Պարագրում. քվեարկություն և քննարկում. փորձարարական ստեղծագործական մրցույթ

[Ուլուանա]

Դե ինչ ասեմ: Ես օրինակ չեմ փորձում որևէ մեկի ճաշակում տրամաբանություն գտնեմ: Մտնում եմ, կարդում, որին հավանում եմ, քվեարկում եմ դրա օգտին: Չեմ էլ փորձում հասկանալ, թե ով խի որ ստեղծագործութոյւնը հավանեց: Որովհետև գիտեմ, եթե փորձեմ հասկանալ, տրամաբանություն ու միասնական չափանիշներ չեմ գտնելու, նախորդ մրցույթում նման փորձ կատարեցի ու ակումբի միասնական ճաշակը ինձ չհիացրեց, նենց որ ում համար ոնց, ինձ համար ամենալավ ճաշակը իմ ճաշակն ա, որը ոնց ասի` պահի տակ չի, պահի տրամադրությամբ չի, սխալ եզրակացրիր, այլ էդ ճաշակի վրա ազդում ա մինչև էդ պահը յուրաքանչյուր պահի ապրած տրամադրությունը, կյանքւոմ յուրաքանչյուր տեսած քար ու թուփը, էրեկվա ձյունն ու էսօրվա անձրևը: Էն ինչ երեկ կարդայինք կհավանեինք, էսօր կարդում ու չենք հավանում, էն ինչ չէին հավանի, էսօր հավանում ենք: Ու էլի եմ ասում, բոլորի մոտ ա դա տենց, ում մոտ տենց չի, ուրեմն զարմանալու հերթը իմն ա:

Շին ջան, պարզ ա, որ բոլորս էլ ժամանակի ընթացքում փոխվում ենք ինչ–որ չափով, ու դրա հետ նաև մեր ճաշակներն ու տրամադրվածությունը, ուղղակի տրամադրության փոփոխություն ասելով՝ ես նկատի եմ ունեցել ավելի նեղ կտրվածքով, ոնց որ էսօր հավանես, վաղը չհավանես նույն բանը, կամ էսօր առավոտ կարդաս, դուրդ գա, երեկոյան կարդաս, ասես՝ վայ, էս ինչ ախմախ գործ էր։ Քո էն առաջին գրառումից դատելով՝ քեզ մոտ տենց էլ կարող ա լինել, ինչքան հասկացա, ես էլ ասում եմ, որ էդ աստիճանի կտրուկ տատանումներ ինձ մոտ չեն լինում ստեղծագործության դուր գալ–չգալու հետ կապված, զարմանալի ի՞նչ կա էդտեղ։