1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»- Էրիկ Իսահակյան
2–րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»- Արեն Մակարյան
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»- Ռուզան Ազիզյան
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»- Անուշ Մարգարյան
5–րդ տարբերակ. « Դեպի լուսին»- Այբ
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»- Տաթևիկ Մովսիսյան
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»- Աննա Գաբրիելյան
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»- Եվա Պողոսյան
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»- Lisbeth
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»- Ruby Rue
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»- Գալաթեա
Անտառը իմ ուզած տոնով չէր գրված, սարսափի մթնոլորտը չկար, ուրախ զվարթ արշավ: Դաժե մեր արշավներից մեկը հիշեցի ուր փոխտնօրենը նկարվելուց ասում էր չծիծաղեք, որ ուզում եք ծիծաղեք ասեք ձու՜։ Մենք էլ ասում էինք ձու՜ ու գնաաաց: Ձվից ծիծաղելի բան չկա: Երևի տենց արվել էր որ վերջում սպանությունը անսպասելի թվար, բայց նեա։ Թրիլլ վսյո յեշո հավասար է 0:
SWTS
CactuSoul (02.06.2013), ivy (01.06.2013), Stranger_Friend (01.06.2013)
Դեռ ոչ մեկը չեմ կարդացել, բայց գրառումները թռուցիկ աչքի անցկացնելուց էն տպավորությունը ստացա, որ էս մրցույթը շատերին «օգնում ա» գիտակցել, թե իրենք ինչքան հետ են մնացել կյանքից ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Arpine (02.06.2013), Sambitbaba (07.06.2013)
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»
էհ, ասենք նախորդ մրցույթին ուղարկած լիներ, հավեսով կմեկնաբանեի, բայց ախր էս ի՞նչ հոգեբանական թրիլլեր:
հ.գ. Ֆագոն ինձ մոտ ավելի շատ էր գեյի հետ ասոցացվում, քան կապույտը:
1.Եսիմ...Չգիտեմ ինչ ասեմ:Հեշտ կարդացի,բայց մի տեսակ անիմաստություն կար մեջը:
3.Ես պատմությունը միայն տեսնեիք ինչ դեմքով էի կարդում:Լավն էր,բայց անթերի չէր:
Փրկության կործանումի հակասությունները վերնագրով չեն սահմանափակվում. "Ատելու չափ սիրում եմ քեզ, Պա՜պ:" "Աստված իմ փրկիր, թեև գոյություն չունես, դու անզոր ես... Սատանա, փրկի՜ր ինձ..."
Արդեն լրիվ հավատում եմ, որ հոգեբանս միտք չունի փիլիսոփայություններս կարդալու: – էս տողից հետո ինձ լրիվ հոգեբան էի զգում։
հիմա իրոք ինձ հուզող հարցերի շուրջ կկիսվեմ – էս տողից հետո հույս ծնվեց
բայց փիլիսոփայությունը դրանով չպրծավ, մի մրցույթի ուղարկածս հիշեցի(թե ինչի ինքը չանցավ ես տենց էլ գլխի չընկա)։ Ո՞ւր ա պատմվածքը, թեմային համապատասխանելու մասին չեմ խոսում։ Ի՞նչ էր ուզում ասի հեղինակը։
SWTS
Sambitbaba (07.06.2013)
Էս Ամարիլիսը մի հատ էլ վերանայեցի: Ահագին հետաքրքիր գործ է. վերջն էլ հավանաբար չարժեր էնպես միանշանակ հասկանալ «ցնորված հանցագործ», ոնց որ ես էի հասկացել:9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»
Ըհն, հասանք: Գրողը հավանաբար տղա է, չէ, տղամարդ: Էս էն տեսակի գործերից է, որ լիքը մարդ միանգամից ասում է՝ «ուժեղ», անցնում կողքի: Հա, մեջը թունդ բառեր կար, կոպիտ տեսարաններ, շատ իրական «կեղտ»: Չգիտեմ, մի տեսակ իմը չի էս կարգի շարադրանքը:
Սյուժեն ահագին հետաքրքիր էր, բայց մեկ ու մեջ ստիպված էի լինում նորից հետ գնալ ու կարդալ պարբերությունը՝ հասկանալու համար, թե ով, ում, ինչ և ինչու: Վերջն էլ դե էն էր, ինչ պիտի լիներ: Բայց դե լրիվ նոր բան մոգոնելն էլ հեշտ չի: Ինչ էլ կարդում ես կամ գրում, զգում ես, որ դա արդեն ինչ-որ մի տեղ, թեկուզ և ուրիշ ձևով, բայց ասվել է կամ ցուցադրվել:
Լավն է, բայց դե միևնույն է սենց կոպիտ շարադրանքներն իմ սրտով չեն:
Ուղղակի կարծում եմ, որ Ակումբում ահագին մարդու կարող է դուր գալ:
Հլը կարդացեք, ասեք:
Alphaone (02.06.2013)
Ի դեպ որ ասում էիր՝ «վետերան չկա», ինձ կարդալիս թվաց՝ էս մեկը վետերան է գրել, թեև հնարավոր է ոչ ակումբցի, մի երեսուն տարեկան տղամարդ՝ լավ գրել իմացող:
LisBeth (01.06.2013)
ivy (01.06.2013)
Ուֆ-ուֆ, նայում եմ ձեզ, ջիջիլվում եմ: Աչքիս էսօր իրիկունը նստեմ, սաղ կարդամ:
Հ.Գ. Վարունգներին բան ասող չլինի
Alphaone (02.06.2013)
Alphaone (02.06.2013)
impression (01.06.2013), Sambitbaba (07.06.2013), Արէա (03.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ