Հայ հայրենասերի և քաղաքացու պատվո վարքականոնը

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, իսկ դու հասկացե՞լ ես, թե էդ գործողությունները որոնք են: Լրիվ լուրջ եմ հարցնում, ցերեկվանից գլուխ եմ ջարդում: Գրկելուց ու համբուրելուց հետո, տրամաբանորեն, պետք ա որ սեքսը լինի, բայց էդ դեպքում չեմ հասկանում, թե ինչի ա շեշտվում «փողոցում և հասարակական վայրերում»: Ախր իսկական հայ հայրենասերն ու քաղաքացին իրան ոչ մի տեղ չպետք ա տենց հայկական քրիստոնեական քաղաքակրթությանը հատուկ ավանդույթներին և աշխարհընկալմանը հակառակ բան անել: Մի բան էն չի...

դե ես էլ եմ տենց հասկացել, դրա համար ուշքս գնացել ա սեքս հասարակական վայրերում

[Chuk]

Փողոցում և հասարակական վայրերում, լինելով աղջկա կողքին, պատվի մարդը իրեն թույլ չի տա ցուցադրաբար գրկել նրան, համբուրել և կատարել գործողություններ, որոնք անհամատեղելի են հայկական քրիստոնեական քաղաքակրթությանը հատուկ ավանդույթներին և աշխարհընկալմանը:

Նոր հասկացա, որ ես տարընթերցել էի այս կանոնը: Փաստորեն ոչ ցուցադրաբար կարելի ա հասարակական վայրերում գրկել, համբուրել հետո ԿԱՏԱՐԵԼ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ:

Այսինքն եթե նպատակդ էն ա, որ ուրիշները տեսնեն թե ինչ ես անում, դա հայեցի չի: Բայց եթե ուղղակի գրգռված ես ու կարիք ունես, կարող ես փողոցի մեջտեղում, ոչ ցուցադրական, ինքդ քո ու աղջկա համար, գրկես նրան, համբուրես, ու, որ ամենկարևորն ա, ԿԱՏԱՐԵՍ ԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ:

[Գալաթեա]

Էս ինչ ուրախ թեմա ա

[haik]

13,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Զինվորական պարտքի, զենքի և դրոշի ու ազգային զինվորական հագուստի պատվի պահպանման նկատմամբ վերաբերմունքը սկսվում է արևմտահայ հայտնի գրողներից մեկի խոսքերով. «Ամեն տղամարդ զինվոր պիտի ըլլա»: Դրոշի ու ազգային զինվորական հագուստի պատվի համար պատասխանատու է ոչ միայն նա, ով այն կրում է, այլ նաև ողջ ազգային սոցիումը, յուրաքանչյուրը, ով կողքն է գտնվում:

Ռազմական դրոշի անվտանգությունը, պատիվն ու արժանապատվությունը զինվորական պարտքի բարձրագույն դրսևորումն է, որի համար զինվորը պատասխանատու է իր կյանքով, յուրաքանչյուր հայ զինվոր այդ պատվում գիտակցված է և հաստատված:

Աշխարհաքաղաքական ուժերի և նրանց գործակալների կողմից զինվորական պարտքի հանդեպ անտեսման և զենքի նկատմամբ արհամարհանքի արմատավորումը Հայաստանի քաղաքացու և հայրենասերի, Պետության կամ Հայ Եկեղեցու դիրքորոշումը չէ:

Այսօր, երբ մի շարք երկրների պետական գաղտնիքները ժամանակի մեջ բացված են, հայտնի դարձավ, որ պացիֆիզմի շարժումը կազմակերպված է, վճարված ու ներդրված է ժողովուրդների գիտակցության մեջ XIX դարի վերջում համաշխարհային աշխարհաքաղաքացիական կազմակերպությունների (մասոնական) կողմից արիացու դիմադրող ոգու կոտրման նպատակով, այլ ոչ թե ամբողջ աշխարհում խաղաղություն հաստատելու: Հենց այդպիսի խաղաղությունից են ամենից առավել վախենում այդ ուժերը և երբեք ժողովուրդներին չեն նվիրի դրա ուրախություններն ու գեղեցկությունները: Մարդկության վրա իշխելու համար նրանց անպայման պետք են պատերազմները, պետք է մեկի դիմադրելու անկարողությունը և մյուսի կողմից բռնություն իրականացնելու հնարավորություն:

Զենք կրելու իրավունքը՝ հասարակության անդամի, քաղաքացու և հայրենասերի բնական իրավունքն է: Հայի պատվի պարտքը հայրենակիցների և իր Հայրենիքի ռազմական անվտանգության ապահովումն է:

Հայ ժողովրդի ցեղասպանությունը, հավասարապես և դրա քաղաքականությունը, չի դադարում նաև մեր օրերում: Ոչնչացման և իր պատմական ծագման բնօրրանից Ազգի արտաքսման ձևերն ու միջոցներն են միայն փոխվում: Զենքի մատչելի տեսակներ ունենալը, նրանց հատկություններն իմանալը և ամեն պահի պատրաստ լինելը առաջին իսկ կանչով իր ժողովրդի պաշտպանության համար ոտքի ելնել ամենուր, որտեղ նա բռնության կենթարկվի պատվի պարտքն է և սրբազան պարտքը՝ Աստծո և խղճի առջև:

[StrangeLittleGirl]

Այսօր, երբ մի շարք երկրների պետական գաղտնիքները ժամանակի մեջ բացված են, հայտնի դարձավ, որ պացիֆիզմի շարժումը կազմակերպված է, վճարված ու ներդրված է ժողովուրդների գիտակցության մեջ XIX դարի վերջում համաշխարհային աշխարհաքաղաքացիական կազմակերպությունների (մասոնական) կողմից արիացու դիմադրող ոգու կոտրման նպատակով, այլ ոչ թե ամբողջ աշխարհում խաղաղություն հաստատելու:

տենց էլ գիտեի, որ դրանց մատը խառն ա

[Chuk]

Փաստորեն էս իմ համար չի՞ Ախր ես մասոն եմ

[StrangeLittleGirl]

Փաստորեն էս իմ համար չի՞ Ախր ես մասոն եմ

դու պատռեցիր քո դիմակը

[Chuk]

դու պատռեցիր քո դիմակը

Բայց ախր դա ինչ կապ ունի, ախր ես ոչ մի անգամ փողոցում ցուցադրական սեքսով չեմ զբաղվել: Դա հերիք չի՞ հայ հայրենասեր ու քաղաքացի կոչվելու համար

[Chuk]

Հատուկ ակումբ.ամ-ի համար, հաջորդ երկու սերիաները

14,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Պատվի մարդու համար ամենևին էլ անտարբեր չէ իր արտաքին տեսքի նկատմամբ՝ ինչպես է նա հագնվում: Պատմականորեն ժողովրդական տարազը աստիճանաբար զարգանում էր կապված կլիմայական, տեխնոլոգիական, կրոնա-մշակութային և այլ պայմանների հետ:

Այսօր հագուստի նորաձևությունը ոչ միայն մշակութային-գեղագիտական երևույթ է, այլ և համաշխարհային գաղափարախոսական կենտրոնների կողմից իրենց աշխարհաքաղաքացիական և տրված բարոյական կերպարին համապատասխանող նոր մարդու ձևավորմանն ուղղորդվող միջոց է: Աճդ կերպարի էությունը հայտնի է, և եթե Եվրոպայում և աշխարհում ազգային-հայրենասիրական ու կրոնական ուժերի դիմադրությունը չլիներ, ապա այսօր մեր քաղաքների փողոցներում ամռան ամիսներին մենք կտեսնեինք կիսամերկ մարդկանց: Ամաչելու հատկությունը՝ պատվի և մարդկայնության մեջ մնալու հատկություն է, ամոթը կորցրածը չի կարող մարդ համարվել:

Հայկական մշակույթը մարդկության տեղային քաղաքակրթության ձևերից մեկն է: Արևելքի և Արևմուտքի հազարամյա հոգևոր-մշակութային ավանդույթի հունով զարգանալով, այն ունի սեփական աշխարհայացք, աշխարհագիտակցում և աշխարհազգացողություն մարդու արտաքին տեսքի, բարոյագիտության (էթիկայի) և վարքի հարցերում:

Հայի պատիվը և արժանապատվությունը պետք է պատասխանեն նաև այս՝ մեր ոգու դիմացկունության քաղաքական փորձությունների նոր մարտահրավերին: Պատվի և ոգու մարդիկ տանում են ճակատագիրն իրենց հետևից, այլ ոչ թե այն իրենց:

15,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Մենք անտարբեր չենք նաև նոր աղետի՝ քաղքենու և անսպասելիորեն էթիկական վարքագծի մեջ ներխուժած ազգային նկարագիրը կորցրած գավառականի նկատմամբ, տղամարդկանց միջև հարգանքի արտահայտության ցածր մոդուսի (նորմայի) հակահիգիենիկ և հակաէսթետիկ փոխադարձ պաչ-պռոշտիներով և անգամ խմբակային պաչպչոցներով փողոցներում և հասարակական վայրերում:

Արևելքում մարդկությունը այդ սովորությունը հաղթահարել է մի քանի հազար տարի առաջ, և այն մնացել է որպես հնություն մի քանի հատկապես մեկուսացված վայրերում և գիտակցության հեռու անկյուններում:

Հայի պատիվը պահանջում է չնահանջել արդեն հազարամյակներով մշակված տղամարդու և զինվորի վարքի նորմերից, որոնք, ի դեպ, արդեն ռացիոնալ են դարձել:

Արա, էս ի՜նչ կրակի կտոր ա էս գրողը

[Chuk]

Արա, չէ, ես չկամ

16,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Շրջակա միջավայրի մաքրությունը և նրա պահպանումը կապված է մարդու վարքագծի հետ ոչ միայն գեղեցկության, հիգիենայի և բնության հետ կյանքի հարմոնիայի նորմերի միջոցով, այլ նաև պատվի մարդու արժանավայել վարքագծով: Աֆրիկայի ջունգլիներում, որտեղ հազվադեպ է դիպել քաղաքակիրթ մարդու ոտքը, տեղաբնիկը, եղնիկ սպանելով կամ ծառը հատելով, սկսում էր աղոթել ոգիներին և նրանցից ներողություն խնդրել, ինչպես իր անարժան, բայց ստիպողական արարքի, որը բերել է կյանքից և լինելիությունից զրկելուն, որոնք նա չէր ստեղծել:

Մարդու արժանապատվությունը և պատիվը չպետք է թույլ տան օգտագործել Աստվածային պարգևը՝ Բնությունը, նրա գեղեցկությունը և մնայունությունը միայն սեփական պահանջները բավարարելու համար, չմտածելով այն մասին, թե ինչ ենք մենք թողնելու մեր երեխաներին և սերունդներին: Պատվի մարդը բնությանը վերաբերվում է ինչպես կենդանի, ոգեղեն կատեգորիայի և Աստվածային պարգևի, որը պետք է փոխանցվի սերունդներին անարատ ձևով:

Մի’ վնասիր, Մի’ աղտոտիր, Մի’ փչացրու, պետք է դառնան այդպիսի մարդու վարքագծի սկզբունքները:

Բնության գեղեցկությունը և նախաստեղծվածությունը այսօր արդեն դարձել են նաև տնտեսական կատեգորիա, ներառելով զբոսաշրջության մեջ նաև որպես ապրանքի ձև, որոնք կապ ունեն նաև մեր նյութական բարեկեցության հետ: Մեր անանտառ երկրում յուրաքանչյուր հայի համար, որտեղ էլ աշխարհում նա ապրեթուց լինի, պետք է կարգախոս դառնա. «Ծառ տնկիր քո հինավուրց հողում», մեր կողմից կարող ենք միայն ցանկանալ, որ այն հաճախ լինի ընկուզենի:

Բայց ինչի՞ հենց ընկուզենի Սկզբից ասում են՝ «սեքս նիխտ», հետո թե... ընկուզենի..

[Վահե-91]

մի բլոգում, քոմենտների մեջ գրած էր, որ անկախ նրանից իսկական հայը կարդացել է այս կանոնադևությունը, թե չէ, հետևում է դրան

[StrangeLittleGirl]

Արդեն գուշակում եմ, թե էս ամենը որտեղից ա գալիս փախնեմ ստեղից, քանի ինձ նորից ազգի դավաճան չեն հանել

[Մարկիզ]

Ինչքան խելառ կա աշխարհում, հավաքվել են մեր ազգում… Գլոբալիզացվենք, խառնվենք մի ուրիշ ազգ դառնանք, բալքիմ մեր երեխեքը գոնե սենց բաներ չկարդան:

Հիմա դավաճանը ես եմ:)

[haik]

14,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Պատվի մարդու համար ամենևին էլ անտարբեր չէ իր արտաքին տեսքի նկատմամբ՝ ինչպես է նա հագնվում: Պատմականորեն ժողովրդական տարազը աստիճանաբար զարգանում էր կապված կլիմայական, տեխնոլոգիական, կրոնա-մշակութային և այլ պայմանների հետ:

Այսօր հագուստի նորաձևությունը ոչ միայն մշակութային-գեղագիտական երևույթ է, այլ և համաշխարհային գաղափարախոսական կենտրոնների կողմից իրենց աշխարհաքաղաքացիական և տրված բարոյական կերպարին համապատասխանող նոր մարդու ձևավորմանն ուղղորդվող միջոց է: Աճդ կերպարի էությունը հայտնի է, և եթե Եվրոպայում և աշխարհում ազգային-հայրենասիրական ու կրոնական ուժերի դիմադրությունը չլիներ, ապա այսօր մեր քաղաքների փողոցներում ամռան ամիսներին մենք կտեսնեինք կիսամերկ մարդկանց: Ամաչելու հատկությունը՝ պատվի և մարդկայնության մեջ մնալու հատկություն է, ամոթը կորցրածը չի կարող մարդ համարվել:

Հայկական մշակույթը մարդկության տեղային քաղաքակրթության ձևերից մեկն է: Արևելքի և Արևմուտքի հազարամյա հոգևոր-մշակութային ավանդույթի հունով զարգանալով, այն ունի սեփական աշխարհայացք, աշխարհագիտակցում և աշխարհազգացողություն մարդու արտաքին տեսքի, բարոյագիտության (էթիկայի) և վարքի հարցերում:

Հայի պատիվը և արժանապատվությունը պետք է պատասխանեն նաև այս՝ մեր ոգու դիմացկունության քաղաքական փորձությունների նոր մարտահրավերին: Պատվի և ոգու մարդիկ տանում են ճակատագիրն իրենց հետևից, այլ ոչ թե այն իրենց:

15,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,. Մենք անտարբեր չենք նաև նոր աղետի՝ քաղքենու և անսպասելիորեն էթիկական վարքագծի մեջ ներխուժած ազգային նկարագիրը կորցրած գավառականի նկատմամբ, տղամարդկանց միջև հարգանքի արտահայտության ցածր մոդուսի (նորմայի) հակահիգիենիկ և հակաէսթետիկ փոխադարձ պաչ-պռոշտիներով և անգամ խմբակային պաչպչոցներով փողոցներում և հասարակական վայրերում:

Արևելքում մարդկությունը այդ սովորությունը հաղթահարել է մի քանի հազար տարի առաջ, և այն մնացել է որպես հնություն մի քանի հատկապես մեկուսացված վայրերում և գիտակցության հեռու անկյուններում:

Հայի պատիվը պահանջում է չնահանջել արդեն հազարամյակներով մշակված տղամարդու և զինվորի վարքի նորմերից, որոնք, ի դեպ, արդեն ռացիոնալ են դարձել:

[Sagittarius]

ինչպե՞ս եք համարձակվում ցուցադրաբար գրկել միմյանց իշալահ, խարա՜մ, խարա՜մ