Պարանոյա

[mnowak]

Հարգելի բժիշկ-հոգեբաններ (եթե այդպիսինները կան ակումբում)

Որոշ դեպքերից հետո ես որոշ ժամանակ չեմ կարողանում ուշքի գալ և ընկել եմ իմ մեջ փակ սենյակ որից չեմ կարողանում ինքս դուրս գալ: Որոշ ժամանակա ես իմ մոտ նկատում եմ պարանոյաի սիմպտոմներ ու ինձ հարկավորա մասնագետ հոգեբանի օգնություն: Միանգամից ասեմ ես ֆինանսապես էնքան լավ վիճակում չեմ որ վճարեմ հետո նոր սեանսեր անցնեմ այնպես որ եթե կգտնվի մեկը ով կոգնի իսկ հետո նոր... պարտական կլինեմ ոչ միայն խոսքով:

[StrangeLittleGirl]

Պարանոյայի սիմպտոմներ ասելով ի՞նչ ես հասկանում:

[enna]

Պարանոյան դա մի հիվանդություն է,որը շատերն են ունենում,բայց չեն իմանում այդ մասին:Այն հիմնականում առաջանում է սթրեսից:Չեմ կարծում դա բուժելու համար պիտի հոգեբանի օգնությանը դիմես:Ինքդ գիտես,որ հիվանդ ես ,կարող ես բուժել դա:Հիվանդությունը փուլեր ունի,ինչքան ժամանակ է անցնում ու մարդու ուղեղում պատկերները ամրապնդվում են, այնքան ավելի դժվար է լինում հաղթահարել հիվանդությունը:
Ինձ մոտ սև դաատարկության տեսքով է այն արտահայտվել,երբեմն տարօրինակ զգացողություններին:
ԵՍ այդ հիվանդությունը հաղթահարել եմ չիմանալով,որ հիվանդ եմ.
1.Գրքեր պետք է շատ կարդալ
Գրքեր կարդալու միջոցով մարդը երևակայությունը սկսում է աշխատել այլ ուղղությամբ:Աստիճանաբար ցրվում են պատկերները մղձավանջների վերաբերյալ:Ցանկալի է կարդալ թեթև ,պատկերավոր գրականություն:
2.Գրի առնելով տեսածը
Գրի առ տեսածդ պատկերները,հետո վառիր:Այսպես ասած վերացրու դրանք:
3.Կատակերգական ֆիլմեր նայելով:

Ձգտիր հանգիստ պահել քեզ,մի լարվիր:Ինձ նաև օգնել է Նովոպասիտ դեղը:Հեղուկը ,եթե չեմ սխալվում 1600 դրամ է:Ուղեղը անջատելու հատկություն ունի,դեղը խմելուց հետո չարժե ինչ-որ գործ անել:

[StrangeLittleGirl]

Պարանոյան դա մի հիվանդություն է,որը շատերն են ունենում,բայց չեն իմանում այդ մասին:Այն հիմնականում առաջանում է սթրեսից:Չեմ կարծում դա բուժելու համար պիտի հոգեբանի օգնությանը դիմես:Ինքդ գիտես,որ հիվանդ ես ,կարող ես բուժել դա:Հիվանդությունը փուլեր ունի,ինչքան ժամանակ է անցնում ու մարդու ուղեղում պատկերները ամրապնդվում են, այնքան ավելի դժվար է լինում հաղթահարել հիվանդությունը:
Ինձ մոտ սև դաատարկության տեսքով է այն արտահայտվել,երբեմն տարօրինակ զգացողություններին:
ԵՍ այդ հիվանդությունը հաղթահարել եմ չիմանալով,որ հիվանդ եմ.
1.Գրքեր պետք է շատ կարդալ
Գրքեր կարդալու միջոցով մարդը երևակայությունը սկսում է աշխատել այլ ուղղությամբ:Աստիճանաբար ցրվում են պատկերները մղձավանջների վերաբերյալ:Ցանկալի է կարդալ թեթև ,պատկերավոր գրականություն:
2.Գրի առնելով տեսածը
Գրի առ տեսածդ պատկերները,հետո վառիր:Այսպես ասած վերացրու դրանք:
3.Կատակերգական ֆիլմեր նայելով:

Ձգտիր հանգիստ պահել քեզ,մի լարվիր:Ինձ նաև օգնել է Նովոպասիտ դեղը:Հեղուկը ,եթե չեմ սխալվում 1600 դրամ է:Ուղեղը անջատելու հատկություն ունի,դեղը խմելուց հետո չարժե ինչ-որ գործ անել:

Էննա ջան, ես շատ լավ գիտեմ, թե պարանոյան ինչ ա: Պարանոյան հիվանդություն չի, համախտանիշ ա, որը կարա տարբեր հիվանդությունների ժամանակ ի հայտ գալ կամ լինել որպես առանձին համախտանիշ: Ու դա բավական լուրջ խանգարում ա, նովոպասիտով ու գրքերով չես բուժի: Ուղղակի հաճախ մարդիկ լուրջ հոգեբուժական ախտորոշումների մասին այլ պատկերացումներ ունեն: Դրա համար mnowak-ին հարցրի, թե ինքը ինչ նկատի ունի պարանոյա ասելով, որ ըստ դրա համապատասխան օգնություն առաջարկեմ:

[enna]

Էննա ջան, ես շատ լավ գիտեմ, թե պարանոյան ինչ ա: Պարանոյան հիվանդություն չի, համախտանիշ ա, որը կարա տարբեր հիվանդությունների ժամանակ ի հայտ գալ կամ լինել որպես առանձին համախտանիշ: Ու դա բավական լուրջ խանգարում ա, նովոպասիտով ու գրքերով չես բուժի: Ուղղակի հաճախ մարդիկ լուրջ հոգեբուժական ախտորոշումների մասին այլ պատկերացումներ ունեն: Դրա համար mnowak-ին հարցրի, թե ինքը ինչ նկատի ունի պարանոյա ասելով, որ ըստ դրա համապատասխան օգնություն առաջարկեմ:

Գիտեմ,որ գիտես,ես քեզ շատ եմ սիրում դրա համար:
Իմ կարծիքը մնում է այն,որ պետք չի մարդ իմանա,որ ինքը հիվանդա,որովհետև սկսումա ներշնչվել,ես ինքս,որ չեմ իմացել/իմ քաղաքի բժիշկների գլուխը լավ զնգումա/ ժամանակի ընթացքում անցել է:Համաձայն եմ տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր ձև են արտահայտվում:Ահավոր բանա մենակ էտ կասեմ...
Հ.Գ.որ ինձ օգնելա,գիտեմ թե բոլորին կօգնի,չնայած,որ էտպես բուժվեր ընտիրություն կլիներ:

[mnowak]

Ես ոչինչ չեմ ներշնչել ... ինձ հետ կատարվել է մի վատ ավարտով պատմություն որի լավ մասերի մասին ես ուղակի չեմ ուզում մոռանամ ու օրվա մեջ եթե նույնիսկ ամբողջ օրը զբաղված լինեմ ինչ որ չնչին բան կհիշացնի ինձ այդ պատմության մասին ... պատմությունն ավարտված է ինձ համար բավականին ցավալի ու վիրավորական սակայն դա ես կարող եմ ասել որ եղելա մի ժամանակաշրջան երբ ես ապրել եմ ... իսկ իմ էսքան աշխարհի վրա լինելու հետ մեկ տեղ ես ապչել եմ միայն 45 օր:
Դեղամիջոցները ու ալկոհոլը իմ վրա ազդում են որպես զգացումը կրկնապատկող ու ես ավելի եմ վատանում դրանից հետո, ինչ-որ բան գրել ու վառել ... ինչոր հեթանոսա-կախարդա-վհուկային բաներ են որոնց ես նույնիսկ չեմ պատրաստվում լսել ... իսկ մասնագետ ինձ պետքա որովհետև ես ինքս ուղակի չեմ ուզում մոռանալ այդ հիանալի , անկրկնելի ու այն ինչի համար ես մտածում էի որ ապրում եմ ... ու պարզվեց որ նման բան չկա ... ոնց-որ մի ֆիլմի պես , երևի ես նույնիսկ պատրաստ եմ հավերժ քնով քնել որպեսի այդ երազ վերադառնամ ու շարնակեմ թեկուզ երազում , բայց ապրել ...

ու ես աննթատ կասկածում ու մեղադրում եմ մարդկանց որոնք կարող էին օգնել պատմության լավ ընթացքին բայց չօգնեցին ... մարդկանց որոնց մոտիկ էի ինձ համարում բայց նրանց ինձ էլ մոտիկ չեն լինի ... մարդկանց որոնք շատ են ու ինձ դեմ