Եթե նայում ես գործատուի տեսանկյունից, հա, իրան լիքը դեպքերում դա կարող ա ձեռ չտա: Դրա համար էլ պետությունն իր ձեռքն ա վերցնում նման անարդարության վերացումը, մշակում ա համապատասխան օրենքներ, որոնք պարտադրում են հավասար իրավունքներ ու պահանջում են հղիին կամ պոտենցիալ հղիացողին աշխատանքի վերցնել:Freeman-ի խոսքերից
Նայիր, մեր մոտ շատ տարածված երևույթ ա, որ աշխատանքի ընդունվելուց հարցնում են «ամուսնացա՞ս ես», եթե այո, ապա հետո «երեխանե՞ր ունես», ու «ոչ» պատասխանը լսելուն պես կարող ա դեմքին ժպտան, բայց արդեն որոշել են, որ գործի չեն վերցնելու: Ենթադրենք այդ կինը (երիտասարդ աղջիկը) հաշվապահ է: Առողջական խնդիրներ ունի ու 6 տարի շարունակ չի կարողանում երեխա ունենալ (կամ դեռ չի ուզում, կամ գտնում են, որ դեռ ֆինանսական ու այլ պատճառներով պատրաստ չեն երեխային պահել և այլն): Այդ 6 տարին ինքը այ էս երևույթի պատճառով նաև զրկվում ա աշխատելու ու գումար վաստակելու, ստաժ ձեռք բերելու, փորձառություն ձեռք բերելու հնարավորությունից, ավելին, էդ ընթացքում բավական մոռանում է իր գիտելիքները, հեռու մնում նոր օրենքներից ու մեթոդներից ու էսպես շարունակ: Էլ չխոսած էն մասին, որ երիտասարդ ընտանիքի համար դժվար է, երբ միայն ամուսինն է աշխատում:
Հիմա իրավիճակին նայիր այ էդ կնոջ (երիտասարդ աղջկա) տեսանկյունից ու ասա. կա՞ խտրականություն, թե՞ չկա:
Իսկ նմանատիպ դեպքերը բազմաթիվ են: Հեռու չգնամ, իմ ընտանիքում ես այդ խնդիրն ունեցել եմ, որովհետև կնոջս աշխատանքի չէին վերցնում ամուսնացած լինելու ու երեխա չունենալու պատճառով:
Մեջբերել
Էջանիշներ