«Առաքելություն» կուսակցություն (Մեսրոպ Առաքելյան՝ «Առաքելություն»-ից)
«Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցություն (Վարդան Օսկանյան՝ ԲՀԿ-ից)
«Բարև Երևան» կուսակցությունների դաշինք (Արմեն Մարտիրոսյան՝ «Ժառանգություն»-ից)
«Հայ ազգային կոնգրես» կուսակցություն (Վահագն Խաչատրյան՝ ՀԱԿ-ից)
«Հայ յեղափոխական դաշնակցութիւն» կուսակցություն (Արմեն Ռուստամյան՝ ՀՅԴ-ից)
Հայաստանի հանրապետական կուսակցություն (Տարոն Մարգարյան՝ ՀՀԿ-ից)
«Օրինաց երկիր» կուսակցություն (Արմեն Երիցյան՝ ՕԵԿ-ից)
Քվեաթերթիկն անվավեր կդարձնեմ
Չեմ մասնակցելու քվեարկությանը
davidus (22.03.2013)
Ի՞նչ կա քննարկելու, չեմ ջոկում։ Տարոնը մեկից 50+ ա հավաքելու, ու ոչ ԲՀԿ-ին կտան, ոչ Րաֆֆին կարա ավելի ուժեղ հացադուլ անի, ոչ էլ մյուսները ինչ որ բան։ Էսօրվա դրությամբ ամենաանհետաքրքիր թեմաներից մեկն ա։
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ինչի՞ պետքա Երևանը տա ԲՀԿ-ին, մանավանդ որ Գյումրին տվել ա։ Ասուլիսին էլ ասեց` Գյումրիում թեկնածու չդրինք, սատարեցինք ԲՀԿ-ին, իսկ նախագահականին ցավոք իրանք մեզ չսատարեցին։ ՀՀԿ-ն էս իրավիճակում ոչ մի դեպքում ցույց չի տա, որ կարա որևէ մեկը Երևանի կամ Գյումրիի քաղաքապետի պաշտոնը ստանձնի` առանց իրա ակնհայտ սատարման։ Ասուլիսի ժամանակ Սերժի կողմից Տարոնին ուղղված գովեստի խոսքերն ուղղակի ապացուցում են, որ Տարոնը մնալու ա քաղաքապետ։
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
keyboard (23.03.2013)
Երեկվանից մտածում եմ, արձագանքե՞մ, թե՞ չէ: Կասկածիս պատճառն ասեմ. դժվար ա ինքս ինձ զսպելն ու ժառանգների հասցեին մի քանի կծու ու տեղին խոսք չասելը, իսկ հիմա էդ սխալ ա, որտև մեր բոլորի թիրախը պետք ա լինի իշխանությունը: Բայց ամեն դեպքում փորձեմ կոռեկտության մեջ մնալով մի քիչ խոսել:
Ուրեմն հավանականությունը, որ ավագանու ընտրություններում ժառանգությունը կարող էր հավաքել 50 տոկոսից ավելի, եթե 0 տոկոս չի, ապա 0.1 տոկոս ա: Հենց մենակ հրապարակում հավաքվողների թիվը էդ ա հուշում: Չկա էն լայն աջակցությունը, որը պետք ա ունենար: Ինտերնետային հարցումները ջրի թող գնան. դրանցում հիմնականում մասնակցում են առավել քաղաքականացված մարդիկ ու դա տարածել Երևանի ողջ բնակչության վրա՝ անհնար ա: Երևանցին շարունակելու ա ընտրել փողով, սպառնալիքով, վարչական ռեսուրսով: Արդեն կան լուրեր որ շրջաններից մարդիկ են մասնակցելու ընտրություններին: Նորից գործելու ա ընտրակեղծարարության նույն մեխանիզմը, նույն կարուսելները, նույն լցոնումները, նույն հավելյալ մարդիկ և այլն:
Միակ, թեկուզ փոքր, բայց միակ շանսը միասնական ցուցակով գնալն էր: Ընդ որում որքան էլ որ շատերս վատ ենք տրամադրված, բնական պատճառներով, բայց էդ միասնական ցանկի մեջ պետք ա լինեին ոչ միայն Ժառանգները, ՀԱԿ-ն ու ՀՅԴ-ն, այլև ԲՀԿ-ն: Չնայած որ սրա դրական ու բացասական ազդեցության կշռելը շատ դժվար կլիներ: Բայց ամեն դեպքում միակ շանսն իմ կարծիքով կլիներ միայն այդ դեպքում: Ինչու՞: Որտև միանգամից հույս էր առաջանալու: Էն ով ուզելու էր փող վերցնել, երկմտելու էր, մտածելով, որ էս անգամ իսկապես տապալելու հնարավորություն կա: Էն ով պիտի վարչական ռեսուրսից վախենար, չէր վախենալու, որտև տեսնելու էր, որ էդ վարչական ռեսուրսի դեմն առնելու ձև կա:
Սա շատ հակիրճ, իրականում կարելի ա ավելի մանրամասն քննարկել, թե էդ միասնական ցուցակի դեպքում ինչ կլիներ: Էդ թվում գուցե հակափաստարկներ լինեին՝ շատ կուռ: Ամեն դեպքում էդ քննարկումն արդեն ուշացած ա ու բոլորովին ոչ ՀԱԿ-ի պատճառով:
Ընդամենը 3 փաստ.
1. ՀԱԿ-ը հայտարարեց, որ ինքը խնդրի լուծումը տեսնում ա միասնական ցուցակով հանդես գալու մեջ: Միաժամանակ հայտնեց, որ մի կողմ ա դնում իր հավակնությունները առաջին համարներում լինելու, պատրաստ ա ցանկացած տարբերակի:
2. Պաշտոնապես իբր ՀՅԴ-ն, իրականում Ժառանգության նախաձեռնությամբ կազմակերպվեց միասնական ցուցակով գալու քննարկումներ, բանակցություններ: Ու հիմա ուշադրություն. այդ բանակցություններին մասնակցում էին երեք կողմ՝ ՀՅԴ-ն, Ժառանգությունն ու ԲՀԿ-ն: Սա շեշտում եմ երկու պատճառով, մի կողմից ուզում եմ, որ իսպառ մոռանաք ԲՀԿ-ի հետ համագործակցության ցանկությունը միայն ՀԱԿ-ի հետ կապելը, հետո տեսնեք, որ այս ուժերը թեկուզ անհաջող, բայց փորձ էին անում ՀԱԿ-ին ուղղակի հեռացնել խաղից: Սրա մասին ես շատ ավելի ուշ կխոսեմ, հավանաբար, ու կհիմնավորեմ, որ Ժառանգության հիմնական խնդիրը ոչ թե իշխանափոխությունն էր, այլ ընդդիմափոխությունը ու այս շարժումն ավելի շատ ՀԱԿ-ի դեմ է եղել, քան ՀՀԿ-ի: Բայց հիմա ժամանակը չի, նենց չլինի, որ սեպ խրողի դերում լինեմ:
3. Նույնիսկ այդ պարագայում ՀԱԿ-ը հայտարարեց, որ շարունակում է միասնական ցուցակի կողմնակից լինել, ողջունում է մյուս երեք ուժերի բանակցությունը, անկախ նրանից, որ իրենց չեն հրավիրել, ու պատրաստ է այս երեքի համաձայնության գալու դեպքում ցանկացած ձևով աջակցել:
Ահա այ էս երեք փաստը հերիք են հասկանալու համար, որ բոլորովին ՀԱԿ-ը չէր, որ ամեն ինչ արեց, որ միասնական ցուցակ չլինի, որ հակառակը, ՀԱԿ-ն իրենից կախվածը արեց՝ այդ միասնականությանը, թեկուզ առանց իրենց մասնակցության հասնելու համար:
Միևնույն է, միասնական ցուցակ չստացվեց, որովհետև
ա) ԲՀԿ-ն հայտարարեց, որ միավորում տեսնում է միայն իր առանցքի շուրջը,
բ) ՀՅԴ-ն որոշեց, որ ինքնուրույն կարող է անցնել խորհրդարան,
գ) Ժառանգությունն էլ միայն իր շուրջն էր տեսնում խմբավորումը ու միաժամանակ զբաղված էր ուրիշ գործերով, մասնավորապես՝ սկսվող շարժումը քնացնելով:
Բայց սարսափելի ոչինչ տեղի չի ունեցել: Իրականում ես էս պահին կարծում եմ, որ գուցե ավելի լավ է, որ առանձին, առանձին են գնում: Ինչու՞:
Որովհետև դա վերահսկողության ավելի լավ հնարավորություն ա տալիս: Դաշինքով գնալու դեպքում յուրաքանչյուր տեղամասում ունենալու էինք միայն մեկ վստահված անձ, հիմա հնարավոր է ունենալ 3, իսկ եթե ԲՀԿ-ին էլ հաշվենք 4 վստահված անձ: ՈՒ սա ակամա տալիս է վերահսկողության ավելի լայն մեխանիզմ:
Մյուս կողմից եթե բանակցությունների ժամանակ դժվար է կշռել յուրաքանչյուր ուժի իրական համակիրների քանակը ու պայմանավորվել, թե որ կուսակցությունից քանի հոգի ու ինչ դասավորությամբ է ներգրավվելու ցուցակում, այս դեպքում այդ հարցը հեշտորեն կլուծվի ընտրության միջոցով: Ով քանի տոկոս հավաքի, այնքանով էլ կներգրավվի: Իսկապես այդ համամասնության հարցը շատ բարդ էր լինելու մեկ ցուցակով: ԲՀԿ-ն հղում էր անելու ԱԺ ընտրություններում իր «ստացած» ձեների վրա, Ժառանգությունը նախագահական ընտրություններում Րաֆֆիի ստացած ձայների վրա, ՀՅԴ հիշելու էր, որ 115 տարեկան ա, ՀԱԿ-ն էլ պնդելու էր, որ մինչև հիմա ինքն է կարողացել ամենահուժկու հանրահավաքները կազմակերպել, պնդելով, որ Ժառանգությունը հիմա չի կարողանում այդպիսիք կազմակերպել: Չնայած իրականում էս վերջինը չէր լինելու, որտև ՀԱԿ-ն արդեն հայտնել էր, որ հենց հավակնություններ չունի, իր խնդիրը արդյունքի հասնելուն ձգտելն է ու միակն էր այդ առումով:
Կարճ ասած, ես գիտեմ շատերի վերաբերմունքը ՀԱԿ-ի նկատմամբ: Այդ թվում քո նման նոր քաղաքականացվողներին գիտեմ թե ինչ պատկերացումներ են «ներարկում»: Բայց կոչ եմ անում մի քիչ ուշադիր լինել ու դեպքերը քննել հատ-հատ:
1. Նախ, դեռ հստակ չէ, որ Ժառանգությունն այսօրվա ֆավորիտ ընդդիմությունն է: Նախագահական ընտրությունների արդյունքում, այո՛, դարձել է այդպիսին: Բայց վարելով հեղհեղուկ քաղաքականություն, հավանական է, որ շատ արագ իրենք կկորցնեն իրենց այդ դիրքը: Ինչ է լինելու ապրիլիլ 9-ից հետո ու մինչև մայիսի 5-ի ընտրությունները, կտեսնենք: Բացառված չի, որ Ժառանգությունը իր առաջնորդի քաղաքականության պատճառով մեծ ֆիասկո ապրի:
2. Քաղաքական ուժերից ամեն մեկը ունի իր էլեկտորատը: Այո՛, կան մարդիկ, ովքեր անպայման կընտրեն որևէ ընդդիմադրի, բայց կան նաև էնպիսիք, ովքեր ունեն հստակ ու հիմնավորված կողմնորոշվում: Օրինակ ես իմ ձայնը Ժառանգությանը դժվար թե տայի, եթե միայն իրենք լինեին ընտրություններում (ոչ միասնական ցուցակով), ու դա քմահաճույք չէ, այլ իրենց քաղաքականության պատճառով իմ մեջ ձևավորված վերաբերմունք: Իհարկե ես չեմ բացառում կոնկրետ իմ պահով որոշմանս փոխելու հնարավորությունը, բայց որ նույն ՀԱԿ-ի համակիրներ կան, ովքեր ընտրելու են ՀԱԿ-ին ու ուրիշ ոչ մեկին, փաստ է: Որ Ժառանգության ընտրողներ կան, որ ընտրելու են Ժառանգությանն ու ուրիշ ոչ մեկին՝ փաստ է: Որ դաշնակներին ընտրողներ կան, որ ընտրելու են դաշնակներին ու ուրիշ ոչ մեկին, նորից փաստ է: Կրկնվեմ. սրա միակ այլընտրանքը կլիներ միասնական ցուցակը, իսկ էդպիսինի չստացվելու դեպքում երեքի մասնակցությունն էլ ճիշտ է:
3. Այս ընտրություններում համը հանողը եղել են բոլորը, բացի ՀԱԿ-ից: Ու սա իրականում անհերքելի է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Անշուշտ լավ պատկերացնելը քիչ ա: Հրեն, Մարգարյան Տարոնն էլ վատ չի պատկերացնում, իրականում:
Բայց Վահագն Խաչատրյանի միակ արժանիքը դա չի: Ու եթե ինձ տան ընտրություն, ու՞մ կուզեմ տեսնել քաղաքապետ, Վարդան Օսկանյանին, Տարոն Մարգարյանին, Արմեն Ռուստամյանին, Արմեն Մարտիրոսյանին թե՞ Վահագն Խաչատրյանին, ես միանշանակ կընտրեմ վերջինիս, հաշվի առնելով առնվազն երեք հանգամանք.
1. Ինքն արդեն ունի փորձ, պատկերացնում է գործը,
2. Եղել է այն քիչ պաշտոնյաներից, որն իր հետևից վատ անուն չի թողել (կան իհարկե վատ խոսողներ, բայց չնչին են),
3. Լավ տնտեսագետ է, սկզբունքային է, ունի հստակ քաղաքական կողմնորոշում, պատկերացումներ:
Ռամշ, նորից կրկնեմ, եթե քեզ էս անունը ոչինչ չի ասում, դրա միակ պատճառն էն ա, որ նոր-նոր սկսել ես հետաքրքրվել քաղաքականությամբ: Էդ անունը մեղմ ասած անհայտ անուն չի ու շատ ավելի լուրջ ու արժեքավոր հետագիծ ունի, քան Ժառանգների Արմեն Մարտիրոսյանը:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
իմ կարծիքը
եթե ապրիլի 8- հարցը չլուծվեց, սաղ գնալու ա նույն սցենարով
երևի ճիշտ կլիներ բոլոր ընդիմադիրները բոյկոտեին ընտրությունները, մի հատ էլ ստորագրահավաք արվեր մարդկանց ՝ ովքեր չեն մասնակցելու ընտրություններին, որտեղ կարծում են բնակչության կեսից ավելին կլլիներ: Ընտրության օրն էլ, էտ մեծամասնությանբ քաքապետարանը ցեպ տալ
Եթե գիտես` ինչ չգիտես, կա մի բան, որ գիտես:
Իմացի՛ր, թե ինչ չգիտես: Իմացի՛ր` ինչ չգիտես:
Զատո ինձ ա լիքը բան ասումՀԱԿ-ի օգտին քարոզչություն մի արա, մեկ ա չենք քվեարկելու:
Ուրմեն երեք կետերից մասնակիորեն ճիշտ ա մենակ կետ 2-ը: Արդեն գրել եմ, Վահագն Խաչատրյանի 4 տարվա քաղաքապետության ժամանակ ես գոնե չեմ լսել գոնե մի դեպք, երբ իրա անունը խառը կլիներ ինչ-որ սկանդալի կամ թալանի հետ: Բայց դե, ապեր 92-96 թվականներն էլ էն տարիներն էին, որ պատերազմ էր, թալանելու բան էլ առանանձնապես քաղաքում չկար: Հիշողները կհաստատեն, որ Երևանում զարգացող միակ բիզնես դախլն էր, ու սաղ իրար հարցնում էի դախլ դրել ես, թե՞ չէ:
Կետ 1-ի մասով - Իրա փորձը վերաբերվում ա Երևանին մարզի կարգավիճակով, ոչ թե Երևանին համայնքի կարգավիճակով: Մանրամասների մեջ չխորանանք, հսկայական տարբերություն կա:
Կետ 3-ի մասով - 1980 թվին ժողն ավարտած ու դրանից հետո տնտեսագիտությամբ չզբաղված մարդը, կարա շատ խելացի մարդ լինի, բայց լավ տնտեսագետ հաստատ չի կարա լինի: Վահագն Խաչատրյանը կարգին տղայա, գրագետ ու խելացի մարդ ա, բայց տնտեսագետ չի:
Կետ 2-ի մասով քեզ հիշեցնեմ, որ արդարացի կամ անարդարացի էդ թալանելու բան չեղած տարիներին այլոց մեղադրել են թալանելու մեջ: Ու էն, որ իրա անունը խառը չի ոչ մի բանի հետ, ահագին լավ ա խոսում իրա մասին:
Կետ 1-ի մասով. տեղական ինքնակառավարման փորձ ունեցողը ավելի լավ ա պատկերացնում գործը, քան չունեցողը: Ուրիշ հարց, որ էդ չի նշանակում, որ փորձ չունեցողը չի կարող գա ու արագ «սովորի»: Եթե զուտ քաղաքապետ եղած լինել-չլինելով նայենք, ուրեմն Տարոն ու ֆսյո: Բայց իմ ասածն ուրիշ բանի մասին էր:
Կետ 3-ի մասով. էդ քո սուբյեկտիվ կարծիքն ա, իրա տնտեսագետ լինել-չլինելու մասով: Բայց ես էդ գրելուց ավելի շատ ուզում էի շեշտել իր գիտուն լինելը, ու նաև էն, որ տնտեսագետ լինելը պարտադիր չի քաղաքապետ լինելու համար, բայց որ հաստատ օգտակար ա (եթե նույնիսկ ճիշտ ես ու էսքան տարի չի զբաղվել, բայց էդ էլ ճիշտ չես):
Իսկ ինչ վերաբերում ա ընտրել չընտրելուդ, կամ մյուսների ընտրել-չընտրելուն, էդ ձեր անձանական որոշելիքն ա: Ես էլ քարոզ չեմ անում: Ուղղակի ներկայացնում եմ իմ տեսակետները ու փորձում եմ հակափաստարկներ բերել անհիմն տեսակետներին ու մեղադրանքներին:
Ես գիտեմ, որ դու եթե մասնակցես ընտրություններին, հաստատ իշխանությանը չես ընտրի, էդ ինձ համար լրիվ բոլ ա![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ