Կյանքում ժամանակ առ ժամանակ պիտի ինքդ քեզ խոր ռեվերանս անես, ժպտաս ի պատասխան ու շարժվես առաջ առանց անցյալի բեռի։ Սիրտդ հանգիստ քայլես սուլելով։ Շնչես ու ջոգես, որ կյանքը հիասքանչ ա։ Հասկանաս, որ ուրիշների համար պատասխանատվություն չպիտի վերցնես, լյուբիմչիկներ չպիտի սարքես քո համար որ հետո չբավարարված աբիժնիկներ դառնան։ Թեթև ապրես՝ քո հոգսերով քո պետքերով, քո կյանքով ապրես։
Ժպտաս «Աշնան արևի» Աղունին, ու ասես, որ իրա հերը՝ Իշխանը ճիշտ էր ասում, որ մարդ պիտի էնքան քաղցր չլինի, որ կուլ տան, ոչ էլ էնքան դառը, որ թքեն։
Էսքանը հասկանաս, մի հատ էլ ռևերանս անես ինքդ քեզ մի ծուռբերան ժպիտով, ի պատասխան աչքով անես ու գլուխդ բարձր սուլելով գնաս՝ ձեռներդ ջինսիդ գրպանները խոթած, բութ մատերդ էլ դուրսը…
Մեջբերել
Էջանիշներ