Մեր հեքիաթը

[Գալաթեա]

Ես դա տեսնում եմ: Մնումա ասվի ակումբը մերնա, էստեղ մեզանից բացի ուրիշ մարդ չպետքա լինի:
ՈՒ հաշվի առնելով որ նոր եմ սկսում արձակ գրել, ինձ ամենևին վատ չեմ զգում նման կարծիքներից,ու հետագայում էլ ոչ մի գրառում չեմ անի, դուք գրեք,դուք կարդացեք: Կհետևեմ Դավիթի մրցույթներին, այդքանը:

Սխալ ես Լուսինե ջան:
Քո խնդիրն էն ա, որ դու դրականից բացի ուրիշ կարծիք ի վիճակի չես լսել, ու դրա մեղավորը Արևանուռն ա, որ ինչ երկու բառ իրար կողք դնես, երկինք ա հասցնում: Եթե համարում ես, որ անկեղծն ինքն ա, շատ եմ քեզ համար ցավում: Ինքը քեզ վատություն ա անում դրանով: Չի թողնում տեսնես թերություններդ: Չի թողնում աճես, մեզ հետ ես փոխարենը թշնամանում:

Եթե Ակումբը քո ասած հրեշը լիներ, Մարի Մելիքյանը, Ռուբին ու Ալֆան ու շուտով համոզված եմ նաև Այբը կարճ ժամանակում բոլորի սիրելին չէին դառնա:
Մարդիկ արժանիքներ ունեն, լսել գիտեն, սովորել գիտեն:

Ակումբում ոչ ոք իրան եսիմինչ չի համարում, հերիք ա բաներ հորինեք: Լավի դեպքում ասում ենք լավ ա, վատի դեպքում՝ վատ: Մի քիչ ուշադիր կարդա կարծիքները:
Իսկ դու և Արևանուռը ամեն շարադրության մակարդակի գրվածքի համար իրար ծաղիկ նվիրելով ֆռֆռում եք:
Եթե կարծում ես տենց են լավ գրող դառնում, ինչ ասեմ: Հաջողություն քեզ: