Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Պատմեմ Կարող ա գիտեք, չգիտեմ, բայց ամեն դեպքում Երևանում ինձ տենց չէին սովորացնում:

Սկզբում պետք ա բալանսի վրա աշխատել, այսինքն մոռանալ պեդալների գոյության մասին, նույնիսկ հանել պեդալները: Հեծանիվ սովորող անձը նստում ա նստատեղին, ոտքերը լայն տարածում ու առաջ շարժվում: Եթե մի քիչ դիք տեղ ա, ինքնուրույն կարա, եթե չէ, կողքից մարդ ա պետք, որ առաջ քաշի հեծանիվը: Սենց էնքան, մինչև բալանսը պահի: Հետո նոր պետք ա սկսել պեդալներն աշխատացնել: Էլի նույն սկզբունքով, որովհետև չմոռանանք, որ անձը դեռ չի սովորել հեծանիվը շարժել: Երբ բալանսն էս դեպքում էլ ա ստացվում, երբ մի քանի անգամ անձը փռվում ա գետնին, արդեն կարելի ա սովորացնել ոնց սկսել շարժել ու ոնց արգելակել: Սրա մասին սովորաբար մոռանում են, էնքան են ոգևորվում բալանսով, բայց դա իրականում կարևոր ա, ավելի կարևոր, քան բալանսը: Ի դեպ, սկզբի համար ավելի լավ ա, որ արգելակները պեդալային լինեն, որովհետև նոր սովորող անձի համար դժվար ա համ պեդալների, համ ձեռքերի վրա կենտրոնանալը: Էս ամեն ինչը հենց սկսի ստացվել, պետք ա անցնել թեքվելուն, արագություն մեծացնել-փոքրացնելուն և այլ նրբությունների, բայց դրանք ինքնուրույն էլ կարելի ա:
Ես մենակով սենց էլ սովորում էի