Երջանկության բանալիներ

[Ուլուանա]

Բայց բոլորն էլ իրենց երջանկությունը ինչ-որ բան ունենալու մեջ են տեսնում, թեկուզ դա լինի մարդ կամ զգացմունք: Ի՞նչ տարբերություն երջանկությունս մեքենա է, հարստանալը թե օրինակ որևէ երկիր տեսնելու մեջ:
Բոլորն էլ մտածում են իրենց <<երազանքը>> ձեռք բերելու դեպքում ընդմիշտ երջանիկ կլինեն, կամ եթե նույնիսկ գիտեն, որ դա մշտական երջանկության չի բերի, մեկ է ձգտում են դրան:
Հիմա եթե ես տվյալ պահին մեքենա եմ ուզում, առաջարկում եք դա ուղղակի չցանկանա՞մ (չնայած դա բարդ գործ է): Այդ դեպքում միգուցե իմ երազանքը ընդմիշտ էլ մնա այդ մեքենայի մեջ, կամ եթե դա չունենամ, ուրիշ երազանքների չձգտեմ:

Եթե չցանկանաս, էլ ինչի՞ պիտի երազանդ ընդմիշտ մնա էդ մեքենայի մեջ ։

Կարծում եք դա ճի՞շտ է, երբ ձգտում չկա որևէ բանին հասնելու.

Բայց ձգտումի բացակայության մասին ո՞վ խոսեց։ Կարելի ա լիքը բաների ձգտել, բայց երջանկությունը դրանց մեջ չփնտրել։ Մարդը եթե ինքնաբավ չեղավ, երբեք էլ երջանիկ չի կարող լինել, որովհետև իրենից դուրս ամեն ինչն էլ փոփոխական ա, ու երջանկության համար դրանց վրա հույս դնել չարժե։ Ու նորից գալիս ենք նրան, ինչ որ գրել էի էս թեմայում իմ առաջին գրառման մեջ։
Էս թեմայով շատ կխոսեի, ասելիք ահագին ունեմ, բայց դե ու՞մ ա էդ ամենը հետաքրքրում, ղժժացողներն ավելի շատ են։ Նենց որ երևի սահմանափակվեմ էսքանով ։
Տպավորություն չլինի, թե ես ինձ ամենագետի տեղ եմ դրել ու հասել եմ էն ամենին, ինչի մասին խոսում եմ, չէ, իհարկե, բայց զգում եմ, համոզված եմ, որ ճիշտը դա ա, ու որ դրան հասնել հնարավոր ա, թեկուզև դժվար ա։ Մյուսները թող մտածեն ոնց ուզում են ու թող երջանկանան ինչից ուզում են, ինչպես ասում են, թող չուզողն էլ ես լինեմ ։