Մի կոպեկ ավել չեմ ստանում, բայց 5000 ավել պլան եմ փակում. երրորդ օրն ա չի փակվում. հույս ունեմ` գոնե 10-րդ օրը կհասկանան' ժողովուրդը չի-տա-լի'ս
76 համարի երթուղայինում.
Էսօր գործից տուն գալու ժամանակ առաջին անգամ էի օգտվելու 50 տոկոս ավելի թանկ տրանսպորտի "հաճույքից": 15 րոպե կանգառում. 76. էսօր շուտ եկավ հա~ աչքիս 50 տոկոսը ճիշտ ուղղությամբ ա ծառայում, չբռնեմ 150 վճարեմ?...հետն էլ, որ անկեղծ ասեմ, վարորդի նկատմամբ խիղճս սաղ օրվա ընթացքում մի տեսակ տանջում ա.
մի կերպ նստում եմ 15 հոգու համար նախատեսված ու ջանասիրաբար 25 հոգու տեղափոխող գազելը. կանգնում եմ դռան մոտ. մի 5 մետր հետո ամբողջ ձեռքերս սևանում են դռան բռնակի ձութից.
-ակջիկս անձեռոցիկ վերցրա,- տուփը մեկնում է մի տատիկ.
հաջորդ շրջադարձ. հասկանալով որ բռնակից բռնվել չի կարելի փորձում եմ բռնվել ինչից հասնի. չի ստացվում. ոտքս կարգին քերծում եմ նստարանի ծայրով ու ձեռքիցս քցում հեռախոսս.
-վայ աղջիկ ջան նայի, ոտք ձեռք ջարդեցիր, արի, արի ես վեր կենամ դու նստի,- իրար խառնված "դիպլոմատը" ձեռքը բռնելով ուզում է վեր կենալ մի պապիկ.
-չէ հա, պապիկ ջան, հանգիստ նստեք, ես մեր 50 տոկոս ավելի թանկ տրանսպորտի, 50 տոկոսով առավել հարմարավետ երթևեկությունից կօգտվեմ.
ու ստեղ սկսվում ա. էլ գող փիսո, էլ քաչալ շուն...սաղ բողոքում են. ջղային հայացքով հետ է պտտվում վարորդը..
-արա հա էլի. հետո կասեն. մի կոպեկ ավել չեմ ստանում, բայց 5000 հազար ավել պլան եմ փագում. հենա երրորդ օրն ա չի փակվում էդ պլանը. հույս ունեմ որ գոնե 10-րդ օրը կհասկանան' ժողովուրդը չի-տա-լի'ս. չեմ էլ ուզում ժողովուրդս նեղանա ինձանից...
-մենք քո ցավը տանենք, չենք նեղանում, գիտենք, գիտենք, դու քշի, քշի մի օր լավ ա լինելու: Թոշակառու կին եմ, ամառը սկսվել ա մի մառոժնի չեմ կարում առնեմ ուտեմ, որտև գիտեմ միանգամից երկուսը չեմ կարա ինձ թույլ տամ առնեմ, իսկ որ մեկն առնեմ հաստատ ես չեմ ուտի' թոռանս կտամ,- միջամտեց ձեռքս բռնող կինը:
-100, ժողովուրդ սաաաղդ հարյուր վճարեք,- հասանք Օպերա. ակտիվիստների թղթերով լցվեց Գազելը.
-Օրբելին անցնեք պահեք, հա? աղջիկ ջան, հիմա 100 տամ?,- ինձ է դիմում թոշակառու կինը.
-Ըհը
,- պատասխանում եմ:
-Հա, հա այ կնիկ, էն հիսունի էլ գնա պուճուր մառոժնի առ քեզ ու հենց հիմա կեր, կոտորվեցինք շոգից,- միջամտում է ինձ տեղ զիջել ցանկացող պապիկը.
Սա փոխանցեք, սա էլ, սա էլ. տալիս են ինձ ու սաղ 100 դրամ.
Վարորդը ընդունում է. ավելին' անկեղծ ժպիտով.
-Կարանք է, կարանք մի բան անենք, բայց որ սաղով լինենք: Իսկ սաղով վայթեմ տենց էլ կյանքում հայերով չլինենք,- շարունակելով ժպտալը ինձ է նայում վարորդը.
-50-նները ինչ որ շատ են մեր կյանքում' 50 դրամ, 50 տոկոս, էս տարի էլ 50 տարին ա չոքում դուռս. աչքիս էս սաղ գազելով գնանք մի հիսուն-հիսուն քցենք, որ դիմանանք սրանց.,- ծիծաղելով վրա է բերում մի տղամարդ:
-Ձերը հարյուր ա? տվեք իմի հետ փոխանցեմ իմը 200 ա, ձեզ հարմար չի,- ինձ է դիմում մի երիտասարդ,- Մորքուր ջան տվեք ձեր պայուսակն էլ իջեցնեմ, ծանր ա.
հոպար ջան մի վայրկյան կսպասես Բանգլադեշ բան ունեմ փոխանցելու,- շարունակում է երիտասարդն ու մի վայրկայանում կորում գազելի մոտերքից.
Հետ է գալիս. ձեռքին սառը Կոլա.
-Հոպար ես քո ցավը տանեմ, դու էլ մեզնից մի նեղացի, էս 200 ստացի երկուսիս տեղը, էս սառը Կոլան էլ կխմես.
-Չէէէ, այ տղա ջան, վեկալ, վեկալ կխմս, ես որ օրվա Կոլա խմող եմ...Չնայած մի րոպե' վրեն հեն ա գրած ա: Հիմա ինչ պիտի պահեմ իրիկունը, որ կնգաս տամ?
Ամբողջ գազելը լցվում ա ծիծաղով' երեխեք, տատիկ-պապիկներ, վարորդը. ու ստեղ արդեն ջհանդամն ա գնում մեր քաղաքապետարանն էլ, իրա արհեստական կանաչ թիթեռա-եղնիկներն էլ, իրա 50 դրամն էլ ու իրա սաղ հայտարարություններն էլ.
Մարդիկ էլի մարդ են
աղբյուր
Artgeo-ի խոսքերից
Մեջբերել
) 
հեսա շուխուռ կանեն, թե կազմակերպիչները գոմիկներն ու աղանդավորներն են: 
Էջանիշներ