Մենք՝ երեխաներս, երբեք չենք հասկանա մեր ծնողներին: Երբեմն հոգատարությունը, սերը «հոգնեցնում են» ու զարմանում ես՝ մի՞թե էդպես կարելի է սիրել զավակին:
Մեր հասարակ ձեռքբերումներով, մեր փոքրիկ անհաջողություններով այնքան են ուրախանում և տխրում, որ մեկ-մեկ մտածում ես, որ ավելի լավ է ծնողներին չասել խնդիրներիդ մասին, թող միայն իմանան, որ շատ լավ ես...
Մեջբերել
Էջանիշներ