Վերնագիրը վերջում…

[My World My Space]

Սովետի ժամանակ երջանկությունը պահված էր մարդու խորխորատներում, որպեսզի անհասանելի լինի սովետական միլիցիային և պորոպագանդային: Հիմա երջանկությունը չեն պահում հոգու գաղտնարանում, մսխում են անխնա՝ յասամանագույն ու դեղին փանթալոն-վարտիքներ կրելիս, որը ոչ այլ ինչ է, քան զուտ ունենալու ցանկությունը: Ինչպես կաչաղակի անբացատրելի մոլուցքը փայլուն առարկաների նկատմամբ: Մանր-մունր երջանկություններ՝ նեղ տաբատների, տղայական վարդագույն չարոխների, սվարովսկի զարդերի կեղծ փայլերի տեսքով:
Անընդհատ ծախսվող երջանկություն, որը չի կուտակվում վաղվա համար...

[My World My Space]

Ցանկացած անհնար թվացող գործ կարելի ա սարքել հնարավոր, եթե այն բաժանենք փո՜քր, բայց իրականանալի մասերի...

[My World My Space]

Էրեկ յուրահատուկ օր էր...
Էրեկ շատ բաներ կային հիշելու ու վերագնահատելու...
Էրեկ կյանքի նոր փուլ ա սկսվել 30 տարի առաջ ծնված My World My Space-ի համար...

Շուտո՛վ... My World My Space 2.0

Թվում ա, թե էսօրը մեկն ա տարվա էն 365 օրերից :

Բայց ինքը յուրահատուկ օր ա: Միամյակն ա կյանքի էն նոր փուլի, որ ազդարարել էիր ուղիղ մեկ տարի առաջ:

Որոշակիության մի նավահանգիստ ես մտել, վերլուծում ես անցյալդ, նորոգում ես նավիդ հատակը, որ վնասվել ա խութերից, հիշում ես նավակներ, որոնք փրկել ես ժայռերի վրա փշվելու վտանգը գլխիդ կախված: Հիշում ես ծով դուրս գալուդ ժամանակն ու ժպտում ես քթիդ տակ: Հասկանում ես, որ էրեխա վախտվա էն նավակը, որով ջանք էիր անում հայտնվել փոթորկի կենտրոնում, հիմա ծանրումեծ մի նավ ա դառել ու կայանել ա իրա երազած նավահանգստում: Հասկանում ես, որ կյանքի իմաստը ոչ թե ալիքների վրա թռվռալն ու ջրի ցայտերից ուրախանալն ա, այլ ջրի վրա կանգուն լինելու կարողությունը: Ու հիմա որպես նավապետ դու պարտավոր ես ապահովել ուղեկիցներիդ անվտանգություն ու անդորրը՝ նրանց, ում համար պատասխանատվություն ես ստանձնել:

Ու մի օր, երբ նավդ արդեն նավարկության համար պիտանի չի լինի, դու հանգիստ կարող ես մի հյուղակ սարքել ափին՝ հենց նավի մոտ, ու ճոճաթոռին նստած արևին տալով հոգնած ոսկորներդ կնայես դեպի ծովի անսահմանությունը, ու կհպարտանաս քո սանձած ալիքներով…

Նենց որ, բարի գալուստ…

[My World My Space]

Կյանքիդ գինը պատասխան չունեցող ինչուների ծանրությունն է, որ էդպես էլ հետդ քարշ կտաս:

[My World My Space]

Ամեն անգամ, երբ թվում է, թե փակուղում ես, հիշիր, որ փակուղիները դեռևս չփորված թունելներ են... Նենց որ հանգիստ վերցրու քլունգն ու գործի անցի...

[My World My Space]

Տունն այնտեղ է, որտեղ հանգստանում են մտքերը, ու երանի էն մարդուն, ում տունն իր տան մեջ է...

[My World My Space]

Մեր սխալների մասին մեր ու հասարակության պատկերացումների չհամընկնելու չափը մեր օտարացվածության աստիճանն է, որը դառնում է կամ մերժվածության աստիճան, կամ ցինիզմ՝ որպես ինքնապաշտպանության ձև...
Այսպես լավ մարդիկ հերթով նսեմանում են կյանքի անկատարությունից...

[My World My Space]

Ինչքան դժգոհ ես քո իրավունքներից, այդքան դեռ չես հասունացել:
Ինչքան դժգոհ ես քո պարտականություններից, այդքան դեռ չես հասունանա...

[My World My Space]

Փողոցային շներն ու իրենց տեղը չգտած մարդիկ մի ընդհանրություն ունեն՝ որտեղ լավ են ընդունում, այնտեղ սկսում են շուտ-շուտ էրևալ...

[My World My Space]

Եթե մարդիկ չքնեն, նրանց երազային անմտություններն ու ֆանտազիաները կարտահայտվեն ցերեկը ու կյանքը կդառնա էքստրեմալ իմպրովիզացիոն զառանցանք...

[My World My Space]

Գիտե՞ք ինչ եմ հասկացել... դաժան ու չար մարդկանց տարբերությունը: Դաժան մարդու ագրեսիվությունը պատճառաբանված ա, իսկ չար մարդու ագրեսիվությունը՝ անհասկանալի... :խելոք սմայլիկ

[My World My Space]

Աշխարհն ասես Ծիր-Կաթինից էր կախված...

Համո Սահյան

[My World My Space]

Բազմաթիվ անգամներ լսած յուրաքանչյուր երաժշտություն մի ժամանակ է, որի միջով անցնում ես նորից, քո պատմության մի վերակազմավորումն է, մի անցայլ է ներկայում, մի ներկա է անցյալում: Այն քեզ վայրկենապես մերձեցնում է այն վիճակին, որի մեջ գտնվում ես տվյալ պահին և այնտեղ ուր նա լսվում է:

Երջանկությունը համր երաժշտություն է… իսկ երաժշտությունը հոսող երջանկություն է: Լցրու դրանից մի քիչ ամեն օր, ոչ թե որպես դեղամիջոց, այլ որպես զորացուցիչ, որպես կախարդական մի բալասան, որն ունակ է չեզոքացնել ամեն չար բան: Երաժշտությունն անբացատրելի մի բան է, քանի որ անձնատուր լինելով քեզ, մի տարածություն է պահում քո զգացմունքների ու քո միջև և քեզ ավելի է մեւձեցնում մյուսների զգացմունքներին: նա նվագարկչի ադամանդե գլխիկի պես գլորվելով դեպի կենտրոն քեզ միավորում է մյուսներին, նրանց ովքեր լսում են այն… Երաժշտությունը մելամաղձությունից ու կրքից ունակ է ստեղծել անասելին, թախծից սարքել մի էտյուդ, որպեսզի վարժվես ու հաղթահարես դժվարությունները…

Ժամանակ գտիր, պահարանից վերցրու սիրածդ ձայնապնակները (ճիշտ է, որ երգերդ ձայնապնակներում պահվեն): Արբիր չափավորությամբ, առանց գինեսույզ լինելու` ճիշտ այնքան, որաքն պետք է իրերն ու շրջապատող աշխարհը չզգալու համար: Ականջն իր բույրերն ունի, որոնք նման չեն ոչ մի այլ բույրի:
Սեղմիր նվագարկչի կոճակը, որ բացվում է գաղտնի կոդ ունեցող դարակի պես: Այդ գաղտնիքը, որ դու ավանդում ես արծաթափայլ լուսապսակին, դու ինքդ էլ իսկապես չգիտես: Բայց դա քո գաղտիքն է: Նվագարկչի փոքրիկ դարակը փակվում է ճիշտ այնպիսի թեթև մի չխկոցով,որպիսին արձակում է սիրո սենյակի դուռը, երբ այն փակում ես քո ետևից: հեշտանք, հեշտանքից առաջ, ուր մնացած ամեն ինչ ջնջվում է...

[My World My Space]

Էրբևէ զգացե՞լ եք, որ մահ տեսած հայացքը փոխվում ա․․․ Միշտ ուշադրություն եմ դարձրել հայացքներին։ Շատերին գիտեմ, որոնք էլ հին հայացքը չունեն… Ես էլ չունեմ։ Դրա համար հայելու մեջ աշխատում քիչ նայեմ։ Սարսռալու ա մեռնող մարդու հայացքը… Աչքեր, որ նայում են քեզ ու մեկ էլ զգում ես, որ էդ աչքերն էլի քո վրա են ու ․․․ քեզ չեն տեսնում էլ…
Մահ տեսած աչքերն էլ էն փայլը չունեն…