Չայլդֆրի

[piacere]

Հայաստանում տիրող հասարակական կարծիքն ա, որ հենց ամուսնանում ես, պիտի երեխա բերես, իսկ եթե «մի քիչ ուշացնում ես», ուրեմն «ինչ-որ բան էն չի»:

Հաա պլանի նման բան ա դրված… օրացույցով նստում հաշվում են… ու էլ չասեմ, որ եթե կինը ասի երեխա չեմ ուզում, ինչ հիստերիկա կբարձրացնեն հարազատ բարեկամները:

[Rammstein]

Հաա պլանի նման բան ա դրված… օրացույցով նստում հաշվում են… ու էլ չասեմ, որ եթե կինը ասի երեխա չեմ ուզում, ինչ հիստերիկա կբարձրացնեն հարազատ բարեկամները:

Իմ համար զարմանալի ա, թե մարդիկ ոնց են ամուսնանում առանց նման հարցերը նախապես քննարկելու: Ու ընդհանրապես, պիտի նենց տարակարծություն չլինի զույգի միջեւ, որը միայն ամուսնանալուց հետո անակնկալ ձեւով պարզվի ու կոնֆլիկտների առիթ հանդիսանա:

[piacere]

Իմ համար զարմանալի ա, թե մարդիկ ոնց են ամուսնանում առանց նման հարցերը նախապես քննարկելու: Ու ընդհանրապես, պիտի նենց տարակարծություն չլինի զույգի միջեւ, որը միայն ամուսնանալուց հետո անակնկալ ձեւով պարզվի ու կոնֆլիկտների առիթ հանդիսանա:

Ախր Հայաստանում, քիչ չեն էն զույգերը, որ զոհ են գնում ծնողների «թոռնիկ ենք ուզում» էմոցիոնալ շանտաժին, չնայած մինչ ամուսնանալը որոշել էին մի քիչ սպասել:

[Ձայնալար]

Էն ինչ կգրեի էս թեմայում մի երգում ասվում ա



Մի բան գիտեմ, որ էն որ գալիս եմ տուն ու աղջիկս վազելով ծղրտալով վազում ա դեմս ու փաթաթվում ա, տենց երանություն ու տենց կայֆ ես երբեք մինչև երեխա ունենալս չեմ ունեցել ու չէի էլ ունենա, եթե երեխա չունենաի: Բայց դե երեխու հետ հոգսերն ու զրկանքներն էլ են ավելանում, նենց որ ամեն մարդ թող իրա համար որոշի: Իմ համար միանշանակ ա, որ երեխուց լավ բան էս աշխարհում չկա: Մյուս կողմից էլ՝ դառել ենք 7միլիարդ, ինչքան շատ չայլդֆրիներ լինեն, էնքան լավ մոլորակի համար:

[Freeman]

Մի բան գիտեմ, որ էն որ գալիս եմ տուն ու աղջիկս վազելով ծղրտալով վազում ա դեմս ու փաթաթվում ա, տենց երանություն ու տենց կայֆ ես երբեք մինչև երեխա ունենալս չեմ ունեցել ու չէի էլ ունենա, եթե երեխա չունենաի:

Արդեն ես էլ ուզեցի

Sent from my WT19i using Tapatalk 2

[Rammstein]

Ախր Հայաստանում, քիչ չեն էն զույգերը, որ զոհ են գնում ծնողների «թոռնիկ ենք ուզում» էմոցիոնալ շանտաժին, չնայած մինչ ամուսնանալը որոշել էին մի քիչ սպասել:

Եթե տենց բան կա, թող նախապես ծնողների հետ էլ քննարկեն, բացատրեն, որ առաջին հերթին իրենք են որոշողը, ոչ թե ծնողները:
Օրինակ` ես իմ ծնողներին բազմիցս ասել եմ, որ եթե ամուսնանամ, մի երկու տարի չեմ ուզի երեխա, դրանից հետո` կերեւա:

Հ.Գ. Նենց զգացողություն ա մոտս, ոնց որ մենախոսում եմ:

[piacere]

Եթե տենց բան կա, թող նախապես ծնողների հետ էլ քննարկեն, բացատրեն, որ առաջին հերթին իրենք են որոշողը, ոչ թե ծնողները:
Օրինակ` ես իմ ծնողներին բազմիցս ասել եմ, որ եթե ամուսնանամ, մի երկու տարի չեմ ուզի երեխա, դրանից հետո` կերեւա:

Հ.Գ. Նենց զգացողություն ա մոտս, ոնց որ մենախոսում եմ:

Համաձայն եմ քեզ հետ, բայց ցավոք շատ հայ երիտասարդներ, գտնվելով իրենց ծնողներից ֆինանսական և էմոցիոնալ կախվածության մեջ, չեն կարողանում իրենք որոշել, թե ինչ են ուզում:

Իսկ ի՞նչ կարծիքի եք Սոֆոկլեսի այս մտքի հետ. «Միգուցե ամենալավ բարիքը կլիներ երբեք չծնվել»:

[Peace]

Իսկ ի՞նչ կարծիքի եք Սոֆոկլեսի այս մտքի հետ. «Միգուցե ամենալավ բարիքը կլիներ երբեք չծնվել»:

Դու օր-օրի ավելի ես խորանում, տեսնենք հաջորդիվ մեզ ինչ է սպասվում:

Սոֆոկլեսի ասածի առումով, միգուցե բառի առկայությունն արդեն իսկ հուշում է վերոնշյալ մտքի իրողություն լինելու իր ներքին ժխտման մասին:

[ivy]

Հայաստանը երեխայապաշտ երկիր է, էնտեղ չայլդֆրի-մայդֆրի բաները երբեք էլ հասարակության մեջ ընդունելի կենսակերպեր չեն լինի:
Գուցե դա փոքր ազգերի կոլեկտիվ անգիտակցականի մեջ է, որ պիտի ինչքան կարող են բազմաման՝ չվերանալու համար, կամ գուցե հայ ազգի ավանդույթների մեջ է, որ ընտանիքի կենտրոնը ոչ թե զույգն է, այլ երեխան... Չգիտեմ, բայց որ երկիրը երեխաների կուլտ ունի, դա էդպես է:

Դրա լավ կողմերը շատ են: Քանի՞ էդպիսի երկիր գիտեք, որ մուտքի վիզան երեխաներին լրիվ ձրի է տալիս: Կամ որ հղի ու փոքր երեխայով կանայք ամեն տեղ բոլորի աչքի լույսն են, բոլորը փորձում են օգնել, պաշտպանել, տեղ տալ: Նույնիսկ էն ամենաաննորմալ վարորդները, որ փողոցն անցնող հղի կին են տեսնում, ուղեղներում «սրբության» կենտրոնը անմիջապես միանում է, միանգամից հիշում են երթևեկության բոլոր կանոնները...

Բայց մյուս կողմից կոնկրետ ես կյանքում չեմ հասկանա, թե ոնց կարելի է երեխա ունենալը կյանքի գլխավոր իմաստ ու նպատակ սարքել, մի բան, որ շատ տարածված է Հայաստանում: Կամ ունենալուց հետո մենակ դրանով ապրել. էլ ոչ մի հետաքրքրություն, ոչ մի ուրիշ կարևոր բան:
Ոչ էլ ճիշտն ասած էն եմ հասկանում, որ մարդկանց համար դրանից վերին զգացողություն չկա, քան ծնող լինելը:
Ինձ համար կյանքում շատ ավելի ուժեղ զգացողություններ կան, քան ինձ մամա զգալը կամ մամայություն անելը, ոչ էլ իմ աշխարհի ու կեցությանս կենտրոնն է երեխան. վրաս պոմիդոր շպրտել չլինի

[piacere]

Դու օր-օրի ավելի ես խորանում, տեսնենք հաջորդիվ մեզ ինչ է սպասվում:

Սոֆոկլեսի ասածի առումով, միգուցե բառի առկայությունն արդեն իսկ հուշում է վերոնշյալ մտքի իրողություն լինելու իր ներքին ժխտման մասին:

Ծնված օրվանից շարժվում ենք դեպի մահ, հիմա հարց ա առաջանում էլ ինչի ենք ծնվում:

Հայաստանը երեխայապաշտ երկիր է, էնտեղ չայլդֆրի-մայդֆրի բաները երբեք էլ հասարակության մեջ ընդունելի կենսակերպեր չեն լինի:
Գուցե դա փոքր ազգերի կոլեկտիվ անգիտակցականի մեջ է, որ պիտի ինչքան կարող են բազմաման՝ չվերանալու համար, կամ գուցե հայ ազգի ավանդույթների մեջ է, որ ընտանիքի կենտրոնը ոչ թե զույգն է, այլ երեխան... Չգիտեմ, բայց որ երկիրը երեխաների կուլտ ունի, դա էդպես է:

Հա համաձայն եմ, դա փոքր ազգ լինելու ֆենոմենից ա գալիս… բայց գտնում եմ, որ էդ կուլտն էլ շատ հաճախ փչացնում ա երեխաներին… հետո էլ շատ են դեպքերը, որ երեխա մեծացնում են նրա համար, որ օր ծերության մենակ չլինեն... կամ էլ երեսով են տալիս «ես քեզ մեծացրել եմ, ինձ ամեն ինչից զրկել եմ, հիմա դու ոնց կարող ես թողնել ինձ ու գնաս առանձին ապրել… ու այսպես շարունակ:

Բայց մյուս կողմից կոնկրետ ես կյանքում չեմ հասկանա, թե ոնց կարելի է երեխա ունենալը կյանքի գլխավոր իմաստ ու նպատակ սարքել, մի բան, որ շատ տարածված է Հայաստանում: Կամ ունենալուց հետո մենակ դրանով ապրել. էլ ոչ մի հետաքրքրություն, ոչ մի ուրիշ կարևոր բան:
Ոչ էլ ճիշտն ասած էն եմ հասկանում, որ մարդկանց համար դրանից վերին զգացողություն չկա, քան ծնող լինելը:
Ինձ համար կյանքում շատ ավելի ուժեղ զգացողություններ կան, քան ինձ մամա զգալը կամ մամայություն անելը, ոչ էլ իմ աշխարհի ու կեցությանս կենտրոնն է

Էստեղ լիովին քեզ հետ համաձայն եմ: