չի, ի տարբերություն հեռավոր ազգակցականների հնարավոր սիրելու դեպքերին: Ինչու՞ արդիական չի: Որովհետև իմ խորին համոզմամբ նման սիրահարվածություններ ՀԻՄՆԱԿԱՆՈՒՄ կարող են լինել այն դեպքում, երբ տվյալ երկու անհատները մանկուց չեն մեծացել, իմանալով որ քույր ու եղբայր են, իրար հետ կապվել այն բարոյական նորմերով, որ գործում ա (ու լավ ա, որ գործում ա), որոնք «արգելում» են հարազատների նման կերպ մերձեցում: Սիրահարվելու դեպքեր լինում են ավելի շատ էն դեպքերում, երբ մարդիկ իրար չեն ճանաչում կամ չեն ունենում շփում ու մի օր իրար հայտնաբերում են արդեն ոչ թե որպես ազգականներ, այլ որպես «աղջիկ ու տղա»: Մի քիչ խառը գրեցի, բայց կարծում եմ, որ միտքս պարզ էր: Միաժամանակ նշեմ, որ թեմայում չեղավ որևէ օրինակ, ու ես էլ չգիտեմ որևէ օրինակ, որ հայրն ու աղջիկը, մայրն ու տղան, հարազատ քույրն ու եղբայրը ուզել են միասին լինել, իրար սիրել են: Իհարկե հնարավոր ա, որ կան տենց դեպքեր՝ խորը թաքցված, բայց մեկ է, վստահ եմ, որ ի տարբերություն հեռու ազգականների դեպքերի սա արդիական խնդիր չի, նման վտանգ չկա: Ու ստացվում է, որ ոչ արդիական թեման խառնելով արդիականին վերջինս ակամա տեղափոխում ես դեպի լրիվ զգացմունքային մակարդակի քննարկում, որտև, կրկնում եմ, բոլորս կամ գրեթե բոլորս էլ առաջին աստիճանի հարազատության կապն անկախ մեզնից էլ համարում ենք անընդունելի:
Նույն կերպ երբ թեմային խառնվում է այլ օրինակ, երբ թեկուզ հեռավոր ազգական, բայց նույն սեռի մարդկանց հարցն է քննարկվում, կա մի շերտ, որի համար սա չափազանց նուրբ հարց ա, ու նորից քննարկումը տանում ա դեպի պայթյուն, դեպի էն տեղը, որտեղ զուտ փաստարկված քննարկումը իր տեղը զիջում ա «լաչառությանը», «քֆրտոցին» ու տենց բաներին:
Կոպիտ ասած յանիմ էս մեկը քիչ էր, մի հատ էլ ծաղկաբույլ ենք սարքում, որը հղի ա նրանով, որ քննարկումը ուղղակի մեռնի:
Ահա սա ա պատճառը, որ ես չեմ ուզում էս թեման ընդլայնվի: Իսկ ընդլայնվել ցանկանալու դեպքում, չէ՞ որ ակումբում պապիս թվից կա «Սեր ազգականների միջև» թեման
Հիմա կարճ ասեմ փորձիցս եզրահանգումները, բայց որը հույս ունեմ թեման շեղելու առիթ չի դառնա:
- 2007 թ.-ը ակումբի բավական ակտիվ ժամանակ է համարվում: Այն ժամանակ բացված համանման թեման առայսօր ունի 30 գրառում, քննարկմանը մասնակցել են 18 հոգի: Այս թեման բացվելու մեկ օրն էլ չի լրացել, արդեն ավելի քան 80 գրառում, 21 մասնակից: Սա ինձ համոզում է, որ ակումբը պահպանում է իր ակտիվ լինելու հնարավորությունը, մարդիկ ցանկանում են ֆորումային հարթակում քննարկումներ անցկացնել ու ընդամենը պետք է ստեղծել դրա հնարավորությունը:
- Պարզվում է, որ մարդիկ ուզում են քննարկել էն թեմաները, որոնք արդեն մի անգամ քննարկվել են: Անգամ էն մարդիկ, ովքեր մասնակցել են նախորդ քննարկմանը (Բյուր, նենց հավես էր, որ ինձ շնորհակալություն էիր հայտնել թեմայի համար, մոռացած, որ արդեն էս թեմայով ակումբում ահագին բան գրել ես
- Ակումբցիները ավելի քան պատրաստ են նորմալ քննարկել նաև պայթյունավտանգ թեմաները, հետևաբար եթե եղել են դեպքեր, որ թեմաները գմփացել են, հիմնական մեղքը պետք է փնտրենք ոչ միայն գմփացնողների մոտ, այլ մեր՝ մոդերատորների, որ չենք կարողացել տվյալ դեպքերում վերացնել պայթյունի վտանգը:
Ու կարճ ասած ես տեսնում եմ, որ ակումբի մոտալուտ մահվան մասին ոմանց խոսակցությունները օդի մեջ են, ակումբը դեռ պետք է զարգացնել, ինչու չէ, նաև նման թեմաներ քննարկելու համար:
Ներողություն զահլաներդ տանելու համար
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ներողություն, չէի նկատել, որ դու հենց քո գրառումներից ես մեջբերում պահանջում:Ստացվում ա էս թեմայում ով-ինչ գրի ե՞ս եմ պատասխանատու
Արս, էս վերջի մեջբերածս գրառումը էլի եմ մեջբերում, առավել կարևոր մասը ընդգծում եմ, ու պահանջում եմ, որ ՈՒՇԱԴԻՐ կարդաս, հատկապես ընդգծված մասը ու պատասխանես հարցիս:
Հարցը հենց քեզ էի տալիս հետևայլ պատճառով. 49-52 գրառումներում Վահագի հետ քննարկման ժամանակ պահանջեցիր, որ մատնանշի մարդկանց, ովքեր կողմ են արտահայտվել արյունապղծությանը: Նա մատնանշեց թիվ 3 գրառումը։ Դու փորձեցիր բացատրել, որ նա սխալ է հասկացել գրառումը։ Ես ինքս նշված գրառումը, ինչպես նաև իմ մեջբերած գրառումները հասկացել եմ նույն կերպ, ինչպես Վահագը, այսինքն, որ այդ գրառումների հեղինակները կողմ են արյունապղծությանը։ Ընդգծում եմ, որ «դեմ չեն» = «կողմ են» ինձ համար տվյալ հարցում։ Եվ «կողմ են» չի նշանակում, որ նման բան կքարոզեն ու կդրդեն ուրիշներին արյունապղծության (ինձ թվում է), բայց, օրինակ, եթե արյունապղծությունն օրինականացնող օրենք դրված լինի հանրաքվեի, ու լինի երկու տարբերակ՝ կողմ և դեմ, կքվեարկեն կողմ։ Հաշվի առնելով այն փաստը, որ դու էիր Վահագի հասկացածը (ուստի նաև՝ իմը) սխալ հանում, ես հարցս ուղղեցի քեզ, որպեսզի բացատրես մեզ արյունապղծությանը կողմ արտահայտվողների տրամաբանությունը։ Եթե դու չես կարող այն բացատրել, խնդիր չկա։մենակ չասես որ հենց ինձ չէիր տալիս էդ հարցը, այլ ընդհանուր, որտև միանգամից 2րդ հարցն ա ծնվում, բա խի՞ էիր իմ գրառումը մեջբերել էդ հարցդ տալուց:
Հ.Գ. Հարգելի Աթեիստ, Mephistopheles, Նաիրուհի և impression, քանի որ ձեր գրառումների նկատմամբ տարակարծություն առաջացավ John-ի ու իմ միջև, խնդրում եմ հստակեցնել. դուք կո՞ղմ եք (=դեմ չե՞ք) այնպիսի երևույթին, ինչպիսին սեռական հարաբերություններն են ազգականների մինչև (հարազատների և «դվոյուրոդնիների»)։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
John (31.07.2013)
Հարազատ քույր ու եղբոր ամուսնությանը ես էլ եմ դեմ, քանի որ ավելի շատ թերություններ ունի, քան առավելություններ.
Առավելություններ.
1. Կնիկը ամուսնու ծնողներին «մամա» ու «պապա» ասելուց չի կարա վատ զգա,
2. Կարմիր խնձորը պետք չի եսիմուր տանել հասցնել,
3. Հարսանիքի ժամանակ կարան մենակ մի կողմի բարեկամներին հրավիրեն, մյուս կողմը դժգոհ չի մնա:
Թերություններ.
1. Որ հանկարծ բաժանվեն, կնիկը ստիպված պիտի գնա սկեսուրի ու սկեսրայրի տուն,
2. Մարդուն չի լինի զոքանչի մասին անեկդոտ պատմել,
3. Իրանց երեխեքը 2 անգամ քիչ պապ ու տատ կունենան,
4. Հետեւաբար եթե երկու հատ տղա ունենան, չեն իմանա երկրորդին ում պապայի անունը դնեն,
5. Հարսի պարը կարա լինի «Իմ ախպերս» երգի տակ,
6. Կնիկը «գլուխս ցավում ա»-ի փոխարեն կարա հանգիստ ասի «ախպերական էսօր չէ, էլի»,
7. Մարդը որ կնկան տփի, հետո կարող ա ինքը իրա հետ թեմա ունենա:
Ինչ վերաբերում ա ոչ հարազատ քույր ու եղբայրներին, դժվարանում եմ կոնկրետ ասել` ընդունում եմ կամ չեմ ընդունում: Ամեն դեպքում դա ինցեստ չի: Ոչ մի աննորմալ բան չեմ տեսնում նրա մեջ, որ մարդը սիրահարվի իրա, օրինակ, պապու քրոջ թոռանը առավել եւս եթե իրար հետ շատ քիչ են շփվել: Կամ սիրահարվի նենց բարեկամի, որին ընդհանրապես չի էլ ճանաչել, ինչպես Չուկի պատմած դեպքում էր: Էդ տաբուները մարդու մեջ ի ծնե չկան, դաստիարակության հետ են տրվում: Մեկի մոտ կարող ա ուժեղ նստած լինեն, մյուսի մոտ թույլ լինեն ու զգացմունքը հաղթի: Մեղադրելու բան չկա:
Եթե իմ շրջապատում իմ մտերիմներից մեկը տենց ամուսնանար, ես ո՛չ իրա նկատմամբ վատ կտրամադրվեի, ո՛չ էլ կդադարեցնեի շփումս:
Chuk (31.07.2013), LisBeth (01.08.2013), melancholia (31.07.2013), Moonwalker (31.07.2013), Ruby Rue (31.07.2013), Skeptic (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013), Աթեիստ (31.07.2013), Անվերնագիր (01.08.2013), Նաիրուհի (31.07.2013)
«Պրովոկացիոն» հարցդ ինձ չես տվել, բայց ես էլ պատասխանեմ:
Պրովոկացիոն, որտև դե մի քիչ սիրուն չի թեման շուռ տալ սեքսի վրա, ու խաղալ որոշ ընթերցողների զգացմունքների վրա՝ օգտվելով էդ բառի որոշակի ազդակներից
Ինչևէ: Ազգակցական անձանց իրար սիրահարվելը, կյանքն իրար հետ կապելը, ամուսնանալը, արդյունքում նաև սեռական հարաբերություններ ունենալն ու երեխաներ ունենալը համարում եմ խիստ անցանկալի բան: Խիստ անցանկալի: Առաջին հերթին բժշկական տեսանկյունից՝ գնահատելով որոշակի ռիսկերը:
Սակայն, եթե երկու հասուն մարդիկ սիրահարվել են, չեն կարողացել հաղթահարել իրենց զգացմունքը, հետո կշռել ու գնահատել են ու որոշել, որ ամեն դեպքում իրար հետ են լինելու, իրենց անկողնային մնացած գործերի հետ ես գործ չունեմ: Ես կարող եմ մարդուն ընդունել էնպես, ինչպես իրենք կան, ընդունել իրենց որոշումն ու ընտրությունը: Սա վերաբերում ա ոչ առաջին կարգի հարազատներին: Առաջին կարգի հարազատների դեպքում ամեն դեպքում ես էլ եմ շարունակում դա համարել մեղմ ասած ոչ նորմալ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
John (31.07.2013), melancholia (31.07.2013), StrangeLittleGirl (31.07.2013), Աթեիստ (31.07.2013)
Ինձ զարմացնում է քո և այն մարդկանց զարմանքը, ովքեր (անուղղակիորեն) ասում են՝ բայց ո՞վ է սեքսի մասին խոսել (կամ՝ ինչու ես թեման շուռ տալիս սեքսին), խոսքը սիրո մասին էր։ Պարզ է, որ պարզապես սիրահարվելը, ռոմանտիկ զգացումներ ունենալը (ընդհանրապես, և ազգակցի նակտամամբ՝ մասնավորապես) ինքնաբուխ երևույթներ են, և գործնականում անհնար է դրանք նախապես կանխելը, ու ոչ ոք դրան դեմ չի արտահայտվում։ Դեմ եմ արտահայտվում գիտակցված արյունապղծությանը՝ ազգակիցների միջև սեռական կապերին։ Ըստ որում, մինչև 7-րդ պորտը։ Ելնում եմ իմ կրոնական-բարոյական և տրամաբանական-առողջապահական հայացքներից։ Հստա՞կ է։«Պրովոկացիոն» հարցդ ինձ չես տվել, բայց ես էլ պատասխանեմ:
Պրովոկացիոն, որտև դե մի քիչ սիրուն չի թեման շուռ տալ սեքսի վրա, ու խաղալ որոշ ընթերցողների զգացմունքների վրա՝ օգտվելով էդ բառի որոշակի ազդակներից
Շնորհակալ եմ հարցիս պատասխանելու համար։ Այդուամենայնիվ, շնորահակալ կլինեմ, եթե պատասխանեն նաև նրանք, ում հարցս ուղղել էի։
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ