Երեխայական օրագիր

[erexa]

Կարճատև կյանքիս ընթացքում, հավատքս մի քանի անգամ փոխել եմ: Մանկության տարիներիս, ուզում էի հավատցյալ դառնայի, հիսունականներից: Մեր շենքում ապրող մի քանի ընտանիք հավատացյալ կար, հիսունականներից: Երբեմն մեր տուն հյուր էին, գալիս մեր հավատցյալ հարևաններն ու էսպես ասած քարոզ անում: Ես էլ, մի 7-8 տարեկան երեխա կլինեի, ահագին ոգևորվել էի էդ քարոզներից ու ինքս էլ էի ուզում հավատացյալ դառնալ: Բայց քանի որ մայրս կտրուկ դեմ էր, էդպես էլ ինձ չհաջողվեց հավատացյալ դառնալ: Հիշում եմ, եղբորս էլ էի ուզում ներգրավել հավատացյալ դառնալու մեջ: Երբեմն միասին գնում էինք մեր սենյակ ու սկսում միասին աղոթել: Հետո մի երկու անգամ աղոթելուց հետո, եղբայրս հրաժարվեց աղոթքներ անել: Միայնակ աղոթելն էլ, ինձ ճիշտն ասած այդքան էլ դուր չէր գալիս ու էդպես, ես էլ դադարեցրի աղոթելը: Հետո, անցան տարիներ, դե տեղափոխվեցինք Նիդերլանդներ ու ինչ-որ մի վանքում մեզ ապրելու տեղ տվեցին, հոլանդացի հոգևորականները: Մի 6 տարի ապրեցինք այդ վանքում: Վանքում ապրելու ժամանակ էլ ես դարձա աթեիստ: Ինչ-որ դեպքից հետո, ես սկսեցի դադարել հավատալ Աստծուն: Մոտ մի 10 տարի ես աթեիստ էի: Հետո նորից ինչ-որ դեպքից հետո, դարձա ագնոստ: Հիմա ես ինձ ագնոստ եմ համարում: Արդեն մոտ մի 10 տարի կլինի, որ ագնոստ եմ: Հետո էլ չգիտեմ ինչ կլինեմ: Այսքանն այսօր, հավատքիս փոփոխությունների մասին:

[erexa]

Այնքան կուզնեայի, որ մեր կյանքը, ո՛չ թե 100 կամ 120 տարի լիներ, այլ գոնե մի 1000: Թե չէ 100 տարին կամ 120-ը իսկապես շատ կարճ է: Ու մարդկանց մեծ մասը, նույնիսկ 100 էլ, չի՛ ապրում: Շատ կուզենայի, էդ 1000 տարվա մեջ հանգիստ ու դանդաղ աշխատեի ինքնազարգանալու վրա: Ասենք, մի 100 տարի դաշնամուր նվագել սովորեի ու շատ ստեղծագործություններ նվագել իմանայի, մի 100 տարի ջութակ նվագել սովորեի, մի 100 տարի տավիղ նվագել սովորեի ու էդպես շարունակ: Մի քանի 100 տարի արվեստ ուսումնասիրեի կամ արվեստով զբաղվեի, մի քանի 100 տարիների ընթացքում լեզուներ սովորեի, դե էլ չեմ խոսում փիլիսոփայության մասին, որ մի քանի 100 տարի ուսումնասիրես, էլի ուսումնասիրելու բան կմնա: Մի 100 տարի, գուցե ավել բշկություն ուսումնասիրեի կամ հոգեբանություն: Եսիմ, ու էլի շատ բաներ ուսումնասիրեի էդ 1000 տարվա ընթացքում: Դե էլ չեմ խոսում, ամբողջ աշխարհը տեսնելու կամ բացահայտելու մասին, տարբեր երկներում ապրելու: Եսիմ, հետաքրքիր կլիներ ինձ թվում ա: Իսկ եթե սխալներ էլ անեի կյանքում, կհասցնեի ուղղել դրանք: Ավելի իմաստուն, խելոք ու բարի կլինեի, քանի հիմա եմ: Հա ու ամեանակարևորը, պատերզամներ ու տհաճ բաներ էլ չլինեին: Մարդիկ խաղաղ ապրեին, լավ ու հանգիստ, որ էդ 1000 տարվա մեջ, մի ինչ-որ բան հասկանային այս կյանքից, որ հանգիստ հոգով գնային էն աշխարհ: Թե չէ հիմա, ամեն ինչ պետք արագ-արագ ուսումնասիրել, արագ-արագ ապրել, դե էլ չեմ խոսում պատերազմների ու այլ տհաճ բաների մասին, որ մեր ժամանակը, էներգիան ծախսում ենք, այդ պատերազմների, տհաճ բաների մասին մտածելով կամ խոսելով: Ժամանակ, որը ոսկուց էլ, թանկ է: Տպավորություն ա, որ կարծես ոչինչ չհասկանալով, կյանքը նորմալ չապրելով գնալու ենք, այս աշխարհից: Տխուր ա:

[erexa]

Մեկը չի հասկանում՝ ինչ բույր ունեն վարդերը, մյուսը դառը բույսերից էլ մեղր կսարքի։ Մեկին մի փոքր բան կանես, ողջ կյանքում կհիշի, մյուսին՝ կյանքդ տաս, չի էլ հասկանա։

Օմար Խայամ

[erexa]

Մի քանի տարի առաջ, Keukenhof էի գնացել: Ծաղիկներ շատ եմ սիրում, հատկապես նարգիզներ: Սենց գույնի նարգիզներ, առաջին անգամ էի տեսել, ասի նկարեմ:

[erexa]

Արթուր Մեսչյան - Առաջ գիտեի