1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»- Էրիկ Իսահակյան
2–րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»- Արեն Մակարյան
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»- Ռուզան Ազիզյան
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»- Անուշ Մարգարյան
5–րդ տարբերակ. « Դեպի լուսին»- Այբ
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»- Տաթևիկ Մովսիսյան
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»- Աննա Գաբրիելյան
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»- Եվա Պողոսյան
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»- Lisbeth
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»- Ruby Rue
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»- Գալաթեա
Անտառը իմ ուզած տոնով չէր գրված, սարսափի մթնոլորտը չկար, ուրախ զվարթ արշավ: Դաժե մեր արշավներից մեկը հիշեցի ուր փոխտնօրենը նկարվելուց ասում էր չծիծաղեք, որ ուզում եք ծիծաղեք ասեք ձու՜։ Մենք էլ ասում էինք ձու՜ ու գնաաաց: Ձվից ծիծաղելի բան չկա: Երևի տենց արվել էր որ վերջում սպանությունը անսպասելի թվար, բայց նեա։ Թրիլլ վսյո յեշո հավասար է 0:
SWTS
CactuSoul (02.06.2013), ivy (01.06.2013), Stranger_Friend (01.06.2013)
Դեռ ոչ մեկը չեմ կարդացել, բայց գրառումները թռուցիկ աչքի անցկացնելուց էն տպավորությունը ստացա, որ էս մրցույթը շատերին «օգնում ա» գիտակցել, թե իրենք ինչքան հետ են մնացել կյանքից։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Arpine (02.06.2013), Sambitbaba (07.06.2013)
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»
էհ, ասենք նախորդ մրցույթին ուղարկած լիներ, հավեսով կմեկնաբանեի, բայց ախր էս ի՞նչ հոգեբանական թրիլլեր:
հ.գ. Ֆագոն ինձ մոտ ավելի շատ էր գեյի հետ ասոցացվում, քան կապույտը:
1.Եսիմ...Չգիտեմ ինչ ասեմ:Հեշտ կարդացի,բայց մի տեսակ անիմաստություն կար մեջը:
3.Ես պատմությունը միայն տեսնեիք ինչ դեմքով էի կարդում:Լավն էր,բայց անթերի չէր:
Փրկության կործանումի հակասությունները վերնագրով չեն սահմանափակվում. "Ատելու չափ սիրում եմ քեզ, Պա՜պ:" "Աստված իմ փրկիր, թեև գոյություն չունես, դու անզոր ես... Սատանա, փրկի՜ր ինձ..."
Արդեն լրիվ հավատում եմ, որ հոգեբանս միտք չունի փիլիսոփայություններս կարդալու: – էս տողից հետո ինձ լրիվ հոգեբան էի զգում։
հիմա իրոք ինձ հուզող հարցերի շուրջ կկիսվեմ – էս տողից հետո հույս ծնվեց
բայց փիլիսոփայությունը դրանով չպրծավ, մի մրցույթի ուղարկածս հիշեցի(թե ինչի ինքը չանցավ ես տենց էլ գլխի չընկա)։ Ո՞ւր ա պատմվածքը, թեմային համապատասխանելու մասին չեմ խոսում։ Ի՞նչ էր ուզում ասի հեղինակը։
SWTS
Sambitbaba (07.06.2013)
Էս Ամարիլիսը մի հատ էլ վերանայեցի: Ահագին հետաքրքիր գործ է. վերջն էլ հավանաբար չարժեր էնպես միանշանակ հասկանալ «ցնորված հանցագործ», ոնց որ ես էի հասկացել:9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»
Ըհն, հասանք: Գրողը հավանաբար տղա է, չէ, տղամարդ: Էս էն տեսակի գործերից է, որ լիքը մարդ միանգամից ասում է՝ «ուժեղ», անցնում կողքի: Հա, մեջը թունդ բառեր կար, կոպիտ տեսարաններ, շատ իրական «կեղտ»: Չգիտեմ, մի տեսակ իմը չի էս կարգի շարադրանքը:
Սյուժեն ահագին հետաքրքիր էր, բայց մեկ ու մեջ ստիպված էի լինում նորից հետ գնալ ու կարդալ պարբերությունը՝ հասկանալու համար, թե ով, ում, ինչ և ինչու: Վերջն էլ դե էն էր, ինչ պիտի լիներ: Բայց դե լրիվ նոր բան մոգոնելն էլ հեշտ չի: Ինչ էլ կարդում ես կամ գրում, զգում ես, որ դա արդեն ինչ-որ մի տեղ, թեկուզ և ուրիշ ձևով, բայց ասվել է կամ ցուցադրվել:
Լավն է, բայց դե միևնույն է սենց կոպիտ շարադրանքներն իմ սրտով չեն:
Ուղղակի կարծում եմ, որ Ակումբում ահագին մարդու կարող է դուր գալ:
Հլը կարդացեք, ասեք:
Alphaone (02.06.2013)
Ի դեպ որ ասում էիր՝ «վետերան չկա», ինձ կարդալիս թվաց՝ էս մեկը վետերան է գրել, թեև հնարավոր է ոչ ակումբցի, մի երեսուն տարեկան տղամարդ՝ լավ գրել իմացող:
LisBeth (01.06.2013)
ivy (01.06.2013)
Ուֆ-ուֆ, նայում եմ ձեզ, ջիջիլվում եմ: Աչքիս էսօր իրիկունը նստեմ, սաղ կարդամ:
Հ.Գ. Վարունգներին բան ասող չլինի![]()
Alphaone (02.06.2013)
Alphaone (02.06.2013)
impression (01.06.2013), Sambitbaba (07.06.2013), Արէա (03.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ