հա, կբացատրեմ,
բայց վաղը, որտև
հիմա արդեն
քնել եմ ուզում
շատ
հա, կբացատրեմ,
բայց վաղը, որտև
հիմա արդեն
քնել եմ ուզում
շատ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
և ուրեմն սկսենք verse libre-ի ուսումնասիրությունները
կա կարծիք, որ verse libre-ը, free verse-ը կամ բելիյ ստիխ կոչվածը ամերիկյան գրականություն ա հասել 19-րդ դարի ֆրանսիացի պոետներից, ինչպիսիք են Գյուստավ Կանն ու Ժյուլ Լաֆորգը /չէ, ես էլ խաբար չեմ դրանք ովքեր են/: եղել են տարակարծություններ, որ verse libre-ն ու free verse-ը տարբեր բաներ են, բայց դե դրա մեջ խորանալն անիմաստ ա իմ կարծիքով, ոչ ես էդքան նեռվեր ունեմ նստեմ ուսումնասիրեմ, հասկանամ, թարգմանեմ, ոչ էլ դուք էդքան տերմինաբանություն կկարդաք:
բայց այ հիմա պատրաստվեք ապշել, քանի որ ազատ բանաստեղծության առաջին նմուշները հայտնվում են Սաղմոսների 1380 թվականին Ջոն Վայքլիֆֆի կողմից արված թարգմանություններում: Հետագայում շաաաատ հայտնի Ուոլթ Ուիթմենն իր ազդեցությունն ունեցավ «սպիտակ ստիխի» տարածման գործում, ու նրանից ազդվեց անգամ Ալլեն Գինզբերգը:
Վիկտորիանական ժամանակաշրջանի շատ պոետներ էլ են փորձեր արել «սպիտակի» ասպարեզում: Հավես չունեմ հատ հատ նշեմ ովքեր, մեկ ա անծանոթ անուններ են, բայց իրենք գրում էին թեև հանգավորված, բայց առանց ոտաչափի կանոններին հետևելու:
Ֆրանսիայում, Արթյուր Ռեմբոյի որոշ արձակ գործեր ձեռագիր տարբերակում «էնթերով» էին, այսինքն գրված էին որպես ազատ բանաստեղծություն:
Անգամ Գյոթեն ունի ազատ բանաստեղծության մի քանի օրինակներ: Հայնրիխ Հայնեն նույնպես մեծ ներդրում ունեցավ ազատ բանաստեղծության զարգացման գործում իր 22 բանաստեղծություններով, որոնք կոչվում էին Die Nordsee /Հյուսիսային ծովը, գրված 1825-1826 թթ./:
թեև ազատ բանաստեղծությունը ոչ մի չափ, հանգ կամ այլ ավանդական բանաստեղծական տեխնիկա չի պահանջում, բանաստեղծները միևնույն է, օգտագործում են դրանք, որպեսզի կարողանան ստեղծել կառուցվածք: Սրա ամենավառ օրինակները կարելի է գտնել Ուոլթ Ուիթմենի բանաստեղծություններում, որտեղ նա գործածում է կրկնություններ, ստորակետերն օգտագործում որպես կառուցվածքի ընդգծման միջոց: էստեղ առավել կարևոր է իրար կողք գտնվող բառերի հնչողությունը, բանաստեղծությունը մի տեսակ հոգևոր ա դառնում շատ /էս արդեն Վիկիներից անջատվել եմ, իմ հասկացածն եմ գրում/, կարևոր չի՝ մեծատառ ա գրել, թե փոքրատառ, էս տողում ա գրել, թե՝ հաջորդ, ոչ մի բան կարևոր չի, բացի հնչողությունից: ոնց որ երաժշտություն կարդաս: ու էդ ամենի հետ երբ մի հատ թու՜յն պատկեր են դնում մեջը, ստացվում ա նենց բանաստեղծություն, որից իմ ոտները թուլանում են:
հուսամ՝ հավուր պատշաճի պատասխանեցի իմ ռիպոշկայի հարցին
Վերջին խմբագրող՝ impression: 03.07.2013, 23:53:
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
ivy (04.07.2013), Sambitbaba (05.07.2013), Հայկօ (05.07.2013), Նաիրուհի (03.07.2013)
Լիլիթ ջան, իսկ ի՞նչ կարծիքի ես Պոլ Էլյուարի մասին: Ես ժամանակին շատ էի սիրում նրա verse libre-ն ու free verse-ը:
Այս պահին հիշեցի.
"Իմ միակ փաղաքշանքից
ճառագեցիր քո ամբողջ փայլքով":
Մեկ էլ հիշում եմ, որ Սալվադոր Դալիի հանրահայտ Գալան՝ ժամանակին Էլյուարի կինն է եղել:
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
impression (05.07.2013)
կարդացել եմ ուսանող ժամանակ, ու երևի թե չի տպավորվել, որովհետև ոչինչ չեմ կարողանում հիշել: բայց խոստանում եմ, որ էսօր անպայման մի քանի բան կկարդամ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Sambitbaba (05.07.2013)
Կարդացել եմ բոլոր վեպերը + պատմվածքների ժողովածուները: Հանճարեղ մարդ է, ոչ մի գրողի այդպես արագ չեմ կարդացել ինչպես Բուքովսկիին: Այժմ անցել եմ բանաստեղծություններին՝ օրիգինալ լեզվով, բայց ես մեկը այնքան լավն էր, որ ուզեցի թարգմանեմ:
Ծիծաղող սիրտը
Քո կյանքը քո կյանքն է
Մի թող այն մխվի հում երթարկման:
Զգոն եղիր:
Կան ելքեր:
Լույս կա ինչ-որ տեղ:
Այն կարող է շատ չլինել, բայց
Այն հաղթում է մութը:
Զգոն եղիր:
Աստվածները կառաջարկեն քեզ շանսեր:
Իմացիր դրանք:
Վերցրու դրանք:
Դու չես կարող հաղթահարել մահը, բայց
Դու կարող ես հաղթահարել մահը կյանքում, երբեմն:
Եվ ինչքան հաճախ դու սովորում ես դա անել,
Այնքան շատ լույս կլինի:
Քո կյանքը քո կյանքն է:
Իմացիր քանի դու ունես այն:
Դու սքանչելի ես
Աստվածները սպասում են քեզնից հաճույք ստանալ:
Գյուլխ (C)
Գտիր ինչ ես դու սիրում, և թող, որ այն սպանի քեզ:
Բուկովսկին վատ գրող է, բայց աչքիս լավ պրոկտոլոգ: Իր ամբողջ «Hot Water Music» ժողովածուն, պարդոն ֆրանսերենիս համար, հետանցքի շուրջ պտտվող թեմաներից էր: Բայց դե իր փոքրաթիվ ու մարգինալ ֆանատներին հաստատ հետ չես համոզի, էլի: Ի վերջո, ոչ բոլորին է տրված բարդ գրականություն կարդալ: Բնական է, որ Կոելիո, Բախ, Բուկովսկի, Անինա կարդացողներ էլ կլինեն:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Գյուլխ (02.01.2014)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ինքը նույնիսկ Կոելիո չի, ինչ իմաստ ունի միանգամից լավ գրողների հետ համեմատել:
Чарльз Буковски, Музыка Горячей Воды, Великий Поэт-ի խոսքերիցЧарльз Буковски, Музыка Горячей Воды, Ты Лилли Целовал-ի խոսքերիցՄի քանի փոքրիկ մեջբերում, էլի: Ու սրանք թեթևներն են:Чарльз Буковски, Музыка Горячей Воды, Пламенная Дамочка-ի խոսքերից
Բուկովսկու արձակը գովող մարդու կարդացած գրքերի քանակը, կարծում եմ, երկնիշ թիվ է, կամ էլ կոպրոֆիլիայի հակումներ ունի:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Freeman (10.01.2014), Sambitbaba (02.01.2014)
Ես ցենզուրայի կողմնակից չեմ, ոչ էլ մարդու կենսագործունեությունից կոմպլեքսավորված մարդ, ու չեմ սիրում սեփական զուգարան գնալու հետ կոմպլեքսներն աղմուկով ու հիստերիայով հաղթահարող ու դրա մասին ամեն անկյունում գոռացող մարդկանց ու իրենց ստեղծագործությունները: Ի վերջո, եթե ինչ-որ մեկը մետաֆորաներ ու փիլիսոփափյական խորություն փնտրում է իր և ուրիշների անուսի մեջ, դա իր մասին շատ բան է ասում:
Ու իրականում ես Բուկովսկուն քննադատելու վրա այդքան ժամանակ չէի ծախսի՝ բավականաչափ մարգինալ ու աննշան գրող է, կարելի է պարզապես բանի տեղ չդնել, եթե ինձ իր գրքերից նվիրած չլինեին ու ես ստիպված չլինեի այն կարդալ:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
enna (02.01.2014), Freeman (10.01.2014), Lílium (12.01.2014), Sambitbaba (02.01.2014), Շինարար (02.01.2014)
Բուկովսկու հարցում՝ ցավդ տանեմ, Ռայ ջան, ես էլ հենց այդպես կգրեի, ուղղակի ինձ համեստ եմ պահում...
Կոելիոն էլ, ասենք լավ, էս վերջերս իրոք որ շատ ջրիկացավ...
Անինան ով է՝ չգիտեմ...
Բայց Բախի վրա ինչու՞ ես այդքան բարկացած... Ազնվորեն ասած, դա միշտ տարօրինակ է թվացել ինձ, որովհետև ես արտաքինից սարթ ու կոպիտ՝ հումորիդ ասեմ, թե մտածելակերպիդ ասեմ, - մեջ անգամ շատ հաճախ բավականին ռոմանտիկ պոռթկումներ են երևում և, ըստ իս, հենց դա է, որ մարդկանց դեպի քեզ է ձգում... Եվ դրան գումարած, չեմ կասկածում անգամ, որ ինքդ էլ շատ լավ գիտես, որ "Պատրանքներ"-ի պես գործերը ոչ թե գլխով, այլ հոգով են գրվում...
Ինչևէ, դա էլ ընտրության հարց է, Ռայ ջան, ես ուղղակի այդ պահն ինչ-որ չեմ կարողանում ընկալել...
Իսկ գրելուս պատճառը հիմնականում այն է, որ վերջին ժամանակներս անընդհատ ուզում եմ հարցնել, թե դու, օրինակ, ի՞նչ կառաջարկեիր կարդալ... Ի՞նչն է, որ ոչ բոլորին տրված բարդ գրականություն ես համարում: Ուրախ կլինեի փորձել ինձ դրանում... Դու ինքդ՝ ի՞նչ ես սիրում կարդալ...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Վոլտերա (03.01.2014)
Օրինակ, Գեյմանի «Neverwhere»-ն ու «Anansi Boys»-ն էլ ամենահանճարեղ գրքերը չեն հաստատ, բայց չխանգարեցին ինձ «American Gods»-ին ու «Sandman»-ին հասնել, ինչի արդյունքում Գեյմանն իմ ամենասիրելի գրողներից մեկը դարձավ: Բուկովսկու միայն «Hot Water Music»-ը բավական էր, որ ես էլ երբեք Բուկովսկի չկարդամ, նույնիսկ եթե աշխարհը մեջտեղից ճաքի:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Sambitbaba (07.01.2014)
Գտիր ինչ ես դու սիրում, և թող, որ այն սպանի քեզ:
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Էջանիշներ