User Tag List

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 87 հատից

Թեմա: Կյանքը Լուսնի վրա

  1. #46
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ավելի լավ բան չկա,քան տրանսպորտում գիրք կարդալը: 24 ժամվա մեջ օրվաս էդ 2 ժամերը ամենաօգտակարն են: Հատկապես,եթե ձեռքինս Գեյման է: Ես սիրում եմ էդ ծերուկին:
    Ինչ-որ բան չէր թողնում,որ օրագրումս գրառում անեմ, էդ ինչ-որ բանը նաև խանգարում է պատմվածք գրելուն: կարծում եմ խնդիրը հոգեբանին այցելելու մեջ է. ես ասում եմ նրան ամենը և ոչինչ չի մնում գրելու, ավելին՝թվում է, ամեն ինչ հասկանալի-հասկանալի է դառնում,իսկ հետո պարզվում է՝գնալով ավելի եմ խճճվում, լրացուցիչ ՛՛խնդիրներ են՛՛ առաջանում,որոնք մինչ այդ չկային:
    Այս պահին իմ սիրելի *բաները*
    -Գեյմանը
    -Doctor Who
    -զուգարանում ժամերով մնալը
    -քինդլս
    -նոր գիտելիքները
    -մարդկամեկի հետ ցինիկանալը
    -տրանսպորտի մարդկանց զննելը
    -տան համար ուտելիք առնելը
    -նուտելայի բանկաները դատարկելը
    -թեյ խմելը
    -շաբաթ-կիրակիին անկողնում երկար մնալը
    -լողի գնալը
    -՛՛ես ստեղծում եմ՛՛ մրցույթի դասընթացներին գնալը
    -երրորդ ժամի ավարտվելը
    -ուրբաթ օրը
    շատ-շատ սիրեցի Դավին ու Մարիամին հանդիպելու օրը. լրիվ պատահական ու չպլանավորած: Լիքը բան երևի չեմ հիշում: այսքանը:
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 26.10.2014, 22:11:

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), GriFFin (27.10.2014), Nihil (27.10.2014), Smokie (18.11.2014), Դատարկություն (17.03.2015), Նիկեա (26.10.2014), Շինարար (26.10.2014), Վոլտերա (15.03.2015)

  3. #47
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ուժեղ ցանկություն ա մոտս առաջանում բլոգ բացել ու գրառումներ անել էնտեղ, մեկ էլ մտնում եմ իմ հին բլոգը ու սեփական անցյալս նյարդերիս սկսում ա ազդել, անգամ երկու օր առաջվա անցյալս խեղդում ա ինձ: Նորից փակում եմ բլոգս ու վախենում եմ նորը ունենալ, ի՞նչ կլինի եթե եկող ապագան էլ նման անտանելի լինի,ինչպես գնացած անցյալը:
    Կատվի թեման շարունակվում է, չգիտեմ էդ ինչ կատու է ,բայց ամեն դեպքում իրենից պրծում չկա. կմտնի մտքերիդ մեջ,կսկսի մլավել էնքան ժամանակ, մինչև դու կսկսես գոռալ ...

  4. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Nihil (09.11.2014), Smokie (18.11.2014), Նիկեա (07.11.2014), Վոլտերա (31.01.2015)

  5. #48
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    դուռը կամա՜ց փակելու պահը
    երդ դու արդեն բացում ես դուռը, իսկ դիմացիդ կանգնածը չի էլ նկատում դա, կու՞յր: Իսկ դուք նրան հարցրեք:Նա կասի.
    -Օ՜, ինչպե՞ս կարող ես նման բան ասել: Ես...ես,որ տանում եմ քո կապրիզները, որ...Ինչպե՞ս ես կարողանում նման բան ասել:
    Ու դու կհուզվես, այս ինչ արեցի գրողը տանի:
    Հիմա իմմունտիտետ եմ ձեռք բերել, ցավոք էլ չի ազդում, ես շարունակում եմ բացել դուռը:
    էն ինչ քեզ նեղում ա իսկապես, բայց նյութական դրսևորում չունի, ինչքան էլ երկարացնես, գեղեցկացնես բառերդ,որ դիմացինդ հասկանա, դիմացինդ չի հասկանա: Վերջում էլ կասի.
    -ինչ-որ անկապ բանի պատաճառով: ինքը սարքեց, ինքը նեղացավ,ինքը բաժանվեց:
    Հա, ինչ իմանա մարդը, չէ՞ որ ինքը կույր ա, ո՞նց տեսներ,որ էդ բանից դու մռայլվում ես, ո՞նց կզգա, թե ինչ անտանելի էր դրա հետ ապրելը: Ինքը իրեն էնքան անմեղ է համարում,որ չի էլ փորձում հասկանալ, ամեն դեպքում էն ինչ ընկճում է,կոնկրետ կապված է հենց դիմացինիս հետ, ինչքան էլ նեղվածությունը իմ մեջ է առաջանում:
    Մի էսպիսի օրինաչափություն կա:
    Դու հավատացրու մարդուն,թե ինչքան ես սիրում նրան, փորձիր գլյուկներ ստեղծել ,թե ինչեր ես անում նրա համար: Իսկ մարդը ինչ-որ մակարդակի վրա գիտի,թե դու իսկապե՞ս սիրում ես բավականաչափ:
    Wen willst du jetzt noch täuschen?

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Մուշու (04.12.2014), Նիկեա (04.12.2014)

  7. #49
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ի՞նչ կլինի ոչ հիմա,ոչ էսօր..գրողը տանի: Կարդացի Բյուրի գրածը, ուրախացա, ոգեշնչվեցի, պիտանի ինձ զգացի: ու ինձ անպատիվ անվանեց մեկը, ընկա,կոտրվեցի,կծկվեցի ու երկար ժամանակ սենց կմնամ՝կուչ եկած, լացելիս

  8. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Նիկեա (08.01.2015), Վոլտերա (31.01.2015)

  9. #50
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գիտե՞ս գրելու մեջ կարեւորը մի թել վերցնելն ու դրանով շարժվելն է. նույնն էլ կյանքում է: Եթե չես վերցնում մի կետ, ապա կյանքդ խառն է դառնում կամ ընդհանրապես չի դառնում: բայց սովորաբար կործանված կյանքերը ամենասիրունն են , ամենաիսկականը, հենց իրենց ողբերգությամբ:
    Ես չեմ կարողանում սկսել ամենօրյաիս մասին խոսել: Զարմանում եմ` ո՞ց են կարողանում մարդիկ օրագիր պահել եւ մինչեւ մանրունքներ պատմել իրենց տվալ օրը:
    Փորձ
    Վեր կացա մազերս ներկելու սպասումով: Կարծում եմ ` զարմանալի չէ, որ անգործությունը դրդում է ինձ արտաքինիս մասին հոգ տանել: Ինձ մի տեսակ եմ զգում. կոպիտ պատասխանեցի 40 տարեկանին, ավելի ճիշտ ինձ թվում է կոպիտ ստացվեց: Բայց ինձ կայֆ է իրենց հետ. ես ինձ իրենց երեխան եմ զգում. մենք հոդ-դոգներ կուլ տվեցինք, լիմոնադ խմեցինք, եկանք տուն: Նա կանգնած սպասեց մինչեւ մենք տուն մտանք: Ես նրան հասկանում եմ, հասկանում եմ, որ դժվար է հետեւել տան անցուդարձին.հետո երևակայությանը զոռ տալ ու սկսել խանդել: Ինձ այս վիճակը վերջերս նյադայնացնւմ է: Ինչու՞ չի կարելի վերջ տալ. դու այդքան թու՞յլ ես: Հա՞, այնքան թույլ ես այն ամենից հետո ինչի միջով դու անցե՞լ ես : չեմ հավատում
    Վարսավիրանոցում վարսավիրը հարցրեց արդյո՞ք ընտանիքս դեմ չէր մազերս ներկելուն, զարմացավ,թե ինչպես են թույլ տվել: Մինչեւ հիմա մտածում եմ այդ ուղղությաբ: Ի՞նչ կա մազեր ներկելու մեջ, ինչու՞ չի քննադատվում ծակ բարոյականությունը, բայց քննադատվում է մազերը ներկելը: Արդյո՞ք դա նորմալ է: Վերջերս սիրում եմ սիրային գրքեր կարդալ, բայց սովորական սիրային գրքերից սիրտս խառնում է: Վոննեգուտի մի փոքր պատմվածքը ինձ մի ամբողջ օր կտանի իր մոտ, բայց մի ամբողջ հաստափոր գիրք կեղծ կրքով,լիքը փողերով, ինձ չի կպնի: Սիրում եմ Հեմինգուեյի, Կունդերայի սերը, նրանց սերը իսկական է, ափսոս չգիտեմ` ինչքանով է հորինված, ինչքան իսկական:
    ***
    ատում եմ քեզ, չես պատկերացնի ոնց եմ ատում:
    դու ամեն տեղ ես
    մտքիս մեջ
    գրքերումս
    երգերումս
    ես էնքան թույլ եմ քո կողքին, որ ուզես վերադարձնես, մի նամակով էլ կվերադարձնես:
    ատում եմ քեզ, չես պատկերացնի՝ ոնց եմ ատում:
    ***
    Էն օրը մի գիրք ավարտեցի՝ the messenger, անկապն էր ընդհանուր, բայց չեմ փոշմանել: Գրքի մի հատվածոււմ Սիլվիա Պլատից խոսեց, հիշեցի, որ գիրք ունեմ իրենից կիսատ թողած: հիմա շարունակում եմ, բայց ինձ թվում ա հեսա կդեպրեսվեմ ու վերջնականապես կմեռնեմ: պատմվածքներ եմ գրում, անհասկանալի ու կիսատ, միշտ կիսատ: Իմ պատմվածքները չեն ուզում ավարտվել, բայց չեն էլ շարունակվում, հետո կաամ գրողի ծոցն են գնում, կամ մի քանի տարի հետո հաջողություն են ունենում աչքովս ընկնել, շարունակվել ու նորից կիսատ մնալ:
    երգ, սատկեցուցիչ երգ :3 ...As demons are crowling under my skin
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 29.01.2015, 23:26:

  10. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Smokie (30.01.2015), Մուշու (30.01.2015)

  11. #51
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երեք տղա ` մեկը` Ռեյ բանի ակնոցներով ու տրիկոյով, մյուսներն էլ երևում էր,որ ոչ պակաս քյառթ են/կներեք, որ առանձնացնում եմ/:
    -Երբեք չեմ տեսել ստեղ սենց մարդիկ համենան,-ասում եմ:
    - Ստեղ ամեն տեսակ մարդիկ էլ գալիս են,-մունաթով ասումա Ճ-ն:
    -Ինչի՞ համար են եկել,-հարցնում եմ:
    -Ամեն բան պետք չի իմանաս,-կամաց, բայց կոպիտ ասում ա Լ-ն:
    Սենց քար եմ կտրում ու մտածում, որ իրենք իմանան` ինչով եք իրականում զբաղվում, ձեզ կվառեն մինիմում: Հետո հասկացա, որ իրենց իսկական գործունեությունը իրենք տակից են անում, այսինքն քյառթերի համար անհասանելի է էդ իսկական գործունեությունը, իսկ ես քիչ էր մնում "ծախեի" իրենց գաղտինքը: Քարացած նստեցի սառը քարին, բայց շարունակեցի ծիծաղել ,թե ոնց ա Ճ-ն Նունե Եսայանի ձեւերը անում.
    -Միայն ես եւ դու,-աչքերը փակելով ու քթից բառերը հանելով երգում էր, էդ պահին էնքան նման էր, անգամ ասացի էդ մասին.
    -Որ սենց տվել եմ է,-պատասխանում է` մարլբորոյի հերթական հատիկը կպցնելով:
    Արծին, ինչպես ինքն է կոչում իրեն, կիսանեղացած հարցրեց, թե ինչու իրեն հավաքներին չեն կանչում: Լ-ն ինչ-որ բառեր շպրտեց Արծիի դեմքին, խեղճը սսկվեց: Բոլորը ծխելը վերջացրին, մտան ներս: Մնացինք ես ու Արծիկը:
    -Դուրս ենք գալիս արի:
    -Ու՞մ հետ
    -Քեզ հետ
    Զարմացած նայում եմ, ինձ թվում է` սխալ եմ լսել: Դուրս ենք գալիս:
    -Ասում ես, դու ստեղ ի՞նչ ես աշխատում:
    -...(չեմ հասկանում ինչ ա ասում)
    -Քո գործի էությունը որն ա
    -Պոլեր մաքրելը
    -Չէ, լուրջ:
    -Ուբորշիցա եմ, ոնց ա է հայերեն
    -մաքրուհի, բայց լուրջ: Քանի՞ տարեկան ես:
    -26
    Զարմանում եմ.
    - Օհո, որտե՞ղ ես ավարտել:
    -Բիոքիմիան:
    -Ինչու՞ հենց տեղ:
    -Վաաայ, դու որտե՞ղ ես սովորում
    -Ժողում:
    -Ինչու՞ հենց տեղ, ե՞րբ ես դպրոցդ ավարտել, խի՞ ես գնացել համալսարան, ի՞նչ ես անելու:հետո:
    -Ուֆ, չէ,լուրջ,ի՞նչ ես անում ընդեղ:
    -Տես, երբ ժամը ինին, ժողովուրդը գալիս ա գործի ցեխոտ ոտքերով, պոլերը կեղտոտվում են, մաքրում եմ, ուղղակի ես ինձ ...( նորից չեմ հասկանում էդ բառը) եմ անվանել, որ սիրուն հնչի:
    Մի պահ երկուսս էլ լռում ենք:
    -Հա,բայց մեկա ուրիշ տեղ չկար,որ գնացել ես ժող:
    - Ես էլ եմ էդ մտածում...Տեսնես ես 26-ում ոնց կլինեմ
    -Պառավի նման:
    նեղացած նայում եմ երկար, ցինիկ դեմքին:

    -Չէ, դու փոքրամարին ես. պառավ չես դառնա: Միայն թե չպիտի վախենաս ու սաղ օքեյ կլինի:
    Ուզում էի հարցնել,թե ինչու է մազերը երկարացնում, հետո հիշեցի, որ ջղայնանում է,երբ հարցեր ետմ տալիս: Ճանապարհին պետնագրամմա զամոկին ու մեթալոդ ոճը աչքովս ընկավ,մտածեցի ռոքի սիրահար կլինի, բայց երբ հասանք, հեռախոսը մի նենց ղզիկական ծլվլոցով զանգեց, որ քիչ մնաց փախնեմ:
    Մտնում ենք , Ճ-ն իր փայլուն ժպիտով կանգնած քյառթերին է դիմավորում: Կոմպլիմենտ եմ անում, որ սիրուն է, իրեն ոչ հատուկ ռեակցիա է տալիս,կամ էլ շփոթվում է քյառթերին տեսնելով: Մտքովս անցնում է, որ ես գերագնահատել էի Ճ-ին ու հիմա հիասթափվում եմ: Հոգեբանս սիգարետը ձեռքին դուրս ա գալիս, ժպտում ինձ, հասկանում եմ, որ սիրում եմ էս մարդուն, հասկանում եմ, որ ինքը լիքը բան գիտի, առանց իրա օգնության կարող ա ինքնասպան եղած լինեի: Հիշում եմ` սեանսից հետո ուժասպառ եղած էի դուրս գալիս, լինում էր նստում էի լացում մի հինգ րոպե, հետո խոսում: Ինքը լուռ լսում էր, ժամանակ առ ժամանակ ասում էր.
    -Հավանաբար քեզ համար դժվար ա դա գիտակցելը:
    Ու մեկ-երկու հարց էր տալիս:
    -Բարեւ Մամիկ,-Մամիկը խառնված է, բայց բարեւում է, նկատում եմ, որ մազերի ձեւը փոխել է: Սիրում եմ Մամիկին. անհավանական լավն է երևում:
    Կամոն ընդեղից դուրս է գալիս մեկին դիմավորի, ինձ բարեւում ա, իսկ ես խառնված գնում էի էդ մասերից, Կամոյին ցույց տվեցի այցելուին ու չքվեցի կամավորների սենյակ: Պատին գրված էր .
    "Օգտակար եղեք ձեզ եւ համայնքին":
    Նստում եմ ու լոգոներ նկարում, չնայած հասկանում եմ, որ անկապ մատերիա եմ փչացնում: Մ-ն է ծվծվալով բոլորին գրկում, բարեւում: Ամեն անգամ, երբ մեկը գալիս է, մտնում մյուս սենայկ, բոլորին բարեւուոմ, հիշում եմ, որ երբեք էտպես չեմ անում, Մ-ն զարմանալի բարեկամորեն բոլորին բարեւեց, ես էտպես դժվար կարողանամ, բայց նրան սիրում են, կարեւորը դա է, ես էլ եմ սիրում:
    -Կորտասար եմ ուզում Դավիդի համար:
    -Սարոյա՞ն,-գլխովա անում ու խանդում եմ մի տեսակ:
    Հետո խոսում ենք նրանից ,որ Դավիդի ծնունդը վալենտինի օրն է, ասում եմ, որ ինքը զգացմունքներ չունի: Մարիամը ուզում է ցույց տալ, որ Դավիդին ավելի լավ է ճանաչում.
    -էդ տենց չի ընդհանրապես:
    Իրականում ես էլ գիտեի, որ տենց չի, բայց չգիտեի, որ Մարիամը ինձ սխալ կհասկանա:
    էդ պահին հասկացա, որ Դավլոյին կարոտել եմ ու նաեւ հասկացա, որ մի հարյուր տարի էլ չտեսնեմ, իր հանդեպ նույն ջերմությունն եմ զգալու հանդիպելիս:

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Smokie (30.01.2015), Դատարկություն (16.03.2015), մարիօ (27.04.2015)

  13. #52
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ուզում էի հետ տալ ամբողջ վախս ու վիրավորվածությունս հենց ճանապարհի մեջ տեղին, հետո թուլացած ընկնեի ամուր գետնին ու մնայի այնքան ժամանակ , մինչև մի հոգատար ձեռք կդիպչեր ինձ ու գուցե շտապ օգնություն զանգեր կամ սերիալային իրականության նման հենց ինքը բժիշկ լիներ: Մտնում եմ լիֆտ, նայում հայելու մեջ, ժպտում ու մտածում ասածի մասին՝<<ժպիտդ էնքան էլ սիրուն չի...>>: Թվում է՝ տվյալ պահին նեղվածություն պիտի զգայի կամ դրա նման ինչ-որ բան, բայց ոչինչ չզգացի, ոչինչ, երևի նրանից, որ իմ արտաքինը ինձ էլ դուր չի գալիս, որ ականջներս մեծ են թվում ինձ, շուրթերս անտեսանելի, քիթս էլ հայավարի ու էդ պահերին հույս եմ տալիս ինձ նրանով, որ գուցե գեղեցիկ ներս ունեմ, որի մասին չգիտեմ: Բայց էդ վարկածն էլ չքանում է, որովհետև վերջին շրջանում բոլորը առանց ինձ են ուրախ: Չէ, ես ցածր ինքնագնահատական չունեմ ու սա բողոք չի: Վերջերս նկատում եմ, որ եթե չհաշվենք նոպայի րոպեները, ինձ սենց էլ սկսում է դուր գալ:
    -Մարդուն հնարավորություն տաս ամեն ինչ անելու, նա լսդ ու մարիխուաննա ուզի...այ քեզ տարօրինակություն
    մտքիս թելը ստեղ կտրվում է, ես նորից սկսում եմ հուզվել: Գիտե՞ս ամեն հիմար բանից հուզվում եմ: Երեկ հուզվեցի նրանից, որ դու չինական թեյ պատվիրեցիր ինձ համար, դրանից առաջ հուզվեցի նրանից, որ մի տեսակ կարոտում եմ: Քեզ մոտ ստացվում է համոզելը, դու կարողացար համոզել, որ էս կամ էն իմ ուզածին կարելի է հասնել ու դու հավատում ես դրան, ես էլ հավատում եմ, որ ասածդ զուտ հուսադրում կամ ձևականություն չի, որ դու դա ասում ես, որովհետև իսկապես համոզված ես:
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 10.02.2015, 22:00:

  14. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Smokie (11.02.2015)

  15. #53
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    կյանքում չէի մտածի, որ մի օր ինձ կհետաքրքրեն, թե սահմանի վրա ինչ ա կատարվում. ոնց ա վիճակը: Իսկ հիմա ոչ միայն հետաքրքրում են, այլեւ սաղ գիշեր չեմ քնել, անընդհատ մածելով միայն թե ամեն ինչ լավ անցնի: Ուղեղս լարվածությունը բաց չի թողնում, չ ասաց, որ նոր վերքեր չի ստացել, չնայած ամբողջ թռիչքում ա եղել: Մազերս կսպիտակեն ամեն ագամ իր ա սահման գնալուց: Ուֆ: Կյանքում առաջին անգամ մարդու հետ շփվելիս չեմ հետաքրքրվել ինչ երգեր ա լսում կամ ինչ գրքեր կարդում: Ամեն ինչ ստավեց առանց դրա: Ընթացքում լսում եմ, որ իմ սիրելի երգերից ա քթի տակ երգում: Մեռնելու բան ա ^_^
    Ծիտս, սիրում եմ քեզ :**

  16. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Smokie (11.03.2015), մարիօ (15.02.2015), Մուշու (15.02.2015), Նաիրուհի (17.02.2015), Նիկեա (17.02.2015), Վոլտերա (15.02.2015)

  17. #54
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    հենց նոր հասկացա, որ ինչքան էլ սերը հաճելի ու քնեցնող զգացմունք լինի, չի կարա դեպրեսիվ քաքից երկարաժամկետ ազատի մարդուն:
    Զարթնում եմ անորոշության խեղդող զգացումով՝ու՞ր եմ շարժվում, ինչու՞: Եթե էդ օրը հանդիպում չկա, ապա անիմաստ ա հագնվել կամ վեր կենալ ընդհանրապես: ես նողկում եմ իմ համալսարանից, ես չգիտեմ՝ ինչու եմ գնում համալսարան ու չգիտեմ էլ, թե համալսարանից հրաժարվելը բացի վնասից օգուտ կբերի՞: Տրանսպորտում մեր դիմացի տան տղային նման մեկին տեսա,մինչև վերջ էլ չհասկացա ի՞նքն էր, թե՞ չէ: լիքը հարցեր ու անհասկանալի մտքեր պտտվեցին գլխումս: Իր մայրն էլ, հայրն էլ լրիվ բաց են թողել իրենց երեխուն ոչ կրթություն, ոչ դաստիարակություն. հայրը բանտում է, մայրն էլ արտասահմանում: Գնաց բանակ, եկավ, գնաց ռուսաստան, տրանսպորտի մեջ հանդիպածս տղան երևում էր, որ մեծ չի, բայց նենց տխուր ու ընկճված տեսք ուներ, հագուստը լրիվ սև էր, դեմքի վրա սպիտակ հատված կար, երևում էր՝ բանվոր է աշխատում: Կորած լիքը ճակատագրեր: Մտածում եմ՝ շանս ունե՞ր կենսուրախ մարդ դառնալու, շանս ունե՞ր զբաղվելու իր սիրելի գործով: Գլխիս մեջ ամեն ինչ իրար ա խառնվում՝ մտածում եմ՝ իսկ ե՞ս, ես շանս ունե՞մ, ես ոնց որ թե դաստիրակություն ստացել եմ, կրթությունն էլ իբր թե ստանում եմ, բայց շանս ունե՞մ չդառնալու ամեն առավոտ մի կերպ վեր կացող ու աշխատանքից ուշացող մարդկանցից, շանսերի քանակը կորզվում ա ու ձգտում ա 0-ի. ախր ես անգամ իմ ուզած տեղում չեմ սովորում: Ամեն ինչ մռայլվում ա, ու ես մտածում եմ, որ էդ կորած ճակատագրերից մեկն էլ իմը կլինի, որ ես էտպես էլ չեմ գտնի մի գործ, որից իսկապես հաճույք կստանամ, ինչ-որ կայծ էտպես էլ չի զարթնի իմ մեջ ու ստիպի ամեն առավոտ վեր կենալ:

  18. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Nihil (24.02.2015), Smokie (11.03.2015), մարիօ (25.02.2015), Նաիրուհի (01.03.2015), Նիկեա (06.03.2015), Վոլտերա (24.02.2015)

  19. #55
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ընթացքում նենց անհնարին բաներ եմ ուզում: Հիմա ահավոր շատ ուզում եմ ինչ-որ կանաչ գյուղում կովեր, հավեր, մեղուներ ու այգիներ ունենամ: ամառը գամ, մնամ:
    Զարմանում եմ:
    մի այլ տարօրինակ երազանք ա ու իսկական նպատակ՝ մեծ հյուրանոց ունենալ ու հարզատ մթնոլորտ ստեղծել, նենց որ բոլորը իրենց տանըզանգ
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 04.03.2015, 22:02:

  20. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Smokie (11.03.2015), Նիկեա (06.03.2015), Վոլտերա (04.03.2015)

  21. #56
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    մենք իրար ընկերներ չենք համարում, չնայած անտանելի անկեղծ ենք իրար հետ: Դրա մեջ ինչ-որ տարօրինակ բան կա՝ ընկերների հետ էդքան անկեղծ չես, բայց նրանք ընկերներ են, իսկ մեկը, ում հետ լրիվ բաց ես, ընկերներ չեք, մենք անգամ չենք ուզում իրար հանդիպել, միայն գրվում ենք, բայց էլի էն մոտիկությունը, որ կա իմ ու իր մեջ, չկա ընկերներիս հետ եղած հարաբերություններում: Ուզում էի երկար բան գրել, որ հաճելի ա առավոտյան զարթնել զանգից, որ ինձ Ամերիկայից ծանրոց են ուղարկել, հաճելի ա անսպասելի կոմպլիմենտներ ստանալ անսպասելի մարդկանցից ու պլանավորել գնալ արշավի կյանքում առաջին անգամ: Երեկ մի քանի սեմինարի հայտ լրացրի, մեկի մեջ կար սիրելի երգից տողեր: Մի ժամ ման էի գալիս, վերջում ընտրեցի ամենաղզիկ տողը, որ կարելի էր ընտրել, բայց գիտե՞ք ինչ՝ դա ամենասիրունն էր ինձ համար: Կանգ էի առել այ էս երկու տողերի մեջ
    fill the emptiness
    immerse your soul in love
    դե արդեն հասկանալի ա, թե որը ընտրեցի:

  22. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Nihil (15.03.2015), Smokie (24.12.2016), Դատարկություն (24.04.2015), Վոլտերա (15.03.2015)

  23. #57
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    SOAD-ի համերգին մի մարդ անձրեւանոցը պահում էր ինձ ու էլի մի քանի հոգու վրա, ինքը լրիվ թրջվում էր, բայց իրան մեկ էր ոնց որ, ինքը արագ-արագ ծամոն եր ծամւոմ ու ուրիշ տեղ նայում: Անձրեւանոցի տակ կանգնած մի քիչ տարիքով կին.
    -Մի քիչ էս կողմ կբերե՞ք:
    Էս մարդը.
    -Sorry, I don't understand

    **
    Ժակետիս թեւը անընդհատ բացվում էր, *-ը հետեւիս կանգնած էր, բարձրացնում էր(): Ես մի քիչ առաջ եկա, *-ը մնաց մի քանի մարդու արանքում: Ժակետս բացվեց, զգացի մեկը բարձրացրեց, շրջվեցի, մի աղջիկ.
    -հանկարծ չմրսես:
    Սենց ժպտացի ու ավելի տաքացա ներսից :ամաչկոտ
    էս երեք դեպքերը միակը չէին. էս համերգում եղածս ընթացքը կարճ էր, բայց մարդկանց հոգատարության արտահայտումներ էլի եղան, համ հաճելի ա, համ մտածմունքների մեջ ա գցում
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 24.04.2015, 12:13:

  24. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), Sambitbaba (27.04.2015), Smokie (12.06.2015), Արէա (24.04.2015), Դատարկություն (24.04.2015), մարիօ (24.04.2015), Մուշու (24.04.2015), Նիկեա (25.04.2015), Վոլտերա (24.04.2015)

  25. #58
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ասում է իրենցից պետք է թեյ սարքել կամ բան գրել: Քանի որ իրենից սարքած թեյը հոտած ձկան համ կունենա, գրում եմ: Չեմ ուզում սկսել ամենասկզբից, չեմ ուզում սկսել կոնկրետ տեղից, ոչ էլ ուզում եմ գրածս թեմատիկա ունենա, այլապես կլինի հենց սիրային, չնայած սիրո մասին գրելու ժամանակ կամ հավես չունեմ:
    էն զգացողությամբ, որ ինչ-որ բան գտա համալսարանում, անունս գրեցի Էջմիածին գնալու համար: Չէի ուզում բան բաց թողնել, բայց հիմա ինձ թվում է, որ բաց եմ թողել` նրան հանդիպելւ շանսը: Ինքս ինձ հակասում եմ ու մտածում, որ ճիշտը դա է: Հիշում եմ` ոնց վերջին անգամ տեսա դռան մոտ. ցավն այն է, որ ինքը ինձ հաջող չարեց, այլ բարի աշխատողին (արդեն այն ժամանակ էր, երբ ես չկայի նրա համար): Իմ սենտիմենտալ ես-ը սիմվոլիկա է տեսնում տվյալ միջադեպում` <<Դու տեսար` ոնց գնաց ու փակեց դուռը, էլ չփնտրես նրան ձեր անցած տեղերում կամ ամբոխի մեջ, մեկ է` չես գտնի. չէ՞ որ նա փակել է դուռը, աչքովդ տեսար:>> իրականում աշնորհքության արտահայտում էր ընդամենը:
    Ինչեւէ:
    Անցում կատարենք Էջմիածնին: Նախ ինձ ստիպեցին անմոռուկով ու Ծիծեռնակաբերդի նկարով բլուզ հագնել, բլուզի դիզայնը վատը չէր, չգիտեմ` հաջողությու՞ն էր, թե՞ ներկն էին խնայել, որ անմոռուկը գունավոր չէին արել: Դրան հակառակ ես կտրականապես հրաժարվեցի հագնել դա, վրաս մեծ էր. հետո էլ հոգեկան ճնշվածություն ու դիսկոմֆորտ էի զգում: Ի արդարացում ասեմ, որ սեւ էի հագնվել ու շատ չէի տարբերվի: Մեզ կառավարողը(շատ կոպիտ ա հնչում, բայց տենց էր) ինձ երեք ագամ հագնվել ստիպեց, ես էլ դեղին շորով մի տղա գտա ու բլուզը իրան տվեցի: Չգիտեմ` մեր սիրելի լիձեռը հասկացա՞վ՝ ինչու եմ գույները շեշտում, կարեւոր չէ: Լիձեռը ասած, որ պրեսսայից մարդիկ պիտի նկարեն ու մենք պիտի ասենք, որ ժողի ուսանողներն ենք:
    Անցնենք առաջ, որովհետեւ վախենում եմ մտքերս կտրվեն: Չեմ ուզում մանրանալ ու պատմել, թե ճանապարհին Եղեռնը նսեմացնող ինչ ճղճղան երգ էին միացրել, չմոռանամ ասել, որ ռեպ էլ կար ընթացքում: Մարդկանց զգացումները Եղեռնի հանդեպ, ոնց որ վիրավորեն: Ողբերգությունը պիտի արվեստով նկարագրվի, չէ՞: Կողքիս նստածը ասում է, որ դա էլ նրանց արվեստն է: Գուցե ե՞ս եմ անհանդուրժող դարձել, չգիտեմ: Էջմիածնում մեզ շարք կագնեցրին ու արկղերով անմոռուկներ տվեցին, պետք էր տալ ու ասել, որ աշակերտներն են պատրաստել(հաջողության դեպքում նաևշեշտել, որ ժողից ենք) : Ես ուզում էի զբոսնել, թողեցի բոլորին ու գնացի զբոսնելու: Իմ քաղաքի մարդիկ մի տեսակ տարօրինակ են մյուս քաղաքների մարդկանց հետ համեմատելիս, երևի իմ քաղաքի մարդկանց պարզապես լավ եմ ճանաչում: Ազատ նստարան չկար, ստիպված նստեցի երկու կնոջ կողքին ու սկսեցի լսել, թե ինչ են խոսում, գիտեմ, լավ սովորւթյուն չէ, բայց հաստատեք, որ ձեզ էլ է հնարավոր է` հետաքրքրում է, թե ինչ են խոսում անծանոթ մարդիկ: Նրանց զրույցը զուտ կենցաղային էր, անմոռուկ էր վրեցրել ու պարզել, որ անմոռուկը սարքող աշակերտի անունն էլ Արտո է, իր ամուսնու անունով: Կամ մի աղջիկ գյուղ գնացող տրանսպորտում ասել է` <<Տեղ արեք. լեն արեք, նստեմ>>, նա էլ կոպտել է ասել` աղջի, ես քեզ տեղ չեմ տա, սրան տեսեք..(պատկերը ամբողջացնելու համար ասեմ, որ ինքն էլ հեչ շնորհքով չէր խոսում, բառացի չեմ հիշում, կներեք, եթե երկխոսությունս արհեստական ստացվեց),Վերջը պարզվել էր, որ քրոջ աղջկա ընկերուհին է ու լավ բողոքել է: Ինձ մի քանի անգամ կոնֆետ ու թխվածք հյուրասիրեցին, բայց ավելի շատ սպասում էին, որ ասեմ` ջնորհակալ եմ, չեմ ուզում, քան որ վերցնեմ:հետո ամուսինը եկավ ու գոհ, կուշտ մարդու դեմքով պատմեց, թե ինչեր են կերել տաշիրում...:
    Վեր կացա մի երեք անմոռուկ տվեցի, մարդիկ ժպտում էին ու ասում` շնորհակալ եմ, չգիտեի` ինչ անել, ստիպված ժպտում էի: Ճիշտն ասեմ` մթնոլորտը էնքան ուրախ էր...Չէ, չեմ սկսի բողոքել, թողնում եմ ձեզ հետեւությունները, եթե մի քիչ տեղյակ եք ապրիլ24յան պատրաստություններից, կհասկանաք:
    Հետո հոգնեցի ու զբոսնել կամեցա, ճիշտն ասած` ուտելուց բացի այլ բանի մասին չէի մտածում: Մեկ էլ որոշեցի զանգել փակ համարից ու ձայնը լսել, համ էլ տեսնել` որպես "հայրենիքի պատվավոր զավակ", գուցե միտակայքու՞մ է: Մոտակայքում չէր: Համացանցից պարզեցի, որ անգլիական այգում էր, իր միջավայրից մի աղջկա հետ մոտ էի, էդ աղջկա հետ նկար է քցել իւ տողատակով ասել, որ սա սեր է: Ափսոս, շատ լավ եմ ճանաչում երկուսին էլ ու հետեւություններ անելիս, հիասթափվում եմ ինքս ինձնից, որ դեռ մտածում ու տվայտվում եմ: Էջմիածնում զբոսնելուց ու անմոռուկ բաժանելուց հոգնած որոշեցի տաքսիով կամ ուրիշ բանով գնալ Երևան, բայց ավելորդ, հետն էլ պարզվեց, որ դեռ երկու ժամ էլ կա: Համարյա հինգ ժամ անմոռուկ բաժանելուց հետո, հասանք Երևան: Ընկերներս լոֆթում էին, լովթ չգնալու խոստումիս հակառակ, գնացի: Ոչ մի արտոսովոր բան: Դուրս եկանք: Ընտիր էր. մենք հեշտ խցկվեցինք համերգին ու սպասում էինք: Տարբեր մարդիկ կային, ոմանք վանւոմ էին հենց առաջին հայացքից, ոմանց հանդեպ էլ հարազատ բան էի զգում: Կյանքում առաջին անգամ էի ռոք համերգի, էներգիան նորություն էր, բայց շուտ հոգնեցի աղմուկից ու թրջվելով հասա կանգառ: Կարող էի տաքսի նստել, բայց թվում էր բան եմ բաց թողնւոմ ու իսկապես բաց կթողնեի:

  26. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), GriFFin (24.04.2015), Smokie (24.12.2016), Դատարկություն (24.04.2015), Նիկեա (07.05.2015)

  27. #59
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Քույր Քերրի հետ ծանոթացա: Հրապարակի շատրվանները երգում էին, ինքը սկսեց պարել: Նենց հավես էր, ես էլ էի ուզում, բայց համարձակություն չունեի ու տեղում ճոճվելուց բացի ոչինչ չարեցի: Մարդիկ նայում էին, իսկ իրան մեկ էր լրիվ, ինքը թռվռում էր: նենց լավ էր՝ ոնց որ ազատության շունչը ինձ էլ կպնի

  28. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (05.04.2017), GriFFin (27.04.2015), LisBeth (27.04.2015), Sambitbaba (27.04.2015), Smokie (12.06.2015), մարիօ (27.04.2015), Նիկեա (07.05.2015), Վոլտերա (27.04.2015)

  29. #60
    խշշշ... enna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.04.2013
    Հասցե
    Tardis
    Գրառումներ
    1,535
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    նվեր եմ ստացել
    ennaadoly.com
    Վերջին խմբագրող՝ enna: 06.05.2015, 21:08:

  30. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Նիկեա (07.05.2015), Վոլտերա (06.05.2015)

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Լուսնի լրիվ խավարում
    Հեղինակ՝ Morg, բաժին` Երկիր մոլորակ
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 16.06.2011, 11:38
  2. Լուսնի խավարում 31.12.2009
    Հեղինակ՝ Artgeo, բաժին` Դեսից - Դենից
    Գրառումներ: 6
    Վերջինը: 03.01.2010, 02:53
  3. Զրույց Լուսնի հետ
    Հեղինակ՝ Moon, բաժին` Անձնական օրագրեր
    Գրառումներ: 217
    Վերջինը: 25.06.2009, 00:38
  4. Արձակ. Լուսնի ճանապարհը...
    Հեղինակ՝ Moon, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 07.02.2009, 00:57
  5. Սիրո փոխակերպում լուսնի ստվերում
    Հեղինակ՝ cardinal, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 17.04.2008, 18:44

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •