Ուզում եմ փոքրանամ, ուզում եմ նորից առաջին դասարան գնամ, ուզում եմ նորից նույն ձև նայեմ ամեն ինչին, ուզում եմ...
Ես հիմար բաներ եմ ուզում, գիտեմ, բայց ուզում եմ: Ես հիմար բաներ եմ անում, բայց նորից անում եմ, գրողը տանի, ինչքա՞ն կարելի է: Հիմա ես տանջվում եմ մի արարքի, ավելի ճիշտ մարդու/երևի նույնպես հիմար/ պատճառով, բայց գիտեմ, որ ընդամենը մի տարի հետո ես դրա մասին մտածելուց ոչինչ չեմ զգա, ոչինչ, իսկ հիմա էնքան եմ մտածում: Ամեն ինչ նույն հաջորդականությամբ ու նույն կերպ է կատարվում: Հիմա ես ավելի քան պահանջ ունեմ գրքերի: Կարծում եմ իրականության անտանելիությունն է առաջացրել դա:
Կյանքումս առաջին անգամ անհամբեր սպասում եմ ամռանը: Կյանքումս առաջին անգամ: Ինչքան բան կա,որ պիտի կատարվի կյանքումս առաջին անգամ...
Ես հիմարավուն սովորություններ եմ ձեռք բերել/ կյանքումս չէի պատկերացնի, որ էդքան հիմար սովորություններ կունենամ/: Անհասկանալի ու հիմար, ես էլ չեմ կարողանում ճիշտ բացատրել դրանք: Ասենք ինձ թվում է դա մենակությունից է, բայց դա էդքան էլ չի բացատրում: Հա՛,սարսափելի մենակ եմ: Իմ կյանքում հայտնվում են մարդիկ, ես նրանց ընդւնում եմ իմ կյանք, հետո հեռանում են, ես դեպրեսսիայի մեջ եմ ընկնում, իսկ երբ արդեն համարյա դուրս եմ գալիս և սկսում եմ նույն կերպ ապրել՝ոչ լավ, ոչ վատ, նրանք նորից հայտնվում են ու նորից նույնը կրկնվում է:
Անցնենք կայնքիս ամենահաետաքրքիր մասին.
Марк Леви
Похититель теней
Չհավանեցի: Միտքը էնքան սիրուն էր, բայց վերջը հարամ արեց: Ավելին էի սպասւոմ: ՄաԱրկ Լեվի էլ չեմ կարդալու, թույլ տեղա գտել՝մոր թեման, զզվանքի նման բռնում ու հուզվում եմ: Սաղ գիշեր լացել եմ, առավոտյան աչքերս էնպես էին ցավում:
Хорошо ловится рыбка-бананка
Իբր թե կարճ, թեև բան էի ոզում: Կարճը կարճ էր, բայց հեչ էլ թեթև չէր: Ուշքի չեմ գալիս:
Էռնեստ Հեմինգուեյ
Եվ ծագում է արևը
Հզոր,հզոր...Ուղիղ կեսին եմ հասել: Այ թե կյանքով են ապրում: Ես էլ եմ ուզում էտպիսի արձակուրդներ: Հավես կերպարներ կան, կարևորը իրարից շատ տարբեր են:
Էջանիշներ