Երեխայական օրագիր

[erexa]

[erexa]

Արթուր Մեսչյան - Հույս

[erexa]

Սիրուն ա, պարում: Yuseon Lee

[erexa]

Ի՞նչ է փիլիսոփայությունը. Աշոտ Ոսկանյան

[erexa]

Տխուր եմ: Բարի գալուստ դեպրեսիա:

[erexa]

Վերջերս, այն վանքում, որտեղ ապրել ենք, մի քանի տարի, ընդունվել եմ, աշխատանքի: Ճիշտ ա, իմ երազած աշխատանքը չի, բայց ոնց քցեցի բռնեցի, այս պահին՝ ամենահարմար աշխատանքը, վանքում աշխատելն ա: Մայրս էլ ա, այնտեղ աշխատում, ինչի համար շատ ուրախ եմ: Հիմնականում`ադմինիստրատիվ գործեր եմ, անում: Ճիշտ է, շատ եմ, ցավում, որ չստացվեց այնտեղ սովորել, որտեղ կուզենայի և այնտեղ աշխատել, որտեղ կուզենայի, բայց ձեռքերը ծալած, նստելն էլ, կարծում եմ, մի բան չի: Հետո, չգիտեմ, էլ ինչ պատմեմ օրագիր ջան, դժվար ժամանակներ են, շատ դժվար, դե գիտես ինչու: Հա, հիշեցի: Մի քանի օր առաջ, ես մայրս և իր կնքամայր՝ տիկին Մարիաննան գնացել էինք, Աաքեն (քաղաք Գերմանիայում): Մի քիչ զբոսնեցինք, անձրևոտ եղանակ էր, ինչից էլ, տրամադրությունս կտրուկ բարձրացավ: Մի քանի խանութ այցելեցինք, մի երկու եկեղեցի: Եկեղեցիներից մեկում՝ երկու գեղեցիկ նկար տեսա, Աուգուստ վոն Բրանդիսի նկարներից: Հետո, եկեղեցուն կից, ինչ-որ մի խանութում, մայրիկիս կնքամայրն, ինձ համար, փոքրիկ հրեշտակ նվեր գնեց, ինչի համար էլ, շատ շնորհակալ եղա, տիկին Մարիաննայից: Այնուհետև, գնացինք իտալական ռեստորան և ճաշեցինք այնտեղ: Մի խոսքով՝ հաճելի ժամանակ անկցկացրինք միասին: Մի քանի ժամ անց, ես և ծնողներս միասին գնացինք, մորեղբորս աղջկա տուն հյուր: Իր բալիկի ծնունդն էր: Հավաքված էին, շատ մարդիկ, ծանոթներ և այլն: Մի անծանոթ երիտասարդ կին կար, որին առաջարկեցին երգել: Այդ երիտասարդ կինը, շատ անուշիկ ձայնով, երգեց, Կոմիտասի կռունկ երգը: Այնքան լավ երգեց, որ մարմինս անգամ փշաքաղվեց: Քիչ անց, մի ծանոթ աղջնակ էլ, Տիրամոր գովք, երգը երգեց ու էլի շատ լավ: Հետո էլ, հյուրերը մի քիչ, ասեցին, խոսեցին, երգեցին և պարեցին: Ջերմ մթնոլորտ էր և ուրախ երեկո:

[erexa]

Սա էլ, Աուգուստ վոն Բրանդիսի եկեղեցում գտնվող նկարները:

Կանայի հարսանիքը:



Հիսուսի մահը:

[erexa]

Շնորհիր ինձ հանգստություն՝ ընդունելու այն բաները, որոնք ես չեմ կարող փոխել, քաջություն՝ փոխելու այն բաները, ինչ ես կարող եմ, և իմաստություն՝ տարբերությունն իմանալու համար:

Էպիկտետուս

[erexa]

Նախքան Ֆ...ին հանդիպելը, ես նույնիսկ տղամարդու իդեալ չունեի: Այն ժամանակ, ինձ, այլ կարգի տղաներ էին, դուր գալիս: Գիտակցաբար, մինչև առ այսօր էլ, ես չեմ ցանկացել ամուսնանալ: Անգամ, փոքր ժամանակ, չէի երարզում մեծանալ և ամուսնանալ: Ճիշտ է, իմ կյանքում հանդիպեցին, ինչ-որ տղաներ, որոնք ցանկացան ծանոթանալ լուրջ նպատակով և այլն, բայց ես չցանկացա, նրանց հետ ծանոթանալ: Ի դեպ, նաև ինչ-որ սթրեսներ ապրեցի, որովետև չորս կողմից գրեթե բոլորն ասում էին, ծանոթացիր, միգուցե ինչ-որ բան ստացվի: Ու ես մի կերպ դիմանալով այդ ճնշումներին, չծանոթացա այդ տղաների հետ, ինչի համար էլ մինչև առ այսօր, չեմ փոշմանել: Հիմա վերադառնամ Ֆ...ին: Ֆ...ի հետ ես պատահաբար ծանոթացա, տիկին Մարիաննայի ծնունդին, 2010 թ-ի հունիսի 6 -ին: Նույնիսկ, կարգին էլ չծանոթացանք, ինքն ուղղակի իր անունն ասեց: Ի դեպ, ես չեմ սիրում, որ մարդիկ հատկապես ուրախ առիթներին, սկսում են, խոսել իմ ճգնաժամից կամ նմանատիպ այդ թեմաներից: Ու էնպես ստացվեց, որ հենց այդ օրը, մի երկու ծանոթ, սկսեցին խոսել այն թեմայի մասին, որը կապված էր, իմ կյանքում ապրած խորը ճգնաժամի հետ: Եվ ես, այդ զրույցի ժամանակ հուզվեցի, քիչ էր մնում լաց լինեի, երբ Ֆ...ն սկսեց խոսել, միանալով մեր զրուցին: Ինքն էլ, հանգիստ ձայնով պատմում էր, իր կնոջ մասին, որը նույն ճգնաժամն էր, ապրել, ինչ ես: Հետո էլ, պատմում էր, որ ինքն իր կնոջ համար, տեղափողվեց այն գյուղը, որտեղ ծնվել և մեծացել էր, իր կինը: Ֆ..ն իր բառերով օգնեց ինձ, որ ես չարտասվեմ: Ես այնքան հուզված էի, որ մի կերպ էի, արցունքներս զսպում: Ես ինձ շատ հասկացված զգացի, նրա կողմից: Հասկացված լինելը, հաճելի զգացողություն է: Նման բան, չէր եղել իմ կյանքում, որ ինչ-որ մեկը այդքան խորը հոգեպես մոտենար ինձ: Ֆ...ն այնքան նուրբ էր, խոսում, կարծես իրական հրեշտակ լիներ: Աչքերը ջինջ կապույտ, ոնց որ մարգարտիներ լինեին: Էսպես նայելով, իր աչքերի մեջ, կարծես թե ես, ինչ-որ մի դրական, ինձ համար անծանոթ աշխարհում լինեի: Ֆ..ն ինքն իրեն սիրող, իր կնոջը սիրող, եթե երեխաներ ունի, երեխաներին սիրող, կյանքը, իր շրջապատը և մարդկանց սիրող մարդու տպավորություն թողեց: Գրեթե, ցանկացած մարդ, ինչ-որ մի էներգիա է փոխանցում ինձ: Ֆ...ի փոխանցած էներգիան, շատ դրական էր և ներդաշնակ: Ինքը նաև բարի, ազատ հոգի, բավականին շատ էմպատիա ունեցող, արիստոկրատիկ, այս կյանքը ճիշտ և ներդաշնակ ապրող մարդու տպավորություն թողեց: Ես ինձ մի պահ, իր այդ ներկայությունից անգամ երջանիկ զգացի: Որ ես տարիներ շարունակ, ինձ երջանիկ չէի զգացել: Էսպիսի տպավորություն էլ, ստացա, որ ինքը կարծես իր ուղեղում, չուներ մտքեր, որ այս մարդը լավ է, այսպես լինի կամ այնպես, եթե կա էլ, ապա շատ խորն էր, թաքնված: Եվ այդ զգացողությունը ես էլ, ունեցա, որ այս մարդն իր ուղեղում ինձ ընդունում է, այնպիսին, ինչպիսին ես կամ, որ ես իրավունք ունեմ լինել այնպիսին, ինչպիսին կամ և ես ինձ, այդ պահին հոգեպես ազատ զգացի, ինչը նույնպես շատ հաճելի զգացմունք էր: Կարճ խոսակցության ժամանակ էլ, ասաց, որ ինչ-որ հոգեբան ա: Հետո, էլ ասեց, որ պետք է, գնա տուն, որովետև կինը հիվանդ է, պետք է, խնամի նրան: Ու մի տեսակ տխրեցի, որ Ֆ...ն հեռացավ: Արդեն անցել են, երկար տարիներ ու ես էդպես էլ, Ֆ..ին այլևս չտեսա: Ես հաճախ եմ, մտածել Ֆ..ի մասին, իր մարդ տեսակի մասին, անգամ այն ժամանակ, երբ ինձ շատ-շատ վատ եմ, զգացել: Ինձ համար միշտ հաճելի ա, իր մասին մտածելը: Ճիշտ է, իրական կյանքում ես պատահական էլի եմ, հանդիպել Ֆ...ի նման տղամարդկանց և շատ ուրախացել: Իրենցից բոլորն էլ, ամուսնացած էին: Իմ կարծիքով, այս տեսակ տղամարդիկ կարողանում են, իրենց ստեղծածը լավ պահպանել: Նույնիսկ, մի երկու տարի առաջ, ես էլի, պատահական ծանոթացա, էդպիսի մի տղամարդու հետ, Նոյել անունով և իր կնոջ Լեյլայի հետ: Բարի և շատ հաճելի մարդիկ էին: Այո, Ֆ...ն ինձ համար տղամարդու իդեալ է: Իմ ուղեղում էլ, չկան էսպիսի մտքեր, որ Ֆ..ն լավ էր, էսպիսին լինել կամ էնպիսին: Եթե ես երբեք չհանդիպեմ նման մեկի և կյանքս չկապեմ նման մեկի հետ, ապա շատ կցանկանայի լինել էդպիսի ներդաշնակ մեկը, բայց քանի որ ես աղջիկ եմ, ինձ միգուցե՞ դժվար հաջողվի լինել էնպիսին, ինչպիսին, որ Ֆ..ն է:

[erexa]

Snowy White - Bird of Paradise

[erexa]

Կյանքի ճգնաժամերը, ցավոտ և երկար տևող երևույթներ են: Իմ կյանքի, առաջին մեծ ճգնաժամը, մինչև հիմա էլ, ինձ հանգիստ չի՛ տալիս: Այսինքն՝ ժամանակ առ ժամանակ, ես զգում եմ, այդ ճգնաժամի հասցրած ցավը: Կյանքիս առաջին մեծ ճգնաժամից հետո, ես շատ փոխվեցի և այլ տեսակի խնդիրներ ունեցա: Ես այն ժամանակ, պայքարում էի, կռվում ճգնաժամիս դեմ, բայց դրանից միայն հոգնում էի ու հոգնում: Մի քանի տարի առաջ, մի ծանոթ, ինձ խորհուրդ տվեց, ո՛չ թե կռվել և պայքարել ճգնաժամի դեմ, այլ պարզապես ընդունել այն: Ես էլ, հետևեցի իր խորհրդին, որի համար էլ, շատ շնորհակալ եղա նրանից: Ընդունելուց հետո, ճիշտ է, ճգնաժամի ցավը չի՛ անցել, բայց ինչ-որ ճանապարհ է, կարծես թե բացվել ինձ համար: Ես հիմա, ինձ ավելի հանգիստ եմ զգում, կարողանում եմ նկատել, կյանքի հետ կապված դրական բաները, կարողանում եմ, ուրախանալ և ինչ-որ տեղ էլ, երջանիկ զգալ: Անգամ, դեպրեսիայից ազատվեցի: Այն, որ ես սովորեցի ընդունել, իմ կյանքի ապրած առաջին մեծ ճգնաժամը, մյուս ճգնաժամերն էլ, հարազատների կորուստ և այլն, նույնպես կարողացա ընդունել և հաղթահարել դրանք:

[erexa]

Եթե ես հնարավորություն ունենայի, 2-րդ կամ 10 անգամ ապրել, ապա կուզենայի իմ ծննդավայր Վրաստանում, իսկ ավելի կոնկրետ մեր գյուղում, որտեղ միայն հայեր են ապրում, մի փոքր տուն ունենայի և իմ տան ճաշասենյակում, մարդկանց փիլիսոփայության կուրսեր տայի: Կամ էլ իմ սեփական փոքր դպրոցն ունենայի: Մի փոքր տուն ու մի փոքր դպրոց էլ, կուզենայի Հայաստանում ունենայի: Մի կես տարի ապրեի և աշխատեի Հայաստանում, մի կես տարի էլ, Վրաստանում: Ես կուզենայի, որ մարդիկ շատ լավ ապրեին, իմ կուրսի մարդկանց հետ, մենք այցելեինք տարբեր երկրներ, որտեղ ապրել, աշխատել կամ հանգստացել են, տարբեր փիլիսոփաներ: Որպեսզի մենք ավելի լավ հասկանայինք, էդ մարդկանց կյանքը: Բացի այդ, կուզենայի նաև երաժշտությամբ զբաղվեի, օրինակ բացի դաշնամուրից՝ տավիղ նվագել իմանայի: Հայկական պարերի գնայի ու նաև վրացական: Կուզենայի բարի ու լավ ընկերներ ունենայի, մարդիկ, որոնց ես կկարողանայի վստահել ու սիրել: Կուզենայի վրացերեն սովորեի, իսպաներեն: Տարին մեկ անգամ էլ, գնայի որևէ կղզիում հանսգստանալու: Կղզիներ շատ եմ, սիրում: Մեկ էլ, կուզենայի իմ այգին ունենալ և այգեգործությամբ զբաղվեի: Սա էլ, իմ երազանքի շարունակությունը:

[erexa]

Իրական կյանքում, ես չեմ սիրահարվել կամ սիրել որևէ տղամարդու: Ուղղակի, հանդիպել են ինձ, ինչ-որ տղամարդիկ, որոնց ես հավանել եմ, որպես մարդ, բայց դե, բանը չի հասել սիրահարվելուն: Առաջին մարդը, որն ինձ հանդիպեց, ում ես հավանեցի որպես մարդ, դա Ֆ...ն էր, 2010 թ-ին, երկրորդը՝ 2014 թ-ին, անունը չգիտեմ և վերջինն էլ, 2018 թ-ին, Նոյելը: Ամեն 4 տարին մեկ: Հետաքրքիր զուգադիպություն: Ամենաշատը, Նոյելի հետ ստացվեց շփվել: Նոյելն էլ ա, Ֆ...-ին շատ նման, համ արտաքին տեսքով, համ էլ, որպես մարդ: Ու պարզվեց, որ ինքն էլ ա, ամուսնացած: Էս մարդու ներկայությունն, ինձ իսկապես շատ հաճելի ա: Երբ տեսնում եմ իրեն, հոգիս ոնց-որ խաղաղվի, իմ էությունն իմաստավորվի, չգիտեմ, ինչ-որ անհասկանալի դրական զգացմունքներ եմ, զգում: Երբ տեսնում եմ իրեն, դադարում եմ, խաղալ: Ինքը, որ խոսում ա, հա ուզում եմ, լսել: Չգիտեմ, ի՞նչ ա հետս կատարվում: Մի անգամ, հիշում եմ, մազերս, որ թափել էի, ասեց. ոնց որ Մարիամը լինես: Մի անգամ էլ, Ջ...ը հարցրեց. ո՞նց եմ, ասացի. լավ եմ, Նոյելն էլ էր ներկա, ասաց. այնքան շատ եմ, ուրախանում, երբ մարդիկ իրենց լավ են, զգում: Մի ուրիշ անգամ էլ, երբ էլի ես, Ջ...ը, Նոյելը նստած զրուզում էինք, երեքս էլ, անկեղծացանք ու խոսեցինք մեր խնդիրներից: Այնքան անմիջական և մտերմիկ զրույց ստացվեց: Ես ինձ անհանգստացնող խնդիրներից խոսեցի, Ջ...ը իր տխուր անցյալից, Նոյելն էլ, իր խնդիրներից և անցյալից: Վերջինս պատմում էր, որ երբ վատացան իր և կնոջ հարաբերությունները, ինքնասպանության փորձ արեց, բայց ժամանակին կարողացան փրկել իրեն: Հետո, մի քիչ պատմեց, իր անցյալից, մեկ այլ խնդիրներից, պարզվեց, որ երկուսս էլ, անցել ենք, նույն բանի միջով: Ու այնքան հասկացված զգացի, ես իր կողմից: Ուրիշ նմանություններ էլ կան. էն որ երկուսս էլ, ինտրովերտ ենք, ու իրենց տանն էլ էին, շատ մարդիկ հավաքվում: Արտաքին տեսքն էլ ա, հետաքրքիր, ինչ-որ ժամանակ սափրում ա, դեմքը, հետո թրաշ ա, թողնում, մի ինչ-որ -ժամանակ, նորից սափրում, հետո էլի թրաշ թողնում ու էսպես շարունակ: Բայց ասեմ, որ թրաշով ինքն ավելի սիմպո ա ու առնական, քան սափրված, դե նուրբ դիմագծերի մասին էլ, խոսք չկա: Շատ սիրեցի, թե՛ Նոյելին և թե՛ իր կին, Լեյային: Մի ուրիշ անգամ էլ, հարցրի. ինչո՞վ ա զբաղվել, որտե՞ղ ա, աշխատել, ասաց. որ ինչ-որ երկաթի գործարանում ա, աշխատել, ու բավականին վտանգավոր գործ ա, արել: Նախավերջին անգամ էլ, միասին քայլեցինք դեպի կայարան: Ու էդ ընթացքում, որ խոսում էր, ոնց որ երկնքից իջած հրեշտակը խոսեր, ցածր հաճելի ձայնով, էն որ, յոգա անել, էլ պետք չի, նյարդերդ արդեն իսկ հանգստանում են: Դե, մի 2 անգամ էլ, մեր թաղամասում եմ, տեսել: Վերջին անգամ, էս վերջերս, որ տեսա, ինչ-որ հին կանգնած մեքենա էր, լուսանկարում, սկզբից մտածեցի, ի՞նչ նման ա իրեն, հետո տեսնեմ ինքն ա: Բայց չմոտեցա, չբարևեցի, որովհետև ուշանում էի: Ու գիտեմ, որ թաղամասում ա, ապրում: Մի օր, ավտոբուսով գնալու եմ, որ ուղղակի տեսնեմ էդ թաղամասը: Երևի, Էլ Նոյելին չեմ տեսնի, Լեյային և մյուսներին նույնպես: Ուրախ եմ, որ էս մարդիկ հանդիպեցին իմ կյանքում:

[erexa]

Pina Bausch The fall dance

[erexa]