1–ին տարբերակ. «Հրացան» (Մերի Մկրտչյան)
2–րդ տարբերակ. «Չկորցնել» (ivy)
3–րդ տարբերակ. «Կճեպները» (Impression)
4–րդ տարբերակ. «Տամիբեի կրակե պարիսպը» (Lusntag Lusine)
5–րդ տարբերակ. «Ածելիավոր» (Mari Voltera Meliqyan)
6–րդ տարբերակ. «Վառվող երազանքի փայլը» (Enna Adoly)
7–րդ տարբերակ. «Պարտություն» (Այբ)
8–րդ տարբերակ. «Ականջավոր լուսին» (Գարեգին Վարդանյան)
9–րդ տարբերակ. «Գծեր Շեղողը» (Վահե Ղուկասյան)
10–րդ տարբերակ. «Շարունակություն» (Hasmik Artyomovna)
11–րդ տարբերակ. «Շուկայամերձ գոյապայքար կամ պատմություն ձկան գլխի, մկան պոչի, ագռավի կտուցի, ինչպես նաև ասֆալտի մասին» (Նարինե Կռոյան)
12–րդ տարբերակ. «Անորոշություն» (Այբ)
13–րդ տարբերակ. «Ալիսը տղամարդկանց աշխարհում» (StrangeLittleGirl)
14–րդ տարբերակ. «Դևական» (Sambitbaba)
15–րդ տարբերակ. «Թերզը» (Գալաթեա)
16–րդ տարբերակ. «Այրվող ծղոտների տունը» (Lis Beth)
17–րդ տարբերակ. «Քաղաքը ճահճի մեջ» (Ալֆա)
18–րդ տարբերակ. «Խորհուրդ» (Lis Beth)
19–րդ տարբերակ. «Նախագահը» (Համբարձում Համբարձումյան)
20-րդ տարբերակ. «Դառնահամ» (Valkyrja Rue)
21-րդ տարբերակ. «Պարիր ինձ համար» (Հայկօ)
22-րդ տարբերակ. «Գունատ Ձիու Ստվերը» (Rhayader)
StrangeLittleGirl (20.04.2013)
4–րդ տարբերակ. «Տամիբեի կրակե պարիսպը»
Հասանք առասպելին
Հեղինակ ջան, գաղափարը լավն էր, բայց ինչպես արդեն շատերն են ասել, մոգական ռեալիզմ չէր, ախր հեչ:
Շատ շովինիստ-նացիոնալիստ կրակ դուրս եկավ բիձու կրակը... հիմա չգիտեին մարդիկ Տամիբեի լեզուն, ի՞նչ անեք, էդ ժամանակ գուգլ-թրանսլեյթը դեռ լավ չէր աշխատում, պարտադիր պետք ա քոռուփուչ լինեին, կոտորվեին-գնայի՞ն: Դաժան էր:
Եթե հետևողական լինեմ, սենց հարցեր են ծագում՝ ինչի՞ հանկարծ հազարավոր մարդիկ որոշեցին գալ Տամիբե: Ո՞վ էին, ինչացո՞ւ էին, ո՞նց էր, որ իրանց մեջ բնիկներից մարդ կար: Ու էդ որ վերջում երջանկությունից լացում ա, որ մի հներից մի քանի հոգի սաղ մնացին, վերաբնակեցրին, լավ բա ոչ լեզվակիր մնացածը, որ բառացիորեն կրակի բաժին դառան, էդ հե՞չ: Բիձեն իրա ստեղծած կրակի պես շովինիստ է՞րԻնքը դրան է՞ր ուզում հասներ, որ տենց ուրախացել էր...
Վերջում էլ հարմար պահի մեռավ, որ էս հարցերս չտամ, կեղտոտը:
Մեռել էր չէ՞...
Թե չէ խասյաթ ա արդեն դառնում մոտս սաղին կոտորելը:
Մոգական ռեալիզմից դուրս՝ եթե որոշ հատվածներ շտկվեն, տրամաբանություն ավելացվի, ավելորդ պահեր հանվի՝ սիրուն առասպել կարա դառնա:
Պաչիկ հեղինակին![]()
էդ Տամիբեի մասին մի հարց ունեի. ամբողջ պատմվածքի ընթացքում ես դրան վերաբերում էի որպես գյուղաքաղաքի /մարալի՜կ-մարալի՜կ, պուճուր, քիփիլիկ քաղաք ա էլի՜/, բայց մեկ-մեկ աչքովս էր ընկնում էն, որ ինքը պետություն էր, սաղ պետության մեջ մենակ պապին էր մնացել ու էնքան ղոչաղ պապի էր, որ չինական պատի մաման լացացրեց ու իր պետության սաղ սահմանով մեկ կրակ վառեց հերիք չի, դեռ էդ կրակը չէր էլ թողնում որ մարի
բա սա մոգական չի բա ինչ ա՞![]()
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Alphaone (20.04.2013), CactuSoul (25.04.2013), StrangeLittleGirl (20.04.2013)
Ածելիավորը կարդալուց առաջ մի հատ պստո Մարիի էն գրառումը գտնեմ, որ բացատրում էր, թե իր կարծիքով ով-ով ա, որ հասկանամ՝ ինչ ա կատարվում![]()
Ոնց որ թե ես էլ ուղիղ կեսի հեղինակներին գիտեմ, մնացածն էլ, մտածում եմ, Ակումբից չեն, թե չէ նրանց էլ կջոկեի:
Էս տասնմեկին գիտեմ.
«Չկորցնել»
«Կճեպները»
«Տամիբեի կրակե պարիսպը»
«Ածելիավոր»
«Ալիսը տղամարդկանց աշխարհում»
«Դևական»
«Թերզը»
«Քաղաքը ճահճի մեջ»
«Դառնահամ»
«Պարիր ինձ համար»
«Գունատ ձիու ստվերը»
Վերջին խմբագրող՝ ivy: 20.04.2013, 01:17:
Rhayader (28.09.2013)
18. «Խորհուրդ»
Լավն էր ընդհանուր, կոլորիտային։ Մոգականի առումով էնքան էլ չէր համապատասխանում ոնց որ։ Մի քիչ էլ անփույթ էր գրված, լավ մշակված չէր։ Բայց տատին ու պապին լավն էին։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
19. «Նախագահը»
Հավես ցանցառ պատմվածք էր։ Մեռյալների նախագահը լինելու գաղափարը շատ հավանեցի
։
Բայց լավ մշակված չէր։ Մոգական ռեալիզմն էլ ոնց որ էն չէր։ Ամեն դեպքում էսքան լուրջ ու ծանր գործերից հետո լավ զվարճացրեց։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Բացի Բյուրի գրածից մնացածը չեմ կարողացել գուշակել, թե ով ա: Երկու տարբերակը հետո հուշել են, թե ով կարա լինի, մեկը հաստատվեց: Մի տարբերակը Գալաթեային կկասկածեի ու եթե պարզվի, որ ինքն ա, ինձ մեղավոր եմ զգալու, որ կասկածել եմ ընդամենը ու համոզված չեմ եղել: Ու մեկ էլ էլ չգիտեմ, թե ինչքան եմ հիանալու իր գրելով դրանից հետո: Որովհետև նաև մտածում եմ՝ գուցե ընդամենը իր մատը խառն ա, ասենք՝ խմբագրել ա: Մի խոսքով, ինչպես պարզվեց, ահավոր անսլուխ եմ: Այն ինչ վաղուց ապացուցման կարիք չուներ
Բայց խի՞ չեք ասում՝ ում եմ եք ենթադրում: Կանոնները փոխվե՞լ են:
5–րդ տարբերակ. «Ածելիավոր»
Եվս մի գործ, որ ժանրի հետ կապ չունի:
Ես միշտ դժվարանում եմ վերլուծել, կարծիք հայտնել էն գործերի մասին, որոնց հեղինակները շատ են "իրանք իրանց մեջ լինում" գրելուց: Էն Բլզիկի տարատեսակն ա: Կարդում ես, կարդում ես ու էս նույն արտահայտությունն ա դեմքիդ հայտնվում`
Սևամազը Ջոնիի մաման էր, էրեխին ասեղներով լցված բլիթ էր տվել, շան գլուխը կտրեցին, պուճուր երեխա էր լացում, եռացրած սպիրտի հոտ էր գալիս, ածելիավորի թիակները ցցված էին, ընդ որում՝ երկուսն էլ... եսիմ է... մտքի, երևակայության թռիչքը հավես ա, բայց դա ինքնանպատակ չպետք ա լինի, մի տեղ պետք տանի: Մենակ ղզիկ չգրելու խաթր պարտադիր չի արյուն ցփնել "սենյակով մեկ"
Վերջում էլ ամեն ինչ կրկնվում էր ոնց որ, որի իմաստը նույնպես չհասկացա:
Էս մի մատ երեխեքի մոտ արյան հանդեպ ինչ մի մոլուցք ա, չեմ հասկանում...
Սովորական հեղուկ ա, երեխեք, տրոմբոցիտներից, էրիտրոցիտներից ու լեյկոցիտներից բաղկացած: No big deal
Հեղինակը հաստատ կարա սրանից լավ գրի:
Պաչիկ իրան:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 20.04.2013, 01:39:
նոր տվեցի մաման էլ կարդաց,
շատ ուշադիր կարդաց, մինչև էդ էլ երկար բացատրում էի, թե մոգական ռեալիզմը որն ա, կարդաց, վերջացրեց, վախեցած նայեց վրաս ու ասեց.
- դու աննորմալ ես
չհարցրեց, ասեց![]()
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
CactuSoul (25.04.2013), Smokie (22.04.2013), StrangeLittleGirl (20.04.2013), Դավիթ (20.04.2013)
Alphaone (20.04.2013), CactuSoul (25.04.2013), impression (20.04.2013), ivy (20.04.2013), StrangeLittleGirl (20.04.2013), Դավիթ (20.04.2013), Մինա (20.04.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ