Իմ տարբերակի մասին կուզեի մի փոքր պարզաբանել…Կարծիքներ շատ եղան, պարզունակ և այլն, մենակ մի բան չհասկացա, թե որ այդքան պարզունակ էր, ենթատեքստից ինչու չխոսվեց՞…
Մրցույթին մասնակցելու մտադրություն չունեի, ֆենտեզի չեմ սիրում, ու գրել սահուն իրականության մեջ ինձ համար հետաքրքիր չէր…Միտքն առաջացավ, երբ սկայպով խոսում էի մորաքրոջս հետ, ու պատմեց, որ թոռները հայերեն չեն խոսում, իրեն էլ արգելում են հայերեն երգել տանը… Զայրույթս չէր անցնում, քանի որ սա եզակի դեպք չի, ու շատ ընտանիքներում եմ նկատել, որ երեխաները չեն խոսում հայերեն, կամ խոսում են շատ վատ, ու ժամանակի ընթհացքում արմատավորվումա օտար լեզուն, խոսակցականից դուրս մղելով հայկականը…Տեսնելով, թե ինչ քանակությամբ են Հայաստանը լքում հուսահատ մարդիկ, սարսուռ առաջացրեց, թե մի քանի տասնամյակ հետո ինչ պատկեր ենք ունենալու…Չեմ կարծում, որ իրավիճակը շուտ կշտկվի ցավոք

Այստեղից առաջացավ միտքը գրելու, ու մի քիչ զարմացած եմ, որ չհասկացվեց,նույնիսկ հեքիաթ անվանվեց, բայց էս հեքիաթի մեջ մեր ազգնա ապրում ու չտեսնել և չհասկանալ հնարավոր չի…
Էջանիշներ