Հայ հայրենասերի և քաղաքացու պատվո վարքականոնը

[StrangeLittleGirl]

ինչպե՞ս եք համարձակվում ցուցադրաբար գրկել միմյանց իշալահ, խարա՜մ, խարա՜մ

Բա տենց ա: Մինչև ամուսնանալը տղեն պիտի չկպնի աղջկան, թե չէ կփչացնի:

[Sagittarius]

Էս Չամիչն ու՞ր ա: Էն որ ասում որ պատմով-նամուսով հայ տղեք, սենց բան էր ուզու՞մ:

[ivy]

Կներեք, որ առաջ եմ ընկնում, բայց էս մեկը շատ հուզիչ էր

23,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Պատվի մարդը, և դրանում է որոշիչ պայմանը, պարտադիր սիրով է ամուսնանում, Ինչը միայն ընդամենը հենց պատվի կամ բարոյականության հարց չէ:

Ոչ սիրո մեջ բեղմնավորված պտուղը անլիարժեք է ծնվում: Իսկ սիրով ծնված երեխաները ունեն դժվարությունները տոկունությամբ տանելու, հիվանդությունների հանդեպ բարձր դիմադրողականության ունակություն, նրանք կրում են իրենց մեջ ուժը հավատքում և ամրությունը վարքում: Նրանք ընդունակ են զոհողության: Այդ պատճառով սիրով ամուսնանալը պարտք է: Եվ պարտք է, ամենից առաջ, պատվի մարդու համար, ով կատարում է այն իր նախնիների առջև, իր և ապագա սերնդի: Այդ դեպքում մի պայմանի հետևանք է դառնում մյուսը:

«Պարտադիր սեր»-ը հատկապես շատ լավն էր:
Անլիարժեք պտղի պահերն էլ էին հետաքրքիր:

Մենակ չեմ հասկանում՝ ամեն կետի սկզբում ինչի համար են էն բազում ստորակետները, ո՞վ կարող է բացատրել:

[ivy]

Բա էս մեկը՝ կույս-լույս

24 ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Պատվի մարդը ձգտում է ամուսնանալ կույսի հետ: Այդ հարցի գիտակցման համար հայը պետք է կրի իր մեջ անհրաժեշտ գիտելիքների լույսը, որոնցից գլխավորը՝ հասկանալ սերմի տելեգոնիայի խնդիրը: Այստեղ նյութական-կառուցվածքայինը, տեղեկատվական-կենսաբանականը և համակարգային-համընդհանուրը միաձուլվում են և հոգևոր էություն են ձեռք բերում: Առաջին սերմի ֆենոմենը դառնում է տեղեկույթի փոխանցման անդարձելի հատուկ տեսակ, որը կինը ստանում է տղամարդուց: Արդեն հետագայում նախասահմանված ժառանգականության տեսքով նա կտանի ստացած տեղեկութային ծրագիրը իր ողջ կյանքի ընթացքում: Կնոջ օրգանիզմի կողմից առաջին սերմից ստացած կենսաբանական ծրագիրը որոշում է նրա հետագա բոլոր հետնորդների գլխավոր հատկությունները անկախ այլ կապերից: Հենց տելեգոնիայի մասին գիտելիքների միջոցով մենք ամրապնդում ենք մեր Հավատքը առ ոգեղեն հղիացում, առ մեր Մեծամայրը, Փրկչուհին, Պաշտպանը, Սուրբ Կույսը:

Հայաստանում լիբ.-դեմոկրատները (ազական-ժողովրդավարները) և Համաշխարհային չարիքի պլաններում արդեն համալսարանական ամբիոններից, քարոզելով մեզ սիրո ազատությունը, քարոզում են սուտ էության ազատությունը սիրուց: Նրանք մեզ շատ չարիք կպատճառեն: Բայց պատիվը, պարտքի և գեղեցիկի ձգտումը սպանել անհնարին է: Իսկ ինչ վերաբերվում է սիրուն, ապա սերն արդեն ամենամեծ անազատությունն է բոլոր տեսակի անազատություններից, ուր որ ձգտում են բոլոր վսեմ հոգիները:

[ivy]

Սերմի տելեգոնիա

[Նաիրուհի]

Առաջին սերմի ֆենոմենը դառնում է տեղեկույթի փոխանցման անդարձելի հատուկ տեսակ, որը կինը ստանում է տղամարդուց: Արդեն հետագայում նախասահմանված ժառանգականության տեսքով նա կտանի ստացած տեղեկութային ծրագիրը իր ողջ կյանքի ընթացքում: Կնոջ օրգանիզմի կողմից առաջին սերմից ստացած կենսաբանական ծրագիրը որոշում է նրա հետագա բոլոր հետնորդների գլխավոր հատկությունները անկախ այլ կապերից:

Մենակ իմ մտքո՞վ անցավ այն ազգադավ և պիղծ միտքը, որ հաշվի առնելով գիտատեխնիկական առաջընթացը՝ առաջին սերմը կարող է բնավ էլ առաջին տղամարդուց չլինել։

Հենց տելեգոնիայի մասին գիտելիքների միջոցով մենք ամրապնդում ենք մեր Հավատքը առ ոգեղեն հղիացում, առ մեր Մեծամայրը, Փրկչուհին, Պաշտպանը, Սուրբ Կույսը:

Պրիչյոմ տուտ տելեգոնիա

[keyboard]

Էսի ինտիմ անկյունն ա՞

Էս ինչ սեքսից-մեքսից, սերմից ու շիթիլից եք խորացե...

[Ներսես_AM]

Մենակ իմ մտքո՞վ անցավ այն ազգադավ և պիղծ միտքը, որ հաշվի առնելով գիտատեխնիկական առաջընթացը՝ առաջին սերմը կարող է բնավ էլ առաջին տղամարդուց չլինել։




Պրիչյոմ տուտ տելեգոնիա

Չամիչն ա տելեգոնիայի մասնագետը։ Ինքը ռուս ձյաձյաների վիձյոներ ա նայել։

[Հայկօ]

Օն, անդր, դաս իսթ ֆանթասթիշ, շալո՛մ :

[Տրիբուն]

Մեռնեմ թե չգիտեի, որ էս թեման վերջում պիտի էլի կուսական պոռնոգրաֆիա դառնա Մի քանի կետ էլ որ համբերենք, քարահունջն ու արը կմիանան տելեգոնացված կույսերին:

[haik]

16,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Շրջակա միջավայրի մաքրությունը և նրա պահպանումը կապված է մարդու վարքագծի հետ ոչ միայն գեղեցկության, հիգիենայի և բնության հետ կյանքի հարմոնիայի նորմերի միջոցով, այլ նաև պատվի մարդու արժանավայել վարքագծով: Աֆրիկայի ջունգլիներում, որտեղ հազվադեպ է դիպել քաղաքակիրթ մարդու ոտքը, տեղաբնիկը, եղնիկ սպանելով կամ ծառը հատելով, սկսում էր աղոթել ոգիներին և նրանցից ներողություն խնդրել, ինչպես իր անարժան, բայց ստիպողական արարքի, որը բերել է կյանքից և լինելիությունից զրկելուն, որոնք նա չէր ստեղծել:

Մարդու արժանապատվությունը և պատիվը չպետք է թույլ տան օգտագործել Աստվածային պարգևը՝ Բնությունը, նրա գեղեցկությունը և մնայունությունը միայն սեփական պահանջները բավարարելու համար, չմտածելով այն մասին, թե ինչ ենք մենք թողնելու մեր երեխաներին և սերունդներին: Պատվի մարդը բնությանը վերաբերվում է ինչպես կենդանի, ոգեղեն կատեգորիայի և Աստվածային պարգևի, որը պետք է փոխանցվի սերունդներին անարատ ձևով:

Մի’ վնասիր, Մի’ աղտոտիր, Մի’ փչացրու, պետք է դառնան այդպիսի մարդու վարքագծի սկզբունքները:

Բնության գեղեցկությունը և նախաստեղծվածությունը այսօր արդեն դարձել են նաև տնտեսական կատեգորիա, ներառելով զբոսաշրջության մեջ նաև որպես ապրանքի ձև, որոնք կապ ունեն նաև մեր նյութական բարեկեցության հետ: Մեր անանտառ երկրում յուրաքանչյուր հայի համար, որտեղ էլ աշխարհում նա ապրեթուց լինի, պետք է կարգախոս դառնա. «Ծառ տնկիր քո հինավուրց հողում», մեր կողմից կարող ենք միայն ցանկանալ, որ այն հաճախ լինի ընկուզենի:

17,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Տնտեսական, քաղաքական, բարոյախոսական զենքով իրականացրած հայերի վերջին՝ 1988-2004 թթ., ցեղասպանությունը և բոլոր նախորդները բերեցին նրան, որ իրենց սփռվածությամբ հայերը դարձան համաշխարհային ազգ: Ազգի մինչև 80%-ը ապրում է Հայաստանի սահմաններից դուրս:

Այսպիսի սկզբնական հանգամանքների կապակցությամբ, մենք պետք է սփռվածության մինուսները վերածենք համաշխարհային համախմբվածության պլյուսների նոր Ազգի ելքով, համամոլորակայնության նոր պայմաններում, ստեղծելով Հայկական ինտեգրացիոն համակարգ կամ Հայկական ցանց:

Այդ դեպքում ինչպիսի՞ն է հայի պատվի կատեգորիան Ազգի կյանքում ցանցային կառուցվածքների պայմաններում:

Այն նրանումն է, որ հայը հային վերաբերվում է հատուկ ուշադրությամբ, բարեկիրթ ձևով և պատվի փոխադարձ հաստատմամբ… անգամ, երբ նրանց միջև իրար սիրելու առիթ չկա: Սա հենց այն իրավիճակն է, երբ հայի անձը ստիպում է զարգանալ իր ներքին հոգևոր ներուժի հնարավորությունները, մարդկային նեղացկոտության դեմ ջանք գործադրելով և քրիստոնեական ներողամտությամբ (հենց այստեղ է պահանջված դրա արժևորումը), մերձավորի համար բարիք է գործում: Դրանում էլ հենց կայանում է պատվի պարտքը: Այդ պարտքը ամրապնդում է ոգին անցնային մակարդակում և Ազգի ներուժը հզորացնում է ինտեգրատիվ մակարդակում, ինչը միջնորդավորված անտեսանելի ձևով կվերադառնա յուրաքանչյուրին:

[Տրիբուն]

Խնդում եք, բայց ի՞նչ վատ կլիներ, որ բոլորս, ազգային տարազ հագած, ծառ տնկեինք, հետո մեր տնկած ծառերի տակ ծածուկ ու հայեցի տելեգոնեինք իրար ու երգեինք տելեգոնիային նվիրված Սասնա երգերը. «Սասնա խորոդիկ աղջիկ, պաքնեմ քո ոռի թշիիիիիկ, պաքնեմ քո ոռի թշիկ»:

[Տրիբուն]

Ու ճիշտ կլինի, որ սրանից հետո օգտագոծենք տելեգոնիայի հայերեն համարժեքը: Տելե - հեռա, գոնիա - գրաբարի քոնիայի հնչյունափոխված ձևն ա: Եղավ հեռաքոնիություն:

[haik]

18,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Խոսքի պատիվը հատուկ վիճակ է, որն արտացոլում է մարդու հոգին: Այն՝ պատիվը, իր խոսքի մասով, ոչ միայն պարփակվում է այն արտաբերած առանձին անձի վրա, այլ և այն լսած բոլոր մարդկանց վրա:

Պատվի մարդը խոսում է առանց շտապելու և պատասխանատվությամբ իր յուրաքանչյուր բառի համար, քանզի միշտ էլ սխալվելու հավանականություն կա: Խոստանալիս, ավելի լավ է քիչ առաջարկել, բայց շատ անել, քան խոստանալ շատ, սակայն ոչ ամենը կատարել:

Խոսքի ուժը ավելի հզոր է քան կրակի, երկաթի և մահվան ուժը, այն թափանցում է մարդու հոգու մեջ ձայներից, գույներից և ժեստերից ավելի խորը, և այդ պատճառով մարդու շուրթերին է դրված Բարձրագույն Գիտակցության կողմից, և մարդ այն պետք է օգտագործի ի բարին և ի սեր: Խոսքի նախասահմանումը միայն այն չէ, որ գեղեցիկն ու բարին կատարի. հայը պետք է խոսքի օգնությամբ կարողանա պաշտպանել իր հոգևոր և գաղափարական կապիտալը, պաշտպան կանգնել իր ազգային իդեալներին:

Գեղեցիկ, իր ճշմարտացիության մեջ վստահ խոսացող մարդը, եթե անգամ մինչ այդ արտաքնապես հմայիչ չէր թվում, արդեն թվում է այդպիսին: Բայց դրան հասնում են գրականության, արվեստի մեջ և գրքերի աշխարհում գեղեցիկի ճանաչմամբ: Այդ դեպքում ասվածից պատվի մարդու համար նոր պայման է դառնում ինքն իր վրա աշխատելու անհրաժեշտությունը, վսեմի և գեղեցիկի աշխարհ մուտք գործելու համար:

Ժողովուրդն այդ աշխարհը, իր հավաքական մասով և անհատապես, մտնում էր կրոնի աշխարհի միջոցով, Եկեղեցու բարի օգնությամբ այդ աշխարհի իմացության և ընկալման միջոցով, և’ այդ ժողովուրդը, և’ այդ անձը դառնում էին ավելի բարձր, ում կրոնը ավելի վսեմ էր ու տանում էր առաջ դեպի Բացարձակը:

Ինչպես անբարոյական է խոսքի չպատճառաբանված կոպտությունը, այնպես էլ անբարոյական է քնքշաքաղցրավունությունը, քնքշանքն ու գովասանքը: Գավառականն ու քաղքենին Հայաստանում իր հոգու խղճուկությունը լրացնում է ոչ թե գրականության և արվեստի հարստության աղբյուրից, այլ քնքշությունների հավաքածուի այն տիպի սուտ ստանդարտից, որ իրար ասում են սիրահարները: Դա անթույլատրելի է տղամարդկանց միջև խոսակցություններում, և առավելևս սիրալիրություններից հեռու մտքերի փոխանակման վիճակում: Պատվի մարդը ուրիշին չի ասի անտեղի ինչպես նորբ-քնքագին, այնպես էլ կոպիտ արտահայտություններ:

Ավելի վատ է տկարամտության և սեփական զգայականության կառավարման անընդունակության ժեստիկուլյացիայով կոմպենսացնելը: Մարդու ժեստիկուլյացիան թույլատրելի է էքստրեմալ իրավիճակում (ցույցերում, մարտի ժամանակ): Պատվի մարդը խոսակցության մեջ, ուրիշի պատվի հետ հաշվի նստելով, չի նվաստացնի նրան ձեռքերի անտեղի թափահարումներով, ժեստերի, դեմքի ծամածռությունների միջոցով չի հաղորդի նրան իր էմոցիաները:

[Tig]

Հերթական ազգային արժեքները արժեզրկող մեկազգադաշինքոտ երևույթը:
Հայկ ջան սա դո?ւ էս մոգոնում, թե? ինչոր մեկը քեզ ներշնչում ա:
Քեզ ասել են, որ դիալոգի մեջ չմտնե?ս, հանկարծ հիպնոսի ազդեցությունը կկորի?:
Եթե Էդքան գաղափարապես հասուն ես ու գրածներդ կարող ես հիմնավորել, դե մարդկանց գրառումներին պատասխանի, ոչ թե գազին դրած թռի Անտարկտիդա: