ինձ թվումա տրված ծավալով հոգեբանական լավ թրիլլեր գրելու համար,պետքա ուղղակի դեպքը ու մենռելու պահերը անթերի նկարագրել,որ մեջ ինչ-որ բան շարժվի...
1–ին տարբերակ. «Վարունգներ»- Էրիկ Իսահակյան
2–րդ տարբերակ. «Դանդաղ, խորը, մահացու (մեկ, երկու, երեք)»- Արեն Մակարյան
3–րդ տարբերակ. «ՎերաԴԱՐՁներ»- Ռուզան Ազիզյան
4–րդ տարբերակ. «ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ»- Անուշ Մարգարյան
5–րդ տարբերակ. « Դեպի լուսին»- Այբ
6–րդ տարբերակ. «ԱՆՎԵՐՆԱԳԻՐ»- Տաթևիկ Մովսիսյան
7–րդ տարբերակ. «Փրկության կործանում»- Աննա Գաբրիելյան
8–րդ տարբերակ. « Մի փոքր երջանկություն»- Եվա Պողոսյան
9–րդ տարբերակ. «Ամարիլիս»- Lisbeth
10–րդ տարբերակ. «Ֆագո»- Ruby Rue
11–րդ տարբերակ. «Անտառում»- Գալաթեա
ինձ թվումա տրված ծավալով հոգեբանական լավ թրիլլեր գրելու համար,պետքա ուղղակի դեպքը ու մենռելու պահերը անթերի նկարագրել,որ մեջ ինչ-որ բան շարժվի...
չէ… տենց չի…Enna Adoly-ի խոսքերից
Վոլտերա (04.06.2013)
Դավիթ ջան, բլոգում մասնակցողները ակումբում չեն ուզո՞ւմ մասնակցել: Ես գիտեի` բլոգում դեռ դնում ես:
Մեֆ, բա ո՞նց արվի: Ժանրային չլինի՞: Թեմատիկ էլ արվում ա, ասում են՝ շարադրություն: Առանց ժանրի ու թեմայի էլ շատ դժվար ա լինում գնահատել. ոչ մի հատման կետ չի լինում պատմվածքների միջև: Ո՞նց գնահատվի:
Stranger_Friend (03.06.2013)
Դե ասա,ոնց լինի,որ դեպքերը շատ լինեն,ծավալը քիչ:
Enna ջան, հեչ անպայման չի, որ մեջը մարդ մեռնի կամ դեպքերը շատ լինեն:Դե ասա, ոնց լինի, որ դեպքերը շատ լինեն, ծավալը քիչ:
Վարունգները վատ չէր գրված՝ սիրուն շարադրված էր ու բարեբախտաբար կարճ էր պատմվածքների մեծ մասի պես: Բայց ընդհանուր թեման դուրըս չեկավ, հատկապես վերջաբանը չհավանեցի, տպավորություն էր, որ հենց վերջաբանն է ամբողջ պատմվածքը փչացրել` տհաճ էր:
Նոր էլ կարդացի Դեպի լուսինը: Հենց սկզբից այնպիսի տպավորություն էր, որ Էմման շատ լավն ա, բայց չսիրեցի իրեն նախ մարդ սպանելու համար՝ հետո ուրիշի վրա գցելու: Հասկացանք առաջինը պաշտպանվելու համար էր, բայց երկրորդի դեպքում ինչ ուզում էր լիներ նման կերպ չպետք է վարվեր: Բայց հենց դրանով էլ պատմվածքը հետաքրքիր էր՝ Էմմայի խղճի ձայնով ու Սահակի ուրվականով: Այս պատմվածքն էլ մի շնչով կարդացի՝ հետաքրքիր էր
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Իրոք մինչև հիմա չեմ հասկանում ժանրը:Պիտի հուզի,ու վե՞րջ
Չգիտեմ… բարդ ա ասելի մի անգամից… բայց ժանրայինը ենթադրում ա որ մասնակցեն էն գրողները որոնք էդ ժանրում են ստեղծագործում և մարդիկ որոնց համար մեկ ա, մենակ հաղթեն, կամ էլ մարդիկ որոնք էքսպերիմենտներ են անում… վերջին երկու տեսակը գրում ա զուտ մասնակցելու համար… իհարկե կարա բացառություններ լինեն…
թեմատիկը հնարավորություն ա տալիս որ գրողն ավելի ազատ լինի իր արտահայտչաձևի մեջ… էդ դեպքում լավ գործերը շատ են լինում… կարծում եմ…
գնահատելու պահով, երևի խնդիրը նույնն ա… չգիտեմ…
ivy (03.06.2013), Ruby Rue (03.06.2013), StrangeLittleGirl (03.06.2013)
խոսքը հեգեբանականի մասին ա… դա շատ բարդ ոլորտ ա… մենակ սպանույամբ որ լիներ, շատ հեշտ կլիներ…Դե ասա,ոնց լինի,որ դեպքերը շատ լինեն,ծավալը քիչ:
Պիտի սյուժեն էնպես զարգանա, որ լարվածություն առաջացնի կամ վախ, որ սիրտդ դող ընկնի, ասես՝ վայ, մամա ջան, հիմա ի՞նչ ա լինելու:
Ու էդ ինչ լինելը պիտի բոլոր սպասումներներն արդարացնի:
Իսկ կերպարներն էլ ու իրենց կատարած գործողություններն էլ պիտի խորը հոգեբականան շերտեր ունենան, տրիվիալ չլինեն:
Այ դա կլինի հոգեբանական թրիլեր:
Չէ պետք ա զգացմունքներ առաջացնի, ընդ որում ուժեղ, վախ, ցանկություն, զարմանք, հետաքրքրություն, զզվանք։ Հոգեբանական ասելով էլ, պետք ա ստիպի մտածել, պարտադիր չի գժերի ու հոգեբուժարանների մասին լինի։
SWTS
enna (03.06.2013)
Պրծ,էս մրցույթը լրիվ հեչա,էն վերջի <<Անտառում>>-ը մի քիչ դողացրեց,բայց սկզբի 2 տողում ու վերջի մի քանի տողում ինքն իր արածը ջարդեց....
Ստեղ սաղ էտպեսա...
էս ժանրի մեջ հոգեբանական-ը շատ կարևոր բառ ա…
enna (03.06.2013), LisBeth (03.06.2013), Stranger_Friend (03.06.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ