Կարդացի: Էս անգամ ոնց որ թե քիչ են ակումբցիները. ես ծանոթ ձեռագիր համարյա թե չգտա:
Ընդհանուր առմամբ, տեքստերն ահագին անմշակ էին. շատերի մեջ լիքը վրիպակներ ու սխալներ կային:
Մեկ էլ որոշ գործեր կարդալիս մոտս թեթևակի դեժավյու առաջացավ. նախկին Հավաքածուների ուրիշ գործերից ինչ-որ դրվագներ հայտնվեցին:
Ինչևէ:
1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»
Ջահել ճուտ է գրողը, համենայնդեպս ինձ էդպես թվաց: Սիրային թեմայի մեջ ինչ-որ անհանգիստ ու լարված նոտաներ է փորձել մտցնել, վերջում էլ արդեն լրիվ ոգևորվել է, ես կասեի նույնիսկ՝ չափազանց շատ:
Վարունգի թեման, չգիտեմ, հատուկ էր էդպես արված, թե չէ, բայց ինձ մի քիչ վուլգար թվաց. կամ էլ ես եմ չափազանց «փչացած»:
Օրիգինալություն խաղալու փոխարեն էլ կարելի էր մի քիչ էնպես զարգացնել նյութը, որ իսկապես ասելու բան լիներ մեջը:
Բայց դե էս ամեն ինչն էլ ներելի է և արժանի չի խիստ դատի, եթե գրողը սկսնակ է և հետն էլ՝ թինեյջեր:
2-րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»
Էդ սպանությունն իսկապես վերջերս կատարվել էր Երևանում: Կարդացել էի հոդվածը ինտերնետում, թե ոնց էին երիտասարդ աղջկա վիզը կտրել ու դրանից հետո իր վարձու բնակարանը հրդեհել:
Հետաքրքիր գաղափար էր վերցնել իրական դեպքն ու փորձել դրա հիման վրա ստեղծագործություն գրել՝ կատարվածին տալով սեփական մեկնաբանությունը:
Բայց դե իրականացումն ահագին թույլ էր: Սյուժեն լավ զարգացած չէր, կերպարներն էլ «բացված» չէին: Դրա արդյունքում ամեն ինչ ահագին անհավանական էր թվում:
Ու մեկ էլ շարադրանքի մեջ սխալներն էին շատ. լավ կլինի գրողը մի անգամ էլ անցնի վրայով՝ ուշադրություն դարձնելով հատկապես կետադրությանը:
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»
Ինձ դուր եկավ: Լավն էր թե սյուժեն, թե շարադրանքը:
Հավատացի գրածին: Ապրումները շատ կենդանի էին, նկարագրությունները՝ դիպուկ: Հայտնվեցի իրավիճակի մեջ, զգացի հերոսի զգացածը. իսկ դա ինձ համար շատ կարևոր է ստեղծագործություն ընթերցելիս, որ բառակույտից էն կողմ պատկեր է ստեղծվում, որը հավատ է ներշնչում, ապրումակից դարձնում:
Վերջն էլ շատ հավեսն էր:
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»
Էլի էդ Ռուսաստան գնացած ամուսինների պատմությունը...
Արդեն հաշտվել եմ էն մտքի հետ, որ ամեն մրցույթին պիտի էս սյուժետային գծից մի հատ լինի:
Տուն քանդող խոպանը, դժբախտ կանայք ու վիզները ծուռ երեխաները:
Բայց դա դեռ ոչինչ, հասկացանք, իրական կյանքից է վերցրած: Բայց ախր ինչի՞ էր պետք էսքան արհեստական շարադրել: Էսքան փոխաբերություններ, պլպլան բառեր ու էլ եսիմ ինչեր: Մեջը մի «հանգիստ» նախադասություն չկար:
Չեմ սիրում էս կարգի տեքստեր:
Համ էլ դեռ հոգեբականը հասկացանք, բա թրիլլերը ո՞րն էր: Նիսյայի գիրքը՞:
5–րդ տարբերակ. «Դեպի լուսին»
Էս պատմվածքի վերջը երևի թե կարելի էր ավելի հաջող գրել. ընթացքն ահագին հետաքրքիր էր: Ընդհանուր, ոչինչ, վատը չէր. ասելիքը տեղն էր, ժանրին էլ համապատասխան էր:
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»
Խե՜նթ :harakiri
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»
Ինչ կլինի, էսպիսի հակադիր բառերով արտահայտություններից հեռու մնացեք՝ «փրկության կործանում», «դժբախտ երջանկություն», «ատելի սեր» և այլն. շատ պրիմիտիվ են հնչում, իզուր փչացնում են առաջին տպավորությունը:
Էս էլ մի պստո կլինի գրած. շատ թինեյջերական էր: Ահագին պոտենցիալ ունի գրողը, որ զարգացնի, հաստատ հետագայում ավելի հավես բաներ կկարողանա գրել:
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»
Եթե գրողը սա համարում է «հոգեբանական թրիլլեր» ու հավատացած է, որ մրցունակ գործ է ուղարկել, ուրեմն էլ բան չունեմ ասելու:
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»
Ըհն, հասանք: Գրողը հավանաբար տղա է, չէ, տղամարդ: Էս էն տեսակի գործերից է, որ լիքը մարդ միանգամից ասում է՝ «ուժեղ», անցնում կողքի: Հա, մեջը թունդ բառեր կար, կոպիտ տեսարաններ, շատ իրական «կեղտ»: Չգիտեմ, մի տեսակ իմը չի էս կարգի շարադրանքը:
Սյուժեն ահագին հետաքրքիր էր, բայց մեկ ու մեջ ստիպված էի լինում նորից հետ գնալ ու կարդալ պարբերությունը՝ հասկանալու համար, թե ով, ում, ինչ և ինչու: Վերջն էլ դե էն էր, ինչ պիտի լիներ: Բայց դե լրիվ նոր բան մոգոնելն էլ հեշտ չի: Ինչ էլ կարդում ես կամ գրում, զգում ես, որ դա արդեն ինչ-որ մի տեղ, թեկուզ և ուրիշ ձևով, բայց ասվել է կամ ցուցադրվել:
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»
Էս Ֆագոյից ես բան չհասկացա: Ինչի՞ մասին էր էս գործը: Պապ, թոռ, Ֆագո, իսկ ապա նաև՝ Ֆագոներ: Ե՞վ:
Ինչ էլ մի անուն էր...
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»
Վատը չէր, բայց ընդհանուր մի քիչ թույլոտ էր, թափ չուներ, թե ինչ:
Հավես էր, որ «ինտերակտիվ» էր գրված. գրողը խոսում էր ընթերցողի հետ, բայց դա երևի թե կարելի էր ավելի հաջող մատուցել, որ կամ իսկապես վախ ներշնչեր, կամ մի ուրիշ ուժեղ զգացմունք առաջացներ: Իսկ էսպես էդ էֆեկտը չկար:
Էջանիշներ