Երբ գալիս է մի օր, որ հիասթափվում ես սեփական գաղափարներիցդ, երբ զգում ես, որ անիմաստ ես պայքարել այսքան ժամանակԳիտեմ` կարդում ես ու մտածում, թե ով է այս ղզիկ-անհաջողակը: Ես այդպես էլ գիտեի, դու ինձ չես ճանաչում, ու ինձ հենց դա էլ պետք է, որ դու ինձ չճանաչես:
ՈՒ ես եկա ակումբ, որ ոչ մեկն ինձ չճանաչի, որ գրեմ այն, ինչ ուզում եմ, որ բողոքեմ ծնողներից, պատմեմ քյառթու եղբայրներիցս, որ փնթփնթամ, որովհետև մեր տանն էլի համով ուտելիք չկա, որ ամեն օրս անցկացնեմ ու պատմեմ էլի չսիրահարվելուս մասին: Ոշմ` որ էշ-էշ դուրս տամ: ՈՒ քանի որ ես աշխարհույս վրայի ամենաանհաջողակն եմ, ոչ ոք ինձ անգամ ուշադրություն չի դարձնի և դա հիանալի էԵս սովոր եմ:
Ես կթողնեմ իմ բլոգը, որտեղ երբեմն փիլիսոփայում եմ ու ինձ բլոգգեր եմ երևակայում, այն բլոգը, որը կարդում են բարեկամներս ու ծանոթներս, ու որտեղ չեմ կարող գրել մտքիս եկած Էշությունների մասին: Իսկ ակումբում երևի կարող եմ, քանզի-վասնզի հորքուրս չի զանգի ու ութ ժամ քարոզ կարդա գլխիս, կուրսեցիներս հոտած հայացքներով չեն նայի ինձ, ծնողներս էլ չեն վախենա, որ ինձ քաղմասից տուն են տանելու մի օր էշ մտքերիս համար:
Ակումբը լավն է երևի, չնայած` հլը որ իրանից բա~ն չեմ հասկանում:
ՈՒզում եմ կամաց-կամաց հարմարվեմ, վեշերս հավաքեմ ֆեյսբուքից ու մի հատ վարձով տուն առնեմ ակումբում, հետո փող կհավաքեմ ու կառնեմ էդ տունը, վրջնական բնակություն կհաստատեմ ստեղ: Ասում են` հարևանները ստեղ լավն են, բացի մեկից, որն անընդհատ կռիվ-մռիվ է անում, հա՞:
Երեկ հասցրեցինք խփել իրար մի թեթև, բայց դե նորեկը ես եմ, զիջեցի արագ:
Մեջբերել
Էջանիշներ